تست و بررسی میتسوبیشی اوتلندر PHEV

در روزگاری نه چندان دور که خودروهای برقی تا این حد پیشرفته و جذاب به نظر نمی‌رسیدند، برخی از خودروسازان بر این باور بودند که آینده پیش رو به طور قطع ترکیبی از برق و بنزین و دیزل خواهد بود و به همین منظور توسعه خودروهای هیبریدی را در دستور کار خود قرار دادند. البته سرچشمه این تفکر از شرکتی مانند تویوتا نشات می‌گرفت که در سال 1998 با توسعه نسل نخست پریوس، به همگان نشان داد که خودروهای هیبریدی تا چه حد می‌توانند کارآمد و کم‌استهلاک ظاهر شوند؛ اما اکثر خودروسازان کمی دیر به این نگرش پیوستند و حالا به نظر می‌رسد که با فراگیر شدن هر روزه خودروهای برقی مدرن، سهم نه چندان بزرگ خودروهای هیبریدی در حال از دست رفتن است و تمایل خودروسازان نیز نسبت به ساخت این محصولات پیچیده و گران‌قیمت رفته‌رفته کاهش می‌یابد.

”علیرغم تمام جذابیت‌ها، سرنوشت نهایی میتسوبیشی اوتلندر PHEV به کیفیت خدمات پس از فروش و تامین قطعات آن توسط شرکت واردکننده بستگی خواهد داشت.“با این وجود می‌توان گفت که شرایط ایران به کلی متفاوت است و با توجه به قیمت‌های فعلی خودروهای برقی و توان خرید مشتریان، بعید است که تا سالیان سال اثری از خودروهای برقی را در کشور شاهد باشیم. در خصوص خودروهای هیبریدی نیز به دلیل پیچیدگی‌های فنی و تکنولوژی، توسعه یک نمونه ملی و تولید داخل تا حد زیادی دور از تصور به نظر می‌رسد، اما طی چند سال اخیر و در زمان مهیا بودن امکان واردات خودرو، نمونه‌هایی از به‌روزترین خودروهای هیبریدی جهان به ایران وارد شده‌اند که اتفاقاً از نظر سطح تکنولوژی و عملکرد نیز در سطح بالایی قرار دارند. از این رو می‌توان گفت که ایرانیان حالا با این قبیل خودروها چندان غریبه نیستند و در این نوشتار قصد داریم به یکی از معدود کراس‌اورهای هیبریدی موجود در بازار کشور بپردازیم که در واپسین ماه‌های فعال بودن امکان ثبت سفارش به تعداد اندکی وارد کشور شده است.

نسخه هیبریدی میتسوبیشی اوتلندر، از نظر ظاهری تفاوت پر رنگی با مدل‌های بنزینی ندارد. با این حال به دلیل قدیمی بودن پلتفرم نسل فعلی اوتلندر، این خودرو تاکنون دو فیس‌لیفت را تجربه کرده است و نمونه‌های هیبریدی موجود در کشور نیز مطابق بر آخرین نسخه این خودرو عرضه شده‌اند. شاید جالب باشد که بدانید به دلیل همکاری بین میتسوبیشی و گروه رنو - نیسان که سال گذشته اجرایی شد، قرار است تا نسل فعلی این خودرو به تدریج از بازار حذف شود و جای خود را به محصول مشترکی برمبنای پلتفرم یکسان نیسان ایکس‌تریل و رنو کولئوس بدهد. از این رو شاید اغراق نباشد که بگوییم، نسخه فعلی اوتلندر هیبرید موجود در کشور، آخرین گونه در نوع خود محسوب می‌شود که به شکل کاملاً مستقل توسط میتسوبیشی توسعه یافته است.

طراحی ظاهری اوتلندر به درستی صورت گرفته و به لطف اصلاحات انجام شده در فیس‌لیفت آخر، چهره خودرو به هیچ عنوان قدیمی یا از مُد افتاده به نظر نمی‌رسد. ضمناً هماهنگی مناسبی بین طراحی نمای جلو و عقب وجود دارد و در نمای جانبی نیز شاهد چهره‌پردازی منطبق بر یک کراس‌اور نسبتاً بزرگ جثه هستیم که کاربردی خانوادگی را ارائه می‌دهد. از این رو برخلاف برخی دیگر خودروهای جدید بازار، از طراحی اغراق شده و عجیب و غریب خبری نیست و اوتلندر هیبریدی می‌تواند مانند برادران بنزینی خود، عامه‌پسند و چشم‌نواز ظاهر شود.

