7 خودروی آمریکایی که در بازار ژاپن شکست خوردند

ژاپن مد‌ت‌هاست که یک معما را پیش روی خودروسازان آمریکایی قرار داده است. در ابتدا این کشور با استفاده از ابزار تعرفه‌‌ای و مقررات کسب و کاری، بازار خودرو را در برابر محصولات آمریکایی محافظت می‌کرد. این در حالی است که با آغاز دهه 2000 هنوز هم رانندگان ژاپنی علاقه‌ای به خودروهای آمریکایی نداشتند.

تاثیر خودروهای ژاپنی در آمریکا

با وجود واردات بسیاری دیگر از جنبه‌های فرهنگی آمریکا مانند فیلم، موسیقی و غیره، ژاپن مقاومتی سخت دربرابر هرگونه تلاش برای ورود خودروهای آمریکایی از خود نشان می‌داد. این داستان تا جایی پیش رفت که فورد برنامه خروج خود از ژاپن را در سال 2016 اعلام ک

تاروس یکی از اولین پروژه‌های فورد برای بازار ژاپن بود. خودرویی که به طور خاص برای مقابله و رقابت با بازار محصولات مشابه از سوی تویوتا و هوندا ساخته شده بود. در اواسط دهه 80 میلادی این خودرو رکورددار صادرات از سوی فورد بود. شرکت دو نسل اول تاروس - Taurus -  را راهی بازار ژاپن کرد. با این‌که عرضه این خودرو تا سال 1996 ادامه پیدا کرد ولی فروش آن چیزی حدود 10 هزار دستگاه در سال ثبت شده است.

آنچه بلای جان تاروس در بین ژاپنی‌ها بود، مالیات برای نسخه‌های  2.5 و 3 لیتری بود. درواقع دولت ژاپن برای خودروهایی که از پیشرانه شش سیلندر Vشکل استفاده می‌کردند، مالیات سنگینی وضع کرده بود. اقدام غلط بعدی فورد عرضه نسخه هشت سیلندر Vشکل تاروس بود که آینده آن را به کلی تیره و تار کرد.

تعجب نکنید و اجازه ندهید این نام شما را فریب دهید. ولتز - Voltz - چیزی بیشتر از نسخه اصلاح شده پونتیاک Vibe نبود. خودرویی که البته جنرال موتورز آن را با همکاری تویوتا تولید کرده بود تا بتواند تعریفی جدید مانند ماتریکس را در بازار آمریکا به نمایش بگذارد.

در حالی که وایب و ماتریکس از نظر طراحی ویژگی‌ها و آپشن‌های قابل انتخاب بیشتری داشتند ولی ولتز یک نمونه وارداتی بدون تغییر از پونتیاک بود که فقط لوگوی دیگری روی آن چسبانده شده بود. ماتریکس هرگز شانس ورود به بازار ژاپن را پیدا نکرد و به همین خاطر این مسئولیت را به گردن ولتز انداخت تا بتواند رقابت جدی‌تری را با کرولا انجام دهد. این خودرو بعد از رونمایی در سال 2002 بعد از دو سال و با فروش سالانه 10 هزار دستگاه به کار خود پایان داد.

شاید عجیب‌ترین تلاش یک خودروساز آمریکا برای ارتباط گرفتن با مشتری ژاپنی همین تویوتا کاوالیر - Cavalier - بود. این یک اشتباه تایپی نیست. تویوتای فوق دقیقاً نسخه کپی از شورولت کاوالیر دهه 90 بود که جنرال موتورز آن را برای کسب موفقیت راهی ژاپن کرد.

غیر از تغییر جهت فرمان این دو کاوالیر ژاپنی و آمریکایی هیچ تفاوت دیگری با هم نداشتند. همین شباهت کار دست شورولت داد. چراکه بازرسان کیفیت تویوتا و مشتریان ژاپنی این مدل را به صورت دسته‌جمعی کنار گذاشتند. حتی نصب پکیج مسابقه‌ای TRD و حضور در رقابت‌های قهرمانی GT نیز نتوانست آن را نجات دهد. فروش ابتدایی این خودرو 11 هزار دستگاه در سال بود. این عدد شرکت را مجاب کرد تا روند عرضه کاوالیر را در سال 2000 متوقف کند.

