تست و بررسی برلیانس کراس

این روزها تب ساخت خودروهای کراس‌اور و شاسی‌بلند در تمام نقاط کره خاکی فراگیر شده و در شرایطی که حتی مدیران فراری و بوگاتی نیز برای ساخت چنین خودروهایی چراغ سبز نشان داده‌اند، نمی‌توان به سازندگان چینی برلیانس یا کت شلوار پوشان پارس‌خودرو برای عرضه مدل اصطلاحاً کراس، بر پایه گونه هاچ‌بک سری H300 چندان خرده گرفت. حالا قریب به یک‌سال از تولید سری نخست برلیانس کراس می‌گذرد و اخیراً نیز شاهد تولید مدل مجهز به پیشرانه قوی‌تر 1.65 لیتری از این خودرو هستیم که موضوع بحث امروز ما هم هست. پس لطفاً در این مقاله همراه «باما» باشید تا در کنار هم بیشتر با این هاچ‌بک بلند پرواز آشنا شویم.

به سختی می‌توان گفت که برلیانس H320 خودروی زیبایی نیست. ابعاد نسبتاً جمع‌وجور، بهره‌برداری هوشمندانه از المان‌های طراحی مخصوص ب‌ام‌و و هماهنگی نسبی اجزای مختلف بدنه با یکدیگر باعث شده تا این سری از محصولات برلیانس در زمره خودروهای خوش‌استایل و موفق ظاهر شود. در خصوص مدل C3 با استفاده از رینگ‌هایی نزدیک به رینگ چرخ خودروهای روز ب‌ام‌و، چراغ‌هایی با گرافیک متفاوت، سقف دو رنگ، ریل‌های سقفی و البته بچه گلگیرهای مشکی رنگ، جذابیت ظاهری خودرو به شکل چشمگیری بهبود یافته و حالا دیگر می‌توان برلیانس کراس را به راستی خودروی زیبایی دانست.

البته با تمامی این حرف‌ها باید گفت که طراحی کلی C3 در برخی از زوایا با متدهای روز دنیا انطباق ندارد و قدیمی بودن پلتفرم خودرو به وضوح مشخص است اما با توجه به این‌که در کشور ما در این رنج قیمتی هیچ خودرو روزی وجود ندارد نمی‌توانیم به این قضیه ایراد چندانی بگیریم.

یک مشکل دیگر هم این است که هاچ‌بک کراس‌های کوچک مثل C3 یا دانگ‌فنگ H30 کراس و امثالهم فقط از روی عکس‌ها شبیه به کراس‌اورها هستند و از نزدیک با دیدن ابعاد و ارتفاعشان خیلی زود مشخص می‌شود که این‌ها فقط کوچولوهای بازیگوشی بوده‌اند که کفش‌های پاشنه بلند مادرشان را به پا کرده‌اند و سعی می‌کنند کمی قدبلندتر دیده شوند. البته این قضیه امروزه طرفداران زیادی پیدا کرده اما به هر حال این واقعیت که فقط برای لقب کراس و چند قطعه تزئینی و دکوری باید پول اضافه‌ای پرداخت کرد، هنوز هم به مزاج خیلی‌ها خوش نمی‌آید.

در داخل کابین هم وضعیت کلی قابل قبول است. البته طراحی داخلی C3 به هیچ عنوان جذابیت‌های ظاهرش را ندارد و با خطوطی ساده و کیفیتی کاملاً متوسط در سطح پایین‌تری از آن‌چه که از بیرون دیده بودیم نمایان می‌شود. اما چیدمان عقربه‌های پشت آمپر و طراحی غربیلک برلیانس نسبتاً زیبا از آب در آمده‌اند و این موارد در کنار ارگونومی خوب و دسترسی مناسب به ادوات می‌توانند راننده و سرنشینان را تا حدودی راضی نگاه دارند؛ در واقع متخصصان برلیانس به مواردی مانند موقعیت قرارگیری راننده و تسلط او بر محیط اطراف دقت داشته‌اند که نکات مهمی محسوب می‌شوند.

