یادداشت بفرمایید. هفتصد بسته خرما با پودر نارگیل. چهارصد و پنجاه عدد سینی حلوا. دویست و چهارده باکس گلاب. شمع مشکی، هفت هزار تا. چای و قند برای یازده هزار نفر. هم‌چنین روی اعلامیه مرقوم بفرمایید؛ مراسم شب سه و هفت، صرف امور خیریه می‌شود. امشب وداع باشکوهی خواهیم داشت با جوان ناکام، خلد آشیان، جنت مکان، پدری فداکار، همسری مهربان، فرزندی دلسوز، آن بنده‌خدایی که فقط یک بار پورشه 911 را از نزدیک دید!
چقدر سخت است، طرفدارش نبودن. کابوس از این بدتر داریم که ببینی بدون مساوی، همه را زده؟ شما فکر کن، شِوی کوروت را می‌زند، لامبو هوراکان را می‌زند، فراری 488 را می‌زند، استون ونتیج را می‌زند، آئودی R8 را می‌زند، جَگ F-Type را می‌زند، مک‌لارن 600LT را می‌زند، این را می‌زند، آن را می‌زند و کلاً هرچیز که تکان بخورد را می‌گیرد و می‌زند و روی جنازه‌اش مراسم ختم برگزار میکند.
عجب داستانی است این پورشه 911. خودرویی که امروز ما در بخش تست و بررسی خودرو سراغ تیپ Carrera S آن رفته‌ایم.
پورشه 911 از کجا آمد؟
تاریخچه خودرویی که از شهریور سال 1343 (سپتامبر 1964) یعنی حدود 57 سال پیش تا امروز در اوج بوده، خودش یک کتاب است. یک ترم دانشگاهی است. داستان 911، داستان قهرمان شدن نیست. حکایت قهرمان ماندن است. خودرویی که اول قرار بود اسمش 901 باشد ولی به دلیل یک درگیری حقوقی با سیستم نام‌گذاری پژو، نامش به 911 تغییر کرد. خودرویی که یک بار در دهه 70 گفتند تولیدش متوقف می‌شود. یعنی تا پای مرگ رفت و برگشت.
گفتیم قهرمان، چون این خودرو در صدر لیست برترین اتومبیل‌های آلمانی تاریخ قرار دارد. یک چیز جالب درباره این خودرو باید بدانید؛ در تمام دنیا 911 را به صورت «نُه یازده» (Nine-Eleven) صدا می‌زنند. بعضی‌ها فکر می‌کنند 911 به ماجرای شماره تلفن پلیس ارتباط دارد. ولی نکته این است که این شماره تلفن به صورت «نُه یک یک» (Nine-One-One) خوانده می‌شود.
قضیه را مختصر و مفید کنیم. یک راست برویم سراغ هفتمین نسل پورشه 911 که این‌کاره‌ها آن را با کد 991 می‌شناسند.
بررسی طراحی پورشه 911 کررا S
پورشه 911 محبوب‌ترین خودروی تکراری دنیاست. چراغهای گرد روی گلگیرهای استوانه‌ای، کاپوتی تیز و رو به پایین و سقفی کشیده تخم‌مرغی، چیزی است که داریم هشت نسل با آن زندگی می‌کنیم. البته گفتیم که این یکی متعلق به نسل هفتم است.
دنبال مهره مار و جادو جمبل نباشید. رمز موفقیت 911 همینی است که می‌بینید. پورشه تا یک روزی که نمی‌دانیم چه روزی است، با همین ترکیب برنده راهی میدان می‌شود. جسور، منحصر به فرد و ساده. درواقع ویژگی طلایی زبان بصری 911 همین سادگی‌اش است. ساده نه به معنی بی دست و پا بودن. ساده یعنی قابل فهم برای همه. الفبایی که از «سنت‌وینسنت و گرنادین‌ها» (جزیره‌ای در دریای کارائیب) تا «لیختن‌اشتاین» (سومین کشور کوچک اروپا) همه با آن آشنایی دارند و می‌فهمند چه میگوید.
