پورشه‌هایی که هیچ‌گاه ندیده بودیم

خیلی‌ها بر این باورند که پورشه می‌بایست 919 استریت را تولید می‌کرد. ابرخودرویی با قدرت 900 اسب‌بخار که می‌توانست توازن در خودروهای مسابقات 24 ساعته لمان کلاس LMP1 را دستخوش تغییر قرار دهد. دلیل ساخت این خودرو قهرمانی پورشه در این مسابقه رقابتی در دوره‌های 2014 تا 2017 بوده است. پروتوتایپ 919 مجهز به یک پیشرانه‌ هیبریدی است. با توجه به منتفی شدن تولید 919 انتظار داریم که پورشه این محصول را در قالب خودروهای خیابانی به دست مشتریان برساند. براساس یک زمانبندی سنتی پورشه سال 2023 باید یک ابرخودروی جدید را رونمایی کند. شاید این همان ویرایش جدید 919 باشد.

یکی از خاص‌ترین تولیدات خانواده 911 نسخه آفرود آن بود که سال 2012 توسط تیم پورشه به صورت آزمایشی تولید شد. البته این برای اولین‌بار نیست که 911 دو دیفرانسیل مسابقه‌ای را می‌بینیم. پیش‌تر پورشه در سال 1974 مدل مخصوص رالی با مشخصاتی مشابه تولید کرده بود. خودرویی به اسم Safari Rally که دست بر قضا خوش‌شانس بود و همان سال به قهرمانی WRC رسید. نسخه کانسپت 911 ویژن سافاری ادای احترامی به همان 911 جنجالی بود. شرکت برای این خودرو یک پیشرانه 6 سیلندر تقویت‌شده در نظر گرفته بود که حتی مدل پیش‌تولید آن را نیز طراحی کرده بود.

باز هم موفقیت 918 اسپایدر در سال 2013 جرقه اولیه ساخت یک مدل جدید را در ذهن پورشه ایجاد کرد. پورشه قصد داشت مدلی کوچک‌تر و سبک‌تر از این خودرو را راهی بازار کند. چراکه 918 اسپایدر قیمتی بیشتر از 800 هزار دلار داشت و تیراژ آن فقط 918 دستگاه بود. اینها همه دست به دست هم دادند که پورشه پروژه 904 لیوینگ لجند (به معنی افسانه زنده) را اجرا کرد. البته شرکت به طور کامل از این خودرو دست نکشید چراکه بعدها سری GTS با همین مشخصات تولید شد.

لمان لیوینگ لجند یکی از دیگر پورشه‌های دیده نشده است. خودرویی که ایده اولیه آن در قالب یک مدل گِلی (با خاک رس) در سال 2016 مطرح شده بود. قرار بوده که در این خودرو روح مدل اسپرت کوپه 550 زنده شود. شرکت برای ساخت این پروتوتایپ سراغ باکستر رفته بود، اما در این مدل شاهد هستیم که نمای جلویی تا حد زیادی شبیه به 911 از آب درآمده است. علیرغم تمام مدل‌های مشابه، پورشه یک پیشرانه 4.6 لیتری هشت سیلندر Vشکل تنفس طبیعی برای آن انتخاب کرد که به راحتی می‌توانست 600 اسب‌بخار قدرت تولید کند.

خیلی بعید به نظر می‌رسید در این لیست، یک باکستر دیده نشده نیز حضور داشته باشد. اما حقیقت آن است که پورشه قصد داشت قابلیت‌های باکستر روباز خود را باز هم افزایش دهد. به همین دلیل با الهام از مدل 909 برگ‌اسپایدر سال 1963 که مخصوص مسابقات شیب‌نوردی بود، باکستر جدیدی را طراحی کرد. به لطف حذف بسیاری از المان‌ها مانند سقف و شیشه‌ها وزن خودرو تا 1130 کیلوگرم کاهش پیدا کرد. این باعث شد تا پیشرانه 3.8 لیتری آن بتواند 387 اسب‌بخار قدرت تولید کند. این یعنی پیمودن شتاب صفر تا صد در 4 ثانیه. احتمالاً متوجه شده‌‌اید که همان پیشرانه‌ای است که پیش‌تر روی کیمن GT4 نصب شده بود.

