جگوار لندرور (JLR) هم یکی از شرکت‌های خودروسازی است، که از مدت‌ها پیش، تصمیم خود برای خاتمه تولید پیشرانه‌های درون‌سوز را به گوش جهانیان رسانده. ضمن قطع استفاده از پیشرانه‌های احتراق داخلی از سال 2025 ، این برند برای به صفر رساندن تولید آلاینده CO2 توسط تاسیسات خود نیز برنامه‌ریزی کرده است.
”مشخصات فنی این خودرو هنوز محرمانه باقیمانده ولی از طریق تصاویر می‌توان دو محفظه سوخت فشار-بالا از هیدروژن و مجموعه باتری برای پشتیبانی از مجموعه را مشاهده کرد.“در کنار طراحی و ساخت خودروهای برقی همچون جگوار آی-پیس یا مدل‌های هیبرید و پلاگین هیبرید مثل لندرور P400e، شرکت JLR فناوری سلول سوختی را نیز از یاد نبرده و در حال صرف زمان و هزینه روی توسعه آن است. یکی از نتایج این امر را می‌توان در ساخت نمونه اولیه از دیفندر هیدروژن‌سوز مشاهده کرد که برای انجام تست‌های جاده‌ای در بریتانیا حاضر می‌شود.
درواقع ساخت نسخه بدون آلایندگی از این شاسی‌بلند آفرود بخشی از فرآیند مهندسی Project Zeus یا پروژه زئوس است، که با قوانین دولتی در زمینه کاهش آلاینده‌ها نیز هماهنگ شده.
مشخصات فنی این خودرو هنوز محرمانه باقیمانده ولی از طریق تصاویر می‌توان دو محفظه سوخت فشار-بالا از هیدروژن و مجموعه باتری برای پشتیبانی از مجموعه را مشاهده کرد، که ظاهراً بخشی از نیروی ترمز را نیز بازیافت می‌کند. مسیر هدایت هوا به پیشرانه برای ترکیب با هیدروژن نیز قابل تشخیص است.
با توجه به فعل و انفعالاتی که در مجموعه سلول سوختی یک خودروی هیدروژن‌سوز همچون تویوتا میرای شکل می‌گیرد، تنها آب خالص از اگزوز خودرو خارج می‌شود.
هرچند لندرور بر مزایای خودروهای هیدروژن‌سوز همچون سوخت‌گیری سریع و تاثیر بسیار کم هوای سرد بر شعاع حرکتی تاکید نموده است، ولی مشکل کمبود زیرساخت لازم برای تامین سوخت این‌گونه خودروها را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. البته موسسه بین‌المللی انرژی (IEA) تخمین زده که تا پایان دهه جاری، تعداد جایگاه‌های سوخت هیدروژن به 10 هزار عدد برسد.
مترجم : عماد رحمتی‌راد
منبع : motor1.com
