معرفی 7 لندرور فوق‌العاده

در میان محصولات لندرور، مدل‌های کمی هستند که بتوانند به اندازه دیفندر 110، به خودرویی نمادین و ماندگار در تاریخ کمپانی تبدیل شوند. تولید دیفندر از سال 1983 شروع شد. فاصله طویل بین دو محور (2800 میلی متر) خیلی زود آن را معروف کرد. این در حالیست که برادرش، دیفندر 90 در مقایسه با این خودرو، فاصله محوری 2362 میلی‌متری داشت. این خودرو قدرت مورد نیاز خود را از پیشرانه 3.9 لیتری هشت سیلندر خورجینی که به جعبه‌دنده 5 سرعته دستی متصل شده بود تأمین می‌کرد.

110 همچنین از یک

بعد از این که لندرور مدل دیفندر 100 را در سال 1983 رونمایی کرد، مدل دیفندر 90 هم وارد بازار شد، خودرویی که نام خود را از طول بین دو محور کوتاه‌تر 93 اینچی خود گرفته بود. این نسخه از دیفندر با ظاهری قدرتمند و سرسخت به خودرویی جان‌سخت برای مسیرهای آفرود معروف شد. همزمان با ورود این خودرو به بازار بود لندرور توانست خود را به عنوان شرکت سازنده خودروهای تفریحی شخصی قدرتمند به مردم معرفی کند، این موضوع در کمپین‌های تبلیغاتی کمپانی در این سال‌ها قابل مشاهده است.

تا قبل از رونمایی دیسکاوری، لندرور طرفداران متعصب خود را داشت. اما دیسکاوری با تلفیق قابلیت‌های بالای آفرود در دیفندر , کابین لوکس، نرم و راحت رنجرور نگاه‌های بسیاری را به خود جلب کرد. از سویی دیگر برچسب قیمتی آن هم میان این دو مدل قرار می‌گرفت و برای استفاده روزمره هم کاملا مناسب بود.

بیش از 30 سال بعد از این که نخستین رنجرور، نسل سوم آن در سال 2001 رونمایی شد که یک پیشرفت بسیار بزرگ و مهم برای این شاسی‌بلند محسوب می‌شد. این نخستین رنجرور ساخته شده از زمان مالکیت کمپانی توسط ب‌ام‌و بود و تقریبا تمامی قطعات الکتریکی آن با سری 5 نسل E39 یکی بودند. این خودرو همچنین در کنار پیشرانه 4.2 لیتری 8 سیلندر خورجینی سوپرشارژردار ساخت جگوار-لندرور، با پیشرانه 4.4 لیتری 8 سیلندر خورجینی M62 ب‌ام‌و هم فروخته می‌شد.

این خودرو همچنین اولین نسل از رنجرور بود که طراحی کاملا جدید داشت. طراحان کمپانی در نسل سوم این خودرو بسیاری از بخش‌های طراحی بدنه که ظاهری خشن و تهاجمی داشتند را حذف و به جا

این خودرو شاید به اندازه برادران خود، خودرویی سفت و سخت و مختص آفرود نباشد، ولی خودرویی بود که توانست این برند را متحول کند. ایووک که در تاریخ کمپانی، کوچک‌ترین شاسی‌بلند لندرور محسوب می‌شود، مخاطبان بزرگ‌تر و گسترده‌تری دارد و حتی می‌توان گفت بازار هدف این خودرو حتی از مدل‌های رنجرور و رنجروراسپرت گسترده‌تر است. این کراس‌اور کامپکت از پیشرانه دو لیتری 4 سیلندر خطی استفاده می‌کرد و اگر چه با یک معماری یونی‌بادی ساخته شده بود، ولی قادر بود برخی از توانایی‌های آفرود که به نوعی امضای این برند محسوب می‌شدند را ارائه کند. نسل جدید این خودرو گفته می‌شود در سال 2019 وارد بازار خواهد شد.

در سال 2014، لندرور از خودرو رنجرورSVR رونمایی کرد، خودرویی که طراحی شده بود تا اوج پرفورمنس این برند باشد. رنجرورSVR با پیشرانه 5 لیتری هشت سیلندر خورجینی 550 اسب‌بخاری رونمایی شد، موتوری که به این شاسی‌بلند لوکس بزرگ کمک می‌کند زیر 5 ثانیه سرعت خود را از صفربه‌صد کیلومتربرساعت افزایش دهد و حداکثر سرعتی برابر با 260 کیلومتربرساعت داشته باشد. از آن جایی که لندرور تلاش می‌کند تا خود را به عنوان چیزی بیشتر از یک شرکت سازنده خودروهای آفرود لوکس مطرح کند، رنجرورSVR را می‌توان آینده این برند بریتانیایی محسوب کرد.