معرفی برترین خودروهای دنیا

با ورود به هزاره جدید، تغییراتی اساسی در صنعت خودرو ایجاد شد. بحران اقتصادی اواسط دهه اول قرن جدید که به طور کامل چهره صنعت خودرو را دگرگون کرده بود، با تحولات دهه دوم همراه شد. خودروسازان چینی که به تازگی قد برافراشته بودند، رفته رفته در عرصه جهانی نیز مطرح شدند و با خرید سهام برخی خودروسازان بزرگ و مطرح، وارد عرصه جدیدی شدند. اما شاید در این بین دو روند اساسی یعنی تب کراس‌اورها از یک سو و داغ شدن بازار خودروهای الکتریکی از سوی دیگر سبب شدند تا چهره‌ای کاملاً جدید از دهه جدید را شاهد باشیم. گسترش خودروهای الکتریکی توسط خودروسازان متعددی نظیر تسلا، ب‌ام‌و، آئودی، پورشه، مرسدس‌بنز، جگوار، شورولت، فورد، رنو و نیسان سبب شده تا در پایان این دهه، بیش از همیشه به جهانی عاری از خودروهای احتراقی نزدیک باشیم.

از اوایل قرن جدید، چهره سوپراسپرت‌ها به تدریج در حال تغییر بود. خودروهایی نظیر مک‌لارن F1 به دایناسورهایی در حال انقراض شباهت یافتند که به سرعت با روند پر کردن سوپراسپرت‌ها از انبوهی از تکنولوژی‌های فضایی کنار گذاشته شد. از اواخر این دهه، تکنولوژی‌های توسعه یافته در مسابقاتی نظیر فرمول یک و لمان با تغییراتی به خیابان رسیدند و در سوپراسپرت‌های متعددی ظهور یافتند. اما نقطه عطف، ظهور سوپراسپرت‌های هیبریدی در ابتدای دهه دوم قرن بیست و یکم بود. سه گانه پورشه 918 اسپایدر – مک‌لارن

اگر امکانش را داشتیم، باید در این لیست به جای یک خودرو، کل کلاس کراس‌اورها را قرار می‌دادیم. کلاسی که از اواخر دهه نود میلادی رفته رفته توانست به سودده‌ترین سگمنت بازار بدل شود و به تدریج در دهه اخیر، تمام بازار خودرو را تسخیر کرد. خودروسازان برای عقب نماندن از این قافله به سمت طراحی و ساخت کراس‌اورهای جدید مایل شدند و حتی برخی از آن‌ها تولید و عرضه محصولات جدید به جزء کراس‌اورها را کنار گذاشتند. با این که داغ شدن بازار کراس اورها به مذاق خیلی از علاقمندان خوش نیامده و بازار هاچ‌بک‌های شهری، سدان‌های سنتی و حتی خودروهای کوپه و کانورتیبل را خراب کرده، اما باید پذیرفت که سلیقه بیشتر مردم به این نوع خودروها گرایش پیدا کرده است. اگر بخواهیم یک نمونه را به عنوان نماد خودرویی مردمی و محبوب مورد اطمینان معرفی کنیم، یکی از گزینه‌های اصلی تویوتا راوفور

شایسته نیست صحبت از دهه دوم قرن بیست و یکم به میان بیاید و از تسلا نام برده نشود. خودروسازی که به لطف سدان اسپرت لوکسش یعنی مدل S توانست استانداردهای مربوط به خودروهای الکتریکی، خودروهای اسپرت و البته جذابیت‌های یک کالا را کیلومترها جابجا کند. تسلا مدل S خودرویی است که توان شکست بیشتر خودروهای اسپرت و حتی سوپراسپرت‌ها را در خط مستقیم دارد، پاک است و با یک بار شارژ مسافتی بسیار بیشتر از رقبا می‌پیماید و علاوه‌براین، با جوانان و علاقمندان به خوبی رابطه برقرار می‌کند.

