نبرد شاسی بلندهای لوکس: کدامیک پیروز میدان است؟

زندگی و به تبع آن رانندگی در شهرهای بزرگ امروزی با خیابان‌های شلوغ و معابر پر از خودروهای پارک شده، مطمئناً کار آسانی نیست. اما در عین حال تغییر سلیقه خریداران خودرو که از مدل‌های سدان و کوپه به سوی انواع شاسی بلندها جلب شده، اکثر شرکت‌های خودروسازی را به فکر عرضه نمونه‌ای از این مدل‌ها انداخته است.

”هدف این آزمایش گروهی انتخاب یک خودروی شاسی بلند بزرگ است که در عین ارائه فناوری‌های به روز و سواری راحت در مسیرهای شهری و بزرگراه‌ها قابلیت راندن در مسیرهای ناهموار خارج جاده را نیز داشته باشد.“مزیت مهم این خودروها که شاید باعث موفقیت روزافزون آنان شده را می‌توان در توانایی آن‌ها برای عبور از مسیرهای ناهموار خارج جاده دانست. حتی مدل‌های تک دیفرانسیل نیز نسبت به اغلب نمونه‌های سدان در این امر موفق‌تر ظاهر می‌شوند. جای تعجب نیست اگر شهرنشینان برای مدتی تمایل به دور شدن از محیط شهری داشته باشند که در این صورت خودروهای با ارتفاع بیشتر مطمئناً گزینه‌هایی مناسب‌تر خواهند بود.

هدف آزمایش گروهی شاسی بلندها که موضوع این مطلب است، انتخاب یک خودروی شاسی بلند بزرگ بوده که در عین ارائه فناوری‌های به‌روز و سواری راحت در مسیرهای شهری و بزرگراه‌ها قابلیت راندن در مسیرهای ناهموار خارج جاده را نیز داشته باشد. بدین منظور چهار شاسی بلند نام آشنا انتخاب شده‌اند: جیپ رانگلر، لندرور دیسکاوری، لکسوس LX و مرسدس بنز G کلاس. در جریان این بررسی خودروها از شهر لس آنجلس حرکت کرده و تا شمال ایالت کالیفرنیا طی مسیر کرده‌اند تا به نقطه‌ای برسند که ارتفاع آن از سطح دریا بیش از 3 هزار متر است.

در ادامه تا مشخص شدن برنده این رقابت «باما» همراه باشید.

جیپ رانگلر روبیکان

جیپ حاضر در این تست گروهی جدیدترین نسل از این خودروی آفرود مشهور است که اکنون برای مقابله با شرایط نامساعد مسیر تا دندان مسلح شده است. از میان تجهیزات این خودروی خاص می‌توان به رینگ‌های 33 اینچی به همراه تایرهای چهارفصل KO2 و قفل دیفرانسیل اشاره کرد. جیپ رانگلر قدرت خود را از پیشرانه 2 لیتری توربوشارژ دریافت می‌کند که 270 اسب‌بخار قدرت و 400 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. نیروی پیشرانه جیپ به واسطه جعبه‌دنده هشت سرعته خودکار به چهار چرخ خودرو منتقل می‌شود.

رانگلر جدید نسبت به نسل قبلی که خودرویی پرسرو صدا با سواری سفت بود، رفتار به مراتب ملایم‌تری به نمایش می‌گذارد. این خودرو در فضای کابین نیز بسیار متفاوت از مدل‌های قبلی بوده و می‌تواند تا حدی انتظارات مشتریان از یک خودروی جدید را برآورده کند.