البته شاید بگویید حتی سادگی‌های خطوط داشبورد برلیانس هم از امثال ساندرو استپ‌وی بهتر و جذاب‌تر است اما در هر صورت بسیاری از رقبای هموطن C3 از نظر طراحی داخلی شرایط به مراتب بهتری از این خودرو دارند.

ضمناً به طور کلی فضای داخلی مدل کراس، کاملاً شبیه به برلیانس H320 است و فقط در برخی جزئیات مثل دوخت قرمز رنگ داخلی، که البته نمی‌توان منکر جذابیتش شد، خودش را متمایز می‌کند. در مورد فضاسازی هم باید بگوییم که میزان جای پا و راحتی سرنشینان عقب در این محصول در سطح کاملاً متوسطی به سر می‌برد چراکه فضای داخلی برلیانس کراس در واقع تفاوتی با مدل هاچ‌بک ندارد و عملاً باید انتظار خود را در سطح یک هاچ‌بک شهری نگاه دارید.

داخل C3 تجهیزاتی نظیر ترمزهای چهار چرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، کیسه هوای راننده و سرنشین کناری، سانروف برقی، سنسورهای دنده عقب، نمایشگر مرکزی به همراه سیستم رهیاب ماهواره‌ای GPS، فرمان با سیستم کمکی برقی، کروز کنترل، سیستم ورود و استارت بدون کلید، باز شدن خودکار قفل درها در تصادف، در صندوق عقب برقی و مواردی از این دست قرار گرفته که هرچند کمبودهایی در این لیست دیده می‌شود اما به نسبت سطح قیمتی و برادر قد کوتاه‌ترش یعنی H320 امکانات قابل قبولی به حساب می‌آیند.

مشخصات فنی برلیانس شامل استفاده از یک پیشرانه 1.65 لیتری و جعبه‌دنده چهار سرعته اتوماتیک می‌شود. این پیشرانه با قدرت 114 اسب‌بخار و گشتاور 154 نیوتن‌متر از عملکرد کاملاً مناسب‌تری نسبت به مدل قبلی برخوردار است. پارس‌خودرو تاکنون به شکل دقیق تفاوت‌های فنی این مدل را نسبت به مدل قبلی اعلام نکرده است اما در هر صورت با بزرگ‌تر شدن پیشرانه، تعداد اسب‌های زیر کاپوت و میزان گشتاور تولیدی هم افزایش یافته‌اند. تغییرات جعبه‌دنده نیز شامل سنگین‌تر شدن ضریب دنده 2 می‌شود و اطلاعات دیگری هم از تغییر ضریب نهایی جعبه‌دنده حکایت دارد. بدین ترتیب شتاب و کشش خودرو به شکل محسوسی بهبود یافته و از کندی حرکت که مشکل فراگیر سری اولیه برلیانس بود، در این سری تازه خبری نیست.

اما برلیانس H320 یا مدل کراس آن از نظر مشخصات ایمنی در شرایط مجهولی قرار دارد؛ در واقع تاکنون تست ایمنی این محصول و سایر مدل‌ها از خانواده H300 به شکل رسمی در وب سایت‌های مربوط به آزمایش ایمنی تصادفات رانندگی اعلام نشده و بنابراین نمی‌توان به دقت در مورد میزان ایمنی این خودرو اظهار نظر کرد؛ جالب است که مدل‌های ارزان‌تر سری H200 مورد تست قرار گرفته‌اند اما از آزمایش این مدل خبری نیست. به طور کلی با توجه به این‌که پلتفرم این خودرو مربوط به سال‌های قبل از ۲۰۱۲ است می‌‌توان حدس زد که شرایط ایمنی برلیانس کراس مانند سایر مدل‌های خانواده H300 در شرایط چندان مطلوبی قرار ندارد از این رو شاید با توجه به عدم وجود ESP و کیسه هوای جانبی بتوان گفت که امنیت این خودرو نسبت به برخی از رقبای هم کلاس و هم قیمت می‌‌تواند در زمره نقاط ضعف این محصول قلمداد شود.