شایعات و گفته‌های زیادی در مورد آن که در سال 2000 رخدادهای غیرمنتظره‌ای پیش خواهد آمد شنیده می‌شد. با این حال ورود به هزاره سوم میلادی بیش از آن که با پیامدهای خارق‌العاده همراه باشد، با جهش ناگهانی صنعت خودرو همراه شد. از شکسته شدن رکورد تقریباً دست نیافتنی مک‌لارن F1 گرفته تا بهبود قابل توجه ایمنی خودروها ناشی از برگزاری آزمون‌هایی همانند NCAP در سراسر جهان و بالا رفتن کارایی و کاهش مصرف سوخت خودروها، همه و همه در قرن جدید پدید آمد. هرچند در اواخر این دهه، بحران اقتصادی می‌توانست شالوده جهان خودرو را به یک باره از ریشه نابود کند. اما به لطف با

بوگاتی به عنوان یکی از برترین و ارزشمندترین خودروسازان در دهه‌های بیست و سی میلادی، از دهه پنجاه به طور رسمی تعطیل بود تا آن که در اواخر دهه هشتاد، توسط رومانو آرتیولی، میلیونر ایتالیایی دوباره احیا شد. بوگاتی در مودنا دوباره آغاز به کار کرد و در اولین حرکت سوپراسپرت EB110 را به عنوان سریع‌ترین خودروی جهان روانه بازار کرد. متاسفانه بوگاتی دوام نیاورد و در شرف ورشکستگی بود که فولکس واگن آن را خریداری کرد و پس از ارائه چند خودرو مفهومی، عنوان کرد که قصد دارد سریع‌ترین خودروی تاریخ را با سرعتی بیش از 400 کیلومتر برساعت عرضه کند. پس از نزدیک به شش سال طراحی و آزمون و خطا، در نهایت محصول نهایی با نام ویرون عرضه شد که توانست به سرعت 405 کیلومتر برساعت دست یابد. این سرعت اعجاب‌انگیز مدیون پیشرا

هوندا از دهه هفتاد میلادی نام سیویک را به عنوان خودرویی ارزان، جمع‌وجور و در عین حال جذاب و پرهیاهو مطرح کرده بود. با این حال از اواسط دهه هشتاد میلادی بود که بالاخره این خودرو جایگاه حقیقی خود را پیدا کرد که بیشتر این قضیه مدیون کیفیت ساخت، پیشرانه‌های بادوام و روح اسپرت نمونه‌های سریع آن بود. اما از نظر بسیاری برترین نسل این خودرو در سال 2000 و در قالب نسل هفتم ظهور پیدا کرده است. خودرویی با طراحی جذاب و اسپرت که در عین دوام و مصرف سوخت پایین، جذاب و دوست داشتنی بود. در این بین اما نمونه تایپ R با پیشرانه 2 لیتری V-Tech به قدرت 200 اسب‌بخار (215 برای بازار ژ

تب شاسی بلندهای لوکس و اسپرت شهری را ب ام و در پایان دهه نود میلادی با عرضه X5 آغاز کرد. خودرویی که دو نسل اول آن توانستند در ابتدای قرن بیستم، بازار و ذائقه مشتریان آمریکایی، آسیایی و روس را به نحوی دگرگون کرد که امروزه دیگر همه خودروسازها به طراحی و عرضه کراس اورهایی با چنین مشخصاتی مشغولند.

از اواخر دهه هشتاد میلادی، به تدریج امیدی دوباره در جهان خودرو ایجاد شده بود. به لطف رشد اقتصادی مناسب جهانی و همچنین پیشرفت‌های تکنولوژیک، خودروهایی بهتر و مناسب‌تر به جهان عرضه می‌شد و ایمنی، کیفیت و دوام در میان خودروسازان اهمیت بالایی داشت. در اوایل دهه نود اما یک بار دیگر بحران اقتصادی گریبان‌گیر خودروسازان و مشتریان ثروتمند آن‌ها شد. با این حال این بحران که از شرق آسیا آغاز شده بود، بیشتر به بازار خودروهای لوکس و گرانقیمت ضربه زد و خوشبختانه، خودروهای دیگر به پیشرفت و تکامل خود در حوزه‌های مختلف ادامه دادند. در این دهه دیگر کیسه‌های هوا، ترمزهای ABS و مواردی از این دست به استانداردهای ضروری خودروها بدل شدند و کیفیت و بازدهی بالای محصولات خودروسازان، از همیشه بالاتر ب

