تست و بررسی تویوتا هایلوکس 2016

شما از یک پیکاپ چندمنظوره چه می‌خواهید؟! قطعاً به دنبال ظرافت و آپشن‌های فانتزی و سیستم صوتی حرفه‌ای و اینجور چیزها که نیستید، که اگر بودید در سایر سگمنت‌ها قطعاً گزینه‌های جذاب‌تری انتظارتان را می‌کشیدند. اصلاً پیکاپ‌های دودیفرانسیل چندمنظوره برای این سوسول‌بازی‌ها تعلیم ندیده‌اند، بلکه قرار است به عنوان یک سرباز جان بر کف، با ساده‌ترین ابزار و کمترین ادعا، همه جوره در رکاب باشد و تا آخرین قطره خون برای رسیدن به هدف مشترک مبارزه کنند. البته در سال‌های اخیر کراس‌اورهای شهری با آن شاسی یکپارچه و سیستم تک‌دیفرانسیل مسخره‌شان، وجهه شاسی‌بلندهای واقعی را تا حدودی خراب کرده‌اند و پیکاپ‌های تازه به دوران رسیده چینی هم نتوانسته‌اند آنطور که باید و شاید از این سنگر دفاع کنند.

اما ما امروز در این بخش از تست و بررسی خودرو با یک جنگجوی سامورایی طرف هستیم؛ نامی آشنا با قدمتی بیش از نیم قرن که هرگز از زیر کار سخت و باربری شانه خالی نکرده و حتی در بیراهه‌نوردی نیز خم به ابرو نیاورده است. تنها چالش پیش رو قیمت گرانی است که بواسطه شرایط خاص کشورمان تشدید شده و همین امر سطح انتظاراتمان را بالا برده؛ پس با این‌که می‌دانیم تویوتا هایلوکس یک پیکاپ عالی است، اما قصد داریم آن را مورد آزمایش قرار دهیم تا ببینیم آیا می‌تواند قیمت وحشتناکش را توجیه کند یا اینکه در نهایت مجبوریم این تکاور زبده را با سربازان نه‌چندان ورزیده (اما ارزان‌) چینی معاوضه کنیم. لطفاً شما هم در این بررسی کوتاه همراه «باما» باشید.

در گذشته پیکاپ‌های رزمنده تویوتا به لباس و ظاهر خود اهمیت چندانی نمی‌دادند و صرفاً روی موارد کاربردی مثل بارگیری ساده‌تر، ارتفاع مناسب جهت بیراهه‌نوردی و زوایای حمله و فرار و اینجور چیزها تمرکز داشتند؛ اما از وقتی مردم عادی هم به خرید این سبک خودروها روی آوردند تویوتا تصمیم گرفت به زیبایی محصولاتش اهمیت بیشتری دهد و بدین ترتیب خودرو خوش قیافه‌ای مثل همین نسل هشتم هایلوکس خلق شد. البته اینجا هم کارآیی در اولویت قرار دارد و ساختار کلی بدنه روی قابلیت‌های کاری/تجاری و آفرودی توسعه یافته اما در برخی قسمت‌ها شاهد تغییرات بسیار خوبی هستیم، که ظاهر خودرو را خواستنی‌تر از قبل نموده‌ است.

چراغ‌های کشیده، جلوپنجره بزرگ در نمای جلو تویوتا هایلوکس 2016 خودنمایی می‌کند. در قسمت کناری سادگی حرف اول را می‌زند اما ارتفاع زیاد و گلگیرهای برجسته، وقار کم‌نظیری به خودرو ارزانی داشته‌اند که در نوع خود ستودنی است؛ ولی در بخش انتهایی مثل همیشه دست طراحان بسته بوده زیرا هرگونه تغییر در دیزاین قسمت بار یک پیکاپ ممکن است به قیمت کاهش قابلیت‌های خودرو منتهی شود و به همین دلیل در این قسمت به اصلاح جزئی طراحی چراغ‌ها و سپر و همچنین استفاده از خطوطی برجسته روی درب عقب بسنده شده. خلاصه مطلب این‌که نسل هشتم هایلوکس دیگر آن خودروی زمخت و نازیبای قدیمی نیست و می‌تواند از لحاظ جذابیت‌های بصری نیز نظرات بسیاری را به خود جلب نماید.

