تست و بررسی مازراتی لوانته

وقتی لامبورگینی اولین شاسی‌بلند تولید انبوه خود به اسم اوروس را معرفی کرد، همه گفتند دنیا به آخر رسیده و دیگر باید فاتحه کوپه‌های اسپرت را خواند. بعد که آلفارومئو آمد و استلویو را رونمایی کرد، همه گفتند دنیای اسپرت‌های سایز کوچک به پایان رسیده است. جگوار که F-Pace را معرفی کرد همه گفتند این یک مرثیه برای لوکس-اسپرت‌ها بود. کمی بعد استون‌مارتین با DBX آمد و همه گفتند به زودی اصالت از خودروهای مسابقه‌ای-شهری خداحافظی خواهد کرد. با رونمایی از فورد ماستنگ برقی Mach-E همه گفتند داستان خودروهای عضلانی به پایان خود رسیده است. بنتلی بنتایگا و رولزرویس کالینان که آمدند همه گفتند مشتریان خودروهای اشرافی ناامید خواهند شد. اما این خودروها آمدند و اتفاقاً موفق هم شدند. با این تفاسیر چه بگوییم که مازراتی هم شاسی‌بلند ساخته و با معرفی لوانته وارد این بازی شده است.

خیلی‌ها فکر می‌کنند چون بازار روی خوشی به محصولات کراس‌اور نشان داده پس سوپراسپرت‌سازان هم جوگیر شده‌اند و گفته‌اند که بیایید سریعاً یک چیزی درست کنیم. تک‌تک خودروهای گفته‌شده در مقدمه سابقه چندین ساله در مرحله تحقیق و توسعه داشتند. حق می‌دهیم که این روند برای مازراتی باورپذیر نباشد. ولی ایتالیایی‌ها 17 سال پیش برای اولین‌بار نخستین گام خود در دنیای شاسی‌بلندها را برداشتند. در واقع همه‌چیز از نمایشگاه دیترویت سال 2003 شروع شد. زمانی که شرکت از یک کانسپت با طراحی تاسف‌بار به اسم Kubang GT Wagon پرد‌ه‌برداری کرد.

کسی باورش نمی‌شد که این خودرو را ایتال‌دیزاین طراحی کرده باشد. کوبانگ جی‌تی براساس زیرساخت‌های آئودی A8 ساخته شده بود به این امید که یک روز خدای باستان با چنگالی در دست بتواند با ارباب حلقه‌ها همکاری کند. ولی آلمان‌ها گول ایتالیایی‌ها را نخوردند. مازراتی دلزده از این شکست استراتژیک 8 سال صبر کرد. تا این‌که در نمایشگاه فرانکفورت سال 2011 نسخه جدی‌تر و البته زیباتری از همین کانسپت این بار با اسم کوتاه Kubang را رونمایی کرد.

دیگر همه فهمیده بودند که مازراتی دیر یا زود وارد دنیای شاسی‌بلندها خواهد شد. دوران گذار از یک کانسپت چشم‌گیر تا یک محصول نهایی، برای شرکت چهار پنج سالی طول کشید. سرانجام اولین شاسی‌بلند مازراتی با نام لوانته (Levante) در نمایشگاه ژنو سال 2016 رونمایی شد.

باید اعتراف کرد که تقریباً در اولین شاسی‌بلندهای سوپراسپرت‌سازان و لوکس‌سازان یکی از مدل‌های معروف به عنوان پایه در نظر گرفته شده و فقط چند سانتی‌متری به ابعاد آن اضافه شده است. اما باید منصف باشیم. مازراتی در لوانته تعریف مستقل و متفاوتی از شاسی‌بلند را ارائه کرده است. اینکه بگوییم پس چرا چهره این خودرو یادآور محصولات اخیر شرکت است، ربطی به این استقلال ندارد. درواقع این شباهت از سنت طراحی مازراتی ریشه می‌گیرد.