پیش از آن‌که پورشه پروژه پرحاشیه تایکان را استارت بزند، ایده‌های اولیه را در بخش مهندسی خود در دست داشت. 960 ویژن توریسمو طبق برنامه‌ریزی شرکت با طراحی مستقل از 911 شکل گرفت. به همین دلیل از روی ناچاری چهره نهایی شبیه به نسخه جدید پانامرای جدید شده بود. اشتوتگارتی‌ها پیش از این ایده یک سوپراسپرت برقی را با 918 برقی در سال 2013 اجرا کرده بودند. اما حقیقت آن است که  هدف پورشه چیزی بزرگ‌تر و قوی‌تر بود. این یک دورخیز هوشمندانه برای رسیدن به تایکان به حساب می‌آید.

دو سال پیش پورشه روی پروژه‌ای بسیار متفاوت کار می‌کرد. خودرویی موسوم به Vision Renndienst که قرار بود محصولی خاص برای خدمات خودروهای مسابقه‌ای باشد. شاید ساختار این پورشه زیادی جاه‌‌طلبانه باشد ولی اگر کمی بیشتر دقت کنید فولکس‌واگن ID Buzz را زیر پوست آن می‌بینید. جالب‌تر آنکه پورشه این خودرو را بر اساس فولکس‌واگن خاطره‌انگیز T1 طراحی کرده بود. پورشه در نظر داشت ویژن رندینست را تبدیل به خودروی خدمات بخش موتور اسپرت خود کند.

می‌گویند پورشه 917 معروف‌ترین خودروی مسابقه‌‌ای تمام تاریخ است. خودرویی که قهرمانی جنجالی مسابقات 24 ساعته لمان در سال‌های 1970 و 1971 را به دست آورده بود. باورکردنی نیست که آلمان‌ها برای این مدل سراغ یک پیشرانه 12 سیلندر خوابیده رفته بودند. 917 لیوینگ لجند یک ادای احترام به همین مدل افسانه‌ای بوده است. خودرویی که تنها در حد آزمایش و نمایش نبوده است. چراکه پورشه این خودرو را براساس استانداردهای فدراسیون جهانی اتومبیلرانی FIA طراحی کرده بود. بدترین خبر درباره پروژه فوق آن است که پورشه هیچ‌گاه آن را به مرحله تولید نهایی نرساند.

بعد از تاریخ‌سازی 918 در پیست نوربورگ‌رینگ، سال گذشته پورشه ویرایش RS آن را در ابعاد واقعی طراحی کرد. یک سوپراسپرت کاملاً مدرن که شاسی و بدنه آن از نظر آیرودینامیک به مراتب بهتر از 918 استاندارد بوده است. این پروژه بعد از تغییر جهت پورشه به سمت تولید 919 هیبریدی برای حضور در مسابقات 24 ساعته لمان کلاس LMP1 عملاً از دستور کار خارج شد. این خودرو پیشگاه سبک جدید طراحی بصری پورشه یعنی چراغ‌های عمودی باریک بوده است.

نکته مشترک تمام این پورشه‌های دیده نشده، اشتیاق شرکت برای بازگشت به دوران درخشان مسابقات است. چیزی که به وضوح در مدل ویژن 920 نیز دیده می‌شود. پورشه ایده‌های ناب این ابرخودرو را بعدها در مدل‌های موفقی همچون 911 GT RS و البته سری باشکوه GT3 RS اجرا کرد. ایده ساخت این خودرو کمی بلندپروازانه بود. چراکه شرکت قصد داشت نسخه نهایی را با قابلیت حضور در خیابان اجرا کند. این خودرو را می‌توان گام رو به جلوی شرکت بعد از معرفی 919 سری LMP1 معرفی کرد. دو پروژه‌ای که البته هیچ‌کدام فرصت عرض اندام پیدا نکردند.

