شاید با خواندن تیتر این مطلب یعنی عبارت «گران‌ترین خودروی اقتصادی بازار» کمی مردد شده باشید که آیا گران‌قیمت بودن یک خودروی اقتصادی، ویژگی مثبتی محسوب می‌شود یا منفی؟ یا بگویید اساساً یک خودرو وقتی لقب اقتصادی می‌گیرد که ارزان‌قیمت و کم‌هزینه باشد، نه برعکس! اما اینجا ایران است و حالا نسخه قدیمی رنو داستر دو دیفرانسیل یا همان داچیا داستر نسل قبلی، با قیمتی بیش از 300 میلیون تومان، در زمره خودروهای رده بالای بازار محسوب می‌شود. به عبارت دیگر رنو داستر، لنگه کفشی است که قرار بوده در بازار بیابانی کشورهای در حال توسعه خوش بدرخشد، اما در خصوص ایران این اتفاق نیافتاده و لنگه کفش قصه ما دست بر قضا به کفش سیندرلایی تبدیل شده است که کمتر کسی می‌تواند از آن استفاده کند.

”رنو داستر، به دلیل ظاهر نامطلوب و برچسب قیمتی نسبتاً زیاد، از محبوبیت چندانی در کشورمان برخوردار نیست با این حال به دلیل کیفیت ساخت خوب، فراوانی نسبی قطعات یدکیو قابلیت‌های آفرود قابل تامل قابل اعتماد است.“بررسی طراحی ظاهری رنو داستر

اگر قرار باشد از میان خودروهایی که در 20 سال اخیر به کشور وارد شده‌اند، زشت‌ترین‌ها را انتخاب کنیم، قطعاً رنو داستر یکی از گزینه‌هایی است که می‌تواند با نسل قبلی سانگ‌یانگ اکتیون وارد رقابتی نزدیک شود! البته شاید استفاده از واژه زشت برای این خودرو کمی بی‌انصافی باشد، در واقع رنو داستر با بی‌سلیقگی عمدی طراحان رنو شکل گرفته تا مشتریان قبل از گرفتن تصمیم خرید، نیم‌نگاهی به سایر محصولات موجود در سبد عظیم رنو- نیسان نیز داشته باشند. به بیان دیگر، می‌توان با اطمینان گفت که اگر رنو داستر زیبا بود، فروش ویژه آن باعث می‌شد تا خط تولید بسیاری دیگر از خودروهای این خانواده به کلی تعطیل شود، واقعیتی که البته در مورد ساندرو یا حتی خانواده لوگان نیز صادق است. مصداق بارز این ادعا آمار فروش نسل جدیدش است که به لطف تغییرات ظاهری با اقبال خوبی در بازار اروپا مواجه شده است.

اما اگر بخواهیم دقیق‌تر به سراغ نقد طراحی این محصول برویم، باید گفت که طراحی جعبه‌ای شکل رنو داستر تا حد زیادی از دلایل اقتصادی هم نشات گرفته و به کاهش تعداد پرس‌های بدنه مربوط می‌شود. در واقع مهندسان رنو تصمیم گرفته‌اند تا برای تولید محصولات اقتصادی برند داچیا، از حداقل پیچیدگی‌های ممکن استفاده کنند تا کل پروسه تولید بدنه به کم‌هزینه‌ترین شکل ممکن قابل انجام باشد. نماد عینی این مساله را می‌توان در طراحی صاف و به دور از خمیدگی درهای جانبی مشاهده کرد. جایی که حتی شیشه‌های بغل نیز برخلاف سایر خودروهای مدرن دنیا، تقریباً بدون انحنا نصب شده‌اند.

البته طراحی جعبه‌ای شکل بخش جلویی خودرو یک مزیت مهم داشته و باعث شده تا ظاهر رنو داستر نسبت به سایر کراس‌اورهای بازار خشن‌تر از آب درآید. در واقع رنو داستر به لطف این کاراکتر اقتصادی و ارزان‌قیمت، تا حدی دنباله‌رو فلسفه اولیه خودروهای آفرود کلاسیک محسوب می‌شود و شاید به همین دلیل توانسته احساس مواجهه با یک خودروی همه جا رو جدی را در ذهن بیننده تداعی کند. نکته‌ای که معمولاً در خصوص سایر کراس‌اورهای ارزان‌قیمت (به خصوص انواع تک دیفرانسیل چینی) رعایت نمی‌شود و این دسته را به هاچ‌بک‌های ارتفاع خورده و شکننده‌ای تبدیل می‌کند که اساساً قرار نیست کاربردی خارج از جاده‌ داشته باشند.

