تست و بررسی پیکاپ موسو گرند خان ایلیا موتور (KGM Musso)

سانگ یانگ نامی آشنا برای ایرانیان است. از دهه 80 با چیرمن وارد کشور شد و در ادامه طیف کاملی از خودروهایش را به ایران رساند. در اوج واردات با ورود تیوولی توانست خانواده های بسیاری را راضی کند و خودش را در میان کم خرج ها قرار دهد. سانگ یانگ در دوره آخر واردات رکستون G4 را به ایران آورد، خودرویی با امکانات به روز و بهره‌مند از ساختار شاسی مستقل که آن را به خودرویی ایده‌آل برای بیراهه‌نوردی تبدیل می‌کند. اما قیمت گذاری آن در بازار باعث شد تا استقبال عمومی از آن صورت نگیرد. قیمت‌گذاری نزدیک به تویوتاهای با حجم موتور بالاتر و تنفس طبیعی رسما شانس فروش این خودرو را از بین برد. اما به تازگی صنایع خودروسازی ایلیا این بار سانگ یانگ موسو گرند خان را با قیمتی حوالی پیک‌آپ‌های چینی به ایران آورده.

به طور کلی سانگ یانگ همیشه با طراحی‌های عجیب شناخته می‌شود. موسو گرند خان هم از آن مستثنی نیست. تاثیر پررنگ تغییر رکستون به یک پیک‌اپ را می‌توان از نمای جانبی در این ماشین پیدا کرد. پنل‌‌های جانبی خیلی بلند که در قسمت بار هم تکرار می‌شوند یا حتی درهایی که تا پایین بدنه ادامه می‌یابند و رکاب را می‌پوشانند، در کنار قسمت باری که به شکلی عجیب از کنار کابین آغاز می‌شود.

موسو گرند خان واقعا خودروی چشم‌نوازی نیست! اما باید گفت که ابعادی دارد که پیک‌آپ‌های چینی در کنارش کوچک به نظر می‌آیند، چیزی که با توجه به آمریکایی پسند بودن فرهنگ خودروی ایرانی‌ها، شاید نکته‌ی مثبتی به حساب بیاید.

موسو در کشورهای استرالیا، نیوزیلند، تایوان، کره و حتی انگلستان پیدا می‌شود. در این کشورها از همچین پیک‌آپی استفاده باری بیشتر صورت می‌گیرد تا استفاده بیراهه‌نوردی، به همین منظور عرضه‌ی نمونه‌ی گرند با فضای بار بیشتر توجیح بیشتری خواهد داشت. اما وارد کردن نمونه‌ی گرند به ایران، که هیچ کس برروی موسو به عنوان خودروی باربری حساب نمی‌کند، کمی عجیب است مخصوصا که نمونه‌ی کشیده‌تر ظاهر نامتناسب‌تری هم دارد. اما در قسمت جلو با خودرویی روبرو هستیم که جلو پنجره‌ی عظیم و فرم عضلانی سپرش ظاهری خشن و ماجراجویانه به آن بخشیده و طراحی قابل قبول‌تری دارد.

موسو گرند خان در دو تیپ ساهارا و سیگنچربه خیابان‌ها می‌آید. تفاوت این دو تیپ به شرح زیر است:

^{*اطلاعات فوق از سایت خودروساز گردآوری شده است.}

این جدول به تفاوتهای دو تیپ می‌پردازد. اما هر دو نسخه مجهز به سانروف، گرم کن و سردکن صندلی های جلو به همراه گرم کن ردیف عقب، ورود و استارت بدون کلید، تنظیم برقی صندلی، آینه‌ی فوتوکرومیک، قفل دیفرانسیل عقب و آینه‌های با تنظیم و تاشوی برقی هستند.

طراحی کابین موسو گرند خان در نهایت سادگی، کاربری راحتی از امکانات به شما می‌دهد، این نکته‌ی بارز خودروهای کره‌ایست که توانستند با سابقه‌ای کمتر از اروپایی‌ها، به فرمول‌های خوبی برای ارگونومی دست یابند. جایگیری سرنشین‌های جلو در کابین به شما احساس یک خودروی کراس اور فول سایز را می‌دهد تا یک خودروی بیراهه‌نوردی، مساله‌ای که از مشترک بودن کابینش با رکستون به ارث برده است.

متریال استفاده شده در کابین قابل قبول است، ترکیب فوم نرم و پلاستیک خشک برای داشبورد و تعبیه فوم نرم برای قطعاتی که تکیه‌گاه دست به شمار می‌روند فضای راحتب برای سرنشینان ایجاد کرده. صدای داخل کابین کم است و صدای پیشرانه به کابین خیلی راه نمیابد. در نهایت با توجه به مونتاژ با کیفیت‌تر، کابین گرند خان از رقبای چینی‌اش جای بهتری برای بودن است.

