رانندگی در جاده‌های کوهستانی در فصل سرما، چه بسا به مهارت و کاردانی بیشتری نسبت به رانندگی در سطوح خشک، خلوت و تحت اتمسفری صاف و آفتابی نیازمند است. در چنین جاده‌هایی، ماکزیمم مهارت و توان راننده از ناحیه طبیعتی سرد و سوزان و جاده‌ای بس لغزنده به چالش کشیده می‌شود. در اینجا، چند مهارت ساده در زمینه رانندگی در جاده‌های کوهستانی برای شما خوانندگان عزیز درج شده است.
با سرعت مطمئن برانید
از آنجایی که نواحی کوهستانی بخش اعظمی از پهنه کشورمان را دربر گرفته است، جاده‌ها و گردنه‌های متعددی را می‌توان در جای جای آن مشاهده نمود. از جمله مشهورترین جاده‌های کوهستانی و یا گردنه‌های برفگیر در ایران می‌توان به جاده چالوس، هراز، فیروزکوه، گردنه حیران و ... اشاره داشت. در این گونه از جاده‌ها که سطوحشان در زمستان اغلب سخت لغزنده است، سعی کنید که در هنگام برف و بوران با سرعتی بین 30 الی 40 کیلومتر رانندگی کنید، یعنی سرعتی که در آن بتوان خودرو را کنترل و هر از گاهی هم از پدال ترمز استفاده نمود. البته ناگفته نماند که اگر خودروی شما مجهز به انواع سامانه‌های کنترلی از جمله کنترل پایداری، کنترل هرزگردی، سامانه چهار چرخ محرک و مواردی از این دست بود می‌توانید از این ارقام سرعتی هم فراتر روید. با این وجود، اکیداً توصیه می‌شود که در جاده‌های کوهستانی با احتیاط کامل و با سرعتی قابل کنترل برانید.
ترمز را محکم فشار ندهید
هیچ گاه در جاده کوهستانی و لغزنده با پای فشرده بر روی پدال ترمز حرکت نکنید. زیرا در چنین حالتی، به احتمال زیاد خودرو مسیر مستقیمی را طی نموده و بقیه مسیر را هم خودسرانه سر خواهد خورد. البته باید تکرار نمود بسته به نوع ساختار فنی خودرویی که سوار بر آن هستید ممکن است واکنش‌های دیگری را هم شاهد باشید و بی‌شک در این میان تفاوت محسوسی بین عکس‌العمل یک خودروی دو دیفرانسیل ایمن و مجهزی مثل ب‌ام‌و 530xi با پرایدی ساده در جاده‌های برفی و لغزنده وجود دارد!
انحراف فرمان ممنوع
در یک جاده لغزنده و پر برف که دید کافی نیز وجود ندارد، انحراف ناگهانی فرمان خودرو می‌تواند بسیار خطرناک باشد. زیرا با انجام ناشیانه این عمل، احتمال انحراف خودرو از مسیر حرکت و در نتیجه لنگر انداختن و حتی واژگونی آن بسیار زیاد است.
اگر خودروی شما دنده دستی است بیشتر دقت کنید
در اغلب خودروهای مدرن امروزی که مجهز به جعبه‌دنده اتوماتیک هستند، گزینه‌ای به نام برفی یا snow در کنار دنده تعبیه شده که راننده با فشردن آن می‌تواند با خیال آسوده‌تری در جاده‌های کوهستانی به حرکت خود ادامه دهد. اما اگر خودروی شما مجهز به دنده دستی بود، در تعویض دنده‌ها، به ویژه از دنده یک به دو نهایت دقت را اعمال نمایید. چه بسا در این میان، رهاسازی ناگهانی کلاچ باعث انحراف چرخ‌ها، به ویژه چرخ‌های عقب شده و چنانچه خودروی شما از نوع دیفرانسیل عقب باشد، ممکن است حتی در جهت خلاف جاده نیز سر بخورد. کلاً در جاده‌های کوهستانی به نحوی رانندگی کنید که احتیاج کمتری به عمل ترمزگیری داشته و بیشتر از ویژگی ترمزی موتور خودرو، یعنی استفاده از دنده یک اقدام کنید.
بوق ممتد نزنید
در جاده‌های کوهستانی، به ویژه پس از قطع بارش برف، به هیچ وجه بوق ممتد نزنید و تا جای ممکن سعی نمایید که برای هشدار و اطلاع‌دهی به رانندگان عبوری از چراغ‌های جلو و عقب خودرو یا حتی راهنمای آن استفاده نمایید؛ زیرا در صورت استفاده از بوق ممتد احتمال ریزش بهمن از دامنه کوه به سبب ارتعاش حاصله از صدای بوق خودرو وجود دارد.
خونسردی خود را حفظ کنید
اگر بدشانسی آورده و در بهمن گرفتار شدید، خونسردی خود را حفظ نموده و ابتدا با روشن نمودن چراغ سقفی خودرو، موقعیت خود و دیگر سرنشینان دیگر آن را پیدا نمایید. پس از اطلاع از وضعیت همراهان، سریعاً پیشرانه خودرو را خاموش نموده و هرگز برای گرم شدن توسط بخاری، پیشرانه خودرو را روشن نگذارید زیرا گاز مونوکسید کربن موجب خفگی شما و سرنشینان آن خواهد شد. در این میان، اگر پتو به همراه دارید آن را به دور خود بدن خود پیچانده و با وجود سرمای شدید هرگز نخوابید. زیرا تحت چنین شرایطی، خوابیدن موجب انجماد خون در رگ‌ها و نهایتاً مرگ مسافران خودرو خواهد شد. اگر وسایل گرم‌کننده دیگری همچون چراغ خوراک‌پزی در خودرو دارید هرگز آن را روشن نکنید زیرا باعث اتلاف اکسیژن داخل کابین خودرو در چند لحظه خواهد شد. در چنین مواردی بهترین راه کمک از خودروهای عبوری استفاده از عمل بوق زدن است و در عین حال، اگر تلفن همراه شما آنتن می‌دهد، موقعیت خود را به نزدیک‌ترین پاسگاه راهنمایی و رانندگی در سریع‌ترین زمان ممکن اطلاع دهید.
*عکس از ایرنا
نویسنده : سام کاویانی
منبع : باما
