تاریخچه سوپراسپرت‌ های ژاپنی

تویوتا 2000GT

اولین خودروی اسپرت واقعی ژاپنی‌ها در سال 1965 در نمایشگاه توکیو معرفی شد. تویوتا 2000GT در واقع پروژه‌ای بود که یاماها به همراه مهندس و طراح آلمانی آلبرت گوئرتز تعریف کرده بود. داتسون در آن زمان این پروژه را رد کرد تا تویوتا در نهایت 351 دستگاه از این مدل را با نام 2000GT راهی بازار کند. قیمت بالا و ناشناخته بودن برند تویوتا در آن زمان سبب شدند تا این خودرو نتواند به آنچه استحقاقش را داشت برسد. امروزه تویوتا 2000GT کلکسیونی‌ترین خودروی ژاپنی است.

مزدا کازمو اسپرت

مزدا در دهه شصت میلادی ایده پیشرانه‌های روتوری وانکل را توسعه داد و اولین محصول تولید انبوه مجهز به این پیشرانه را در سال 1967 معرفی کرد. کازمو اسپرت یک کوپه با طراحی عجیب و مشخصات فنی جالب بود که توانایی رویارویی با خودروهای اسپرت اروپایی را داشت. از نسل اول این گرندتورر در نهایت تنها 1259 دستگاه ساخته شد. قیمت بالا و ناشناخته بودن برند مزدا در کنار ظاهر عجیب این خودرو از علل عدم موفقیت نسل اول کازمو بودند.

دومه زیرو (Dome Zero)

شرکت مهندسی Dome در نمایشگاه ژنو سال 1978 یک کانسپت عجیب با شکل و شمایلی شبیه به لانچیا استراتوس و لامبورگینی کونتاش معرفی کرد که Zero نام داشت. شرکت قصد داشت تا با عرضه محدود این خودرو، شانس خود را در مسابقات لمان نیز بیازماید. قلب تپنده این خودرو از نیسان Z به عاریه گرفته شده بود و با توجه به وزن اندک، خودرو مشخصات فنی بسیار خوبی داشت. در نهایت اما این خودرو امکان تولید انبوه را پیدا نکرد و ظاهراً تنها 3 دستگاه از نمونه خیابانی و یک نمونه مسابقه‌ای ساخته شد.

نیسان اسکای لاین GT-R R32

نیسان که پسوند GT-R را اولین بار در سال 1969 برای نمونه فوق سریع کوپه اسکای‌لاین به کار گرفته بود، این بار یک سوپر کوپه فوق مدرن با تجهیزاتی فضایی و جلوتر از زمان را با همین نام و پسوند معرفی کرد. در حقیقت تکنولوژی‌های به کار رفته در این خودروی دو دیفرانسیل برای اولین بار در کانسپت MID-4 معرفی شده بود. عملکرد عالی و موفقیت‌های اسکای لاین نسل R32 برای آن لقب گودزیلا را به ارمغان آورد.

جیوتو کاسپیتا (Jiotto Caspita)

در اواسط دهه هشتاد وضعیت اقتصادی برای عرضه سوپراسپرت‌هایی با قیمت‌های نجومی مناسب بود و شرکت Dome دوباره به فکر ساخت یک سوپراسپرت افتاد. این بار اما خودرو تحت برند Jiotto معرفی شد. Caspita در نمایشگاه توکیو سال 1989 با ظاهری بسیار مدرن و مشخصاتی استثنایی عرضه شد و طبق گفته شرکت، خودرو برپایه شاسی و پیشرانه خودروهای فرمول 1 طراحی و ساخته شده بود. دو نمونه Caspita ساخته شدند که اولی از پیشرانه‌ای ایتالیایی و دومی از پیشرانه V10 ژاپنی ساخت Judd بهره می‌برد.

