بررسی داکار 2019

چه رقابتی بود، داکار 2018. یکی از خشن‌ترین رقابت‌های تمام ادوار این گردهمایی. در داکار 2018، بیش از 330 دستگاه از انواع وسیله نقلیه از خط شروع استارت زدند ولی تنها 185 تای آن‌ها توانستند به خط پایان برسند که شامل 85 دستگاه موتورسیکلت، 32 دستگاه موتور چهارچرخ و 49 دستگاه خودرو بود. این یعنی تنها 55 درصد شرکت‌کنندگان توانستند مسابقه را به انتها برسانند. داکار 2018 از پرو شروع شد، در بولیوی به اوج رسید و در آرژانتین به پایان رسید؛ اما خبرها حاکی از آن است که فصل جدید داکار 2019 تنها در پرو برگزار خواهد شد.

”فصل 2019 داکار از 16 دی آغاز می‌شود و تا 27 دی ادامه خواهد داشت. نقشه در نظر گرفته شده چیزی حدود 5000 کیلومتر طول دارد و تا این لحظه 334 دستگاه انواع وسیله نقلیه آفرود برای حضور در آن اعلام آمادگی کرده‌اند.“مدیران برگزاری می‌گویند این رقابت در 10 مرحله با یک روز استراحت انجام خواهد شد. درباره حذف شیلی هنوز هم حرف و حدیث‌هایی مطرح است. گفته می‌شود بعد از دریافت گزارش کارشناسان برگزاری درباره مشکلات زیرساختی شیلی، این کشور در دقیقه 90 از گردونه رقابت‌ها حذف شد. قرار بود اکوادور نیز به لیست کشورهای داکار 2019 اضافه شود ولی آن‌ها حاضر به همکاری با پرو نبودند. بولیوی هم که از همان ابتدا وارد مذاکره نشد.

از آنجایی که داکار جدید قرار است تنها در یک کشور برگزار شود، به ناچار نقشه مسابقه یک حلقه بزرگ را شامل می‌شود که شروع و پایان آن از لیما (پایتخت پرو) خواهد بود. کارشناسان بر این باورند که مسیر جدید یکی از سخت‌ترین مسیرهای شن و ماسه‌ای در تاریخ مسابقات است. تپه‌های شنی پرو صدای راننده‌های نامداری مانند سباستین لوب، نانی روما و ناصر العطیه را نیز درآورده است. البته حادثه‌ای که برای لوب فرانسوی افتاد نیز در این مورد بی‌تاثیر نبوده است.

فصل 2019 داکار از 16 دی آغاز می‌شود و تا 27 دی ادامه خواهد داشت. نقشه در نظر گرفته شده چیزی حدود 5000 کیلومتر طول دارد که 3000 کیلومتر آن فوق سخت است و تا این لحظه 334 دستگاه انواع وسیله نقلیه آفرود برای حضور در آن اعلام آمادگی کرده‌اند. طبق قوانین در کلاس خودروهای سواری، حداکثر وزن می‌بایست زیر 3500 کیلوگرم باشد.

دسته‌بندی‌های مربوط به زیرمجموعه کلاس سواری بر حسب سوخت، نوع محور متحرک و شاسی خودرو تعیین می‌شود. در کنار کلاس سواری‌ها، شرکت‌کنندگان کلاس موتورسیکلت، موتورهای چهار چرخ و تراک‌ها نیز در داکار 2019 دیده خواهند شد. برای موتورسیکلت‌ها محدودیت حجم موتور تا 450 سی‌سی در نظر گرفته شده است. در کلاس موتورهای چهار چرخ نیز محدودیت حجم موتور تا 500 سی‌سی خواهد بود. یکی از اصلی‌ترین تغییرات داکار 2019 که البته تنها در کلاس خودرو و کامیون لحاظ خواهد شد، حالت بازگشت به رقابت است. به این صورت که اگر شرکت‌کننده‌ای در این کلاس هفته اول از رقابت کنار بکشد، می‌تواند هفته دوم با در نظر گرفتن شرایط خاصی به رقابت بازگردد.

تیم‌ها و خودروها

تا این لحظه می‌دانیم که تیم سانگ‌یانگ با یک مدل جدید رکستون DKR هشت سیلندر 450 اسب‌بخاری وارد میدان می‌شود. این خودروی RWD (محور متحرک عقب) قرار است در کلاس T3 رالی داکار 2019 شرکت کند. کره‌ای‌ها برای این محصول خود از جعبه‌دنده 6 سرعته ترتیبی استفاده کرده‌اند. سانگ‌یانگ شتاب صفر تا صد رکستون فوق را تنها 4.4 ثانیه اعلام کرده است. سرعت نهایی آن نیز حدود 200 کیلومتر در ساعت ثبت شده است.

همان‌طور که پیش‌تر می‌دانستیم تیم تویوتا Gazoo Racing با پیکاپ هایلوکس برای این رقابت آماده شده است. شرکت می‌گویند سیستم تعلیق نسخه جدید 12 درصد نسبت به نمونه قبلی بهتر پایین‌تر آمده است.