اولین تغییر محسوس را می‌توان در استفاده از مواد باکیفیت در داشبورد این خودرو دانست که جایگزین پلاستیک سخت داشبورد نسل قبل شده‌اند. هرچند پیشرانه 2 لیتری توربو جدید 14 اسب‌بخار کمتر از پیشرانه 6 سیلندر استاندارد رانگلر تولید می‌کند اما 47 نیوتن‌متر گشتاور بیشتری نسبت به آن در اختیار دارد که احساس بهتری برای راننده رانگلر به همراه خواهد داشت. مصرف سوخت بهینه این پیشرانه را نیز نباید نادیده گرفت. در هنگام عبور از مسیرهای ناهموار جیپ به پشتوانه سابقه زیاد خود با اعتماد به نفس بیشتری ظاهر شد که البته تایرهای مدل حاضر در تست نقش مهمی در عملکرد خوب خودرو داشتند. حرکات بدنه رانگلر نیز بسیار کمتر از سایر اعضای گروه بود. استفاده از امکانات فنی آفرودی این خودرو نیز بسیار آسان بوده و افراد بسیار کم‌تجربه نیز از پس فعال کردن سیستم‌های موجود در این خودرو برخواهند آمد. به صورت تئوری فضای بار رانگلر کم به نظر می‌رسد اما در عمل می‌توان گفت برای کاربران راضی‌کننده خواهد بود.

لندرور دیسکاوری HSE

این شاسی بلند لوکس نیز راه طولانی از بریتانیا طی کرده تا در این رقابت پیروز شود و از اعتبار برند خود دفاع کند. این خودرو در زیر کاپوت خود پیشرانه 3 لیتری سوپرشارژ 6 سیلندر پنهان کرده که 340 اسب‌بخار قدرت و 450 نیوتن متر گشتاور در اختیار راننده دیسکاوری قرار خواهد داد که از طریق جعبه‌دنده هشت سرعته اتوماتیک به چهارچرخ خودرو انتقال می‌یابد.

در فضای داخلی این لندرور هفت نفره غیر از چرم بسیار باکیفیت، از فناوری‌های نوین نیز استفاده شده است. غیر از این‌ها وجود سیستم تعلیق بادی، قفل دیفرانسیل برقی عقب و سیستم کنترل اختصاصی لندرور تضمین‌کننده راحتی سرنشینان این خودرو در عبور از انواع مسیرها خواهد بود. برخلاف لکسوس LX570، سواری لندرور دیسکاوری به لطف تجربه زیاد شرکت سازنده این خودرو در ساخت خودروهای شاسی بلند بسیار لذت‌بخش است. پیشرانه شش سیلندر دیسکاوری نیز عملکردی اسپرت داشته و تجربه سواری با این خودرو را از رانندگی با سایر اعضای گروه متمایز می‌سازد. طی کردن مسیرهای ناهموار با لندرور دیسکاوری می‌تواند به اندازه راندن آن در بزرگراه، کاری بسیار لذت‌بخش باشد زیرا کافی است به انبوه سیستم‌های الکترونیکی و دوربین‌های نصب شده در این خودرو اعتماد کرده و اجازه دهید برای ارائه بهترین سطح عملکرد، تصمیم بگیرند. نقطه ضعف بزرگ این خودرو را می‌توان در عدم ارائه تایرهای آفرود برای آن دانست که البته در جریان حرکت در مسیر ناهموار به آسیب دیدن شدید یکی از تایرها منجر شده و خودرو از ادامه مسیر ناتوان شد.

مرسدس بنز G550

پیشکسوت این جمع اکنون به عنوان نسخه بازطراحی شده با مدل 2019 به میدان آمده است. این شاسی بلند با پوشش سبز زیتونی متالیک را می‌توان بزرگ‌تر و لوکس‌تر از نسل‌های پیشین این خودرو محسوب کرد هرچند که هنوز و پس از سال‌های متمادی، به طور کامل به اصول طراحی خود وفادار باقی مانده است.