لوانته به خوبی توانسته امضای همیشگی مازراتی یعنی جلوپنجره فرورفته با آرواره‌های میله‌ای را درون نمای جلویی خود هضم کند. بی‌تردید برگ برنده این خودرو از این زاویه چراغ‌هایی باریک و البته با نگاهی کنایه‌آمیز هستند. چاشنی چشم‌نواز این چراغ‌ها LEDهایی هستند که با یک بی‌نظمی منظم از درون کاسه بیرون زده‌‌اند. شاید اگر محل قرارگیری مه‌شکن‌ها کمی پایین‌تر می‌بود، ساختار منطقی‌تری را می‌دیدیم. شرکت نیازی به عضلانی‌تر کردن بدنه از طریق گلگیر جلو برجسته ندیده است. همینکه کاپوت با انحنایی شدید و موج‌دار به جلوپنجره کشیده شده، خودش گویای همه‌چیز است.

در نمای کناری باز هم یک اثر انگشت مازراتی هویدا می‌شود؛ سه دریچه هوای پشت سر هم. دقت کنید لوانته چقدر زیبا شیب رو به پایین انتهای سقف را با بالا بردن خط شیشه عقب، بالانس کرده است. اینجا آنجایی است که مازراتی بدش نیامده تا کمی وارد دنیای ماسل‌ها شود. چراکه گلگیر عقب کاملاً توپُر و بیرون‌زده است.

شخصیت مستقل مازراتی لوانته در نمای عقب کمی متزلزل نشان می‌دهد. حال و هوای فریم چرا‌غ‌‌های انتهایی را البته نه با این ظرافت اما پیش‌تر روی گرن‌توریسمو هم دیده بودیم. اگزوزهای دوبل در کناره‌ها اشاره مستقیمی به اسپرت بودن این خودرو دارد. چیزی که سخت روی شاسی‌بلندهای تازه‌وارد امروزی می‌بینیم.

اعتراف می‌کنیم که طراحی داخلی مازراتی لوانته اصلاً با بیرون آن هماهنگ نیست. کابین این خودرو اصلا در حد و اندازه‌های یک ایتالیایی نامدار نیست. البته این را می‌دانیم که مازراتی در کل چندان در زمینه طراحی داخلی زبده نیست ولی توقع داشتیم که در اولین شاسی‌بلند خود یک برگ برنده‌ای، جلوه خاصی، المان متفاوتی چیزی را رو کند. تنها چیزی که اینجا می‌بینیم، امضای همیشگی یعنی همان ساعت عقربه‌ای است.

نه این‌که داخل این خودرو ایرادی داشته باشد. داریم درباره بی‌روح بودن و زیاده‌روی در فلسفه مینیمالیستی صحبت می‌کنیم. اینجا جایی نیست که راننده حس کند درون یک خودروی لوکس و اسپرت قرار گرفته است. خلاصه که سادگی هم حدی دارد.

مثل بسیاری دیگر از شرکت‌ها، مازراتی برای این مدل نیز تیپ‌های مختلفی از آپشن‌ها را تدارک دیده است. لوانته‌ای که امروز به ملاقاتش رفته‌ایم مدل میانه این خانواده به حساب می‌آید. پس انتظار آپشن‌های عجیب و غریب را نداشته باشید. از سوی دیگر اساساً مازراتی غیر از مدل‌های موسوم به Trofeo از چنین آپشن‌هایی استفاده نمی‌کند. طبیعی هم هست. ایتالیایی‌ها تنها روی قدرت، سرعت و کیفیت تمرکز دارند و نصب تجهیزات پرزرق و برق را گذاشتند به حساب دیگر شرکت‌ها.

در این شاسی‌بلند می‌توانید آپشنی به اسم Power Liftage یا همان صندوق‌پران برقی با ریموت را مشاهده کنید. چراغ‌های اصلی از نوع HID و با قابلیت روشن و خاموش شدن خودکار هستند. دوربین عقب مازراتی لوانته تصویری بسیار باکیفیت را به صفحه نمایش لمسی آن ارسال می‌کند. اگر در پارکینگتان مجهز به سنسور هوشمند باشد از طریق فرستنده UGD لوانته می‌توانید بدون هیچ اقدامی در را باز کنید.

همه صندلی‌ها پوشیده از چرم مرغوب هستند. علاوه بر صندلی‌ها، حتی آینه‌های این خودرو نیز حافظه دارند. غیر از صندلی راننده روی صندلی شاگرد نیز دکمه پُرکننده گودی کمر نیز دیده می‌شود.

سیستم صوتی این خودرو از برند خاصی نیست ولی حقیقتا صدای فراگیری و قدرتمندی دارد. نکته جالب درباره این سیستم صوتی آن است که حافظه داخلی آن قابلیت ذخیره 30 گیگابایت انواع رسانه را دارد.