اطلاعات حیرت‌انگیزی درباره پیشرانه این خودرو منتشر شده است. برخی از منابع می‌گویند تویوتا برای هایلوکس داکار خود از یک پیشرانه 5 لیتری هشت سیلندر V شکل استفاده خواهد کرد. شنیده‌ها حاکی از آن است که این پیشرانه همان قوای محرکه‌ای است که پیش‌تر روی لکسوس RC-F دیده بودیم. خروجی این پیشرانه 382 اسب‌بخار با 600 نیوتن‌متر گشتاور است. هایلوکس داکار از جعبه‌دنده و اکسل‌های جدیدی استفاده خواهد کرد.

بخش اسپانیایی میتسوبیشی نیز به نیابت از ژاپنی‌ها با مدل اکلیپس در داکار 2019 حاضر خواهد شد. خودروی دیزلی که گفته می‌شود 340 اسب‌بخار قدرت و 685 نیوتن‌متر گشتاور دارد. این خروجی توسط جعبه‌دنده 6 سرعته نیمه اتوماتیک به همه چرخ‌ها منتقل می‌شود. در واقع میتسوبیشی قصد دارد سال جدید میلادی را با سیزدهمین پیروزی خود در رقابت‌های داکار جشن بگیرد. برای این خودرو از فریم‌های فولادی سبک و البته فوق مقاوم استفاده خواهد شد. سیستم تعلیق حرفه‌ای تیم میتسوبیشی از Öhlins خواهد بود. هم‌چنین ترمزها نیز از سوی شرکت AP تامین خواهد شد.

کار سختی نبود پیش‌بینی کردن حضور نیسان با همان Navara دوست‌داشتنی‌اش. پیکاپ غول‌آسایی که حتی در حالت عادی و مدل‌های شهری هم یک آفرود تمام عیار به حساب می‌آید. ژاپنی‌ها می‌گویند برای این خودرو سراغ یک پیشرانه هشت سیلندر V شکل رفته‌اند که 390 اسب‌بخار قدرت و 500 نیوتن‌متر گشتاور دارد. شاید باورکردنی نباشد ولی حجم باک این خودرو 480 لیتر است. جعبه‌دنده این خودرو به سبک محصولات رالی به صورت ترتیبی تعبیه شده است.

دیگر تیم حاضر در این رقابت‌ها،‌ Mini‌ است. شاید اصلاً به قد و قواره‌اش نخورد ولی این تیم در کل تاریخ داکار 20 پیروزی مرحله‌ای و 3 قهرمانی به دست آورده است. مینی که اکنون یکی از زیرمجموعه‌های ب‌ام‌و آلمان به حساب می‌آید، قصد دارد با پیشرانه 3 لیتری توربو دیزل خود که 350 اسب‌بخار قدرت و 770 نیوتن‌متر گشتاور دارد، پای به داکار 2019 بگذارد. خودرویی که گفته می‌شود سرعت نهایی‌اش 190 کیلومتر برساعت است. این خودرو RWD از جعبه‌دنده 5 سرعته جدید موسوم به Xtrac استفاده خواهد کرد که ب‌ام‌و از آن در مدل‌های Mpower مسابقه‌ای خود بهره می‌گیرد. سیستم کلاچ این خودرو از برند AP Racing و ترمزهای توسط Brembo‌ طراحی شده است.

شاید عجیب باشد ولی بورگوارد نیز قصد دارد در این دوره نیز حضور پیدا کند. این شرکت آلمانی‌الاصل که اکنون یک برند چینی به حساب می‌آید با شاسی‌بلند BX7 ویرایش DKR راهی پرو می‌شود. اگرچه تیم بورگوارد نتوانست افتخار چشم‌گیری در فصل قبلی داکار به دست بیاورد ولی به نظر می‌رسد مهندسان آن حالا برنامه جدی برای فصل 2019 دارند. بعید به نظر می‌رسد که مدیران چینی بخواهند تغییری عمیق در مشخصات فنی این خودرو اعمال کنند؛ اما با این حال یک بادی‌کیت حرفه‌ای مخصوص خودروهای آفرود در کنار سیستم تعلیق و تایرهای صحرانوردی شاسی‌بلند بی‌ایکس 7 را مصمم نشان می‌دهد. احتمال آن می‌رود که پیشرانه این خودرو همان قلب سنتی 2 لیتری توربوشارژ با 225 اسب‌بخار قدرت و جعبه‌دنده 7 سرعته دوکلاچه باشد.

نگاهی کوتاه به داکار 2018

چهلمین دوره از رقابت‌های داکار در آمریکای جنوبی برگزار شد. جایی که پرو، آرژانتین و بولیوی میزبانی برگزاری را تقبل کرده بودند. در کلاس خودروها این کارلوس ساینز اسپانیایی از تیم پژو بود که توانست بالاتر از ناصر العطیه قطری از تیم تویوتا به مقان قهرمانی دست پیدا کند. در کلاس موتورسیکلت ماتیاس واکنر اتریشی از تیم KTM با اختلافی فاحش به مقام اول رسید. در کلاس کواد همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد یاماها توانست از 10 تیم برتر، 9 تای آن را به خود اختصاص دهد. در این کلاس ایگاسیو کاسالی از شیلی قهرمان شد. در گروه عجیب کامیون‌ها نیز کاماز با سه راننده روس خود نزدیک به 4 ساعت زودتر از رقبا به خط پایان رسید.