سنت طراحی برای پورشه 911، بالاتر از همه‌چیز است. شما فکر کن یک بار قرار شد سال 99 زبان گرافیکی چراغ‌ها تغییر کند و شبیه باکستر شود، چه قیامتی در آلمان و سایر بازارهای جهانی به پا شد. پورشه مکث نکرد و این پروژه جاه‌طلبانه را دردم، خفه کرد. اصلاً چه اهمیتی دارد که این طراحی تکراری است یا نوظهور؟ مهم این است که دوستش داریم و با دیدنش احساس قدرت می‌کنیم.
شاید بیشترین تغییرات بصری در طول تاریخ 911 مربوط به چراغهای عقبش باشد. جایی که حالا در ویرایش کررا S به طرزی بی‌رحمانه و موزیانه، زیبا از آب درآمده است.
یک چیزهایی در این خودرو مصرانه باید شکل و شمایل قدیمی داشته باشند. از فریم گرد آینه‌ها گرفته تا دستگیره‌هایی که خودشان شبیه نمای جانبی هستند. بی‌تردید باید به لیست المان‌های اجباری، هواکش پله‌ای روی پیشرانه عقب را هم اضافه کرد.
چرا ما همش فکر می‌کنیم، کابین یک خودروی اسپرت باید پر از پیچ و دکمه باشد؟ اتفاقاً اگر خودرویی به معنی واقعی کلمه مسابقه‌ای طراحی شده باشد، تمام تمرکز روی بحث عملکرد خواهد بود. مانند چیزی که اینجا در پناهگاه 911 می‌بینیم. بهتر بگوییم، یک راننده عادی با چیدمان و طراحی مدلی مثل ماکان بیشتر حال میکند تا این. شما در این قسمت چیزهایی را می‌بینید که قرار نیست با دیدنشان احساس پولدار بودن کنید.
پشت فرمان 911 فقط قرار است، حرفه‌ای‌ها باشند. به همین دلیل است که بزرگ‌ترین عقربه مکانیکی پشت فرمان به نمایشگر دور موتور اختصاص دارد. برای رانندگان حرفه‌ای و خبره، RPM (دور در دقیقه) خیلی مهم‌تر از KPH (کیلومتر برساعت) است. خود فرمان با آن حالت سه تکه فولادی، عجب مغناطیس گیرایی دارد.
پورشه خیلی سنگین و رنگین فقط از چند لایه فیبر کربن در طراحی داخلی استفاده کرده است. نه اینکه خودش و اعتبارش را فدای دنیای مسابقات کرده باشد. بالاخره همه مالکان پورشه 911 که لوئیس همیلتون نیستند. آدم عادی هم سوارش می‌شود. برای همین، ریزه‌کاری‌های تشریفاتی مانند کمربندهای قرمز تریم چرم دست‌دوز با استیل براق هم گاه و بیگاه دیده میشوند.
راستی شما هم فکر کردید آن ابزار دایره‌ای رنگ وسط کنسول 911 کررا S ، مثل همه دیگر خودروهای لوکس ساعت است؟ یادتان باشد که دارید درباره چه خودرویی صحبت می‌کنید. این عقربه درواقع Chronometer یا همان زمان‌سنج دقیق برای رکوردگیری هستند.
بیایید به یکی از زیباترین جلوه‌های بصری این خودرو اشاره کنیم که پورشه آن را فقط برای این‌کاره‌ها تعبیه کرده است. کاپوت عقب را بالا بزنید. یک قاب پلاستیکی با دو هواکش بزرگ در اطراف می‌بینید. اگر این جنون زیبای مهندسی نیست، پس چیست؟
بررسی تجهیزات و آپشن‌های پورشه 911 کررا S
گرم‌کن آینه، چراغ زنون، صندلی حافظه‌دار، اتولایت، سنسور باران، سنسور عقب، کروز کنترل همین؟ یعنی آپشن‌های پورشه با این همه الدروم بلدرم، همین بود؟ نخیر قربان. پورشه 911 کررا S یک چیزهای مخصوص به خودش را دارد که نمی‌شود اسمشان را آپشن گذاشت. بیشتر تجهیزات مربوط به موشک نقطه‌زن هستند تا آپشن. مثلاً همان نمایشگر وسط که زمین و زمان به آن Infotainment می‌گویند، پورشه اسمش را PCM گذاشته. البته این وسواس ژرمن‌هاست که چرخ را دوباره از اول اختراع می‌کنند و یک نام ابداعی برایش می‌‌گذارند. درست مثل MBUX مرسدس‌بنز. با PCM نه فقط می‌توان تنظیمات ساده مربوط به سیستم صوتی، رهیاب ماهوار‌ه‌ای و اتصال موبایل را دستکاری کرد بلکه می‌شود با آن برخی از تغییرات روی ناوبری فنی را هم اعمال کرد.