اما علیرغم تمام این نکات، طراحی بخش انتهایی و عقبی نسل اول رنو داستر را باید یک فاجعه تمام عیار دانست. جایی که طراحان رنو تصمیم گرفته‌اند تا به دلیلی نامعلوم، از نصب چراغ بر روی در پنجم (اصطلاحاً در صندوق) خودداری کنند و در عوض خط و خطوط چراغ‌های عقب را به وسیله پرس بر روی در پنجم ادامه دهند. ماحصل این کار به شکلی شده که گویی داستر به صورت فابریک تصادف کرده و جای خالی چراغ‌های عقب پیش چشم شما نمایان است. عجیب‌تر آن‌که طراحان صنعتی رنو به وضوح از این عیب آگاهی داشته‌اند چرا که برای تولید برادر دوقلو رنو داستر که با نشان نیسان در برخی بازارها عرضه می‌شود، این نقیصه را برطرف کرده و چراغ‌های کامل‌تری را طراحی و نصب کرده‌اند، کاری که عمداً برای خودروهای تولیدی با برند داچیا و رنو انجام نشده است.

البته لازم به تاکید است که رنو داستر نسل اول یک فیس‌لیفت مختصر را تجربه کرده و خودروهای وارد شده به کشورمان نیز هر دو نمونه قبل و بعد از فیس‌لیفت را شامل می‌شود. طبیعتاً طراحی جزئیات بدنه در نسخه‌های فیس‌لیفت شده اندکی بهتر است و مهمترین وجه تمایز را می‌توان در چینش متفاوت و مدرن‌تر گرافیک داخلی چراغ‌های بزرگ جلو و عقب و سپرهای متفاوت و دو رنگ آن ها جستجو کرد.

بررسی فضای داخلی و امکانات رنو داستر

اگر با کابین تندر 90 آشنا باشید، احتمالاً به خوبی می‌دانید که داشبورد رنو داستر تا چه حد می‌تواند ناامید کننده باشد، متاسفانه هیچ سورپرایزی در کار نیست و در دنیای واقعی هم کابین رنو داستر قابل قیاس با خودروهای نظامی 20 سال قبل به نظر می‌رسد. با این تفاوت که در خودروهای نظامی از قطعات فلزی خشن استفاده شده اما کابین رنو داستر سرتاسر از پلاستیک‌های زمخت و نازیبا شکل گرفته است.

ماحصل کار البته جزء چشم، سایز اعضای بدن را آزار نمی‌دهد؛ فضای کلی کابین رنو داستر مانند سایر محصولات ساخت رنو/ داچیا، مناسب است و اصول کلی ارگونومی هم نسبتاً خوب رعایت شده است، حتی با خوش‌بینی می‌توان گفت که استفاده از قطعات بی‌ریخت و خشن، حس و حالی نزدیک به خودروهای آفرودر واقعی را به سرنشینان منتقل می‌کند و تا حدی هیجان‌انگیز و ماجراجویانه به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که به محض خارج شدن از رویای آفرودسواری خشن و باز کردن چشمانتان، با دنیایی از پلاستیک مواجه می‌شوید که هیچ جذابیتی برایتان ندارد.

اما این پایان کار نیست، رنو داستر از حیث نداشتن امکانات رفاهی هم می‌تواند شما را غافلگیر کند. نمونه‌های موجود در کشور در دو تیپ تجهیزاتی PE و SE به فروش می‌رسند که از این میان مدل PE تیپ پایه محسوب می‌شود و از نظر امکانات چندان تفاوتی با تندر 90 و رنو ساندرو ندارد و تیپ SE به عنوان نسخه فول آپشن به امکاناتی نظیر دوربین دنده عقب و قابلیت تا کردن نامتقارن صندلی عقب، مجهز است؛ این درحالی است که از حیث ظاهری نیز مدل SE مجهز به رینگ اسپرت با رنگ کرومی تیره است اما نسخه پایه از رینگ‌های اسپرت ساده بهره می‌برد.