سنت‌شکنی نسل هشتم هایلوکس در داخل کابین هم ادامه داشته و در این بخش نیز با طراحی به مراتب ظریف‌تر و زیباتر از مدل‌های قبلی روبرو هستیم. خطوط کلی خلاقانه ترسیم شده‌اند و رنگ‌بندی جذاب کابین در کنار فرم خاص دریچه‌های تهویه، حس و حال مواجهه با یک خودرو لوکس را به انسان منتقل می‌کنند. البته این تجمل‌گرایی خللی در خط مشی اصلی تویوتا در خصوص حفظ ارگونومی ایجاد نکرده و همچنان با نشانگرهای بسیار خوانا، ادوات در دسترس و کلیدهای درشت و خوش‌دست روبرو هستیم.

وجود نمایشگر تبلتی نسبتاً بزرگ و شانگر TFT پشت‌آمپر نیز کمک کرده تا کمبود آپشن‌های رفاهی خودرو خیلی به چشم نیاید و جلوه کلی اتاق چندان قدیمی به نظر نرسد. از همه مهم‌تر کیفیت متریال بسیار عالی و دقت کم‌نظیر در مونتاژ قطعات است، که احساس بسیار خوبی از اطمینان و آسایش خاطر را در ذهن تداعی می‌کند. نکته مثبت دیگر اینکه برای تمامی سرنشینان فضای پا و سر کافی در نظر گرفته شده است و همزمان می‌توان از محفظه باری به طول 1520، عرض 1575 و ارتفاع 480 میلی‌متر نیز بهره برد.

همان‌طور که در مقدمه اشاره کردیم خودروهای چند منظوره کاری خیلی به امکانات رفاهی اهمیت نمی‌دهند و بیشتر روی کارآیی، دوام و استحکام تاکید دارند؛ تازه تویوتا هم که کلاً در بحث آپشن خسیس است و ترکیب این دو نکته به ما هشدار می‌دهد که باید سطح توقعمان را پایین بیاوریم. اینجا فقط یک سری امکانات عادی نظیر: سیستم مولتی‌مدیا با نمایشگر 7 اینچی، تهویه مطبوع اتوماتیک با دریچه مجزا برای سرنشینان عقب، Cool Box، چراغ‌های اتوماتیک با سیستم مشایعت، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، دوربین دنده عقب، ترمزهای مجهز به ABS، EBD و EBA، ایربگ‌های راننده و سرنشین کناری به همراه کیسه‌ هوا زانویی برای راننده، قابلیت سویچ بین حالت‌های مختلف انتقال قدرت و کامپیوتر سفری وجود دارند که برای خودرویی در این سطح قیمتی کافی به نظر نمی‌رسند.

البته آپشن‌هایی نظیر صندلی برقی و سانروف و اینجور چیزها اصلاً به درد یک خودرو کاری (یا آفرودر) نمی‌خورند، ولی با این حال کمبودها به قدری زیاد است که جای دفاع و توجیه چندانی باقی نخواهد گذاشت.

برای تویوتا هایلوکس انواع و اقسام پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی قابل سفارش هستند، اما نسخه حاضر در کشور از موتور 2.7 لیتری تنفس‌طبیعی بنزینی استفاده می‌کند که هرچند قوی‎‌ترین مدل عرضه شده نیست، اما در قیاس با نسخه‌های پایه یا بسیاری از رقبای این رده، گشتاور بسیار خوبی در اختیار قرار می‎دهد.

ممکن است با روئیت تعداد اسب‌های زیر کاپوت که 164 راس هستند، مقداری ناامید شوید و این عدد را برای وزن بیش از 1.9 تن هایلوکس دوکابین کافی ندانید، اما گشتاور بسیار خوب 245 نیوتن‌متری در کنار هماهنگی عالی میان موتور و مجموعه انتقال قدرت باعث شده این کمبود چندان احساس نشود و عدد رسمی شتاب حدود 12 ثانیه برای نسخه اتوماتیک (11 ثانیه برای مدل دنده‌ای)، به خودی خود نشان از قابلیت‌های حرکتی مناسب تویوتا هایلوکس دارد. تازه پیکاپ‌ها برای درگ‌ خیابانی ساخته نمی‌شوند که بخواهیم روی این پارامتر خیلی مانور دهیم؛ اینجا نکات مهم‌تری مثل قابلیت بکسل بیش از 3 تن و حمل بار در حدود 1115 کیلوگرم وجود دارند، که لبخند رضایت را بر لبانتان جاری خواهند ساخت. تازه برای نسخه تک‌کابین اوضاع حتی هم بهتر می‌شود که اینجا ما کاری به آن مدل نداریم.

