10 اختراع تاریخ‌ساز صنعت خودرو

این‌که اتومبیل یک اختراع شگفت‌انگیز بشر است و طی همه این سال‌ها، در حال تحول و بهتر شدن بوده بر کسی پوشیده نیست. در بسیاری موارد، این تغییر و تحول و پیشرفت به لطف نیاز و تقاضای بازار برای ایمنی سرنشین و همچنین راحتی و آسایش داخل کابین به وجود آمده است.

ولی این دو مورد تنها انگیزه طراحان و مهندسان خودرو نبوده‌اند. موارد دیگری مانند مصرف سوخت یا جاه‌طلبی شرکت‌ها برای ارائه چیزی بهتر سبب شده تا اتومبیل به اختراعی همواره در حال تکامل تبدیل شود. آینده هم بسیار روشن بوده و امروزه همه مطمئن هستیم که مثلاً طی 20 سال آتی، این سیر تکاملی خودروها ادامه خواهد داشت.

بدون شک، کمربند ایمنی بیش از هر اختراع دیگری جان افراد را در تاریخ صنعت خودرو از مرگ نجات داده است. اولین کمربندهای ایمنی سال‌های اولیه قرن پیشین میلادی روی هواپیماها استفاده می‌شدند. نخستین کمربند ایمنی سه‌نقطه‌ای، به شکلی که امروزه آن را می‌شناسیم نخستین بار سال 1958 روی یک خودرو نصب شد. ولوو P220 آمازون نخستین خودرو در صنعت خودروست که به کمربند ایمنی مجهز شده است.

کیسه هوا یا ایربگ، همان‌طور که از نامش پیداست، کیسه‌ای است که هنگام تصادف ظرف چند میلی‌ثانیه با هوا پر می‌شود تا از برخورد مستقیم سرنشین با فرمان یا داشبورد جلوگیری کند. اولین خودرویی که از کیسه هوا برای سرنشین استفاده کرد الدزمبیل تورونادو در سال 1973 بود. ایربگ مذکور یک سیستم خیلی ساده داشت که خیلی هم خوب کار نمی‌کرد. این کیسه هوا در آن سال به‌عنوان یک آپشن 250 دلاری فروخته می‌شد. شرکت فقط 1000 دستگاه از آن را ساخته بود.

اولین کیسه هوای مدرن سال 1981 روی مرسدس‌بنز Sکلاس

بعد از کمربند ایمنی، در رتبه دوم حفظ جان سرنشین‌ها این اختراع قرار دارد. طراحی این سیستم کاملاً اتفاقی بوده است. در سال 1989، فرانک ورنر مون (Frank Werner Mohn) که یکی از مهندسان مرسدس‌بنز بود، کنترل E کلاس W124 خود را در هنگام رانندگی به سمت پیست آزمایشی شرکت مستقر در سوئد از دست داد. هنگامی که وی منتظر کمک بود، با خود فکر کرد که آیا می‌توان از سنسورهای ترمز ABS برای بررسی سرعت هر چرخ استفاده کرد؟ او در اندیشه طراحی سیستمی بود که برای جلوگیری از حوادث این‌چنینی، ترمزها به‌صورت انتخابی فعال شوند.

خوشبختانه، مرسدس‌بنز از این ایده آقای مون استقبال کرد. خیلی زود وی شروع به توسعه الگوریتمی برای امکان محاسبه میزان

تقریباً یک دهه پیش بود که نخستین سیستم ترمز خودکار اضطراری شهری برای اولین بار روی یک خودروی ولوو استفاده شد. آن سیستم از یک دوربین لیزری مادون سرخ استفاده می‌کرد که قادر بود خودروها را مجبور به ترمزگیری کند. این سیستم فقط در سرعت‌های زیر 30 کیلومترب ساعت کار می‌کرد تا از وقوع تصادف داخل شهر جلوگیری کرده یا شدت آن را کم کند.

از آن موقع تاکنون، این سیستم‌ها همیشه در حال تکامل بوده‌اند. امروزه برخی از خودروها مانند مرسدس‌بنز Eکلاس قادر هستند با ترکیب کردن داده‌های دوربین‌های برد بلند با اطلاعات دوربین‌های استریوسکوپی (برجسته‌بین)، تا سرعت 200 کیلومتربرساعت عابران پیاده را تشخیص داده و به&zwn

این سیستم قادر است علاوه‌بر حفظ سرعت ثابت خودرو مانند سیستم‌های کروز کنترل معمول، با توجه به ترافیک عبوری سرعت خودرو را کم یا زیاد کند. برای این کار کروز کنترل هوشمند از رادارهای دوربرد و یک دوربین که معمولاً روی جلوپنجره یا آینه وسط نصب می‌شوند استفاده می‌کند. طی یک دهه اخیر محبوبیت کروز کنترل هوشمند به شدت افزایش پیدا کرده و تبدیل به پایه و اساس سیستم‌های رانندگی هوشمند شده است.