آپشن دیگر این خودرو که باز هم انحصاری است PASM نام دارد. یکی از هوشمندانه‌ترین سامانه‌های کنترل سیستم تعلیق که بشر روی یک وسیله نقلیه پیاده کرده است. در واقع پی.ای.اس.ام (تو رو خدا همینطوری بخوانید) یک نظارت و ارزیابی همیشگی را روی فنربندی‌ها به اجرا میگذارد که حسب شرایط جاده و حتی شیوه رانندگی، میزان سختی و ارتجاع آنها را تغییر می‌دهد.
آپشن دیگر PTV یا سیستم گشتاور هدایت‌پذیر پورشه است. این را دوستان دانشجوی مقطع دکترای مکانیک می‌توانند بهتر توضیح بدهند. پی.تی.وی به لطف حضور یک موتور برقی روی دیفرانسیل، میزان انتقال نیرو را متناسب با پایداری، زاویه چرخش فرمان و سرعت گردش چرخ‌ها و انحراف غیرعادی از مسیر کنترل میکند.
آخرین چیزی هم نیاز است درباره این خودرو بدانید، PDCC است، سیستم کنترل پویایی شاسی. پی.دی.سی.سی درواقع به صورت هوشمند و با حضور چند میل‌تعادل، رفتارهای عرضی خودرو به‌ویژه هنگام پیچیدن و دریفت زدن را بررسی میکند و در همه حالت حواسش هست که چسبندگی برقرار باشد. به همین خاطر است که شما با 911 مثل یک توپ درون پیچ‌ها، غِل می‌خورید.
مشخصات فنی پورشه 911 کررا S
یا مهندسان پورشه عصبی و روان‌پریش میشوند یا پورشه فقط یک مشت عصبی و روان‌پریش را به‌عنوان مهندس استخدام میکند. شما دارید در روز روشن معجزه می‌بینید. بتمن، سوپرمن، آیرونمن و اینها را بگذارید کنار. ابرقهرمان واقعی اینجاست. هیچ از خودتان نمی‌پرسید که چطور می‌شود از یک قلب 3.8 لیتری با آن آرایش عجیب 6 سیلندر خوابیده که توربو هم ندارد، 395 اسب‌بخار نیرو در 7500 دور در دقیقه نیرو بیرون کشید؟ حالا یه چی بگیم شَر نشه ایشالا. هیوندای جنسیس با همین حجم موتور 306 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد.
تازه این فقط قدرتش بود. گشتاور به‌طرزی بی‌رحمانه عدد 440 نیوتن‌متر در دور موتور 5600 را نشان می‌دهد. وقتی این سونامی خانه خراب‌کن به گیربکس 7 سرعته PDK (دوکلاچه) آن می‌رسد، 4.5 ثانیه به خدا نزدیک‌تر می‌شوید. حالا ربطی به بحث امروز ما ندارد ولی بد نیست بدانید که کررا S جزء مدل‌های پایه 911 به حساب می‌آید. آن بالا روی تخت مرمر مدل توربو S تکیه زده است. با 552 اسب‌بخار قدرت و شتاب 2.9 ثانیه‌ای.
کوپه دلربایِ دلخراش امروز ما با 4.5 متر طول، کمتر از 1.5 تن وزن دارد. این جرم برای سازه‌ای که ضریب اصطکاک 0.29 واحدی دارد، حیرت‌انگیز است. بله وزن، تاثیر مستقیمی در شتاب اولیه دارد. ولی قبول کنید که در شتاب صفر تا 160 این آیرودینامیک است، که نقش اصلی را بازی میکند. بی‌تردید رکورد زیر 9.5 ثانیه‌ای می‌تواند دوست و دشمن را با هم ذوب کند.
پورشه 911 نشان داده هیچ علاقه‌ای برای اجرای قانون قدیمی خودروسازان آلمانی یعنی محدودیت سرعت نهایی روی 250 کیلومتر برساعت ندارد و خیلی راحت از 300 تا هم عبور میکند. شاید در این تقریباً 60 سال همه پورشه 911 را به‌عنوان یک کوپه اسپرت موتور عقب می‌شناختند، در راستای فلسفه اطلاع‌رسانی بد نیست بدانید که سال 1997 پورشه یک نسخه عجیب موتور جلو از همین 911 هم ساخته بود.