شاید در نگاه نخست انتظار داشته باشید تا رانندگی با یک خودروی کراس متفاوت از مدل‌های سواری هاچ‌بک باشد. اما واقعیت این است که به محض نشستن درون کابین برلیانس کراس درخواهید یافت که موقعیت شما به عنوان راننده چندان تفاوتی نسبت به مدل هاچ‌بک ندارد. در واقع میزان افزایش ارتفاع این مدل نسبت به مدل هاچ‌بک تنها در حدود یک‌ونیم سانتی‌متر اعلام شده که این اختلاف نیز بیشتر مربوط به تنظیم متفاوت فنربندی چرخ‌های عقب است. بنابراین در زمان رانندگی در عمل تفاوت چندانی بین مدل هاچ‌بک برلیانس با نمونه به اصطلاح کراس وجود ندارد. البته باید گفت که به لطف بهبود مشخصات پیشرانه و اعمال تغییرات در جعبه‌دنده احساس کلی نسبت به برلیانس‌های قدیمی بهبود یافته و شتاب‌گیری نیز به شکل مناسب‌تری انجام می‌شود.

تفاوت بزرگ اینجاست که در مدل‌های قبلی حتی در مسیرهای شهری هم کمبود شدید کشش پیشرانه به خصوص در دنده دو احساس می‌شد که این قضیه برای خودرویی با ظاهری جذاب و جوان‌پسند یک نقطه ضعف بزرگ به حساب می‌آمد. برای مثال درصورتی که می‌خواستید سرعت خود را در زمان گذر از یک مسیر پرشیب حفظ کنید، عملاً با کمبود قدرت در دنده 2 مواجه می‌شدید و در چنین شرایطی تغییر دنده دو به یک نیز نمی‌توانست کارساز باشد چرا که به دلیل اختلاف دور موتور فشار زیادی به پیشرانه وارد می‌شد. اما حالا به لطف تغییرات انجام شده مشکل کمبود کشش تاحدی رفع شده است و به نظر می‌رسد که مشخصات کلی برلیانس انطباق بیشتری با شرایط ایران پیدا کرده است. هرچند هنوز هم نمی‌توانیم از این خودرو یا کل خانوده H300 به عنوان خودروهای پرشتابی یاد کنیم زیرا حتی این افزایش قدرت و گشتاور هم در ترکیب با این جعبه‌دنده 4 سرعته و وزن نه چندان سبک، شتاب شگفت‌انگیزی را به ما هدیه نمی‌دهند و در نهایت می‌توان نمره متوسطی به توانایی‌های حرکتی C3 داد.

شاید در مقام مقایسه بتوان گفت که عملکرد این خودرو در دسته خودرویی مانند رنو ساندرو قرار می‌گیرد. البته چنین عملکردی برای استفاده روزمره شهری کاملاً کفایت می‌کند اما اگر قصد رانندگی اسپرت و یا استفاده خانوادگی برای رفتن به یک سفر برون‌شهری در جاده کوهستانی را داشته باشید همچنان هم با ضعف نسبی قدرت مواجه می‌شوید؛ هرچند همان‌طور که اشاره شد این ضعف به هیچ عنوان مشابه برلیانس‌های 1.5 لیتری اعصاب خوردکن نیست و می‌شود به راحتی با آن کنار آمد.

اما فارغ از موضوع شتاب و کشش می‌توان گفت عملکرد کلی برلیانس قابل قبول به نظر می‌رسد. برای مثال فرمان با سیستم کمکی برقی عملکرد نرم و روانی دارد و ترمزهای چهار چرخ دیسکی توان توقف نسبتاً مناسبی را نشان می‌دهند؛ فرمان‌پذیری نیز با توجه به سادگی نسبی سیستم تعلیق (جلو مک‌فرسون و عقب نیمه مستقل میل پیچشی) چندان بد نیست و می‌تواند رضایت شما را تامین نماید. از این رو باید گفت که علی‌رغم مشخصات اقتصادی پیشرانه و تکنولوژی نسبتاً قدیمی جعبه‌دنده ۴ سرعته، لذت رانندگی برلیانس خانواده H300 در نمونه‌های 1.65 لیتری از بسیاری از خودروهای چینی دیگر موجود در بازار ایران بهتر است که این مساله می‌تواند به عنوان نقطه قوتی در شرایط تاسف‌آور این روزهای بازار خودروی کشور تلقی شود.