به طور کلی 3 حالت انتقال قدرت H4 , H2 و L4 برای تویوتا هایلوکس 2016 در نظر گرفته شده است، تا بتوانیم بسته به مسیر پیش رو به صورت تک‌ دیفرانسیل (عقب)، دو دیفرانسیل سبک و دو دیفرانسیل سنگین رانندگی کنیم. گیربکس هم 6 سرعته اتوماتیک با قابلیت تعویض دستی است و دو حالت ECO (اقتصادی) و PWR (قدرتی) درکنار اهرم آن روئیت می‌شوند؛ روی مود پاور، تعویض دنده‌ها در دورهای بالاتر صورت می‌گیرد، که برای سهولت در حمل بار یا بکسل‌کردن کارآیی خواهد داشت. راستی هایلوکس با گیربکس 5 سرعته دستی هم عرضه شده که اندکی چالاک‌تر است، ولی برای استفاده‌های کاری و آفرودی، مهارت بیشتری از راننده طلب می‌کند.

سیستم تعلیق نیز در بخش جلو از نوع جناغی دوبل است، اما در قسمت عقب فنرشمش‌های مستحکم و صدالبته کمی خشک، با تحمل بار مناسب و دوام عالی انجام وظیفه خواهند نمود. ترمزها در بخش جلو دیسکی و عقب از نوع کاسه‌ای هستند، که شاید در نگاه اول این مورد کمی توی ذوقتان بزند، اما بد نیست بدانید که در بسیاری از پیکاپ‌ها (و به طور کل خودروهای کاری/تجاری) استفاده از این مدل رایج است. در واقع در برخی شرایط خاص، ترمزهای کاسه‌ای عقب می‌توانند برای وانت‌ها کارآمدتر ظاهر شوند و در طولانی مدت نیز هزینه نگهداری کمتری به مالک تحمیل نمایند.

ضمناً نسل هشتم هایلوکس دو بار توسط موسسه تست تصادف اروپا مورد آزمایش قرار گرفته است. در مرحله اول تیپ استاندارد خودرو نتوانست انتظارات را برآورد سازد و ضعف در قسمت Safety Assist باعث شد 2 ستاره از 5 ستاره ممکن از دست برود، اما در نسخه اصلاح شده یا به عبارتی Safety Pack شرایط کاملاً تغییر کرد و نماینده تویوتا با 5 ستاره کامل خیال مشتریان را آسوده نمود.

قصد ندارم در خصوص قابلیت‌های هایلوکس اغراق کنم و مثل طرفداران متعصب تویوتا که نشان تجاری کمپانی را می‌پرستند با شما سخن بگویم؛ نه! هایلوکس خودرو بی‌عیب و نقصی نیست و با در نظر گرفتن برچسب قیمتی، مشکلات خاص خودش را دارد. مثلاً تعلیق عقب در هنگام سبک‎بودن قسمت بار تکان‌های نسبتاً زیادی به داخل کابین منتقل می‌کند؛ البته قبول دارم که این مورد برای یک خودر پیکاپ طبیعی است، اما با توجه به قیمت حق داریم انتظار بیشتری داشته باشیم؛ تعادل خودرو هم چندان جالب به نظر نمی‌رسد و در صورت بی‌احتیاطی و فرمان‌دادن‌های سریع، احتمال چپ شدن تویوتا هایلوکس بالاست.