هنگامی که مجموعه‌ای شامل ترکیب سه قفل دیفرانسیل مجزا با محور جلوی مستقل، سیستم تعلیق با تنظیم الکترونیکی و پیشرانه مدرن توئین توربو 4 لیتری هشت سیلندر در کنار یکدیگر قرار داشته باشند، می‌توان به راحتی حدس زد که خودروی موردنظر چه قابلیت‌هایی دارد. نیروگاه موجود در زیر کاپوت این خودرو قدرتی برابر با 416 اسب‌بخار و گشتاور معادل با 610 نیوتن‌متر تولید می‌کند. جعبه‌دنده 9 سرعته اتوماتیک برای G550 انتخاب شده که در همکاری با سیستم چهارچرخ محرک این خودرو، بسته به شرایط گوناگون نیروی پیشرانه را به صورت 40 به 60 و یا 50-50 میان چرخ‌های جلو و عقب تقسیم می‌کند.

مرسدس G کلاس نیز همچون جیپ رانگلر، متفاوت با مدل‌های قبلی خود ظاهر شده است. در مسیرهای جاده‌ای نسل جدید G سواری راحتی مشابه با کراس اور ساخته شده براساس خودرویی سدان را ارائه می‌دهد که برای چنین شاسی بلند سرسختی مزیت بزرگی است. با توجه به سیستم تعلیق الکترونیکی قابل تنظیم نصب شده در این خودرو، به جرات می‌توان سواری آن را با سواری پرچمدار مرسدس یعنی S کلاس مقایسه کرد. صندلی‌های راحت G550 نیز عامل دیگری برای احساس راحتی سرنشینان هستند.

به لطف پیشرانه هشت سیلندر توئین توربو که با جعبه‌دنده 9 سرعته همراه شده، مرسدس G550 شتاب‌گیری خوبی داشته و با توجه به وزن و ابعاد تا حدی در پیچ‌های جاده نیز خوب ظاهر می‌شود اما نباید تمایل قسمت عقب این خودرو به انحراف از مسیر را نیز نادیده گرفت. البته مرسدس G550 در مسیرهای ناهموار کار سختی پیش رو نداشته و به لطف سیستم چهارچرخ محرک دائم و دید مناسبی که از مسیر در اختیار راننده قرار می‌دهد، کار را برای او آسان می‌سازد. سیستم تعلیق این خودرو نیز برای عبور از هرگونه راهی آمادگی دارد. فضای کابین این خودرو خوب بوده ولی اگر صندلی‌های عقب قابلیت جابجایی داشتند، اوضاع می‌توانست بهتر باشد.

لکسوس LX570

در سال‌های گذشته تویوتا لندکروزر همواره توانسته در نبرد با رقبای خود از حیثیت تویوتا به خوبی دفاع کند. در بررسی حاضر اما شاسی بلند بزرگ لکسوس به میدان آمده که در حقیقت نمونه بسیار لوکس شده شاسی بلند تویوتا است.

این خودرو به امکاناتی همچون سیستم کرال کنترل، دستیار دور زدن و سیستم تعلیق هیدرولیک با قابلیت تغییر ارتفاع مجهز شده تا راحتی سرنشینان خود در انواع مسیرها را تضمین نماید. در مدل 2018 لکسوس LX570 صندلی‌های ردیف سوم به صورت آپشن درآمده تا در صورت عدم نیاز خریداران به فضای بار خودرو افزوده شود. نیروی محرک این شاسی بلند اشرافی از پیشرانه 5.7 لیتری هشت سیلندر تامین می‌شود که 383 اسب‌بخار قدرت و 546 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. جعبه‌دنده هشت سرعته اتوماتیک این خودرو نیروی پیشرانه را به صورت دائم به چهار چرخ انتقال می‌دهد.

برخلاف مرسدس بنز و جیپ که در نسل جدید به روز شده‌اند، لکسوس تلاش چندانی برای به‌روزرسانی LX570 انجام نداده چراکه این خودرو همچنان بر روی همان پلتفرم و با همان پیشرانه‌ای عرضه می‌شود که در هنگام عرضه در سال 2007 به آن‌ها مجهز بود. البته نمی‌توان طراحی جدید دماغه خودرو و جعبه‌دنده هشت سرعته اتوماتیک که LX570 از سال 2015 به آن‌ها مجهز شده را نادیده گرفت.

