راستش را بخواهید من هنوز نمیدانم مردم ما محصولات فرانسوی را دوست دارند یا از آنها متنفرند؟! از وقتی یادم میآید ایرانیها از بابت استهلاک نسبتاً بالا، پیچیدگیهای فنی و هزینههای نگهداری زیاد، از خودروهای این کشور شکایت داشتهاند و حتی برخی خودروهای فرانسوی را در سطح یک خودروی اروپایی واقعی نمیدانستند؛ اما برخلاف این دیدگاه مشاهده میشود که محصولات برندهای رنو، پژو و سیتروئن همیشه مورد استقبال هموطنان قرار گرفتهاند و به غیر از چند استثناء مثل رنو 21 و پژو 407، سایر تولیدات فرانسه به راحتی در کشورمان به فروش رفتهاند! شاید بگویید محدودیتهای بازار داخل باعث این رفتار متناقض مردم شده چراکه ایرانیها چارهای جزء خرید خودروی فرانسوی نداشتهاند؛ اما مثالهای زیادی وجود دارد که این فرضیه را رد میکند؛ مثلاً زمانی که سیتروئن زانتیا و رنو مگان با اقبال عمومی ایرانیها مواجه شده بودند، گزینههای کرهای مثل هیوندای آوانته و یا ژاپنی مثل مزدا 323 و بعد از آن مزدا 3 هم در بازار حضور داشتند اما نتوانستند جلوی موفقیت فرانسویها را بگیرند.
امروز به سراغ یکی از همین خودروهای فرانسوی آمدهایم؛ سدانی که البته دوران میانسالی خود را طی میکند اما هنوز هم طرفداران خاص خودش را دارد و علیرغم وجود برخی مشکلات قادر است نظرات بسیاری را به خود جلب نماید. لطفاً امروز هم «باما» همراه باشید تا در کنار شما نگاهی نزدیک تر به این خودرو محبوب داشته باشیم.
طراحی ظاهری
شاید امروز با دیدن چهره رنو مگان چندان به وجد نیایید و ظاهرش را خیلی معمولی یا از مد افتاده توصیف کنید؛ اما اگر نگاهی به سال طراحی این خودرو و رقبای هم دورهاش داشته باشید متوجه میشوید که مگان از خوشتیپهای زمان خود بوده و با چراغهای وحشی زاویهدار و جلوپنجره منحصربهفردش، توانسته بود دل خیلیها را به دست آورد.
ظاهر مگان به شکلی طراحی شده که هم جوانان و هم مسنترها را راضی نگاه میدارد؛ این در شرایطی است که خودروهای آن دوره یا مثل هیوندای آوانته و تویوتا کرولا فقط نظر میانسالان را به خود جلب میکردند و یا مثل مزدا 3 و پروتون جن2 کاملاً مختص جوانان طراحی شده بودند؛ اما مگان با استفاده از این ویژگی خاص ظاهری در میان تمامی ردههای سنی محبوب شد. البته این ویژگی مثبت بیشتر در مورد دماغه و تا حدی نیمرخ کناری خودرو دیده میشود و با رسیدن به بخش انتهایی با افت خلاقیت و هماهنگی روبهرو میشویم؛ البته اگر از پشت سر به مگان بنگرید چراغهایی که مشابه نیسان تینا طراحی شدهاند و در صندوق خوشفرم خودرو نظرتان را به خود جلب خواهد کرد اما داستان اینجاست که صندوق عقب مگان به خوبی سایر قسمتها با خطوط بدنه هماهنگ نشده و در برخی زوایا هارمونی کلی بدنه را بر هم زده است.
طراحی داخلی
کابین مگان به زیبایی قسمت بیرونی ساخته نشده اما با این حال چیدمان قابل قبولی دارد؛ البته سادگی بیش از حد دریچههای تهویه و طراحی فاجعه بار اهرم تعویض دنده با هیچ بهانهای قابل توجیه نیستند اما در سایر قسمتها اوضاع در سطح معقول و منطقی قرار دارد و با در نظر گرفتن سن و سال خودرو مناسب به نظر میرسند. کیفیت متریال استفاده شده هم متوسط است و نه میتوان از آن تعریف و تمجید زیادی کرد و نه جنس مواد به کار رفته را ضعیف دانست؛ هرچند رنو مگان به خصوص در نمونههای مونتاژ داخل بعضاً با مشکل به صدا افتادن داشبورد مواجه شده که نشان از ضعف در کیفیت مونتاژ دارد.
