ملاقات با مرسدس‌ بنز SLS Black Series

شبیه یک قِیلوله شیرین تابستانی بود. کوتاه و دلچسب. اصلاً نفهمیدیم چطور گذشت. شاید قدرش را ندانستیم. ناگهان آمد و جهانی را عاشق خودش کرد و رفت که رفت. مرسدس‌بنز SLS آخرین شاهزاده در سلسله امپراتوری 300SL گالوینگ بود، که بعد از پادشاهی SLR روی کار آمد. ناب‌ترین تعریف از فلسفه AMG که ما امروز ازجمله خوش‌شانس‌ترین انسان‌های روی کره زمین هستیم که با یکی از 132 دستگاه «سری مشکی» ملاقات کرده‌ایم.

جرمی کلارکسون درباره این خودرو جمله عجیبی دارد که می‌گوید: «مرسدس SLS عالی‌ترین خودروی روی زمین است. قوی‌تر از فراری 458، پرطنین‌تر از لامبورگینی و لذت‌بخش‌تر از پورشه 911RS GT توربو.»

جرمی راست می‌گفت. این خودرو در زمان خودش کابوس تمام سوپراسپرت‌ها بود.

نزدیک 60 سال (دقیقاً 57 سال) قبل از این‌که کوپه‌ای تاریخ‌ساز با درهایی عجیب روی کار بیاید، ستاره نقره‌فام اشتوتگارت اسطوره‌ای تولید می‌کرد به اسم 300SL. محصولی که به دلیل فرم خاص باز شدن درهایش به اسم Gullwing (بال پرنده) شناخته می‌شد.

شاید روی کاغذ SLS جانشین SLR McLaren رؤیایی باشد ولی در اصل این خودرو یک ادای احترام باشکوه به همان گالوینگ بوده است. ایده اولیه ساخت، اواخر سال 2006 مطرح شد؛ یعنی 4 سال قبل از رونمایی نسخه اصلی. یک آماده‌سازی طولانی برای تولید خودرویی که دو وظیفه سنگین داشت. اولی، ایفای نقش جانشین برای خودرویی که هیچ‌وقت بالاتر از خود را ندیده بود. دومی هم تبدیل شدن به پرچم‌دار جدید مرسدس بود.

این محصول اولین پروژه‌ای بود که از ابتدا توسط بخش AMG توسعه پیدا کرد. پروژه‌ای که اجرای آن 37 ماه طول کشید. مدیران شرکت فلسفه سنگینی را برای این خودرو در نظر گرفته بودند. فرزند جدید باید با لوکس‌های انگلیسی، اسپرت‌های ایتالیایی و یاغی‌های هم‌وطن خود رقابت می‌کرد. از بالا، دو دستور دیگر هم روی میز مهندسان قرار گرفت. محصول جدید باید موتور-جلو و شتاب صفر تا صدش هم زیر 4 ثانیه باشد. کار سخت شد. نخبه‌های AMG باید یک قوای محرکه بزرگ را طوری در جلو تعبیه می‌کردند که کاپوت کشیده آن تعادل ظاهری و فنی را بر هم نزند. چیزی شبیه دوج وایپر. البته اجبار برای ثبت شتاب صفر تا صد زیر 4 ثانیه هم یک شاسی فوق سبک را می‌طلبید.

برای پیشرفت این پروژه سنگین، پروفسور پیتر فایفر، مشاور رده‌بالای دایملر به تیم اضافه شد. خُب حالا سؤال بود که خودروی جدید باید چه شکلی باشد. نزدیک‌ترین خودرو به آن فلسفه پیچیده، SL دهه 50 میلادی بود. تیم تمام ایده‌های خود را بارها و بارها نوشتند و پاک کردند و درنهایت اواخر سال 2006 رییس AMG طرح نهایی را به جلسه هیئت‌مدیره دایملر برد. دکتر دیتر زیچ رییس هیئت‌مدیره و مدیرعامل کل مجموعه از طرح و ایده استقبال کرد. این یک چراغ سبز نبود. بیشتر شبیه زنگ طلایی بود.

وقت اجرا رسید. شاسی فضایی با استفاده از یک فریم آلومینیومی، همان چیزی بود که هدف را تعریف می‌کرد. مقاوم و سبک؛ اما درباره پیشرانه اختلاف زیاد بود. 12 سیلندر یا 8 سیلندر؟ درنهایت قرار شد سیلندرهای کمتر ولی با حجم بیشتر انتخاب شود. نسخه اولیه زیر پوشش استتاری در سال 2008 برای تست‌های میدانی از کارخانه خارج شد. نتایج آزمون دما و استرس فوق‌العاده بود. نسخه نهایی در 2009 ساخته شد و همان سال از پروژه جدید در نمایشگاه فرانکفورت پرده‌برداری شد و سال بعدش هم با حضور در بازار، دنیا را زیر و رو کرد.