این یک تکنولوژی جدید در دنیای خودروهاست و همه اعتقاد دارند آینده صنعت خودرو به آن وابسته است. برخی خودروهای شرکت‌های بزرگ مانند آئودی، ب‌ام‌و، مرسدس‌بنز، تسلا و ولوو از چنین سیستم‌هایی بهره می‌برند. در حال حاضر، پیشرفته‌ترین سیستم خودران دنیا روی آئودی A8 جدید ارائه شده که از آن با عنوان سیستم خودران سطح 3 یاد می‌شود.

در این سدان بزرگ آلمانی، سیستم خودران بدون دخالت راننده قادر است تا سرعت 60 کیلومتربرساعت کار کند. این امکان به لطف یک سیستم که وظیفه تحلیل ترافیک را برعهده دارد عملی شده است. علاوه‌براین، چنین سیستم‌هایی می‌توانند مواردی مانند افزایش یا کاهش سرعت خودرو با توجه به علائم

اگر چه رادولف دیزل (Rudolf Diesel) این طرح را در سال 1883 عملی کرد، ولی اولین بار سال 1936 بود که پیشرانه دیزلی روی یک خودرو مورد استفاده قرار گرفت. این خودرو که مرسدس‌بنز 260 D نام داشت به یک پیشرانه تنفس طبیعی احتراق متراکم با 4 سیلندر مجهز شده بود و 45 اسب‌بخار قدرت در 3200 دور در دقیقه تولید می‌کرد. پیشرانه مذکور با مصرف سوخت نسبتاً کم و امکان پیمایش 400 کیلومتر تنها با یک بار پر کردن باک، عملکردی اقتصادی داشت.

از این نقطه به بعد، به دلیل مصرف سوخت کم، استفاده از پیشرانه‌های دیزلی روی خودروها بسیار محبوب شد. در طول دهه 80 میلادی، برای اولین بار سیستم توربو روی پیشرانه‌های دیزلی نصب و این موضوع، سبب افزایش قابل

نخستین بار دهه 30 میلادی قرن گذشته بود که مرسدس‌بنز سیستم فرمان‌پذیری چهار چرخ را روی خودروی نظامی VL 170 معرفی کرد. سیستم فرمان در این خودرو قادر بود تا محور جلو و عقب را در یک جهت بچرخاند و در نتیجه، شعاع چرخش کاهش پیدا می‌کرد.

اولین خودروی غیرنظامی که چنین سیستمی روی آن با همراهی سیستم کنترل الکترونیکی نصب شد، هوندا پرلود مدل 1988 میلادی بود. در دهه 90 میلادی، سیتروئن خودروی ZX را رونمایی کرد. این مدل به محور عقب خاص مجهز بود که می‌توانست از اینرسی ایجاد شده سر پیچ‌ها برای تغییر شکل سیستم تعلیق عقب و ایجاد یک اثر مستقیم استفاده کند.

9 - تهویه مطبوع

«گرمای تابستان را داخل تنها خودروی کولردار دنیا به دست فراموشی بسپارید.» این جمله عیناً در تبلیغ پاکارد 120 مدل سال 1939 استفاده شده بود. البته، کولری که آن روزها برای خودرو اختراع شده بود مشکلات بسیار بزرگ داشت، مثلاً سیستم خنک‌کننده آن کل فضای صندوق‌عقب را گرفته بود و فقط یک دکمه روشن و خاموش داشت.

خوشبختانه، سیستم‌های تهویه مطبوع خودروها در طول این همه سال و مخصوصاً طی دهه‌های اخیر پیشرفت فوق‌العاده‌ای کرده‌اند. این روزها برخی سیستم‌های تهویه مطبوع پیشرفته امکان تنظیم دما به‌صورت شخصی برای هر سرنشین را دارند.

اولین خودروی دو دیفرانسیل غیرآفرود دنیا نه یک آئودی، بلکه یک جنسن FF مدل 1966 بود. این مدل یک سیستم 4x4 ساخت شرکت فرگوسن فرمولا (FF) داشت که 37 درصد از گشتاور پیشرانه را به محور جلو و باقی 63 درصد را به محور عقب ارسال می‌کرد. پس از رونمایی، این سیستم دو دیفرانسیل به خاطر عملکرد فوق‌العاده خود روی جاده‌های خیس و برفی به معیاری برای سنجش عملکرد این سیستم‌ها تبدیل شد.

از سویی دیگر، سیستم دو دیفرانسیل انقلابی در دنیای مسابقات رالی ایجاد کرد. در سال 1980 و در رالی پرتغال، هانو میکولا (Hannu Mikkola)، پشت فرمان یک دستگاه آئودی کواترو توانست با 29 دقیقه اختلاف نسبت به نفر دوم عنوان قهرمانی را به خود اختصاص دهد. البته به دلیل