فرض کنید تیمی از برترین مهندسین و طراحان خودروهای فرمول یک در اواخر دهه هشتاد میلادی هنگامی که در فرودگاه منتظر پرواز بعدی خود هستند، تصمیم می‌گیرند برترین خودرو جهان را بسازند. نتیجه نهایی قطعاً چیزی فراتر از حد انتظار خواهد بود! این دقیقاً اتفاقی بود که برای تیم موفق مکلارن در دورانی رخ داد که در حال درو کردن عناوین و سکوها بود و مهندس افسانه‌ای این تیم یعنی گوردون موری، توانست ایده ساخت ابرخودرو استثنایی خود را با مدیران تیم مطرح کند. در نهایت تیمی بیش از 130 نفر برای مدت پنج سال تلاش کردند تا در نهایت این سوپراسپرت با نام F1 در آستانه گرندپری موناکو معرفی شود. طراحی بیرونی خودرو برعهده پیتر استیونز بود و پیشرانه 627 اسب‌بخاری V1

این که یک رودستر دو نفره به عنوان خودرو مردمی دهه نود میلادی معرفی شود، احتمالاً علامت سوالی بزرگ در ذهن بسیاری از علاقمندان ایجاد می‌کند. محصولاتی همانند پژو 205 و رنو کلیو به راحتی می‌توانستند چنین جایگاهی را از آن خود کنند. با این حال اهمیت این رودستر کوچک ژاپنی به حدی بود که یک گونه خاص از خودروها را از خطر انقراض دسته جمعی نجات داد. در میانه دهه نود، مدیران مزدا تصمیم گرفتند رودستری کوچک با الهام از محصولات موفق انگلیسی همانند آستین هیلی، ام جی و تریومف تولید کنند. تعدادی از این خودروها توسط مزدا خریداری شده و به استودیو ژاپنی‌ها انتقال یافتند و در نهایت خودرویی زاده شد که از نظر فنی، ظاهری و حتی حس و حال سواری، مشابه این خودروها بود. با این تفاوت که مزدا به لطف مهندسی بی‌نقص ژاپنی‌ها، دچار خرابی و مشکلات فنی نمی‌شد! در نهایت میاتا یا همان

تویوتا از اواسط دهه هشتاد سودای ورود به بازار خودروهای ابرلوکس را داشت و این مهم با معرفی برند لکسوس و عرضه اولین محصولش یعنی LS400 انجام گرفت. خودرویی با ظاهری فوق مدرن و فلسفه کپی شده از مرسدس بنز کلاس S که توانست حضور ژاپنی‌ها در این بخش از بازار را عملی کند.

دهه هشتاد میلادی به نحوی سخت‌ترین و ‌پرچالش‌ترین دهه برای خودروسازان پس از پیدایش خودرو بود. افزایش قیمت سوخت و تغییر قوانین از جمله عللی بودند که خودروسازان را با مشکلاتی متعدد مواجه کردند و تعداد زیادی از آن‌ها را در اواسط این دهه تا اوایل دهه نود به مرز نابودی کشادند. در دهه هشتاد، پیشرفت و دگرگونی صنعت خودرو با همان شیب دهه هفتاد ادامه یافت. ایمنی، مصرف سوخت مناسب و مواردی از این دست در اولویت قرار داشتند و تکنولوژی‌های جدیدی همانند ترمزهای ضدقفل، کنترل پایداری و کیسه‌های هوا به مواردی ضروری بدل شدند.