مصرف سوخت 11.2 لیتر برای شرایط رانندگی ترکیبی عنوان شده است، اما در عمل و با بنزین‌های وطنی شاهد افزایش این عدد هستیم و قطعات یدکی نیز با اینکه به این راحتی‌ها خراب نمی‌شوند، اما قیمت به شدت گرانی دارند. در خصوص سطح آپشن‌ها هم که قبلاً صحبت کردیم؛ واقعاً هایلوکس تجهیزات خاصی ندارد که بتوان رویش مانور داد. همین دیگر تمام شد؛ کل مشکلات هایلوکس و انتقاداتی که می‌توانستم مطرح کنم در همین دو پاراگراف خلاصه می‌شوند!

اما حال بشنوید از خوبی‌های تویوتا هایلوکس که برای خودش یک «مثنوی هفتاد من» است! مثلاً ارگونومی بسیار خوبی بر فضای کابین حکم فرماست که باعث می‌شود بلافاصله پس از نشستن پشت فرمان حس کنید در منزل همیشگی خود به سر می‌برید. اینجا از پنل‌های لمسی و کلیدهای ظریف بچگانه هم خبری نیست و همه چیز به خوبی زیر دست لمس می‌شود. دید پیرامونی به نسبت ابعاد بدنه کافی به نظر می‌رسد و آینه‌ها پوشش خوبی از فضای اطراف در اختیار قرار می‌دهند؛ هرچند با توجه به ارتفاع و سایز خودرو گاه جای خالی امکاناتی مثل دوربین 360 درجه احساس می‌شود.

علاوه‌براین باید اعتراف کنیم که واکنش‌های پدال گاز عالی است و حتی نسخه اتوماتیک که شتاب اولیه ضعیف‌تری نسبت به نسخه مدل منوال دارد به راحتی تمام و با کمترین لرزش دور می‌گیرد. در واقع قدرت پیشرانه برای عبور از سربالایی‌های تند و یا سرعت رفتن در مسیر مستقیم کافی است و علیرغم وزن بسیار سنگین اتاق به هیچ عنوان حس کندی و تنبلی به راننده منتقل نمی‌شود، ولی نباید انتظار داشته باشید که با چنین خودرویی به جنگ سدان‌ها یا حتی کراس‌اورهای هم‌قیمت بروید! به خصوص که فرمان‌پذیری هایلوکس اصلاً تعریفی ندارد و به دلیل مرکز ثقل بالا و عرض کم بدنه (به نسبت ارتفاع) و نبود سیستم‌های کمکی پایداری، نمی‌توان با اطمینان به پیچ‌ها حمله کرد یا حتی تغییر لاین ناگهانی را تجربه نمود.

سیستم تعلیق هم برای بهبود کارآیی و مقاومت خودرو در هنگام باربری و آفرود طراحی شده است و به همین علت در پیچ‌های عادی حرکات عرضی زیادی دارد. همچنین ضریب نسبتاً سنگین دیفرانسیل حداکثر سرعت را روی عدد 165 کیلومتر برساعت (نسخه دنده‌ای 175) محدود نموده است.

حال بد نیست سری هم به بیرون از جاده بزنیم؛ در واقع قلمرو اصلی تویوتا هایلوکس همینجاست. اگر در طول مسیر یک هیوندای سانتافه برایتان شاخ و شانه کشیده و با سرعت و هندلینگ برتر، شما را در پیچ و خم مسیر آسفالت پشت سرگذاشته، اینجا می‌توانید انتقام سختی از آن بگیرید. نماینده تویوتا حتی در حالت تک دیفرانسیل هم یک آفرودر قهار است و به لطف ارتفاع مناسب و سیستم تعلیق کارآمد، بسیار توانا ظاهر می‌شود.

با توجه به شاسی مستقل و تعلیق منعطف، چرخ‌ها تا حد امکان تماسشان را با زمین حفظ می‌کنند و احتمال سه‌لنگ شدن تویوتا هایلوکس پایین است. تازه اگر هم مسیر دشوارتر شود می‌توانید از حالت دودیفرانسیل سبک H4 یا سنگین L4 کمک بگیرید که در این صورت هایلوکس تبدیل به یک نفربر زرهی می‌شود و با چنگ زدن بر زمین از هر پستی و بلندی عبور خواهد کرد. ای کاش قفل دیفرانسیل مرکزی هم داشتیم که در این صورت دیگر نور علی نور می‎‌شد.