با یک نگاه به فضای داخلی میتسوبیشی اوتلندر PHEV به سرعت درخواهید یافت که با یک طراحی به نسبت کلاسیک و مخصوص بازار آمریکای شمالی مواجه هستیم. اینجا از صفحات نمایشگر متعدد خبری نیست و حس و حال کابین می‌تواند عمر حدود هشت ساله نسل فعلی خودرو را یادآور شود. اما با این وجود، کیفیت مواد استفاده شده برای شکل‌دهی کابین به راستی بالاست و هیچ مشکلی از این بابت به چشم نمی‌خورد. این درحالی است که در اکثر خودروهای هم‌کلاس و رقیب، استفاده از قطعات پلاستیکی متعدد کاملاً فراگیر است ولی در خصوص اوتلندر PHEV، کابین می‌تواند احساسی از کیفیت بالای خودروهای ژاپنی را به سرنشینان منتقل کند که شاید در این کلاس کم‌نظیر باشد.

فضای بزرگی برای سرنشینان در نظر گرفته شده که راضی‌کننده است. هرچند فضای تعبیه شده برای ردیف سوم صندلی‌ها، حالا جای خود را به باتری‌های نصب شده در بخش کف کابین داده‌اند و بنابراین اوتلندر PHEV برخلاف برادران بنزینی خود، محصولی پنج نفره محسوب می‌شود. اما فارغ از این مساله می‌توان از سطح تجهیزات و امکانات رفاهی این ژاپنی خوش‌استایل، ابراز رضایت کرد.

از مهم‌ترین آپشن‌های این محصول می‌توان به 7 ایربگ (2 عدد راننده و شاگرد، 2 عدد جانبی، 2 عدد پرده‌ای و 1 عدد زانویی راننده)، سیستم کنترل پایداری فعال ASC همراه با کنترل کشش TCL، ترمز کمکی هنگام حرکت در سطوح شیبدار HSA، کروز کنترل، چراغ‌های جلو و عقب LED، شوینده چراغ‌ها بر روی سپر جلو، چراغ مخصوص روز، سیستم ورود و خروج بدون سوییچ، سنسورهای پارک خودرو برروی سپرهای جلو و عقب، در برقی صندوق عقب، ترمز پارک برقی به همراه اتوهلد، نمایشگر 6 اینچی، سنسورهای نور و باران، رینگ‌های 18 اینچی کرومی و سانروف اشاره کرد.

با تمامی این صحبت‌ها اگر قصد مقایسه با کره‌ای‌های فول آپشن را داشته باشید ممکن است به کمبود برخی از امکانات اوتلندر خرده بگیرید. جدای از این قضیه، عدم تعبیه دریچه‌های خروجی تهویه مطبوع برای نفرات عقب یک نقطه ضعف مهم در این رده محسوب می‌شود.

در خصوص امنیت هم باید بگوییم که وضعیت اوتلندر رو به راه است و 5 ستاره ایمنی موسسه Euro-NCAP ، خیالمان را از این بابت آسوده نموده.

باید اعتراف کرد که در زمینه ساخت خودروهای هیبریدی، ژاپنی‌ها خلاقانه‌تر از سایر خودروسازان جهان ظاهر شده‌اند. به غیر از انواع و اقسام تویوتاهای مجهز به موتورهای کمکی برقی، شیوه توسعه خودروهای هیبریدی در محصولات نیسان جالب توجه به نظر می‌رسد و میتسوبیشی اوتلندر هیبریدی نیز بر خلاف نامش از الگویی نزدیک به خودروهای تماماً برقی برخوردار است.

نیروی مورد نیاز برای حرکت دادن خودرو در بسیاری از شرایط رانندگی توسط دو موتور برقی 82 اسب‌بخاری تامین می‌شود و البته یک پیشرانه درون‌سوز بنزینی 121 اسب‌بخاری نیز به صورت پشتیبان عمل می‌کند و وظیفه شارژ کردن باتری مورد استفاده در موتورهای برقی را بر عهده دارد. بدین شیوه میتسوبیشی اوتلندر هیبریدی می‌تواند مسافت 51 کیلومتری را با استفاده از انرژی برقی خالص (در صورت پر بودن باتری‌ها) طی کند، پس از آن پیشرانه بنزینی نیز وارد عمل می‌شود و در نتیجه در یکصد کیلومتر اول مصرف سوخت ترکیبی عدد باور نکردنی 1.8 لیتر خواهد بود.

در سرعت‌های بالا، امکان اتصال مستقیم پیشرانه بنزینی به چرخ‌ها نیز از طریق یک جعبه‌دنده وجود دارد و با این حساب می‌توان گفت که راننده در مجموع قدرتی در حدود 203 اسب‌بخار و گشتاوری معادل 190 نیوتن‌متر را در اختیار خواهد داشت.

