خودروهای گروه S رالی

گروه B رالی را می‌توان به گردهمایی دسته‌ای از خودروها با مشخصات فنی عجیب توصیف کرد که در جریان مسابقه با اگزوزهای آتشین به هوا می‌پریدند. این خودروها که به نظر می‌رسید چیزی جلودارشان نبود، مهندسین و رانندگان خود را به چالش می‌کشیدند تا بتوانند عطش بی‌پایان آن‌ها برای حرکت با سرعت بیشتر را پاسخ دهند.

”خودروهای گروه S رالی قرار بود به واسطه استفاده از فناوری‌های سطح بالا و مواد با کیفیت در ساخت خود، جایگزین خودروهای افسانه‌ای گروه B شوند، اما متاسفانه این رویای بزرگ فرجام خوشی نداشت.“همچون بسیاری چیزهای خوب دیگر، خودروهای گروه B نیز عمرشان به پایان رسید و از مسابقات خداحافظی کردند چراکه مسئولان تصمیم گرفتند از سال 1986 ورود خودروهای این گروه به مسابقات رالی ممنوع شود. اما از آنجایی‌که قرار نبود کل مسابقات رالی متوقف شود، بنا شد گروه جدیدی به نام S متولد شود تا با خودروهای پیشرفته جای خالی خودروهای پرسروصدای گروه B را پر کند.

جالب است که بسیاری افراد حتی با نام گروه S نیز آشنا نیستند. چون این خودروها هرگز فرصت خودنمایی در مسابقات را پیدا نکردند. انتظار می‌رفت خودروهای شرکت‌کننده در گروه S، قدرتی برابر با 300 اسب‌بخار تولید کنند. بنابراین خودروسازان مجبور شدند به دنبال راهی برای سبک کردن وزن خودروهای خود باشند تا با توجه به محدودیت در حجم پیشرانه، میزان عملکرد را از این طریق بهبود ببخشند. البته این سیستم مهندسی جدید با هزینه کم به حاصل نمی‌نشست اما باعث خوشحالی بود که برای دریافت مجوز حضور در مسابقات تنها وجود ده دستگاه خودرو کفایت می‌کرد درحالی‌که در گروه B برای دریافت همین استانداردها به تیراژ 200 دستگاه نیاز بود.

لانچیا

تولد گروه تازه تاسیس S در سال 1988 در مسابقات رالی اعلام شد و بسیاری از کارخانه‌ها برای آماده‌سازی نسل تازه‌ای از خودرهای رالی دست به کار شدند. لانچیا مدل ECV را طراحی و تولید کرد که به واسطه استفاده از فیبرکربن و آلومینیوم با ساختار مونوکوک لانه زنبوری، خودرویی سبک وزن بود. اگر به جای این روش جدید از ساختار متداول خودروهای رالی در آن دوران یعنی چارچوبی از جنس آلومینیوم برای ساخت ECV استفاده می‌شد، خودروی حاصل 20 درصد وزن بیشتری داشت.

بدنه خودروها به منظور افزایش مقاومت و کاهش وزن از ترکیب کربن و کولار ساخته شده بود. حتی چرخ‌های خودروها از مواد کامپوزیتی ساخته شده بود که وزن هرکدام را به تنها 6 کیلوگرم می‌رساند.

این خودرو همچنین از سامانه خلاقانه TriFlux استفاده می‌کرد که در آن پیشرانه خودرو به صورت تواما از سوپرشارژر و توربوشارژر استفاده می‌کرد این پیشرانه با هدف کاهش تاخیر سیستم توربو و بهبود امر خنک‌سازی طراحی شده بود.

فورد

فورد تصمیم گرفت خودرویی کمتر ساختارشکن تولید کند و برهمین اساس به سراغ ارتقای مدل حاضر در گروه B، یعنی RS200 رفتند. نمونه‌های پیش تولید از RS200 ساخته شده ولی هنوز در انتظار نصب جعبه‌دنده سکوئنشال، نصب قطعات کامپوزیتی بدنه و آزمایشات آیرودینامیک بودند.

آئودی

امکان این وجود داشت که آئودی خودروهای چهارچرخ محرک خود را به مسابقات رالی وارد کند. به‌خصوص پس از این‌که خودروهایی موتور وسط از سوی شرکت‌هایی چون پژو و لانچیا به این مسابقات وارد شدند، لزوم انجام چنین کاری برای کسب موفقیت بیشتر احساس می شد. اعضای هیات مدیره شرکت آئودی نیز به این امر واقف بودند اما هنوز توان ساخت خودرویی مسابقه‌ای با چنین مشخصات فنی ولی مطابق با یکی از خودروهای جاده‌ای و تولید انبوه خود را نداشتند.

خودروی جدیدی که توسط این گروه و با توجه به قوانین گروه S شکل گرفت در جریان آزمایشات عملکرد خوبی نشان داد ولی پس از انتشار عکس‌های آن در رسانه‌ها، آئودی مجبور به کنسل کردن پروژه و برچیدن آن ظرف 48 ساعت شد.

تویوتا

تویوتا نیز مشغول به ساخت خودرویی براساس مدل MR2 و با کد 222D بود که می‌توانست پایه‌گذار ساخت خودرویی اسپرت و موتور وسط توسط این شرکت در سال‌های آینده باشد. در بدنه کامپوزیت و عریض این خودرو انواع مختلفی از پیشرانه‌ها مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند که شامل پیش نمونه‌ای از پیشرانه مدل لمان GTP نیز بود. به واسطه وزن 750 کیلوگرمی این خودرو، امکان دستیابی به قدرتی بین 600 تا 750 اسب‌بخار در آن فراهم بود. به دلیل رنگ‌آمیزی سیاه بدنه و سرعت بالا، این خودرو خیلی زود لقب هیولای سیاه را دریافت کرد.

خیلی از برندهای دیگر فعال در صنعت خودروسازی همچون مزدا، اپل، سئات و اشکودا نیز به شرکت کردن در گروه S تمایل نشان دادند و حتی نمونه‌های آزمایشی سازگار با قوانین این گروه نیز تولید کردند.

با تمام شور و هیجانی که در اطراف اتفاقات مربوط به گروه S موج می‌زد، نقش بر آب شدن تمام برنامه‌های مربوط به این گروه آن هم به مدت کمی پس از کنسل شدن مسابقات گروه B بسیار شوک‌آور و البته ناراحت‌کننده بود. پروژه گروه S مسابقات رالی را نیز می‌توان نمونه‌ای از طرح‌های ناتمام مطرح شده در جهان اتومبیل دانست که هرگز فرصت رسیدن به مرحله عمل را پیدا نکردند.

تعداد کمی از خودروهایی که طبق قوانین گروه S و به منظور شرکت در این گروه از مسابقات رالی ساخته شده بودند هنوز به حیات خود ادامه می‌دهند اما بیشتر آن‌ها سرانجام خوشی نداشته و اوراق شدند. این اتفاق را می‌توان به مثابه پایانی تلخ برای رویایی شیرین و امیدوارکننده دانست.