اصرار مرسدس بر ساخت خودرویی که شخصیت متفاوتی نسبت به SLR داشته باشد را می‌توان از روی طراحی SLS هم فهمید. در نگاه اول به نظر نمی‌رسد در این خودرو اثری از جسارت و تهاجم باشد. حداقل اینطور انتظار داشتیم که چراغ‌هایش تیز و اخمالود باشند. یا این‌که جلوپنجره‌ای پرهیاهو برای آن در نظر گرفته شود. هیچ‌کدام. مرسدس سراغ هیچ‌کدام از این المان‌های همیشگی نرفت. آنچه می‌بینیم یک فوق اسپرت «باکلاس» است. خودرویی که قرار نبوده با صورتش حرف بزند. البته در ویرایش Black Series فلفل ماجرا بیشتر شده. مثل استفاده از دریچه‌های هوای بیشتر روی سپر و گلگیر و کاپوت. یا استفاده ملایم از فیبر کربن در بخش‌های آیرودینامیک.

در نمای کناری حالت تخم‌مرغی اتاق بیش از هرچیزی جلب توجه می‌کند. البته اگر بیشتر دقت کنید آن دستگیره عجیب را هم می‌بینید که در پایین‌ترین قسمت ممکن نصب شده. در نمای پشتی الگوریتم وحشیانه‌تری شاهد هستیم. چراغ‌ها با تریم مشکی و یک بال عقب فیبر کربنی درست و حسابی. یک لحظه صبر کنید. شاید SLS به‌عنوان جانشین SLR کمترین شباهت را از نظر طراحی داشته، ولی AMG GT به‌عنوان جانشین همین SLS از نظر شباهت بیداد می‌کند.

بریم داخل کابین. باید یک «خوره مرسدس» باشید که از دیدن فضای داخلی SLS دلزده نشوید. چون این سوپراسپرت هم مثل خیلی دیگر از برادران و خواهران بعد و قبل خودش، طراحی تقریباً ثابتی دارد. این استراتژی مرسدس هم دارد آدم را کلافه می‌کند. نه این‌که کابین SLS شبیه C200 شده باشد؛ اما شکل و شمایل دکمه‌ها تقریباً بدون تغییر است؛ یعنی تو اون شرکت لامصب یک طراح پیدا نمی‌شده، که بتواند فرمان جدید بسازد؟ همه شبیه هم.

با تعبیر امروزی، این خودرو یک محصول کاملاً بی‌آپشن است. نه ماساژور دارد نه گرم‌کن و سردکن فرمان. نه هرآنچه چینی‌های امروزی باب کرده‌اند؛ اما ما و شما می‌دانیم که شرکت دنبال این ادا اطوارها نیست.

بریم سراغ تجهیزات اصلی. تجهیزاتی که به زعم شرکت واقعاً آپشن هستند و شما باید برای تهیه آنها پول اضافی بپردازید. مثلاً دیسک ترمز استاندارد این خودرو در جلو 390 میلی‌متری بوده. ولی در این نسخه 402 میلی‌متری شده و این‌که جنس آن هم از نوع کربن سرامیکی در نظر گرفته شده که 40 درصد وزن کمتری دارد. سیستم صوتی‌اش هم مثل یک جنتلمن واقعی از برند Bang & Olufsen است.

از همه‌چیز گفتیم غیر از مهم‌ترین آپشن این خودرو؛ درهایش. همینطوری نبوده که شرکت بیاید و بگوید که چقدر درهای این‌شکلی قشنگ هستند، پس بیایید نصبش کنیم. گالوینگ در سال‌هایی طراحی و تولید شد که استانداردهای ایمنی به سخت‌گیری امروز نبودند؛ اما SLS با آن مدل عجیب درها، چالشی بزرگ به اسم ایمنی در زمان تصادف را پیش روی خود می‌دید. فرض کنید خودرویی که لولای درهای آن روی سقفش نصب شده، در صورت واژگونی چطور می‌شود از آن خارج شد؟ شرکت برای مجاب کردن نهادهای ایمنی و استاندارد، ایده خارق‌العاده‌ای را اجرایی کرد. به این شکل که در صورت غلتیدن خودرو به روی سقف، یک سیستم هوشمند مستقل، با ارسال سیگنالی چاشنی انفجاری لولا را فعال می‌کند و درها مثل دو تکه آهن به راحتی از بدنه جدا می‌شوند.

نسخه استاندارد SLS با یک پیشرانه 6.2 لیتری تنفس طبیعی هشت سیلندر V شکل می‌توانست 563 اسب‌بخار قدرت و 650 نیوتن‌متر گشتاور تولید کند؛ اما در این ویرایش شاهد تولید 622 اسب‌بخار قدرت و 635 نیوتن‌متر گشتاور با همان پیشرانه هستیم.

ثبت شتاب صفر تا صد 3.8 ثانیه‌ای با جعبه‌دنده 7 سرعته SpeedShift منطقی است. حتی رسیدن به سرعت نهایی 328 کیلومتر بر اعتی با وزن 1554 کیلوگرمی هم طبیعی است. این وسط شاید کمی مصرف سوختش غیرطبیعی باشد که آن هم با عدد 13.7 لیتر در هر 100 کیلومتر در مقایسه با برخی از خودروهای تولید داخل، خیلی هم بد نیست.

در باما:

• آگهی خرید و فروش خودروهای بنز در باما
• بررسی مرسدس بنز A180L راسا موتور
• بررسی مرسدس بنز C200 لانگ راسا موتور

_{عکاس: پژمان ترابکی}