از سایر امکانات رنو داستر در نسخه‌های بعد از فیس‌لیفت می‌توان به سیستم مولتی مدیا با مانیتور 7 اینچی مجهز به نویگیشن، کروز کنترل، چراغ روشنایی روز، سنسور تعیین فشار باد تایرها، کنترل تنظیمات سیستم صوتی از پشت فرمان، شیشه‌ها و آینه‌های برقی و مواردی از این دست اشاره کرد اما همچنان جای خالی آپشن‌هایی نظیر سانروف، سقف پانوراما، صندلی‌های چرمی مجهز به گرم‌کن و سردکن، تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای و... داخل رنو داستر احساس می‌شود. از حیث امکانات ایمنی هم تنها 2 کیسه هوا برای محافظت از سرنشینان جلو تعبیه شده و به لطف وارداتی بودن خودرو سیستم کنترل پایداری به شکل استاندارد بر روی رنو داستر وجود دارد.

ضمناً رنو داستر تنها 3 ستاره از 5 ستاره ایمنی موسسه Euro-NCAP را به دست آورده که نمره متوسطی محسوب می‌شود. جالب است بدانید حتی نسخه جدید این خودرو که در کشورمان حضور ندارد نیز نتوانسته عملکرد بی‌نقصی در این خصوص داشته باشد و آن مدل هم 3 ستاره است.

بررسی مشخصات فنی رنو داستر

رنو داستر در ایران با دو آرایش فنی تک دیفرانسیل (دیفرانسیل جلو) و دو دیفرانسیل، هر دو با پیشرانه 2.0 لیتری 135 اسب‌بخاری و گشتاور 195 نیوتن‌متری، به همراه یک جعبه‌دنده 4 سرعته اتوماتیک عرضه شده است. بنابراین می‌توان گفت که شباهت زیادی بین آرایش فنی رنو داستر و رنو مگان‌های مونتاژی پارس‌خودرو دیده می‌شود. اما طبیعتاً از حیث سیستم فنربندی تفاوت‌های بزرگی نیز وجود دارد. برای مثال در نسخه‌های تک‌دیفرانسیل، ترمزهای کاسه‌ای و تعلیق یکپارچه چرخ‌های عقب بیشتر با رنو ساندرو و تندر 90 شباهت دارد تا یک خودروی مدرن، اما در نسخه‌های چهار چرخ محرک شاهد استفاده از سیستم تعلیق مولتی‌لینک هستیم.

وزن رنو داستر تک دیفرانسیل به 1260 کیلوگرم محدود می‌شود اما نسخه دو دیفرانسیل با وزن 1359 کیلوگرم تقریباً یکصد کیلوگرم از مدل پایه سنگین وزن‌تر است، همین مساله بر روی شتاب و مصرف سوخت مدل دو دیفرانسیل تاثیر منفی گذاشته و شتاب صفر تا صد 11.4 ثانیه و مصرف سوخت 8.9 لیتر در حالت ترکیبی مدل 4WD اختلاف واضحی با شتاب 10.4 ثانیه‌ای و مصرف سوخت 8.3 لیتری مدل ساده دارد.

یکی از جذاب‌ترین قسمت‌های مدل چهارچرخ محرک رنو داستر این است که شما در این مدل امکان انتخاب حالت‌های مختلف انتقال قدرت را خواهید داشت. به عنوان مثال می‌توانید بسته به شرایط مسیر، خودرو را روی حالت دیفرانسیل جلو یا چهارچرخ محرک اتوماتیک قرار دهید و حتی در شرایط سخت‌تر خارج جاده‌ای نیرو را به صورت برابر میان هر چهار چرخ تقسیم نمایید.