هوندا NSX

هوندا از میانه دهه هشتاد به فکر ساخت رقیبی برای محصولات فراری بود و این را در کانسپت HS-X به عرصه ظهور گذاشته بود. در نهایت اما سوپراسپرت هوندا برپایه تجارب این شرکت در مسابقات فرمول یک و با طراحی پینین‌فارینا، در سال 1989 معرفی شد. NSX اولین سوپراسپرت حقیقی موتور وسط ژاپن بود که به مرحله تولید انبوه رسید و به لطف کمک شایان ذکر آیرتون سنای افسانه‌ای، شاسی و فرمان‌پذیری آن به مراتب از رقیب اصلی آن یعنی فراری 348 برتر بود. نسل دوم NSX در سال‌های جاری نتوانسته موفقیت نمونه اول را تکرار کند.

میتسوبیشی 3000GT

میتسوبیشی در دهه هشتاد چند کانسپت با نام HSR را معرفی کرد که از تکنولوژی‌هایی استثنایی همانند باله‌های متحرک بهره می‌جستند. کمتر کسی فکر می‌کرد که میتسو قرار است این تکنولوژی‌ها را در خودرویی خیابانی به کار گیرد. در سال 1990 اما مدل GTO با تمامی این موارد و یک پیشرانه 320 اسب‌بخاری معرفی شد. به دلیل استفاده پونتیاک و فراری از نام GTO، میتسوبیشی مجبور شد در بازارهایی به جزء ژاپن، از نام 3000GT استفاده کند. سه سری از این خودرو تولید شد که در هر به‌روز رسانی، به خاطر کاهش تقاضا و پیچیدگی‌های فنی دردسرزا، در نهایت برخی از تکنولوژی‌های خودرو حذف شدند.

تویوتا سوپرا توربو

نام سوپرا در ابتدا پسوندی برای مدل محبوب سلیکا بود. در سال 1986 بالاخره ارتباط این دو مدل قطع و سوپرا به عنوان یک مدل مجزا شناخته شد. با وجود این، نسل بعد خودرو با کد A80 است که از نظر بسیاری اولین سوپراسپرت حقیقی تویوتا است. نمونه توربوی این خودرو در میانه دهه هشتاد با وجود قدرت 320 اسب‌بخاری پیشرانه 3 لیتری مشهور 2JZ، قیمتی بسیار کمتر از رقبای ایتالیایی، آلمانی و آمریکایی داشت و در دهه نود توانست بارها به عنوان برترین سوپراسپرت بازارهای مختلف انتخاب شود.

نیسان R390 GT1

تیم TWR از اواسط دهه هشتاد با جگوار چندین بار به قهرمانی در لمان دست یافت. با این حال کم‌کم مشکلاتی بین این دو پیش آمد و در ابتدا TWR با پورشه همکاری کرد. در نهایت اما TWR پلتفرم و شاسی به روز رسانی شده‌اش را به نیسان پیشنهاد داد و در نهایت تیمی انگلیسی-ژاپنی، برای لمان 1998 این خودرو را آماده کردند. باید حداقل یک نمونه خیابانی از این خودرو تولید می‌شد که ظاهراً در نهایت یک دستگاه سورمه‌ای رنگ از آن ساخته شده که هنوز در اختیار نیسان است.

لکسوس LFA

آخرین سوپراسپرت ژاپنی که به تاریخ پیوسته، لکسوس LFA است. خودرویی که زمزمه‌های تولیدش از اوایل قرن بیست و یکم شنیده می‌شد و با معرفی چندین کانسپت از اواسط این دهه، امکان تولیدش قوت گرفت. با این حال در نهایت محصول اصلی با نام LFA در سال 2011 راهی بازار شد. این خودرو که از تمامی تجارب زبده‌ترین مهندسین تویوتا بهره می‌برد، توانست یکی از بهترین سوپراسپرت‌های دهه جاری باشد و از نظر بسیاری، هنوز کمتر خودرویی توانسته از نظر کیفیت و حس سواری، به گرد پایش برسد.