سعی کردیم تا اینجا مهم‌ترین آپشن‌های این خودرو را مطرح کنیم. این به معنای اشاره به تمام آپشن‌های آن نیست. یعنی دیگر معنا نداشت که بگوییم در این خودرو کروز کنترل، سیستم صوتی با پورت USB، ترمز EBD، چراغ‌های LED نور روز و برخی دیگر از بدیهیات وجود دارد. بگذریم.

ایتالیایی‌ها در قسمت ایمنی جایی برای اعتراض باقی نگذاشته‌اند. لوانته در حالت استاندارد 6 ایربگ دارد. سیستم BA یا ترمز اضطراری یکی از الزامات اصلی در کراس‌اورهای اسپرت است که در این خودرو به خوبی تعبیه شده است. گویا مازراتی خودش می‌دانسته که روی لوانته چه پیشرانه توانایی نصب کرده است. چراکه سیستم کنترل کشش که در اغلب خودروها یک آپشن است، در این خودرو به صورت استاندارد دیده می‌شود.

تغییر بازی از سمت سدان‌ها و کوپه‌های لوکس-اسپرت به سمت شاسی‌بلندها و کراس‌اورها، ریسک بزرگی بود که سوپراسپرت‌سازان به جان خریده‌اند. از یک سو با تولید مدل‌های پرطرفدار استراتژی فروش و درآمدزایی خود را پیش می‌برند ولی از سوی دیگر باید به دلیل وزن بالاتر و ابعاد بزرگ‌تر مانع از قربانی شدن لذت رانندگی شوند.

به نظر می‌رسد که مازراتی در این مورد نمره قابل قبولی کسب کرده است. چراکه با انتخاب یک پیشرانه 3 لیتری شش سیلندر Vشکل توربو توانسته از این مرحله با موفقیت بیرون بیاید. پیشرانه‌ای با قدرت 345 اسب‌بخار در 5740 دور در دقیقه و گشتاور عالی 500 نیوتن‌متر در 5000 دور در دقیقه. شاید عجیب باشد ولی این پیشرانه با کد F160 را فراری برای مازراتی ساخته است. اگرچه فراری از آن روی هیچ‌یک از محصولاتش استفاده نکرده ولی همینکه بدانیم یکی از اساتید مهندسی پاشش و ضریب تراکم آن را طراحی کرده، کافی است.

شاید این خروجی در حد و اندازه‌های مثلاً کواتروپورته GTS نباشد ولی این را در نظر بگیرید که ایتالیایی‌ها در قسمت وزن با یک رژیم سنگین لاغری به رکورد تقریباً 2.2 تن رسیده‌اند که برای خودرویی در این کلاس عالی است. پیشرانه توسط یک جعبه‌دنده 8 سرعته ضریب کوتاه نیروی خودرو را به صورت دائم به هر چهار چرخ منتقل می‌کند. ثبت شتاب صفر تا صد 6 ثانیه‌ای و رسیدن به سرعت نهایی 250 کیلومتر برساعتی برای لوانته کار سختی نیست. مصرف میانگین سوخت 11 لیتر در هر 100 کیلومتری این خودرو را بگذارید به حساب بی‌پروا بودن پیشرانه.

لوانته حقیقتاً یک سر و گردن از دیگر هم‌کلاسانش بزرگ‌تر است. طول، عرض و ارتفاع این خودرو به ترتیب 5003، 1968 و 1679 میلی‌متر شده تا به راحتی بتوانیم آن را از گروه کراس‌اورهای سایز متوسط به کلاس شاسی‌بلندها انتقال دهیم. به حرکت درآوردن این سازه بزرگ تنها با تایرهای 255.60 میلی‌متری 18 اینچی میسر بوده است. البته در مقابل برای متوقف کردن آن نیز شاهد حضور دیسک ترمزهای 345 میلی‌متری در جلو و 330 میلی‌متری در عقب هستیم.

اگر به هر دلیل احساس کردید که این لوانته شما را راضی نمی‌کند، ایرادی ندارد. مازراتی برای دوستان پرمدعا نسخه Trofeo را آماده کرده که می‌تواند 590 اسب‌بخار قدرت و 730 نیوتن‌متر گشتاور را از دل پیشرانه 3.8 لیتری دو توربو بیرون بکشد.