تجربه رانندگی با رنو داستر

اگر تجربه رانندگی با تندر 90 و رنو ساندرو را داشته باشید، احتمالاً می‌دانید که این دو خودرو ذاتاً از سیستم تعلیق نسبتاً نرم و ساده‌ای برخوردارند و ترکیب این قضیه با یک شاسی معمولی و مرکز ثقل بالا باعث شده که اطلاعات چندانی از سطح مسیر به دستان راننده منتقل نشود و فرمان‌پذیری خودرو در سطح متوسطی قرار گیرد؛ ولی در خصوص رنو داستر به دلیل ارتفاع بیشتر بدنه، مهندسان رنو ناچار شده‌اند تا فنربندی را اندکی سفت‌تر کنند و این قضیه در کنار استفاده از سیستم تعلیق مولتی‌لینک عقب (در نسخه 4WD) به بهبود واکنش‌های خودرو در پیچ‌ها منتهی شده است. البته نمونه تک دیفرانسیل رنو داستر در این پارامتر به خوبی مدل چهار چرخ محرک ظاهر نمی‌شود.

در خصوص قدرت هم باید گفت 135 اسب‌بخار تولیدی، چنگی به دل نمی‌زند و جعبه‌دنده چهارسرعته اتوماتیک نیز از نظر دقت، سرعت تعویض و فاصله ضرایب نمی‌تواند در حد و اندازه جعبه‌دنده‌های مدرن ظاهر شود، اما با این حال عملکرد کلی خودرو به لطف گشتاور مناسب قابل قبول است. بنابراین تجربه رانندگی با نسخه دو دیفرانسیل رنو داستر را می‌توان لذت بخش توصیف کرد، به خصوص که قابلیت‌های آفرود این خودرو نیز از سطح انتظار بالاتر است و تاحدی یادآور شاسی‌بلندهای واقعی است.

اگر اهل رانندگی پر خطر و آفرود سنگین نباشید، رنو داستر دو دیفرانسیل اکثر نیازهای شما را در گذر از مسیرهای ناهموار و غیر آسفالت برآورده می‌کند. میزان تسلط و لذت سواری نیز از میانگین این کلاس بالاتر است، اما کمبود هماهنگی میان پیشرانه و جعبه‌دنده در کنار قدرت متوسط پیشرانه باعث شده تا تجربه فشردن پدال گاز رنو داستر، چندان دلنشین نباشد و البته ترمزها نیز به دلیل ساختار کاسه‌ای خود (در چرخ‌های عقب) خیلی جالب توجه به نظر نمی‌رسند. همچنین در خصوص ورود صدا به داخل کابین هم همان‌طور که از یک خودروی اقتصادی انتظار می‌رود شرایط در سطح متوسطی قرار دارد.

بررسی وضعیت رنو داستر در بازار

این روزها خرید یک نمونه صفر کیلومتر از نسخه فیس‌لیفت دو دیفرانسیل با رده تجهیزاتی فول (SE) با قیمتی در حدود 320 میلیون تومان به سختی امکان‌پذیر است و در نسخه‌های دست دوم و تک دیفرانسیل، کف قیمت در حدود 200 میلیون تومان قرار دارد؛ در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت که رنو داستر، به دلیل ظاهر نامطلوب و برچسب قیمتی نسبتاً زیاد، از محبوبیت چندانی در کشورمان برخوردار نیست؛ حال آن‌که در بازار رقابتی اروپا، داستان شکل متفاوتی دارد و رنو داستر به عنوان خودرویی که معمولاً لقب ارزان‌قیمت‌ترین دو دیفرانسیل بازار را یدک می‌کشد در زمره پر فروش‌ترین کراس‌اورها قرار می‌گیرد.

جدول کامل مشخصات فنی و آپشن‌های رنو داستر 4WD

با تمامی این صحبت‌ها باید گفت که رنو داستر به دلیل کیفیت ساخت خوب و استهلاک پایین، فراوانی نسبی قطعات یدکی (به خصوص قطعات فنی) و قابلیت‌های آفرود قابل تامل، حتی در بازار عجیب ما هم خودروی قابل احترام و قابل اعتمادی است و رقیب چندانی پیش روی خود نمی‌بیند. شاید نزدیک‌ترین رقیبش سوزوکی ویتارا باشد که البته آن هم در مدل و کارکرد مشابه قیمتی بالاتر از رنو داستر دارد. پس اگر قصد خرید این خودرو را دارید و با سادگی های ظاهری و کمبود آپشن‌هایش کنار آمده‌اید می‌توانیم به شما اطمینان بدهیم که این رنو داستر شما را ناامید نخواهد کرد.

_{عکاس: بامداد صفائیان}