از نکات مثبت کابین میشود به فضای جادار و نسبتاً راحت در تمامی صندلیها اشاره کرد که این قضیه در کنار شیشههای بزرگ، محیطی دلباز و مناسب را برای استفادههای خانوادگی فراهم آورده است. صندوق عقب هم فضای کافی را در اختیار قرار میدهد و خلاصه مطلب اینکه رنو مگان در نقش یک سدان به راحتی احتیاجات خانواده را از بابت فضای مورد نیاز، برطرف خواهد ساخت.
آپشنهای رفاهی و ایمنی رنو مگان
درست است که مگانهای تیپ 1 پیشرانه 1600 مونتاژ داخلی، از نظر سطح امکانات در فقر مطلق به سر میبرند و نمونههای E2 هم خودروهای کاملی نبودند، اما مدل دو لیتری شرایط بهتری داشت و با ارائه امکاناتی نظیر ترمزهای چهار چرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، ایربگ راننده و سرنشین کناری، سیستم کلید کارتی و استارت دکمهای، تهویه مطبوع اتوماتیک، آینههای جانبی برقی، شیشههای برقی اتوماتیک برای تمامی درها، پرده عقب و جانبی، برف پاککن هوشمند، چراغهای اتوماتیک، فرمان برقی، کامپیوتر سفری و.. نسبت به سن و سالش خودروی پر آپشنی محسوب میشود.
نمونههای وارداتی از گزینههای بیشتری مثل ایربگهای جانبی نیز بهرهمند بودند که متاسفانه در نمونه مونتاژی حذف گردید. نکته مثبت دیگر اینکه در دورانی که خودروهایی مثل زانتیا، آوانته و مزدا 3 قدیم به ترتیب با 1.5، 3 و 4 ستاره ایمنی از موسسه Euro-NCAP در کشورمان به فروش میرفتند، رنو مگان با 5 ستاره، اولین خودرو کاملاً ایمن لقب گرفت و از این نظر حسابی به رقبای خود فخر فروشی میکرد؛ هرچند همانطور که گفتیم در نمونههای مونتاژی از تعداد ایربگها و در نتیجه ایمنی کلی خودرو اندکی کاسته شد.
پیشرانه و سیستم انتقال قدرت
پیشرانه مگان 1.6 لیتری، اشتراکات زیادی با پیشرانه تندر 90 دارد و فقط به دلیل برخی تفاوتها در برنامه پردازشگر مرکزی و زمانبندی سوپاپ و.. اندکی قدرتمندتر ظاهر میشود؛ اما امروز قصد داریم در مورد پیشرانه 2 لیتری فرزند رنو صحبت کنیم؛ نسخهای 16 سوپاپ که با 136 اسببخار قدرت و 188(برخی منابع 191) نیوتنمتر گشتاور حداقل روی کاغذ گزینه مناسبی برای خودرویی 1385 کیلویی به نظر میرسد؛ اما در عمل شاهد شتابگیری متوسطی از این سدان فرانسوی هستیم که در حالت رسمی عدد 11.1 و در تستهای صورت گرفته حتی اعداد بدتری را ثبت میکند. در ابتدا فکر کردیم تمامی تقصیرها بر گردن تعداد کم دندههای جعبهدنده 4 سرعته است؛ اما با توجه به اینکه بسیاری از خودروهای دو لیتری اتوماتیک آن دوران مثل مزدا 3 نسل قبل و هیوندای آوانته اتوماتیک علیرغم استفاده از جعبهدندههای 4 سرعته شتاب بهتری ارائه دادهاند، متوجه شدیم که دلایل دیگری مثل وزن کمی بالاتر و تاخیر بیشتر در پدال گاز و مکثهای بیمورد جعبهدنده در این افت عملکرد تاثیر داشتهاند.
با تمامی این صحبتها اگر با مگان خیال مسابقه دادن نداشته باشید، تواناییهای مدل 2 لیتری قطعاً برایتان کافی خواهد بود و چه در شهر و چه سفرهای جادهای با مشکلی مواجه نخواهید شد. در مورد مصرف سوخت هم اوضاع قابل قبول است و موتور یورو 3 مگان با مصرف ترکیبی 7.8 لیتر در صد کیلومتر، نسبت سال ساخت و حجم، چندان شکمو به نظر نمیرسد؛ هرچند با توجه به ارتفاع تهران از سطح دریا، کیفیت سوخت و کیلومترهای زیادی که مگان های امروزی طی کرده اند، طبیعتاً مصرف سوخت واقعی از عدد ذکر شده بالاتر رفته و به حوالی 10 لیتر در 100 کیلومتر میرسد.