تجربه رانندگی با پورشه 911 کررا S
اگر اطلاعاتی درباره اثرات فشار نیروی G روی بدن انسان ندارید، پشت فرمان 911 نشینید. در زمانی که داشتید این جلمه را می‌خواندید یک بار تا صد کیلومتر برساعت رفتیم و برگشتیم. راستش تازه الان فهمیدیم که 60 سال حضور در صدر جدول لیگ خودروهای اسپرت اصلاً ربطی به آن ماجراهای بی‌مزه قیافه تکراری پورشه 911 نداشته است. این خودرو DNA درنده‌خویی را به ارث برده و به ارث میگذارد. یعنی اینطور وحشی؟ اینطور خشن؟ اینطور بی‌باک؟
ما یک شتاب‌گیری میگوییم و شما یک شتاب‌گیری می‌شنوید. زنبور عسل در حرکتی ایثارگرانه، برای دفاع از ارزش‌های ملکه به مهاجم نیش می‌زند و خودش هم می‌میرد. این پورشه هم، چنان در لحظه شتاب‌گیری گشتاور را مچاله میکند که گویی می‌خواهد برای آخرین‌بار نیش بزند. طوری منفجر می‌شود که انگار این آخرین باری است که دارد از جان مایه میگذارد.
پوسته گیربکس و بلوک پیشرانه طوری در هم تنیده شده‌اند که مثل مشاعره، آن یکی میگوید و این یکی تکمیل میکند. دقیقا به همین دلیل است که پورشه بیش از هر چیز دیگری روی جعبه‌دنده خاصش یعنی PDK مانور می‌دهد.
نمی‌شود که سوار خودروی چند میلیاردی شوید و ناگهان فکر شوم فخرفروشی به مخیلتان نگنجد. ولی به همین برکت قسم، پورشه 911 اصلاً هوش و حواس این کارها را برایتان باقی نمی‌گذارد. خواهر داماد روز عروسی برادرش، آنقدر هول است و استرس دارد که خود عروس ندارد. پشت فرمان کررا S هم یک‌چنین احساسی داریم. انگار همش قرار است عجله کنیم. تند برویم و به یک جایی برسیم. همه‌چیز به طرزی باورنکردنی، ملتهب است. حتی سریع‌تر حرف می‌زنیم. با سیستم صوتی Bose آهنگ تندتری گوش می‌‌دهیم.
چیزی که در آن شک نداریم این است که پورشه 911 کررا S فراتر از توان تحمل شما ظرفیت دارد. اینکه چقدر و تا چه دور موتوری بتوانید به گاز دادن ادامه دهید، اولاً به خودتان ربط دارد ثانیاً به آقای پلیس که. خلاصه که مضحک‌ترین جمله دنیا این است که این ماشین کم می‌آورد.
ولی این وسط هنوز با یک مشکل پورشه 911 نمی‌توانیم کنار بیاییم. حُناق گرفتیم از بس گفتیم ماجرای آن صندلی‌های عقب روی کوپه‌های اسپرت 2+2 چیست؟ مثلاً در ظاهر یعنی 2 نفر عقب به اضافه دو نفر جلو. ولی به پیر به پیغمبر شما دو تا کاهو کلم بگذارید روی صندلی عقب، دیگر جای خالی باقی نمی‌ماند. این هم جزء آن سنت‌های عجیبی است که پورشه بی‌خیال آنها نمی‌شود.
بگذریم، هر زمان که سوار یک ماشین خوب می‌شویم، میگوییم این بهترین چیزی است که تا به حال سوار شده‌ایم و لذت رانندگی‌اش بی‌نظیر بود. حالا می‌خواهیم بگوییم مطمئن هستیم بعد از 911 دیگر راندن هیچ خودروی اسپرت دیگری برایمان اینطوری لذت نخواهد داشت. درست مثل سفر به مریخ که شک ندارید دیگر هیچ مسافرتی مثل آن نخواهید داشت.
عکاس: بامداد صفائیان
نویسنده : نیما حدادی
منبع : باما
