در حسرت تکرار موفقیت در بازار خودروی ایران

اپل در دو دوره در بازار ایران درخششی خیره‌کننده داشته است؛ یکی در دهه‌های سی تا پنجاه که با محصولاتی همانند رکورد، المپیا و کادت بخش قابل توجهی از بازار ایران را در اختیار داشت و یکی در دهه هفتاد شمسی که در بازگشتی غرورآمیز، مشتریان جوان و اقشار نسبتا متمول و متوسط رو به بالا را هدف گرفت. در دوره دوم، بازاریابی و خدمات مناسب شرکت ملبا در کنار تنوع قابل توجه مدل‌های وارد شده یعنی کورسا، آسترا، وکترا، اومگا و کالیبرا سبب شد تا اپل دوباره موفقیت دهه‌های قبل از انقلاب را تکرار کند. پس از از سرگیری واردات خودرو در میانه دهه هشتاد، نام‌های متعددی به عنوان واردکننده رسمی اپل معرفی شده، واردات چند مدل نیز توسط آن‌ها صورت گرفت. شرکت‌های راه و پل دیانا، توان خودرو جی و نهایتاً ساپرا موتور در مقاطع مختلفی از سال 1388 تا کنون مدل‌های مختلفی همانند کورسا، اینزیگنیا، موکا و آسترا را در تیراژی بسیار محدود وارد

محصولات هوندا از اواخر دهه چهل شمسی به ایران وارد شده بودند، اما در دهه هفتاد شمسی بود که به لطف دو محصول مهم یعنی آکورد و سیویک، نام این برند بر سر زبان‌ها افتاد. علاوه‌براین دو مدل، پریلیود و اینتگرا نیز در تیراژی محدود به ایران وارد شدند. موفقیت هوندا در دهه هفتاد سبب شد تا هنگامی که در دهه هشتاد دوباره مرزها به روی واردات خودرو گشوده شد، همگان چشم انتظار ورود مجدد این برند خوشنام آسیایی باشند. امری که پس از کش‌وقوس‌های فراوان، توسط شرکت گلرنگ فامیلی موتور صورت گرفت. در ابتدا سیویک در چند تیپ وارد شد و سپس مدل آکورد و شاسی‌بلند CR-V نیز از راه رسید. با این حال عدم بازاریابی مناسب در کنار تاخیر در معرفی مجدد برند هوندا به ایران، سبب شدند تا این خودروهای محبوب به جایگاه خود نرسند.

فیات از دهه سی شمسی در دروازه دولت تهران دفتر رسمی داشت و فعالیت آن در دهه چهل به لطف گشایش شرکت برادران کاشانچی و مونتاژ مدل 1100، بسیار گسترده بود. شرکت دیزل اتو پارت نیز در دهه پنجاه واردات مدل‌های متنوعی همانند 131 و 132 را برعهده داشت که همگی موفق ظاهر شدند. از آن زمان تا کنون، فیات چندین بار سعی داشته به ایران بازگردد. در دهه هفتاد قرار بود تا ایران خودرو و فیات همکاری بلندمدتی را آغاز کنند که هرگز عملی نشد. در سال 1387 مدل سی‌ینا به ایران آمد تا در شرکت تاپکو (خودروسازی صنعت پارس) مونتاژ شود. تا سال 1389 سی‌ینا به طور محدودی مونتاژ شد و بازاریابی ضعیف سبب شد تا قائله را به تندر 90 تازه نفس واگذار کند. بعد از آن هم شرکت توسعه بین‌المللی لوتوس تعدادی از مدل 500 و ون‌‌های دکاتو را به ایران وارد کرد. این دوره نیز با موفقیت چندانی همراه نشد تا فیات باز هم نتواند گذشته درخشانش در ایران را تکرار کند.

آلفارومئو برندی با تاریخچه بسیار پرفراز و نشیب در ایران است که از دهه سی با شرکت سهامی ایتال به طور رسمی در خیابان سعدی تهران حضوری پررنگ داشت و توانست از همان زمان در پیست تازه تاسیس قلعه‌مرغی نیز درخششی خیره‌کننده داشته باشد. بعدها در دهه پنجاه، شرکت قزلباش اقدام به واردات محصولات متنوعی کرد. آلفارومئو در دهه شصت به طور بسیار محدود و برای استفاده در یگان تشریفات، به ایران وارد شد. در دهه هفتاد، شرکتی با نام گل موتور تاسیس شد که قرار بود مدل‌هایی مثل 145 و 155 را به ایران وارد کند و نمایشگاه مرکزی آن در نزدیکی پارک ساعی تهران نیز تاسیس شد. با این حال پس از واردات تعدادی انگشت‌شمار، گل موتور راه به جایی نبرد و آلفارومئو عملاً در ایران شکست خورد. نکته جالب این که با وجود این ناکامی در دهه هفتاد، شرکت آلفاموتور توانست در دهه‌های هشتاد و نود با واردات محصولاتی مثل میتو، جولیتا و