تجربه رانندگی رنو مگان
در همان ابتدای حرکت عملکرد نرم فرمان توجهم را به خود جلب کرد؛ دید به اطراف هم مناسب است و این قضیه در کنار کیفیت سواری خوب و رفتار منطقی سیستم تعلیق حس خوبی به انسان میدهد؛ تنها چیزی که هر از گاهی آرامش سرنشینان را برهم میزند صدای نسبتاً زیاد پیشرانه است که در دورهای بالاتر از 3000 بیش از حد مورد انتظار به کابین نفوذ میکند؛ به خصوص که ضریب نهایی جعبهدنده 4 سرعته خودرو مقداری سنگین در نظر گرفته شده و در نتیجه در سرعتهای بالاتر از 120 کیلومتر برساعت، دور موتور مقداری بالاتر از حد معمول قرار میگیرد و صدای پیشرانه را افزایش میدهد.
به طور کلی یکی از نقطه ضعفهای رنو مگان همین جعبهدنده قدیمی و نه چندان باهوش است؛ البته وجود جعبهدنده اتوماتیک آن هم با امکان تعویض دستی، برای بشر تنبل امروزی که اصلاً حوصله کلاچ گرفتن ندارد به خودی خود یک مزیت بزرگ به حساب میآید، اما جعبهدنده مگان در قیاس با اکثر رقبای زمان خودش مثل مزدا 3 نسل قدیم و یا هیوندای آوانته اتوماتیک، ضعیفتر ظاهر میشود و با خنگبازیهای خاص خود و تقههای بیمورد، گاه اعصاب راننده را به بازی میگیرد. شتاب اولیه هم همانطور که گفتیم در سطح کاملاً متوسطی قرار دارد و نباید از این خودرو توقع هیجان چندانی داشته باشید. هرچند با دور گرفتن، این مشکلات کمتر و کمتر میشوند و مگان در جادهها، شتاب ثانویه و کشش مناسبی از خود نشان میدهد.
در خصوص پایداری هم باید گفت با وجود اینکه مگان به دلیل تعلیق نرمش، در قیاس با رقبای یاد شده فوق حرکات عرضی بیشتری دارد اما به این راحتیها تعادلش را از دست نخواهد داد و در نتیجه میتوان برای عبور از جادههای پرپیچ و خم نیز روی این خودرو حساب باز کرد. البته این روزها نبود سیستم کنترل پایداری هوشمند یک ایراد محسوب میشود اما به دلیل سن و سال خودرو میتوانیم از این مشکل به صورت زیر سبیلی عبور کنیم. ترمزهای 4 چرخ دیسکی این سدان فرانسوی هم احساس اطمینان کافی را به راننده هدیه میدهند و با عملکرد محکم خود افسار خودرو را به موقع میکشند.
نتیجهگیری
مگان هنوز هم خودروی خوشقیافهای محسوب میشود و با ایمنی مناسب، کابین جادار و کیفیت سواری مطلوب خود، قادر است به خانواده ایرانی سرویسدهی مطلوبی ارائه نماید؛ از نظر تواناییهای حرکتی هم اگر قصد کلکل با سایر رقبا را نداشته باشید با مشکلی مواجه نخواهید شد چراکه قدرت و گشتاور مگان برای یک رانندگی عادی در شهر و جاده کافی است.
جدول کامل مشخصات فنی و آپشنهای رنو مگان
در کنار تمامی این خوبیها مشکلاتی وجود دارند که ممکن است شما را دچار تردید کنند؛ به عنوان مثال رنو مگان در برابر خودروهای امروزی طراحی داخلی ضعیفی دارد و با کمبود آپشنهایی از قبیل سانروف و ESP قادر نیست در بحث آپشن با چینیهای روز رقابت کند؛ نکته منفی دیگر در رفتار نه چندان هوشمندانه جعبهدنده اتوماتیک خودرو نهفته است که به خصوص در ترافیکهای شهری مقداری روی اعصاب قدم میزند؛ جدای از همه اینها این محصول رنو هم مثل اکثر هموطنان فرانسوی خود پیچیدگیهای فنی زیادی دارد و این قضیه در کنار استهلاک نسبتاً بالای خودرو، به هزینه تعمیرات بیشتر در قیاس با برخی از رقبا منجر شده است. پس بهتر است که در هنگام خرید این سدان کهنهکار، به سلامت فنی آن دقت نمایید تا شما را دچار دردسر نکند.
*عکاس: بامداد صفائیان
نویسنده : امین امیریفر
منبع : باما