معرفی مک لارن W1

شرکت مک لارن با عرضه F1 در سال 1992، رده هایپرکار را افتتاح کرد. لقب نخستین هایپرکار هیبرید جهان نیز به مک لارن P1 تعلق دارد که در سال 2012 معرفی شد. حالا و با گذشت بیش از 30 سال از معرفی مک لارن F1، جانشین معنوی آن یعنی W1 به دنبال ثبت نام خود در صنعت خودروسازی است.

قوای حرکتی مک لارن W1 از سامانه هیبرید با مجموع 1258 اسب‌بخار قدرت و 1340 نیوتن‌متر گشتاور تامین می‌شود. این هایپرکار بریتانیایی می‌تواند ظرف 2.7 ثانیه به سرعت صد کیلومتر برساعت دست یابد. همچون P1، حداکثر سرعت مک لارن W1 هم به صورت الکترونیکی به 350 کیلومتر برساعت محدود شده است.

هرچند این اعداد قابل توجه به نظر می‌رسد، اما برای آشنایی با ویژگی‌های جالب مک لارن W1 باید به جزئیات توجه کرد. نکته اول این‌که پیشرانه درونسوز این خودرو با کد فنی MPH-8 از ابتدا و توسط مهندسان مک لارن طراحی شده است. این پیشرانه 8 سیلندر با 916 اسب‌بخار قدرت، نسبت قدرت به حجم 230 اسب‌بخار بر لیتر را ارائه می‌کند.

به لطف بلوک سبک ‌وزن و پوشش پلاسما اسپری شده بر بدنه سیلندرها، دستیابی به دورشمار 9.200 دور بر دقیقه ممکن شده است. دو توربوشارژر توئین اسکرول هم از دورشمار 2.500 وارد مدار می‌شوند.

سامانه هیبریدی متشکل از یک موتور برقی شار شعاعی و مجموعه باتری 1.4 کیلووات ساعت نیز پیشرانه بنزینی را همراهی می‌کند تا 342 اسب‌بخار و 440 نیوتن‌متر به خروجی سامانه هیبرید اضافه شود. این خودرو می‌تواند 2.5 کیلومتر را به صورت کاملا برقی طی کند.

به لطف وزن 20 کیلوگرمی ماژول برقی E-Module، وزن خالص مک لارن W1 به 1398 کیلوگرم محدود شده، که فقط 4 کیلوگرم از مک لارن P1 سنگین‌تر است.

خروجی قوای محرکه مک لارن W1 از طریق جعبه‌دنده هشت سرعته دوکلاچه خودکار با دنده‌عقب برقی و دیفرانسیل الکترونیکی به چرخ‌های عقب ارسال می‌شود.

نیروی لازم برای توقف مک لارن W1 از کالیپرهای شش و چهار پیستون در محور جلو و عقب با دیسکهای کربن سرامیک، تامین می‌شود. این خودرو برای توقف کامل از سرعت‌های صد و 200 کیلومتر بر ساعت به 29 و 100 متر مسافت نیاز دارد.

اجزای سیستم تعلیق مک لارن W1 به صورت مستقیم به شاسی فیبر کربن متصل می‌شود. تعلیق دوبل جناغی در هر دو محور از جنس تیتانیوم و توسط پرینت سه بعدی ساخته شده است.

از دیگر ویژگی‌های مک لارن W1 می‌توان به سامانه کنترل فعال شاسی مسابقه‌ای با سه تنظیم کامفورت، اسپرت و ریس و تایرهای پی زیرو تروفئو RS ساخت پیرلی اشاره کرد.

W1 بر پایه شاسی مونوکوک جدید مک‌لارن با نام آئروسل یا سلول فضایی (Aerocell) طراحی شده که موقعیت ثابت صندلی با قابلیت جابجایی فرمان و پدال‌ها و درهای موسوم به Anhedral  را ترکیب کرده است.

طراحی صندلی‌های یکپارچه آئروسل، کاهش 71 میلیمتری فاصله بین محورها و درهای آنهدرال هم بهبود جریان هوا از روی گلگیرهای جلو را به ارمغان آورده است.

بیش از 5 هزار نقطه مختلف بدنه مک لارن W1 در طول بیش از 350 ساعت در تونل باد آزمایش شده است، تا مک‌ لارن بتواند آیرودینامیک‌ترین هایپرکار ساخت خود را تولید کند. بنابر اعلام مک لارن، نیروی روی به پایین وارد بر بدنه W1 در سرعت 280 کیلومتر بر ساعت به یک تن خواهد رسید. این رقم برای مک لارن سنا و آستون مارتین والکری به ترتیب 816 و 1100 کیلوگرم اعلام شده است.

همچون بوگاتی توربیون، در مک لارن W1 هم دیفیوزر عقب به عنوان سپر ایفای نقش می‌کند تا خودرو از یک اتصال جداگانه به بدنه، بی‌نیاز باشد. پیشرانه هم به میزان 3 درجه به طرف پایین چرخیده است تا مسیر بیشتری برای کانال جریان هوا به طرف دیفیوزر باز کند. از دیگر ویژگی‌های مهم در زمینه آئرودینامیک بدنه W1 می‌توان به زیرسپری فعال جلو و همچنین شبکه جریان هوا در بخش جانبی بدنه، نام برد.

مک لارن W1 به باله عقب فعال موسوم به لانگ تیل مجهز شده، که از F1 GTR سال 1997 الهام گرفته شده است. بنابر اعلام مک لارن، این باله علاوه بر کاهش ضریب درگ، می‌تواند در حالت مسابقه به ترتیب 350 و 650 کیلوگرم نیرو رو به پایین روی محور جلو و عقب ایجاد کند. در حالت مسابقه یا ریس، ارتفاع خودرو در محور جلو و عقب به میزان 38 و 18 میلیمتر کاهش می‌یابد، درحالی‌که طول باله فعال عقب به 30 سانتیمتر می‌رسد. این باله در هنگام ترمزگیری‌ شدید به ‌عنوان ترمز هوایی عمل خواهد کرد.

در کابین مک لارن W1 هم با آفتابگیرها از جنس فیبرکربن به ضخامت 2.5 میلیمتر، نمایشگر 8 اینچ لمسی با پشتیبانی از اپل کارپلی و اندروید اتو، چند درگاه USB تایپ A و C و محفظه‌ای با گنجایش 116 لیتر در پشت صندلی‌های جلو، روبرو هستیم.

مک لارن قصد دارد فقط 399 دستگاه W1 را با قیمت 2.1 میلیون دلار عرضه کند. البته همانطور که حدس زدید، تمام ظرفیت تولید این محصول قبلا به فروش رسیده است.

_{جدیدترین اخبار خودرو را در باما بخوانید.}