پس از دهه شصت میلادی که فراری به نحوی برترین سازنده خودروهای لوکس و اسپرت بود، دهه هفتاد با سورپرایزهای متوالی لامبورگینی و رشد قابل توجه پورشه از راه رسید و به نحوی فراری یکه تازی خود را در پیست و جاده از دست داد. در دهه هشتاد میلادی، زمامداری فیات از نظر اقتصادی فراری را در وضعیت مناسبی نگه داشته بود، با این حال محصولات ملال‌آوری همانند موندیال و سری 400 و همچنین خروج فراری از مسابقات استقامت، هویت این برند را به خطر انداخته بود. در چنین دورانی بود که فراری تصمیم گرفت با نمونه خاصی از مدل 308GTB راهی مسابقات گروه B شود که به تولد مدل

پس از دهه‌ها حکمرانی اروپایی‌ها بر بازار خودروهای کوچک شهری، ژاپنی‌ها در دهه هفتاد توانستند این بخش از بازار را در آمریکا و بخش‌هایی از اروپا به خود اختصاص دهند. با این حال هنوز هم خطر این خودروسازان توسط رقبای اروپایی به طور کامل حس نشد و بسیاری به روند قدیمی خود برای توسعه و طراحی خودروهای اقتصادی ادامه دادند. از اوایل دهه هشتاد اما اوضاغ به شدت تغییر کرد و موفقیت‌های پی‌درپی ژاپنی‌ها سبب شد تا این خودروسازان به نحوی تعیین‌کننده استاندارد چنین خودروهایی باشند. در این بین تویوتا به لطف دوام، استحکام و فروش بالای محصولاتش به برترین خودروساز ژاپنی بدل شده بود و در نوک پیکان حمله این برند، مدل کرولا قرار گرفته بود. نسل‌های پنجم و ششم این خودرو در این دهه غوغایی به پا کردند. نسل پنجم اما به خاطر فرم‌های مختلف بدنه، طراحی بسیار مدرن و گزینه‌های متعدد پیشرانه، به یکی از محبوب‌ترین

هنگامی که فراری هنوز غرق در سبک‌سازی و افزایش قدرت برای رسیدن به لقب برترین سوپراسپرت جهان بود، پورشه با کوهی از تجهیزات و تکنولوژی‌های پیشرفته خودرویی برای مسابقات رالی گروه B ساخت که با نام 959 معرفی شد و به لطف تکنولوژی‌های فوق مدرنش، پدر معنوی تمام سوپراسپرت‌های آتی است.

پس از تحولات اساسی و مهمی که جهان در دهه شصت میلادی به خود دید و طلوع خودروهای عضلانی و سوپراسپرت‌ها در آمریکا و اروپا، همگان نسبت به آینده خودرو امیدوار بودند. با این حال بحران نفتی حاصل از جنگ در خاورمیانه و سپس پیروزی انقلاب اسلامی در ایران سبب شد تا اصطکاکی شدید در این روند رو به رشد سرعت و قدرت و امکانات رفاهی خودروها ایجاد شود و خودروسازان به سراغ ساخت محصولاتی سبک، کوچک و کم‌مصرف بروند. وضع قوانین سخت‌گیرانه در زمینه آلایندگی و مصرف سوخت نیز مزید بر علت شد تا جهان خودرو با دگرگونی کاملاً متفاوتی دهه هفتاد میلادی را سپری کند.

پس از موفقیت اولین فرزند اسپرت فردیناند پورشه فقید یعنی مدل 356، فرزندش یعنی فری پورشه، مدل 911 را با الهام از فلسفه مدل 356 در سال 1963 معرفی کرد. مدل 911 با تغییراتی جزئی و در عین حال موثر تا میانه دهه هفتاد میلادی در جاده و پیست مسابقه پیش رفت. در آن زمان اما تکنولوژی توربوشارژرها دوباره مطرح شد و اروپایی‌ها به دنبال استفاده از سیستم‌های پرخوران در پیشرانه‌های با عملکرد بالا بودند. پورشه به عنوان یکی از اولین خودروسازان اروپایی، این سیستم را در مدل‌های مسابقه‌ای 911 همانند 934 ارائه کرد. برای کسب