پیش‌تر وقتی داشتیم مازراتی کواتروپورته را تست می‌کردیم با ذات هیجانی مازراتی آشنا شدیم. یعنی حداقل این تجربه را داریم که نباید خیلی این خودرو را دست‌ کم بگیریم. همانطور که پیش‌تر گفتیم لوانته بزرگ‌تر از کراس‌اورهای مشابه است. این را همین ابتدا می‌شود از میدان دیدی که در اطراف برایتان پدید می‌آید هم متوجه شوید.

مازراتی در این خودرو مانند سایر محصولاتش به جای آنکه بیاید پیشرانه‌ای پر سروصدا تولید کند، آمده روی غرش اگزوز کار کرده است. پس استارت که می‌زنیم، لرزش گوش‌نوازی را از پشت سر می‌شنویم.

حالات رانندگی در خودروهای اسپرت خودش یک داستان جالب است. در لوانته فوق می‌توانیم حالت‌هایی به اسم اتوماتیک نرمال، اتوماتیک اسپرت، دستی اسپرت، اتوماتیک آفرود و حالت ICE (مخفف افزایش کنترل و بهره‌وری) را مشاهده کنیم. تفاوت سبک رانندگی با هریک از این حالت‌ها بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌شود.

پشت فرمان لوانته مدام دوست دارید یک اقلیم جدید را تجربه کنید. مدام دوست‌ دارید از آسفالت به خاکی بزنید و از خاکی به آسفالت. حقیقتا حتی در حالت نرمال هم همه نیازهای معقول شما برآورده می‌شود. یعنی واقعا وقتی در حالت نرمال رانندگی می‌کنید همه‌چیز عادی و کنترل‌شده به نظر می‌رسد. اگر احساس کردید اعتماد به نفس دارید حالت بعدی یعنی اسپرت را انتخاب کنید. در این حالت مازراتی لوانته تنها گوشه‌ای از چهره‌ نامهربان خود را نمایان می‌کند.

اگر مایل هستید که توانایی‌های خودتان را به چالش بگذارید، حالت دستی اسپرت را انتخاب کنید تا بتوانید برای اولین‌بار دور موتور 6500 دور در دقیقه‌ای را نیز به چشم ببینید. فقط یادتان باشد این یک شاسی‌بلند است و مرکز ثقل بالاتری دارد. بنا بر این از تغییر مسیرهای ناگهانی پرهیز کنید. در این حالت سیستم کنترل کشش تنها در لحظه شتاب‌گیری فعال می‌شود. فدای ESP بشویم در حالت دستی اسپرت از همان ابتدا هم غیرفعال است.

رانندگی با مازراتی لوانته حس و حال خاصی دارد. اما این تنها چیزی است که شما می‌بینید. جعبه‌دنده و انتقال قدرت هوشمند این خودرو بی‌آنکه راننده متوجه شود روی مرز باریک بین اوج لذت و غیرقابل کنترل بودن حرکت می‌کنند.

حالت بعدی تغییر ناگهانی همه‌چیز و تبدیل کردن یک موشک زمین به زمین به یک موشک زمین به هواست. یعنی انتخاب حالت آفرود. نمی‌گوییم که لوانته رنجرور اتوبیوگرافی را می‌گذارد در جیبش ولی باید اعتراف کرد که رفتار این خودرو در همان اندک پیمایش خارج جاده‌ای نیز فوق‌العاده حرفه‌ای بود. مطمئن باشید مازراتی برنامه‌های جدی‌تری برای حضور در دنیای آفرودها را دارد. علیرغم فاصله محوری بزرگ لوانته، سرنشینان عقب با تکان‌های زیادی مواجه نخواهند شد. با این‌که گفته می‌شود سیستم تعلیق این خودرو مستقل است ولی در یک شرایط پرتنش مثل پیچیدن روی یک دست‌انداز و فرورفتن درون یک گودال، محور عقب به امان خود رها نمی‌شود.

در قیاس با تمام شاسی‌بلندهای جدیدی که سوپراسپرت‌سازان ساخته‌اند، مدل پایه مازراتی لوانته قیمت چندان بالایی ندارد. این همان برگ برنده‌ای است که به حساب نمی‌آید. لوانته آشی است که با قیمتش هم‌خوانی دارد.

_{عکاس: بامداد صفائیان}