آشتی فراری با پیشرانه‌های توربو

208GTB/GTS Turbo

یک سال پس از آن که فراری برای اولین بار یک پیشرانه توربو را در خودرو فرمول یک خود ارائه کرد، یک خودرو خیابانی مزین به نام اسب سرکش ایتالیایی‌ها با همین سیستم راهی بازار شد. در آن زمان هنوز انزو فراری برصدر کارخانه فراری تکیه زده بود و وی اصولاً برخوردی محتاطانه و سنتی با هرگونه پیشرانه توربو داشت. اما قوانین سختگیرانه و دست و پا گیر مالیاتی ایتالیا در دهه هشتاد، فراری را مجبور به چنین انتخابی کرد. در آن زمان ارزان‌ترین محصول فراری 308GTB بود که از پیشرانه V8 به حجم 3 لیتر بهره می‌برد. اما با توجه به قوانین جدید ایتالیا، خودروهایی با حجم پیشرانه بالاتر از 2 لیتر، مشمول مالیات بسیار سنگینی می‌شدند که ممکن بود همین مورد308GTB را از دسترس بسیاری از هموطنان فراری دور کند. بنابراین مهندسان کمپانی، نمونه 2 لیتری همان پیشرانه 3 لیتری را طراحی کردند و به لطف یک توربوشارژر قدرت آن را به 220 اسب‌بخار رساندند. تنها 437 نمونه در ایتالیا و نیوزیلند از این خودرو عرضه شدند. نمونه به‌روز شده این مدل با کد GTB Turbo نیز با ظاهر مدل 328 تا سال 1989 عرضه شد.

288 GTO

بازار رده B مسابقات اتوموبیل‌رانی در اوایل دهه هشتاد داغ بود و فراری نیز تصمیم گرفت تا با توجه به موفقیت‌های عمده 308هایی که به طور شخصی در مسابقات رالی شرکت کرده بودند، خود یک نمونه رسمی برای حضور در مسابقات طراحی کند. حاصل کار در سال 1984 و با نام 288 GTO معرفی شد. پیشرانه 2.8 لیتری هشت سیلندر توربو این خودرو، 400 اسب‌بخار تولید می‌کرد و 288 GTO اولین خودرویی بود که توانست به حداکثر سرعتی معادل 306 کیلومتربرساعت برسد. برای اخذ مجوز حضور فراری در مسابقات، باید حداقل 200 دستگاه از این خودرو تولید می‌شد، اما دقیقاً در میانه راه تولید این تعداد بود که قوانین مسابقات تغییر کرد و مسابقات رده B به خاطر خطرناک بودن و تلفات زیاد، تعطیل شد. در نهایت فراری 272 دستگاه GTO را برای مشتریان ثروتمندش تولید کرد.

F40

انزو فراری از میانه دهه هشتاد میلادی مطمئن بود که آخرین روزهای عمرش را سپری می‌کند و به همین خاطر، قصد داشت تا خودرویی درخور نام و اعتبار چهار دهه فعالیتش به عنوان یک خودروساز عرضه کند. در آن زمان تیمی از مهندسان به هدایت نیکولا ماتراتزی مشغول طراحی و ساخت نمونه مسابقه‌ای 288 GTO بودند، اما با تغییر قوانین عملاً این پروژه نیمه کاره رها شد. انزو تصمیم گرفت تا انرژی این تیم را صرف ساخت شاه بیت تاریخ فراری کند و به آن‌ها اختیار کامل داد تا پروژه را برای ساخت یک هیولای خیابانی با الهام از خودروهای مسابقه‌ای، ادامه دهند. حاصل کار به مناسبت چهلمین سالگرد تاسیس کمپانی، F40 نام گرفت و به لطف پیشرانه 2.9 لیتری توربو 478 اسب‌بخاری، سریع‌ترین خودرو خیابانی جهان شد و به حداکثر 322 کیلومتربرساعت رسید. قرار بود تنها 200 دستگاه F40 تولید شود که به لطف استقبال عمومی، این رقم به 1311 عدد افزایش یافت.

488 GTB

پس از پایان تولید مدل F40 در سال 1992 بود که فراری استفاده از پیشرانه‌های توربو را به طور کامل کنار گذاشت. بسیاری معتقد بودند که این سیاست در حقیقت در راستای حمایت مدیرعامل جوان فراری یعنی لوکا دی‌مونته‌زمولو از تفکرات انزو فراری است. به هر جهت اما فراری مجبور شد تا پس از رفتن لوکا و در دهه جاری، پیشرانه‌های توربو را به کار گیرد. اولین استفاده از پیشرانه‌های توربو در سری T مدل کالیفرنیا بود. اما در حقیقت این مدل 488 بود که اولین فراری جدید با پیشرانه توربو محسوب می‌شود. این مدل یک سال پس از سری T کالیفرنیا عرضه شد و از نمونه قوی‌تر همان پیشرانه 3.9 لیتری تویین توربو، اما به قدرت 670 اسب‌بخار بهره می‌برد. با این که 488 به نحوی نمونه بهبود یافته 458 است، اما تعداد کم قطعات مشترک بین این دو مدل سبب شده تا بسیاری 488 را تحولی شگرف در محصولات فراری بدانند.

GTC4Lusso T

به‌روز رسانی محصولات فراری در میانه دهه اخیر با عرضه مدل GTC4Lusso ادامه یافت. این مدل در حقیقت جانشین مدل موفق FF شد که به نحوی اولین فراری خیابانی شوتینگ‌بریک و اولین محصول دو دیفرانسیل این برند بود. در این مدل اما به جز تغییرات ظاهری و بهبود مشخصات فنی، نمونه ارزان‌تری نیز به بازار عرضه شد که با پسوند T شناخته می‌شود. در این گونه، به جای پیشرانه V12 مشهور فراری، همان پیشرانه 3.9 لیتری تویین‌توربو استفاده شده در مدل 488 نیروبخش خودرو است و به لطف تک دیفرانسیل بودن خودرو، وزن نیز به طور قابل توجهی افزایش یافته است. بنابراین از نظر سرعت و کارایی، سری T تفاوت چندانی با نمونه V12 ندارد.

Portofino

پس از تجربه موفق فراری در عرضه سری T مدل کالیفرنیا، روند به‌روز رسانی محصولات فراری به مدل کالیفرنیا نیز رسید و جاشین آن با نام پورتوفینو (Portofino) در تابستان سال 2017 رونمایی شد. در این مدل، تغییرات عمده ظاهری در کنار به‌روز رسانی کلی فنی، کارایی را به طور قابل توجهی افزایش داده است. علاوه‌براین، قدرت پیشرانه 3.9 لیتری تویین توربو به 592 اسب‌بخار رسیده تا شتابگیری خودرو نیز بهبود یابد و پورتوفینو تنها در 3.5 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد. با آن که متعلقات مشترکی بین کالیفرنیا و پورتوفینو وجود دارد، اما وسعت تغییرات به قدری بوده که بسیاری پورتوفینو را بسیار برتر از نسل قبلی ارزیابی کرده‌اند.