اما در مورد ویژگی‌های خارج جاده‌ای، حتی اگر منظورتان یک مسیر نسبتاً راحت باشد، به هیچ عنوان نباید انتظار یک خودروی کراس‌اور را از برلیانس کراس داشته باشید؛ زیرا همان‌طور که قبلاً اشاره شد اختلاف ارتفاع این مدل نسبت به مدل هاچ‌بک بسیار کم است و این اختلاف ناچیز هم در صورت استفاده از تمام ظرفیت بار و مسافر به سرعت جبران می‌شود. در واقع در چنین شرایطی حتی یک و نیم سانتی‌متر ارتفاع بیشتر برلیانس کراس عملا کمک چندانی در گذر از مسیرهای ناهموار نمی‌کند. تازه بماند که زیست‌گاه خودروهای ضعیف دیفرانسیل جلو، هرچقدر هم که مرتفع شوند، فقط روی آسفالت است. بنابراین شما عملاً با یک خودرو هاچ‌بک طرف هستید که صرفاً نسبت به مدل هاچ‌بک معمولی برلیانس با المان‌های امروزی تزئین شده و ادوات جانبی بیشتری به همراه دارد.

همان‌طور که در طول مقاله اشاره شد، برلیانس کراس چیزی نیست جز ورژن تیونینگ شده و جذاب‌تر از مدل هاچ‌بک. در واقع اگر پارس‌خودرو قرار بود تا این محصول را به شیوه خودروسازان معتبر جهانی نام‌گذاری کند می‌‌توانست با تعریف یک کد اختصاصی و اسپرت مانند سری RS این محصول را با قیمت بیشتری نسبت به مدل معمولی هاچ‌بک روانه بازار کند اما محدودیت‌های بازار ایران باعث شده تا مدیران این شرکت بخواهند حتی یک هاچ‌بک ارتقا یافته ساده را نیز به اسم خودروی کراس یا کراس‌اور به مشتریان معرفی کنند. مسلماً ادامه چنین روندی که پیش‌تر توسط ایران‌خودرو با عرضه دانگ‌فنگ H30 کراس دیده شده بود باعث از بین رفتن اعتماد مشتریان نسبت به محصولات خودروسازان داخلی می‌شود اما فارغ از این مباحث می‌توان گفت که با توجه به توقف تولید احتمالی رنو ساندرو، برلیانس کراس حالا می‌تواند به گل سر سبد بازار هاچ‌بک‌های مرتفع شده در بازار داخلی مبدل شود.

جدول کامل مشخصات فنی و آپشن‌های برلیانس کراس

در واقع شکی نیست که این محصول برتری‌های قابل توجهی نسبت به لیفان ایکس 50، دانگ‌فنگ H30 و حتی خانواده پژو 206 و 207 ارائه می‌دهد و خودرو جذاب‌تری نسبت به این رقبا به نظر می‌رسد؛ از این رو شاید قیمت بیش از یکصد میلیونی برلیانس کراس در بازار نیز در شرایط فعلی چندان عجیب‌وغریب نباشد؛ هرچند که این خودرو با توجه به موارد مطرح شده در زمینه ایمنی نقاط ضعف خاص خود را نیز به همراه دارد. اما براساس ضرب‌المثل مشهور «در شهر کوران، یک چشم هم پادشاه است» می‌توان گفت که برلیانس کراس حالا به خودرویی جذاب در بازار تشنه و خشک بازار داخلی مبدل شده است.