ترمزها نیز واکنش‌های خوبی دارند و حتی در هنگام سنگینی قسمت بار، به راحتی از پس جمع و جور کردن تویوتا هایلوکس برمی‌آیند. نکته مهم دیگر دوام بسیار خوب قطعات فنی و استحکام زیربندی خودروست که برای یک آفرودر از نان شب هم واجب‌تر است؛ در واقع اگر در مسیرهای بیراهه مدام با خرابی مواجه شویم، هیچ‌کدام از توانایی‌های تویوتا هایلوکس به کارمان نخواهند آمد و این برترین نقطه قوت هایلوکس در برابر رقبای ارزان‌قیمت چینی و حتی بسیاری از پیکاپ‌های مطرح در سطح جهان است.

در این بین یک سری جزئیات هم هستند که ‌سرباز سامورایی قصه ما را به خودرویی همه فن حریف بدل نموده‌اند. مثلاً فاصله محوری (بین جلو و عقب) حدود 3085 میلی‌متر در نظر گرفته شده است تا نه مثل نیسان پیکاپ‌ قدیمی با کمبود فضا در داخل کابین روبرو شویم و نه مثل آمیکو آسنا به هنگام آفرود با مشکل زاویه شکست مواجه باشیم. یا در مثالی دیگر هایلوکس قادر است علیرغم قدرت و گشتاور کمتر و ابعاد تقریباً مشابه، چیزی در حدود 275 کیلوگرم بیشتر از کی ام سی T8 بار حمل نماید که ثابت می‌کند تجربه یک خودروساز تا چه اندازه روی خروجی نهایی تاثیرگذار است.

می‌توان تویوتا هایلوکس را به عنوان یک الگو برای سایر پیکاپ‌های دودیفرانسیل آفرودر معرفی نمود. خودرویی جان‌سخت و قلدر با کیفیت ساخت بالا، دوام کم‌نظیر و قابلیت‌های حمل بار و بیراهه‌نوردی مناسب که به هیچ خواسته منطقی یا حتی غیرمنطقی شما پاسخ منفی نمی‌دهد و حتی اگر قرار بر مبارزه تا آخرین قطره خون باشد، ایستاده خواهد مرد. با سیستم تعلیق نسبتاً خشک‌اش هم می‌توان کنار آمد چون در هنگام باربری و آفرود فوق‌العاده مقاوم ظاهر می‌شود و آپشن‌های نسبتاً محدود آن نیز به حد نیاز کارمان را راه خواهند انداخت.

اتاق جادار و ارگونومی خوبی هم دارد و با پیشرانه قدرتمند، سیستم انتقال قدرت کارآمد، تعلیق منعطف (با نرم اشتباه گرفته نشود) و ایمنی بالا، پایه کار و سفرهای داخل و بیرون از جاده‌ خواهد بود. از همه مهم‌تر این‌که به قدری قابل اعتماد ظاهر شده که نه فقط در شرایط عادی بلکه حتی در موارد نظامی هم به دفعات مورد استفاده قرار گرفته و به نوعی هم‌سنگر و تکیه‌گاه امن سربازان بوده است.

با تمامی این صحبت‌ها تویوتا هایلوکس در شرایط خاص کشور ما یک مشکل اساسی دارد و آن برچسب قیمتی وحشتناکش است. البته نه اینکه سایر خودروها اینجا قیمتی منطقی دارند، اما تصور کنید که برای خرید هایلوکس دست‌دوم باید 3 پیکاپ صفرکیلومتر (کی ام سی T8، آمیکو آسنا و یوآز پیکاپ) را بفروشید تا خودرویی 6 ساله و فاقد گارانتی را در این بحبوحه کمبود و گرانی لوازم یدکی خریداری کنید. البته اگر اختلاف قیمت موجود برایتان مهم نیست به شما اطمینان می‌دهم که نماینده ژاپن چند سر و گردن از این قبیل پیکاپ‌های بی‌اصالت سرتر است، اما در هر صورت داشتن این طاووس زیبا، جور هندوستانی دارد که خیلی‌ها تاب تحملش را نخواهند داشت.

_{عکاس: عرفان اسلام‌پناه}