رنو یکی از خودروسازان مطرح اروپا در زمینه طراحی و توسعه خودروهای کوچک شهری بود. با این حال کمتر کسی انتظار این را داشت که در اوایل دهه هفتاد میلادی، این کلاس به طور کلی توسط این خودروساز فرانسوی دگرگون شود. طراحی هوشمندانه میشل بوئه در کنار مشخصات فنی مناسب و پلتفرم ارزانی که برپایه مدل موفق 4 شکل گرفته بود، رنو 5 را به مقام دوم جوائز خودرو سال اروپا رساند. با آن که رنو برای اولین بار در مدل 16 فرم بدنه هاچ‌بک با فرم طاقچه و صندلی عقب امروزی را به جهانیان شناساند، اما این مدل 5 بود که این فرم را به استاندارد خودروهای کوچک یا همان سوپرمینی‌ها بدل کرد. برخی نکات دیگر همانند چراغ‌های قرار گرفته در نزدیکی ستون، شیشه‌های بزرگ و سپرهای پلاستیکی نیز ساختارشکنی کردند. نمونه‌های عادی رنو 5 از پیشرانه‌های 4 سیلندر نه چندان قدرتمندی بهره می‌بردند، اما نمونه‌های آلپاین و توربو در ادامه برای حضور در مسابقات

در بحبوحه تغییرات سریع جهان ابرخودروها، فراری برای پاسخ به محصول جدید و ساختارشکن لامبورگینی یعنی میورا، مدل 365 GTB/4 را عرضه کرد که به مناسبت موفقیت بزرگ فراری در مسابقه 24 ساعته دیتونا، دیتونا نام گرفته بود. دیتونا برخلاف رقیبش یک گرندتورر سنتی موتور جلو بود، اما توانست گوی سبقت را در زمینه حداکثر سرعت و فرمان‌پذیری از میورا برباید.

از نظر بسیاری، دهه شصت بستر روی دادن بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین انقلاب‌های فرهنگی-اجتماعی بود. این تغییرات شگرف و ناگهانی به عرصه صنعت نیز وارد شد و در پشرفت‌های سریع عصر فضا، صنایع هوایی و همچنین نظامی نمود یافت. اما صنعت خودرو نیز از این امر مستثنی نبود. از بالاگرفتن تب قدرت در آمریکا و زاده شدن خودروهای ماسل گرفته تا معرفی برخی از عجیب‌ترین ابرخودروهای ساختارشکن در ایتالیا، دهه شصت پر بود از خودروهای عجیب و استثنایی. مفهوم خودروهای شاسی بلند دو دیفرانسیل نیز در این دهه به طور کامل تغییر یافت و این خودروها به عنوان وسایل نقلیه مناسب برای جابه‌جایی خانواده‌ها در معابر شهری مطرح شدند و حتی کم کم رنگ و بوی لوکس گرفتند.

فروچیو لامبورگینی پس از آن که برای به چالش کشیدن فراری وارد عرصه خودروسازی شد، چند محصول جذاب را عرضه کرد. با این حال این میورا بود که با معرفی در نیمه دوم دهه شصت، نظر همگان را به این خودروساز نوظهور ایتالیایی جلب کرد. تا پیش از آن ماترا جت و فورد GT40 هرچند در تیراژی محدود، تحت عنوان خودرو خیابانی موتور وسط عرضه شده بودند، اما این میورا بود که برای اولین بار به طور جدی پلتفرمی موتور وسط را صرفاً برای مصارف خیابانی آزمود. علاوه‌براین، طراحی میورا نیز به لطف خلاقیت ستودنی مارچلو گاندینی در استودیوی برتونه، به قدری مورد تحسین قر

خودروهای اقتصادی ارزان‌قیمت تا اواخر دهه پنجاه میلادی معمولاً تنها مورد توجه اقشار کم درآمد و خانواده‌های متوسط بودند. طراحی جذاب و زیبایی نداشتند و علاوه‌بر آن، کیفیت و عملکرد فنی آن‌ها با نگاه به کاهش هزینه‌ها مهندسی شده بود. فیات با مدل 500 در میانه دهه پنجاه، این استاندرادها را اندکی دگرگون کرد. اما گروه BMC در پایان این دهه با مینی، به طور کامل پایه‌های تمامی تعاریف از خودروی اقتصادی مردمی را لرزاند. مینی توسط الک ایسیگونیس و در مسیر رفت و آمد به محل کار طراحی شده بود.

