دهه 70 میلادی برای ماشین بازها هم یکی از بهترین دورانها و هم یکی از بدترین آنها بود
7 خودرو عضلانی برتر دهه 70 میلادی
دههای نه چندان خوب برای خودروهای عضلانی!
دهه 70 میلادی را تقریباً همه ماشین بازها، چه کسانی به پرفورمنس بالا علاقه دارند و چه دیگران، به عنوان یک دوره تاریک در تاریخ اتومبیل تلقی میکنند. این موضوع در مورد خودروی عضلانی کلاسیک آمریکایی کاملاً صحیح است. خودرویی که تا اواخر دهه 60 میلادی حضور پررنگی در بازار داشت و به یک باره تقریباً در میان استانداردهای آلایندگی سخت گیرانه ناپدید شد، بحران نفتی سال 1973 را هم اگر به این مورد اضافه کنیم متوجه خواهید شد که چرا خودروهای عضلانی بزرگ با موتورهای پرمصرف هشت سیلندر در این دهه محبوبیتی نداشتند.
البته نمیتوان گفت که در این دوره ده ساله هیچ گونه خودروی عضلانی خوبی در بازار آمریکا رونمایی نشد. طی سالهای اخیر که اوضاع بهتر بود،
فورد موستانگ Boss 302 مدل 1970
این خودرو بهترین انتخاب برای شروع لیست است. Boss 302 قویترین نسخه موستانگ دوره خود نبود و این عنوان به Boss 429 اختصاص داشت. ولی Boss 302 با 290 اسب بخار نیرویی که از موتور 5 لیتری هشت سیلندر خورجینی خود استخراج میکرد، یکی از بهترینهای کلاس خود بود. البته خیلیها اعتقاد دارند که فورد موستانگ Boss 302 مدل 1970 در دوره خود خیلی دست کم گرفته شد. این خودرو همچنین یکی از ستارههای سری مسابقات SCCA بود و امروز یکی از نمادینترین موستانگ های تاریخ است.
الدزمبیل 442 مدل 1970
این الدزمبیل بزرگ و عضلانی در خیابان برای خودش غولی بود. موتور 7.4 لیتری هشت سیلندر خورجینی آن 365 اسب بخار نیرو و گشتاور کافی برای چرخاندن کره زمین تولید میکرد! پکیج W30 را کمپانی بعدها برای این خودرو ارائه کرد که 5 اسب بخار نیروی موتور را افزایش میداد، و با آپشن گیربکس 4 دنده دستی، الدزمبیل 442 میتوانست 400 متر را بسیار سریع طی کند.
شورولت شول SS 454 مدل 1970
خیلیها از این خودرو با عنوان بهترین خودروی عضلانی کلاسیک تاریخ یاد میکنند، این مدل دوست داشتنی شورولت 450 اسب بخار نیرو از موتور 7.4 لیتری هشت سیلندر خورجینی در تریم LS6 تولید میکرد. تنها مأموریت این خودرو شکست دادن هر مدل دیگر در یک خط صاف بود و با یک گیربکس سه دنده اتومات یا چهار دنده دستی، این خودرو یکی از سریعترین و پرشتابترین خودروهای صفر کیلومتر بازار در سال 1970 محسوب میشد.
پلیموت همی کودا کانورتیبل 1971
خیلیها در مورد این خودرو نوشتهاند و احتمالاً شما هم با آن تا حدودی آشنا هستید، از این رو ما خیلی وارد جزئیات نخواهیم شد. 1971 آخرین سال حضور موتور افسانهای 426 همی در بازار بود و فقط 11 دستگاه از این مدل روباز همی کودا با این موتور در آن سال ساخته شد. این خودرو بسیار کم یاب، فوق العاده سریع و خیلی زیباست و همچنین یکی از گرانترین و باارزشترین خودروهای عضلانی آمریکایی محسوب میشود. اخیراً یک نمونه از آن در یک حراجی به قیمت 3.5 میلیون دلار فروخته شده است.
پونتیاک فایربرد ترانس ام SD-455 مدل 1974
زمانی که پونتیاک نخستین بار SD-455 را در سال 1973 رونمایی کرد، چند ماه بعد آمریکا دچار یک بحران شدید نفتی شد و در سال 1974 که این نسخه دوم رونمایی شد، مقررات و استانداردهای آلایندگی و مصرف سوخت در آمریکا بسیار سخت گیرانه تر شده بود. به همین دلیل است که موتور 7.4 لیتری هشت سیلندر خورجینی این ترنس ام فقط 290 اسب بخار نیرو تولید میکرد، جالب است بدانید که این موتور چند سال قبل از این خودرو بالای 400 اسب بخار نیرو داشت. اوضاع به قدری در آن سال بد بود که فورد با معرفی موستانگ II آپشن موتور هشت سیلندر خورجینی آن را حذف کرده بود. این خودرو را میتوان آخرین نمونه از خودروهای عضلانی کلاسیک بزرگ نامید. به معنای واقعی کلمه، این خودرو باشکوه بود.
پونتیاک فایربرد ترنس ام SE مدل 1977
هیچ راهی وجود ندارد که لیستی از بهترین خودروهای عضلانی دهه هفتاد میلادی نوشت و این خودرو در آن حضور نداشته باشد، خودرویی که بدون شک میتوان آن را نمادینترین خودروی آمریکایی آن دوران به حساب آورد. برت رینولدز، در فیلم اسموکی و باندیت، با یک ترنس ام SE مدل 1977 سروصدای زیادی کرد. اگر چه موتور 6.6 لیتری هشت سیلندر آن در بهترین تریم فقط 200 اسب بخار نیرو تولید میکرد، با این حال همین میزان هم کافی بود تا این خودرو به یکی از بهترین مدلهای عضلانی تاریخ تبدیل شود. این خودرو با داشتن یک طراحی بدنه تهاجمی و پرزرق و برق توانست برخی ضعفهای خود مانند نیروی کم موتور را بپوشاند و بعدها در دهه 80 میلادی کمپانی دوباره یک موتور قدرتمند برای آن عرضه کرد.
داج Lil' Red اکسپرس 1978
برخی ممکن است بگویند که یک تراک پیکاپ نباید در چنین لیستی وجود داشته باشد، ولی این جا ما با یک وانت عادی سروکار نداریم. Lil' Red اکسپرس نخستین خودروی وانت تاریخ بود که به عنوان یک مدل سواری وارد بازار شد و یک خودروی کار و تجاری نبود. این خودرو دیفرانسیل عقب بود و ظاهری خوابیده داشت و مهمتر از همه، از آن جایی که خودرو یک تراک بود، استانداردهای آلایندگی سخت گیرانه سواریها در مورد آن اعمال نشده بود. به همین دلیل بود که موتور هشت سیلندر خورجینی 5.9 لیتری آن درست زمانی که دیگر موتورهای مشابه همگی زیر 200 اسب بخار قدرت داشتند، 225 اسب بخار نیرو تولید میکرد. Lil' Red اکسپرس صفر تا صد را میتوانست در حدوداً 6.5 ثانیه پر کند که برای خودرویی با این ابعاد و با این وزن، عددی فوق العاده است.
برای اطلاع از جدیدترین اخبار، ایمیل خود را وارد کنید