تست و بررسی تویوتا کرولا2014

بازار خودروی ایران کم خودروی معروف و مشهور به خود ندیده است. مثلاً سانگ‌یانگ اکتیون 2011 به‌عنوان زیباترین خودروی دنیا در ایران حضور داشت. سمند به‌عنوان کم‌مصرف‌ترین خودروی تمام تاریخ، هم‌چنان در ایران تولید می‌شود. پراید به‌عنوان ایمن‌ترین خودروی دنیا در ایران با محصولات ولوو رقابت می‌کند. البته رکورد کشف گم‌نام‌ترین برندهای چینی نیز در اختیار شرکت‌های ایرانی است. از این مسایل که بگذریم، واقعا حضور «پرفروش‌ترین خودروی تمام تاریخ صنعت خودرو» در خیابان‌های کشور، اتفاق جالبی است. البته که طبیعتاً این حضور جای تعجبی ندارد. قاعدتاً خودرویی که در تمام بازارهای جهانی خرید و فروش می‌شود، دیگر یک محصول خاص نیست. تویوتا کرولا سال‌هاست که در ایران دیده می‌شود. همان‌ گونه که همیشه در همه‌جای دنیا دیده می‌شود. از اعیان‌نشین بورلی‌هیلز تا کوره ده‌های زیمبابوه.

حتی اشاره‌ای کوتاه به بیوگرافی تویوتا کرولا، به‌تنهایی یک مطلب مستقل را می‌طلبد. در نظر داشته باشید که داریم درباره یک خودروی 53 ساله که امروز دوازدهمین نسلش در بازار خرید و فروش می‌شود صحبت می‌کنیم. خودرویی که فروشش از مرز 44 میلیون دستگاه هم عبور کرده است. اگر تمام کرولاهای تولیدشده را یک‌جا روبه‌روی هم قرار دهیم، با مسیر ایجاد شده می‌توان 5 بار محیط کره زمین را دور زد.

تویوتا 80 سالی می‌شود که تاسیس شده و در این مدت حدود 230 میلیون دستگاه خودرو روانه بازار کرده است. کرولا به‌تنهایی یک‌پنجم این تیراژ را در اختیار دارد. تویوتا می‌گوید فروش کلی این خودرو در سال، یک میلیون و 340 هزار دستگاه است. یک حساب سرانگشتی نشان می‌دهد که هر 15 ثانیه یک کرولا فروخته می‌شود. این خودرو در بیش از 150 کشور دنیا فروخته، در 13 کشور ساخته و در 16 کارخانه مونتاژ می‌شود. حالا باز هم می‌خواهید درباره روند موفقیت این خودرو حرف بزنیم؟ فقط همین را بگوییم که خودروی مدنظر ما مربوط به نسل یازدهم است که سال 2013 رونمایی شد. خودرویی که قطعاً جدیدترین کرولای موجود در دنیا نیست ولی به ناچار باید آن را جدیدترین کرولای موجود در ایران تلقی کرد.

برای اینکه پرفروش‌ترین خودروی دنیا را داشته باشید، باید طراحی «همه‌پسند» ارائه بدهید؛ یعنی چیزی که هم مدرن باشد هم سنتی. هم جوان‌ها را جذب کند هم خانواده‌ها را. چیزی که هربار به آن نگاه کنید تازگی داشته باشد. کرولا یک‌چنین خواصی دارد. حداقل در 5 نسل اخیرش که این‌گونه بوده. البته تویوتا ریسک جسارت در طراحی این خودرو را نیز مدت‌هاست به جان خریده؛ یعنی وقتی به کرولای 2014 (خودروی تست‌شده) نگاه می‌کنید، اصلا به نظر نمی‌آید که این محصول قرار است با محافظه‌کاری رضایت همه را جلب کند. اغراق نیست اگر بگوییم ژاپنی‌ها حتی کمی پا را فراتر گذاشته و سراغ زبان تهاجمی رفته‌اند. رمز موفقیت کرولا هم همین است. درست برعکس دیگر پرفروش‌های دنیا مانند فولکس‌واگن بیتل، نیسان سانی و شورولت ایمپالا که همگی خود را قربانی «طراحی عوام‌زده» کرده‌اند.