پورشه 906 نام ناشناخته‌‌ای برای طرفداران این برند نیست. آلمان‌ها سال 1966 مدلی مسابقه‌ای به همین نام و به صورت تیراژ محدود تولید کردند. نکته حیرت‌انگیز درباره این خودرو آن بود کهفقط 580 کیلوگرم وزن داشت. به لطف این وزن بسیار پایین و یک پیشرانه 2 لیتری، 906 بسیار جلوتر از زمان خودش بود. این خودرو به راحتی می‌توانست به سرعت 280 کیلومتر برساعت دست پیدا کند. در واقع 906 آمد تا جانشین 904 در کلاس پروتوتایپ‌ مسابقات 24 ساعته لمان شود. کانسپت 906 لیوینگ لجند ادای احترامی است به نسخه کلاسیک که گفته می‌شود پایه و اساس طراحی اولیه تایکان بوده است.

تقریباً مطمئن هستیم که پورشه برنامه‌ای برای تولید یک مدل تمام برقی از 911 افسانه‌ای خود را ندارد. شرکت تمایلی ندارد که تغییری در ساختار موفق این خودرو ایجاد کند. این استراتژی سال‌ها پیش در ذهن مدیران و مهندسان شرکت شکل گرفته بود. به همین دلیل است که سال 2016 پورشه سراغ 918 پلاگین هیبریدی رفت. همان سال شرکت روی پروژه‌ای خاص کار می‌کرد. خودرویی موسوم به ویژن 916 که چهار موتور برقی روی هر یک از چرخ‌ها داشت. نکته عجیب‌تر اینجاست که ایده اولیه ساخت چنین محصولی سال 2010 در شرکت مطرح شده بود. این خودرو در صورت تولید نهایی می‌توانست یکی از آیرودینامیک‌ترین خودروهای پورشه باشد.

از سال 2019 که پورشه رسماً حضور در مسابقات فرمول E را اعلام کرد، بخش موتوراسپرت شرکت شکل دیگری به خود گرفت. به عبارتی دیگر پورشه همگام با روند فعلی دنیا، با نگاهی آینده‌نگرانه به سمت خودروهای مسابقه‌ای برقی حرکت کرد. ویژن E یکی از اولین پروژه‌های جدی پورشه برای حضور قدرتمندانه در مسابقات خودروهای برقی بوده است. دقت پورشه روی جزئیاتی مانند هماهنگی موتور برقی و سیستم تعلیق یکی از مشخصات اصلی این خودرو است. ساختار تک صندلی و فناوری باتری‌های 800 ولتی ویژن E را تبدیل به یکی از ابرخودروهای برقی دنیا کرده است. بعید به نظر می‌رسد که پورشه این پروژه را نیمه کاره در این مرحله رها کند.

حکایت این خودرو به پیش از عرضه رسمی ماکان در سال 2013 برمی‌گردد. زمانی که پورشه ویرایش آزمایشی دو در ماکان را ساخته بود. ماکان ویژن سافاری در قیاس با مدل تولید انبوه فاصله محوری کوتاه‌تری داشت و به همین دلیل قابلیت عملکردی بهتری در مسیرهای آفرود به نمایش می‌گذاشت. عجیب اینجاست که پورشه برای ماکان سافاری یک شاسی‌ کاملاً ویژه و جعبه‌دنده‌ای اتوماتیک طراحی کرده بود. ایده اولیه سیستم تعلیق هوشمند با همین مدل اجرایی شد. ماکان ویژن سافاری بنا به دلایلی هیچ‌گاه فرصت تولید پیدا نکرد. با این حال ایده ساخت یک شاسی‌بلند دو در همواره جذاب بوده است.