بازگشت موفقیت‌آمیز به بازار خودروی ایران

بسیاری از برندها در بازگشت به ایران، سعی می‌کنند تا به گذشته درخشان و موفقیت‌هایی که در دهه‌های قبل کسب کرده‌اند اشاره‌ای کنند تا به مدد این تاریخچه و با تحریک حس نوستالژی جامعه، موفقیت خود را تضمین کنند. اما برخی اسامی و برندها در گذشته موفقیت چندان بزرگی در ایران کسب نکرده‌اند و اگر هم مطرح شده‌ باشند، بسیار محدود و در حد بخش کوچکی از بازار بوده است. با این حال این خودروسازان شانس ورود مجدد به ایران را کسب کردند و حتی به موفقیت‌های به مراتب بزرگتری دست پیدا کردند.

پس از بررسی برندهای ناموفق با تاریخچه‌ای درخشان د

گذشته مزدا در ایران را باید بین سه محصول تقسیم کرد. اولی سه چرخه‌هایی بودند که در دهه چهل شمسی وارد کشور شدند و محبوبیت قابل توجهی کسب کردند. محصول دوم وانت مزدا 1000 بود که توسط شرکت ایران‌وانت در دهه پنجاه به بازار معرفی شد و توانست با قیمت خوب و دوام قابل توجهش موفق باشد. اما خودروسازی مزدا به طور جدی در حقیقت با سواری‌های 929 در اواسط دهه پنجاه به ایران معرفی شد و شرکت بازرگانی کویو، تبلیغات گسترده‌ای برای عرضه و خدمات‌رسانی این مدل انجام داد. در نهایت اما مزدا قائله را به دو رقیب هموطنش یعنی تویوتا و داتسون واگذار کرد تا نتواند آن طور که باید و شاید موفق ظاهر شود. بازگشت سواری‌های مزدا در ابتدای دهه هفتاد نیز با واردات بسیار محدود، موفقیت‌آمیز نبود. ا

سوزوکی در دهه پنجاه شمسی بیشتر با موتورسیکلت‌های قدرتمندش در ایران شناخته می‌شد، هرچند واردات بسیار محدود مدل‌هایی همانند جیمنی نیز در جریان بود که موفقیتی در پی نداشت. ورود دوباره سوزوکی تا دهه هشتاد شمسی به تعویق افتاد تا آن که ایران خودرو توانست با دو مدل گراندویتارا و کیزاشی بازار ایران را محک بزند. کیزاشی به دلایل مختلفی از جمله بازاریابی نه چندان مناسب، قیمت‌گذاری غیررقابتی و نهایتاً مشکلات سیاسی وقت از بازار کنار رفت. اما ویتارا سوزوکی را به عنوان برندی مطرح در ایران زنده نگه داشت تا برخلاف گذشته‌اش، این خودروساز به موفقیتی مقبول دست یابد.

لکسوس برندی نسبتاً نوپاست که در ابتدای معرفی شدنش در دهه هفتاد شمسی، وارداتی بسیار محدود را تجربه کرد. شرکت ایرتویا در آن زمان تصمیم داشت مدل LS را به طور جدی‌تری به ایران بیاورد که نهایتاً حواشی سیاسی-اقتصادی و قیمت بسیار بالای آن از این امر جلوگیری کرد و تعداد انگشت‌شماری وارد شد. بیشتر شهرت لکسوس مبتنی بر مطرح شدن اسم و رسم و کیفیت آن در رسانه‌های خودرویی در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد شمسی بود. بازگشت لکسوس در میانه دهه هشتاد شمسی، موفقیت بیشتری به همراه داشت. مجدداً شرکت ایرتویا عاملیت مجاز لکسوس را برعهده داشت و واردات محصولات متنوعی همانند سری RX،

در دهه هفتاد شمسی برای اولین بار پای خودروسازان کره‌ای به ایران باز شد. دوو و کیا در آن زمان توانستند بسیار موفق ظاهر شوند. پراید بخشی از بازار را در دست گرفت و جای پای این برند را در سایپا محکم کرد. دوو نیز تا پیش از خریداری توسط جنرال‌موتورز، یکی از بازیگران اصلی صنعت خودروی ایران بود و با کرمان‌خودرو حضوری فعال داشت. هیوندای برخلاف این دو، در ابتدای ورودش نتوانست آن طور که باید و شاید موفق ظاهر شود. النترا، اسکوپ و سوناتا در تیراژی متوسط به ایران وارد شدند و اکسنت نیز قرار بود با سفارش‌گذاری قابل توجه شرکت حدادزاده، ورودی تمام عیار داشته باشد که به سد ممنوعیت واردات اواسط دهه هفتاد برخورد کرد. سری دوم ورود هیوندای به ایران با موفقیت بیشتری همراه شد. کرمان‌خودرو دو مدل النترا و اکسنت را با اسامی آوانته و ورنا به ایران آورد. اما بیشتر اسم و رسم و اعتبار این برند مدیون واردات گسترده محصولات با کیفیت و خوب آن د

پورشه از دهه سی شمسی در بازار ایران حضور دارد. از همان ابتدا و با عرضه مدل 356، واردات این برند به ایران به صورت بسیار محدودی صورت گرفت. پس از معرفی مدل 911، پورشه به طور جدی‌تری در ایران حاضر شد و البته مدل‌های 924 و 914 نیز توانستند به طور محدودی به ایران وارد شوند. با این حال بیشتر واردات این برند توسط اشخاص ثروتمند و بانفوذ انجام می‌گرفت و بنابراین موفقیت آن در کشورمان بسیار محدودتر از پتانسیل‌های این برند بود. پورشه غیبتی نسبتاً طولانی داشت تا آن که در دهه هشتاد شمسی و با بازگشایی مرزها به روی خودروهای وارداتی، پورشه در ایران صاحب نمایندگی شد و شرکت معین‌موتور، نماینده رسمی پورشه معرفی شد. کاین، 911، باکستر و کیمن و بعدها پانامرا توانستند فروشی خیره‌کننده در کشورمان تجربه کنند و بعدها نیز مدل‌های ماکان و 718 نیز با وجود تمامی محدودیت‌ها و کارشکنی‌ها، محبوبیت خود را حفظ کردند. بنابراین

به نظر می‌رسد اولین مازراتی وارد شده به ایران، مدل 5000GT سفارش داده شده توسط پهلوی دوم باشد. بعد از آن هم چند دستگاه از مدل‌های کواتروپورته، مراک، خمسین، ایندی و گیبلی به ایران وارد شدند که تعداد هر یک انگشت‌شمار بودند و همگی توسط افراد با نفوذ و دربار پهلوی دوم وارد شده‌ بودند. در اوایل دهه هفتاد نیز تعداد بسیار محدودی از سری Biturbo توسط پناهندگان کویتی و سپس به عنوان خودروی تشریفات به ایران وارد شدند که باز هم بسیار محدود و قابل چشم‌پوشی بودند. بنابراین مازراتی در ایران کمتر از رقبایی همانند فراری و لامبورگینی شناخته شده بود و تعداد نمونه‌های موج