در مسیر تکامل: 70 سال با استون مارتین DB

حروف اختصاری DB برگرفته از نام دیوید براون، کارخانه‌دار بریتانیایی، است که در سال 1947 شرکت استون‌مارتین را خریداری کرد. کمتر از نیمی از محصولات تولیدی استون‌مارتین مزین به این‌دو حرف، یعنی DB، هستند.

دیوید براون در جوانی به‌عنوان مهندس در کارخانه‌ای، که توسط پدربزرگش در سال 1860 تاسیس شده بود، شروع به کار کرد. او در سن 17 سالگی با متصل کردن پیشرانه و جعبه&zwn

DB1 اولین خودرویی بود که در زمان مدیریت دیوید براون به بازار معرفی شد. البته طراحی آن از مدت‌ها قبل و در سال‌های جنگ جهانی دوم توسط کلاود هیل (Claude Hill) شروع شده بود. این خودرو در سال 1948 به بازار آمد ولی از 1950 بود که با نام DB1 شناخته شد. از DB1 تنها 15 دستگاه ساخته شد.

این DB2 بود که شخصت استون‌مارتین را شکل داد و در سال‌های پس از جنگ جهانی نیز شهرت این برند انگلیسی را به اوج رساند. تصوری که دیوید براون از آینده این برند در ذهنش پرورش می‌داد به‌وسیله DB2 عملی و به جهانیان معرفی شد.

براون با صرف هزینه 52 هزار و 500 پوند، پیشرانه 2.6 لیتری تخت 6 سیلندری را به‌دست آورد که به‌دست بنتلی طراحی شده بود ولی برای اولین‌بار برای DB2 به‌کار رفت. تولید DB2

استون‌مارتین DB2/4

این مدل، که نام‌گذاری آن متناسب سایر محصولات استون نبود، در واقع نسخه 2+2 نفره‌ای از مدل DB2 بود. پس از مدتی یک مدل از آن با نام MKIII نیز معرفی شد.

DB4 اولین محصول استون بود که در کارخانه نیوپورت تولید شد؛ کارخانه‌ای که تابه امروز نیز خطوط تولیدش همچنان فعال است. این خودرو از ترکیب پیشرانه 3.7 لیتری 6 سیلندر با بدنه‌ای ساخته شده بود که در میلان طراحی شد و گنجایش چهار سرنشین را داشت. ساختار این بدنه از اتصال قطعات آلومینیومی به یک چهارچوب لوله‌ای و شاسی شکل گرفته بود.

DB4، که در 5 مدل مختلف راهی بازار شد، اولین

جانشین DB4 در سال 1963 به بازار آمد و جالب‌تر این‌که به‌عنوان خودرو مامور مخفی در سومین فیلم از سری فیلم‌های جمیزباند نیز حضور پیدا کرد. این مدل از پیشرانه 4 لیتری بهره می‌برد و دومین تغییر بزرگش، داشتن جعبه‌دنده 5 سرعته ZF بود.

DB5 فقط 2 سال دوام آورد و خیلی زود جایش را به DB6 داد. خودرویی که جادارتر و راحت‌تر از آن بود. مهم‌ترین تغییر DB6 در طراحی قسمت عقب اتفاق افتاد و باعث شد تا پایداری خودرو در سرعت‌های بالا، بیشتر شود. همچنین ورودی هوای جلو و باله عقب و تغییر فاصله محوری از دیگر تفاوت‌های DB6 با سری قبلی آن است.

اندازه بزرگتر DB6

DBS مدلی بزرگ‌تر و عریض‌تر از DB6 بود. آستون در ابتدا می‌خواست DBS را در سال 1967 با پیشرانه 8 سیلندر به بازار عرضه کند. اما از آنجایی‌که پیشرانه 8 سیلندرش هنوز آماده نبود، پس از 2 سال عرضه با پیشرانه 6 سیلندر سرانجام پیشرانه 8 سیلندرش را هم به چرخه تولید وارد کرد.

سال 1972 دیوید براون ناگهان کارخانه را واگذار کرد. پس از این‌که والتر هیز مدیر جدید کارخانه به او لقب افتخاری رییس مادام‌العمر شرکت را داد، او دوباره اجازه داد از حروف اختصاری DB برای نام‌گذاری محصولات کارخانه استفاده شود.

متاسفانه او آن قدر زنده نماند تا مدل جدید آستون، یعنی DB7 را به چشم ببیند چراکه DB7

سال 2003 و پس از مدت‌ها مدلی جدید از آستون ارائه شد که این‌بار تمام اجزای آن توسط خود کمپانی ساخته شده بود. پیشرفت در کیفیت و عملکرد آنقدر چشم‌گیر بود که مقامات شرکت ترجیح دادند به جای DB8، یک پله بالاتر رفت و از نام DB9 برای این خودرو استفاده کنند. این مدل نیز در فیلم مامور 007 حضور داشت.

بین سال‌های 2000 تا 2012 این خودرو 12 سیلندر با توان 510 اسب‌بخار پرچمدار شرکت آستون‌مارتین بود. DBS هرچند براساس مدل DB9 ساخته شده بود ولی در اجزای داخلی آن از مواد مرغوب‌تر استفاده و البته در تیراژ محدودی تولید شد. از افتخارات DBS حضور در دو فیلم سینمایی از سری فیلم‌های جیمز باند است.

DB10 هرگز به تولید انبوه نرسید و فقط دو نمونه از آن برای حضور در یکی از فیلم‌های جیمز باند در سال 2014 تولید شد. آستون اندکی بعد با کمک DB10 توانست نسخه جدیدی به‌نام ونتیج V8 بسازد.

با ورود این مدل و عرضه قریب‌الوقوع DBS سوپرلگرا، نام DB همچنان اعتباربخش خودروهای خیابانی آستون‌مارتین از نیمه دوم قرن گذشته تا به امروز است.

با عرضه