قر

مرسدس بنز تا پیش از دهه شصت تجارب ارزنده زیادی در طراحی و ساخت خودروهای لوکس داشت. با این حال این سری 600 بود که تمامی استانداردهای موجود در مورد یک خودرو لوکس را کیلومترها جابه‌جا کرد و گوی سبقت را از امثال رولزرویس ربود. پیشرانه 6.3 لیتری قدرتمند در کنار سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک و ادوات هیدرولیکی، تنها بخشی از ویژگی‌های بارز خودرویی بودند که در تمامی جهان بین ثروتمندان و سران ملل محبوبیت یافت.

دهه پنجاه میلادی در حالی آغاز شد که هنوز هم تاثیرات جنگ جهانی دوم بر اقتصادی اروپا قابل مشاهده بود. هنوز هم خودروهای کم‌مصرف کوچک در اروپا طرفداران بیشماری داشتند و خودروهای لوکس و خاص کمتر مورد توجه بودند. با این حال دهه پنجاه میلادی از نظر بسیاری دوران طلایی خودروسازی آمریکا بود. طراحی خودرو در آمریکا به سمت استفاده از المان‌های پرزرق و برقی رفت که بیشتر جنبه تزئینی داشتند. علاوه‌براین پیشرانه‌های حجیم 8 سیلندر و ادوات لوکس در این خودروهای به طور گسترده‌ای مورد استفاده بودند.

پس از تحول طراحی خودروها در اواخر دهه چهل با حذف گلگیرهای جدا و جذب شدن چراغ‌ها در بدنه و نهایتاً تولد فرم بدنه پونتون، خودروسازان آمریکایی رفته‌رفته به سمت ایجاد تحولی متفاوت با هم‌قطاران اروپایی خود رفتند. کانسپت‌های زیادی در آمریکا به نمایش درآمدند و به تدریج فرم‌های الهام گرفته از موشک و هواپیماهای جت، داستان‌های علمی تخیلی و حتی عصر اتم مرسوم شدند. باله‌های خاص در عقب خودروها با کروم‌کاری‌های اغراق شده، المان اصلی تزئینی خودروهای آمریکایی در دهه پنجاه بودند.

کادیلاک به عنوان برترین خودروساز آمریکایی، در سال 1959 تتمه و اوج شکوه این طراحی را با سری 62 جدید معرفی کرد. این مدل از پیشرانه

آدولف هیتلر که فکر و ایده یک خودرو مردمی برای آلمان را در سر می‌پروراند، به شدت تحت تاثیر محصولات تاترا چکسلواکی قرار گرفت و بدین ترتیب ماموریتی به دکتر فردیناند پورشه داد تا چنین خودرویی را طراحی کند. در اواخر دهه سی میلادی بالاخره خودرو مذکور با نام فولکس واگن یا خودرو مردم معرفی شد. با این حال شعله‌ور شدن آتش جنگ جهانی دوم، از گسترش این خودرو جلوگیری کرد.

اندکی پس از تسلیم آلمان بود که به لطف تصمیم سرپرست انگلیسی کارخانه تصرف شده، تولید فولکس واگن در تیراژی قابل توجه از سر گرفته شد. از همان

شایسته تقدیر در دهه 50: مرسدس بنز 300SL

مرسدس بنز برای شرکت در مسابقات، یک شاسی استثنایی فضایی را طراحی کرد که به خاطر فرم خاصش، اجازه استفاده از درهای عادی را به طراحان نمی‌داد. بدین ترتیب خودرویی مسابقه‌ای با درهای باز شونده رو به بالا زاده شد که لقب «گالوینگ» را از آن خود کرد و نمونه خیابانی آن، به برترین خودروی اسپرت دهه پنجاه میلادی بدل شد.

دوزنبرگ، برترین محصول خودروسازی آمریکا در دهه‌های بیست و سی، با وجود رکود بزرگ نیز توانست به لطف پیشرانه‌های قدرتمند 8 سیلندر و ظاهر و عملکرد فنی بی‌نظیرش به یک اسطوره بدل شود و نماد اشرافیت در آمریکای رو به رشد باشد.