با وجود تولید قدرت زیاد توسط پیشرانه، به نظر می‌رسد از این قدرت به درستی استفاده نمی‌شود زیرا جعبه‌دنده LX570 تمایل زیادی به سبک کردن دنده‌ها دارد. سواری خودرو در هنگام حرکت در جاده نرم و راحت است اما در پیچ‌ها تکان‌های عرضی زیادی مشاهده شده و در هنگام ترمز و توقف نیز دماغه خودرو تمایل زیادی به شیرجه دارد.

برخلاف سواری نامتعادل لکسوس LX570 در مسیرهای بزرگراهی، عملکرد این خودرو در عبور از راه‌های ناهموار به مراتب بهتر بوده و بسیاری از ایرادهای ذکر شده دیگر مشاهده نمی‌شوند. نرمی سیستم تعلیق در مسیرهای ناهموار تبدیل به مزیتی بزرگ می‌شود زیرا دیگر خبری از انتقال تکان‌های شدید به سرنشینان نخواهد بود. البته برای بهتر شدن عملکرد LX570 هنوز هم جای کار وجود دارد زیرا فرمان خودرو در هنگام عبور از مسیرهای ناهموار تکان‌های زیادی دارد. پیشرانه تنفس طبیعی آن در ارتفاعات دچار افت عملکرد شده و جعبه‌دنده آن نیز در هنگام آفرود کارکرد دلچسبی ارائه نمی‌دهد هرچند حضور سیستم کرال کنترل در این خودرو در هنگام آفرود بسیار مفید است.

جمع‌بندی:

در نهایت گروه بررسی‌کننده این خودروها (که همگی از میان رانندگان باتجربه انتخاب شده بودند) از عملکرد خوب لکسوس LX570 در مسیرهای ناهموار راضی بودند هرچند سواری آن در مسیرهای بزرگراهی چندان راضی‌کننده نیست و به نظر می‌رسد وقت آن رسیده که شرکت سازنده این خودرو را مورد به‌روزرسانی اساسی قرار دهد.

جیپ رانگلر و مرسدس بنز هردو در عین وفاداری به اصول کلی و سنتی گذشتگان خود، نسبت به نسل‌های قبلی عملکرد بهتری ارائه می‌دهند. به نظر می‌رسد فرم جعبه‌ای مرسدس G کلاس همچنان خسته‌کننده نشده و البته برای چنین خودرویی بسیار کاربردی نیز هست اما از کیفیت سواری آن در مسیرهای شهری انتظار بیشتری می‌رود. جیپ رانگلر توانسته به خوبی میان سواری شهری و قابلیت‌های آفرود تعادل برقرار کند به گونه‌ای که در هردو بخش بسیار خوب ظاهر شده و عملکردی شایسته دارد و البته از نظر قیمت نیز برای بسیاری از خریداران قابل دستیابی است. لندرور دیسکاوری نیز خودرویی دوست داشتنی است که علیرغم دارا بودن فناوری‌های جدید، به نظر می‌رسد چندان علاقه‌ای به حرکت در مسیرهای ناهموار نداشته و فخر فروشی در خیابان‌ها را ترجیح می‌دهد.

• مقام چهارم: لندرور دیسکاوری مدل 2018 (از ادامه رقابت بازماند)

خودرویی با انبوه فناوری که به دلیل عدم مناسب بودن تایرها قابلیت زیادی برای حرکت در مسیرهای صعب‌العبور ندارد.

• مقام سوم: لکسوس LX570 مدل 2018

خودرویی با توانایی‌های آفرود لندکروزر و امکانات بسیار بیشتر که اکنون قدیمی شده و ضعف‌هایی دارد.

• مقام دوم: مرسدس بنز G550 مدل 2019

خودرویی که به خوبی از اعتبار چندین ساله خود دفاع می‌کند اما هنوز می‌تواند بهتر باشد.

• مقام اول: جیپ رانگلر روبیکان Unlimited مدل 2018

خودرویی مناسب و به صرفه برای راندن در شهر و مسیرهای خارج جاده.