شارژ کامل باتری‌ها با برق شهری به 5 ساعت زمان نیاز دارد و در صورت استفاده از کابل شارژهای سریع می‌توان به تکمیل 80 درصدی ظرفیت باتری‌ها در مدت نیم ساعت دست یافت. سیستم تعلیق مولتی‌لینک برای چرخ‌های عقب و مک‌فرسون برای چرخ‌های جلو و سیستم چهار چرخ محرک متفاوت (به دلیل برقی بودن ساختار خودرو) از دیگر ویژگی‌های جذاب میتسوبیشی اوتلندر PHEV به حساب می‌آیند.

رانندگی با خودروهای هیبریدی و برقی همیشه می‌تواند متفاوت باشد. نبود دور موتور در مجموعه پشت آمپر، حذف شدن صدای پیشرانه و گشتاور و شتاب نسبتاً خوب، از جمله ویژگی‌های مشترک خودروهای سبز هستند که در اوتلندر PHEV نیز حس می‌شوند.

تعلیق خودرو درست مانند نسخه بنزینی عملکردی نرم و در عین حال با ثبات را ارائه می‌دهد که می‌تواند کیفیت سواری مطلوبی را به ارمغان آورد. شتاب ثانویه خودرو به خصوص در حالت فعال شدن پیشرانه بنزینی مناسب است و سریع‌تر از مدل بنزینی احساس می‌شود و شتاب‌گیری صفر تا صد نیز در محدوده زمانی در حدود 10 ثانیه صورت می‌پذیرد که این خودرو 1.8 تنی را در زمره خودروهای نسبتاً سریع در میان کراس‌اورهای خانوادگی موجود در کشور قرار می‌دهد.

علاوه‌بر ترمزهای چهارچرخ دیسکی معمولی، میتسوبیشی یک سیستم ترمزگیری مخصوص بازیافت انرژی (ژنراتور تبدیل انرژی مکانیکی به انرژی الکتریکی) را نیز برای این محصول برگزیده که می‌تواند در سطوح مختلفی وارد مدار شده و به محض برداشته شدن پا از روی پدال گاز، سرعت خودرو را کاهش دهد. در سنگین‌ترین حالت که برای رانندگی شهری مناسب است، این سیستم مانند قرار داشتن جعبه‌دنده در دنده 2 عمل می‌کند و به سرعت باعث افت سرعت خودرو (ترمز موتوری) می‌شود، اما در سبک‌ترین حالت، عملکردی روان‌تر را از خود به نمایش می‌گذارد که برای رانندگی در اتوبان مناسب خواهد بود.

در مجموع می‌توان به عملکرد این کراس‌اور سبز نمره قبولی را داد، هرچند تقریباً واضح است که با توجه به وزن 1.8 تنی خودرو و توان حدود 200 اسب‌بخاری پیشرانه‌ها، نباید انتظار رانندگی اسپرت یا گذر از مسیرهای سخت آفرودی را از این خودرو داشته باشیم و میتسوبیشی اوتلندر PHEV در واقع یک خودرو شهری کم‌مصرف با قابلیت استفاده برای مسافرت‌های خانوادگی محسوب می‌شود.

در ابتدای عرضه اوتلندر هیبریدی در کشور، شاهد قیمت‌گذاری حدود 320 میلیون تومانی برای این محصول بودیم اما حالا در پی افزایش نرخ ارز و ممنوعیت واردات، قیمت این خودرو به بالای 900 میلیون تومان افزایش یافته که البته در مقایسه با سایر کراس‌اور های موجود در کشور و رقیب مستقیمش (لکسوس NX هیبریدی) رقم چندان عجیبی به نظر نمی‌رسد؛ اما با توجه به تعداد اندک واردات این مدل به کشور و پیچیدگی‌های فنی و تعمیراتی آن، واضح است که مشتریان واقعی و مصرف‌کنندگان ترجیح می‌دهند تا به سراغ خودروهای بنزینی پرتیراژتری بروند و ریسک خرید چنین محصول متفاوتی را نپذیرند.

جدول کامل مشخصات فنی و آپشن‌های میتسوبیشی اوتلندر PHEV

از سوی دیگر به نظر می‌رسد که پتانسیل تامین قطعات و خدمات‌رسانی به خودروهای هیبریدی تویوتا و لکسوس در کشور، بیش از میتسوبیشی اوتلندر PHEV فراهم باشد. از این رو احتمالاً طرفداران دو آتشه محیط زیست نیز ترجیح می‌دهند که به جای خودرو کمتر شناخته شده‌ای مانند اوتلندر هیبریدی، محصولاتی مانند تویوتا کمری هیبریدی، لکسوس NX هیبریدی و یا حتی تویوتا پریوس هیبریدی را انتخاب کنند. بنابراین در یک جمله می‌توان گفت که علیرغم تمام جذابیت‌ها، سرنوشت نهایی اوتلندر PHEV به کیفیت خدمات پس از فروش و تامین قطعات آن توسط شرکت واردکننده بستگی خواهد داشت.

_{*عکاس: بامداد صفائیان}