فورد فوکوس از گذشته تا امروز

از اواخر دهه 60 میلادی فورد با معرفی مدل Escort عرضه خودروهای سایز کوچک شهری را آغاز کرد. اگرچه تعریف خودرو کوچک در آن روزها با چیزی که از آن به اسم کامپکت یاد می‌شود، تفاوت فراوانی دارد ولی هرچه بود اسکورت پایه‌گذار سنتی بود که پیش‌تر در آمریکا سابقه نداشت. در حالی‌که اروپایی‌ها سال‌ها قبل با مینی ماینر، فولکس‌واگن بیتل و فیات 500 وارد این بازی شده بودند؛ اما نکته حیرت‌انگیز اسکورت این بود که موفقیتش بیش از آن‌که در بازار آمریکا باشد، در بازارهای اروپایی بود. مثلا آلمان‌ها و انگلیسی‌ها برایش سر و دست می‌شکاندند و یا در بلژیک و ایرلند طرفداران سرسختی پیدا کرده بود. از 1968 تا 1976 چیزی بیش از 2 میلیون دستگاه از این خودرو تنها در بازار انگلستان فروخته شد. موفقیت اسکورت در دهه 90 با تزلزل روبه‌رو شد. قدرت گرفتن دوباره ارو

خاطره اسکورت آنقدر خوب و به یادماندنی بود که عرضه نمونه جانشین می‌توانست ریسک زیادی در پی داشته باشد. ولی نسل اول فوکوس با محبوبیتی بی‌شمار روبه‌رو شد. درست مانند اسکورت، این مدل نیز در اروپا با اشتیاق خرید و فروش می‌شد. سرانجام فورد تصمیم بزرگ خود را گرفت و بخش بزرگی از تولید فوکوس را به کارخانه‌هایی خارج از آمریکا سپرد؛ مانند آرژانتین، مکزیک، آلمان، فیلیپین، اسپانیا، ونزوئلا و حتی روسیه. نسل اول فوکوس‌های موسوم به اروپایی در تیپ‌های هاچ‌بک 3 و 5 درب، سدان و استیشن تولید می‌شد. پرفروش‌ترین ویرایش این خودرو نمونه 1.8 لیتری با قدرت 113 اسب‌بخاری بود که صفر تا صد را در 11 ثانیه می‌پیمود.

کمی بعد از رونق فوکوس در اروپا، شرکت دریافت که به‌کلی از بازار بومی خود غافل مانده است. به همین دلیل یک سال بعد از عرضه نسل اول در قاره سبز، ویرایش آمریکایی‌پسند فوکوس نیز آمد. تفاوت اصلی میان این دو مدل غیر از تغییراتی اندک در چهره، پیشرانه‌های قوی‌تر مدل آمریکایی بود. در بازار بومی فورد، اصلا مدل 1.8 لیتری دیده نمی‌شد. پیشرانه پایه 2 لیتری 127 اسب‌بخاری و نمونه فول‌اسپرت 2.3 لیتری 151 اسب‌بخاری بود. بعدها گفته شد که فوکوس‌های عرضه‌شده در آمریکا از نظر لوکس‌گرایی یک سر و گردن از نمونه اروپایی بهتر از آب درآمده‌اند. بد نیست بدانید فورد با نمونه آمریکایی در رقابت‌های رالی WRC شرکت می‌کرد.

سیاست عرضه دوگانه فوکوس به ظاهر که موفقیت‌آمیز بود. شرکت همین استراتژی را در نسل دو نیز ادامه داد. برای عرضه این نسل، خط تولیدهایی در چین و آفریقای‌جنوبی نیز اضافه شدند. چیزی که صدای مشتریان غیرآمریکایی فوکوس را درآورده بود،‌ طراحی مدل جدید بود که چندان تغییری نداشت؛ اما با این حال اضافه شدن آپشن‌های جدید و تعبیه پیشرانه‌های پرقدرت و کم‌مصرف اوضاع را بهبود بخشید. به‌عنوان مثال فوکوس مدل 1.6 لیتری می‌توانست 115 اسب‌بخار نیرو تولید کند. در این نسل بود که سری اسپرت RS راهی بازار شد. مدلی با پیشرانه 2.5 لیتری 305 اسب‌بخاری. تنها جعبه‌دنده اتوماتیک انتخابی برای مشتریان اروپایی، نمونه 4 سرعته بود.

تأخیر طولانی در عرضه نسل دو برای بازار بومی فورد فوکوس، به دلیل اعمال فشار آژانس‌های دولتی آمریکا نسبت به ایمنی و مصرف سوخت فوکوس بود. البته همین تعلل بعدها تبدیل به یک برگ برنده برای فوکوس‌های آمریکایی شد. چراکه با کاهش مصرف سوخت این خودرو، محبوبیتش افزایش یافت و فروشش دوچندان شد؛ اما شاید بزرگ‌ترین تغییر فوکوس جدید، چهره آن بوده باشد. طراحی رو به جلو و جسورانه، به‌روشنی مدل آمریکایی را از اروپایی تمیز می‌داد. شرکت مجبور بود به قوانین ایالتی تن بدهد و سری جدید را تنها با یک پیشرانه 2 لیتری تقویت‌شده 140 اسب‌بخاری در لیست فروش قرار دهد. در این نسل بود که فورد برای اولین‌بار از نمونه پیل سوختی (منبع هیدروژنی) فوکوس پرده‌برداری کرد. البته این نمونه در حد بسیار محدود بود.

بازی رفت و برگشت مدل‌های اروپایی شاید در نسل اول و دوم جواب می‌داد ولی در نسل سوم باعث فشار سنگین مدیریتی شد. به همین دلیل بود که فورد در نسل سه فوکوس‌ها سیاستی یک‌پارچه را در پیش گرفت و برای کلیه بازارها به‌طور هم‌زمان محصولات مشابهی را ارسال می‌کرد. البته طبیعتا قوانین اروپا و آمریکا و یا کشورهای دیگر گهگاه باعث تغییراتی در ظاهر و باطن فوکوس‌های جدید می‌شدند. می‌شد حس کرد که استراتژی جدید آمریکایی‌ها حرکت به سمت مدرنیزه کردن فوکوس است. چراکه روی نسخه PZEV (نمونه برقی) آن تبلیغات گسترده‌ای شد ولی در ادامه معلوم شد که هم‌چنان نسخه 2.3 لیتری توربوشارژ 350 اسب‌بخاری از همه محبوب‌تر است.

در حالی‌که هنوز ویرایش 2018 فوردهای فوکوس در خیابان‌ها حضور دارند، شرکت رسما از عرضه زودهنگام نسل جدید این خودرو خبر داده است. تست‌های میدانی در شرایط گرم‌سیری و سردسیری آغاز شده و مراحل فنی موتوری ادامه دارد. درباره طراحی نسل جدید حرف و حدیث‌های فراوانی مطرح است. برخی از منابع خبر از چهره‌ای می‌دهند به‌شدت شبیه به مدل جدید فیوژن است. برخی دیگر نیز می‌گویند فورد می‌خواهد یک زبان بصری کاملا جدید را معرفی کند. آنچه درباره این خودرو می‌دانیم این است که حتما پیشرانه یک لیتری سه سیلندر EcoBoost‌ روی آن نصب خواهد شد. روی مدل‌های فول‌آپشن رابط کاربری SYNC3 و سیستم صوتی حرفه‌ای بنگ‌اند اولوفسن خواهد بود.