موسو از پیشرانه‌ی 2 لیتر توربو با تکنولوژی پاشش مستقیم سوخت بهره می‌برد که توانایی تولید 225 اسب بخار را دارد. به وسیله‌ی گیربکس 6 سرعته ساخت آیسین 350 نیوتن متر توان را به صورت استاندارد به چرخ‌های عقب رسانده و امکان انتخاب حالت تمام چرخ محرک سبک و سنگین را هم به شما می‌دهد. قفل دیفرانسیل اتوماتیک دارد و در بخش تعلیق عقب از سیستم 5 اتصالی با فنرهای لوله‌ای استفاده می‌کند. در بخش جلو هم دو بازوی جناقی برای هر چرخ تعبیه شده و محور انتقال قدرت چند تکه‌ایست.

موسو گرند خان وارد شده به ایران تنها گرند خانیست که مجهز به 4 چرخ فنر لول است و در کشورهای دیگر تنها نمونه‌ی کوتاه به این شکل است. در نمونه‌ی گرند در همه‌ی کشورها، به علت افزایش ظرفیت حمل بار، از فنرهای شمش استفاده شده است.

اولین نکته‌ای که توجهتان را جلب می‌کند کابین راحت تر در مقایسه با دیگر پیک‌آپ‌ها است، شما رسما با یک SUV طرف هستید. با شروع به حرکت نرمی سواری هم در تصدیق احساستان با رویارویی با SUV تغییر شکل یافته ظاهر می‌شود. بازخورد پدال گاز آشنا و منطقی است.

عملکرد گیربکس احساس رانندگی شهری به شما می‌دهد، در حالت اکو این حس بیشتر شده و در حالت POWER هم با شتاب‌گیری بهتری روبرو هستید. کارکرد تیپ ترونیک کاملا قابل قبول است و کوش به فرمان. اما شاسی کوچکی که روی سردنده است مسئولیت تعویض دنده‌ها را به عهده دارد. علاوه بر اینکه حس نه چندان خوش‌آیندی دارد، دنده‌ها هم پیش از رسیدن به کات آف به صورت خودکار سبک می‌شوند. برای یک پیک‌آپ زاویه‌گیری اتاق یا BODY ROLL قابل قبولی دارد. شاید از همه نکات مهم‌تر این باشد که در سربالایی و با دنده‌ی سبک صدای ناک نمی‌شنویم! عمل‌کرد پیشرانه برای این ابعاد و وزن خوب است و نقدی به آن وارد نیست، شاید بتوان قاطعانه گفت این پیک‌اپ می‌تواند پابه‌پای ژاپنی‌های 2700 سی‌سی راه برود.

نرمی سواری موسو این ماشین را مناسب برای کسانی می‌کند که استفاده شهری بیشتری نسبت به مصارف بیرون جاده‌ای خشن دارند. نرمی سواری مساله‌ای خوشایند برای بیراهه‌نوردان نیست! در کنار این موضوع زیربندی مشابه پیک‌آپ‌های چینی با تویوتا هایلوکس، چینی‌ها را برای تقویت زیربندی و به دنبالش پریدن و شیب‌زدن مناسب‌تر می‌سازد. اما به دلیل حضور موسو در استرالیا، احتمالا فنر و دمپرهای افترمارکت آیرون‌من و پدرز هم به زودی برای موسو موجود خواهد شد.

در نهایت با توجه به نزدیکی قیمت تیپ ساهارا (2 میلیارد و 600 میلیون تومان) به گران‌ترین پیک‌اپ مونتاژی یعنی فوتون G7 و اعتبار بیشتر سانگ‌یانگ در میان ایرانیان، انتخابی مناسب برای کسانی که مصرف پرفشار بیرون جاده‌ای ندارند از موسو خواهد ساخت. تیپ سیگنچر هم (با قیمت 3 میلیارد و 200 میلیون تومان) می‌تواند به عنوان رقیبی پردوام‌تر از تیگو 8 پرومکس ظاهر شود. واردات گزینه‌ای غیر چینی به معنای پایان دوران بیراهه‌نوردان چینی نیست، اما افزایش یک انتخاب کره‌ای با دوام‌تر به نفع مصرف کننده‌هایی خواهد بود که نیازهای بیراهه‌نوردی معتدل‌تری دارند، اما هنوز علاقه به جذابیت‌های بیرون از آسفالت را از سر بیرون نکرده‌اند.

_{عکاس: محمدرضا اناری}