تاریخچه حضور ماستنگ در ژاپن حتی از تاروس نیز قدیمی‌تر است. اما باید اعتراف کرد که ارتباط آن با خریداران ژاپنی کمی پایدارتر بوده است. در اوایل دهه 70 میلادی بر اساس تقاضای پلیس ژاپن تنها تعداد اندکی از ماستنگ‌های سال برای ناوگان پلیس سفارشی‌سازی شد.

طی سال‌های بعد برخی از شرکت‌های ژاپنی مدل‌های جدیدتری از ماستنگ را وارد کردند. در دهه 90 بازار این خودرو کمی بهتر شد. تنها دلیل آن عدم حضور یک کوپه عضلانی مشابه در بین خودروسازان ژاپنی بود. با این حال فروش ماستنگ در ژاپن نتوانست فورد را راضی به ادامه عرضه آن کند و دست آخر پرونده این خودرو نیز در سال 2016 بسته شد.

درست مانند تاروس، پروب - Probe - نیز چند نسل در نمایشگاه‌های ژاپن رنج کشید. اگرچه انتظار می‌رفت با توجه به خاستگاه مزدا که آن زمان فورد سهام مهمی در این شرکت ژاپنی داشت، پروب نیز عملکرد خوبی داشته باشد، اما حتی ریشه‌های ژاپنی آن هم در کشور مادر کمکی نکرد.

مشکل اصلی هم‌چنان تفکر آمریکایی در طراحی آن بود، چرا که ابعاد و پیشرانه بزرگ اساساً با سلیقه ژاپنی‌ها سازگار نمی‌شد. فورد با این‌که قابلیت‌ها و آپشن‌های سفارشی خاصی برای این خودرو فقط برای بازار ژاپن در نظر گرفت ولی باز هم تاثیری در سرنوشتش نداشت.

نئون سرمشق خوبی برای سایر خودروسازان دنیاست. این خودرو نشان می‌دهد چه اتفاقی می‌افتد اگر یک شرکت در زمان ارائه محصول جدید برای یک بازار جدید، رویکردی متفاوت در پیش بگیرد.

کرایسلر نئون برای مشتریان سطح پایین بازار در نظر گرفته شده بود ولی وقتی به پایان کار خود در بازار ژاپن رسید حتی صندلی‌های آن نیز از چرم مرغوب بودند. کرایسلر از 1996 تا 2001 تمام تلاش خود را برای موفقیت نئون فرمان راست به کار بست ولی فروش آن چیزی مانند تویوتا کاوالیر شد. طبیعی است که گزینه‌های ژاپنی در همین کلاس کار را برای ادامه حیات آن سخت کرده بودند.

در نگاه اول اکسپلورر - Explorer - خودرویی است که ظاهراً باید در بازارهای خارجی موفقیت خیره‌کننده‌ای به دست بیاورد. این خودرو با بهره‌گیری از فرمول جیپ که تا امروز توانسته با موفقیت ترکیب خاصی از شاسی‌بلندهای آفرود را در بازار ژاپن عرضه کند روانه بازار شد، اما این فرمول نتیجه عکس داد و شرایط بر وفق مراد فورد اکسپلورر نشد.

در درجه اول، مسئله اصلی برند بود. جیپ در سطح جهانی خود را به‌عنوان سازنده خودروهای آفرود معرفی کرده است بنابراین خرید شاسی‌بلندهای این شرکت منطقی به نظر می‌رسد. این در حالی است که در ژاپن، فورد به طور معمول به سازنده خودروهایی با بازار انبوه شناخته می‌شود. از سوی دیگر ورود در بازاری که خود میزبان شاسی‌بلندهای نامداری مانند میتسوبیشی پاجرو، نیسان پاترول و تویوتا لندکروزر است، ریسک فراوانی داشت که البته فورد هزینه این ریسک را پرداخت کرد.