کرولایی که امروز سراغش رفتیم یکی از ساختارشکن‌ترین نمونه‌ها در خانواده‌اش است. شرکت ناگهان می‌آید و از تکنیک چراغ‌ها و جلوپنجره کشیده برای آن استفاده می‌کند که انصافاً خوب هم از آب درآمده است. حالتی که انگار کمی هم اخم دارد و البته ابرویی هم بالا انداخته. استفاده از گریل استیل و فریم کروم‌رنگ برای مه‌شکن‌ها در کنار چراغ‌هایی که البته به‌صورت نمایشی پرزرق و برق ساخته شده‌اند، کاری کرده‌اند که اصلاً متوجه نشوید این یک خودروی 20 هزار دلاری است.

البته تویوتا در بحث افسارگسیختگی خودش را کنترل کرده است. چراکه تمام حس و حال خاص بودن آن را زمانی می‌توان مشاهده کرد که او را از روبه‌رو ببینیم؛ یعنی وقتی از جلو به آن نگاه می‌کنیم گویی «ماموریت غیرممکن» را می‌نگرید ولی وقتی از کناره‌ها آن را تماشا می‌کنید به «بر باد رفته» می‌رسید. شاید این سوال پیش بیاید که مگر نمای کدام خودروها از بغل رویایی است؟ البته که هیچ خودرویی به خاطر طراحی جانبی‌اش شهره خاص و عام نشده. حالا پاگانی Zonda و کوئنیگزگ Agera استثنا هستند. خلاصه که نمای بغلی کرولا به جلویش نمی‌خورد. درواقع انتقاد اصلی هم به این تفاوت فاحش است. این کرولا از بغل با برادر نسل دهمی‌اش تفاوتی ندارد. با این حال وقتی به قسمت عقبی این خودرو نگاه می‌کنیم، یک توازن منطقی را شاهد هستیم. چراغ‌هایی که از نظر فرم و سایز به‌درستی از روی چراغ‌های جلو الهام گرفته شده و دیگر هیچ. چه توقعی دارید؟ اگزوزهای دوبل و دیفیوزر و اسپویلر را فقط روی GT86 پیدا می‌کنید.

بیایید وارد کابین شویم. اینجا همان‌جایی است که تویوتا مفهوم مصرف‌گرایی را به‌خوبی نشان داده است. خساست کلمه خوبی نیست ولی به‌ناچار باید بگوییم که طراح محترم کمی در این زمینه خسیس بوده است. دوست عزیز ما یک چیزی از «سادگی بهترین مد است» شنیده بوده، اما سادگی زیاد هم خوب نیست. مخصوصاً دریچه‌های کولر که واقعاً فقیرانه شکل گرفته‌اند.

آنقدر که این چندوقت پیشرانه‌های 1.5 و 1.6 و نهایتاً 1.8 لیتری دیدیم، دیگر سطح توقعمان پایین آمد. تویوتا کرولا در چنین فضایی آمد و ناگهان برگ برنده را روی میز انداخت و با پیشرانه 2 لیتری‌اش همه را شرمنده کرد. نه که فقط کرولا کار شاق کرده باشد. قبلاً کیا سراتو را هم با همین حجم پیشرانه دیده بودیم. اوایل می‌گفتند هرچقدر حجم پیشرانه بالاتر باشد، بهتر است. بعد گفتند نه، حجم مهم نیست قدرت مهم است. بعداً نظر بر این شد که نه، قدرت بالا مهم نیست، جعبه‌دنده ضریب پایین مهم است. الان نظر جمیع علما بر این است که پیشرانه قدرتمند به اضافه جبعه‌دنده سریع، در کنار وزن پایین ترکیب خوبی است.

وزن خالص کرولا به 1300 کیلوگرم هم نمی‌رسد. این یعنی مهندسی. همین است که شتاب صفر تا صد این ژاپنی حتی با وجود قوای محرکه بدون سیستم پرخوران و حضور یک جعبه‌دنده اتوماتیک، زیر 10 ثانیه است. داستان فقط مربوط به سرعت و شتاب نمی‌شود. کرولا از نظر مصرف هم مقرون به صرفه است. ببینید، مقرون به صرفه به معنی مصرف کم نیست؛ یعنی به اندازه‌ای که به شما سرویس ارائه می‌دهد، بنزین می‌سوزاند. در نظر داشته باشید که داریم درباره یک خودروی 2 لیتری 143 اسب‌بخاری حرف می‌زنیم. پس دیگر توقع اعداد و ارقام رویایی 5 لیتر در هر 100 کیلومتر و این‌ها را نداشته باشید.

تویوتا یکی از سلاطین استفاده از فناوری VVTi‌ است. سیستمی که علاوه‌بر بهینه‌سازی مصرف سوخت، ساز و کار جرقه‌زنی را نیز توسعه داده است. خلاصه بگوییم کرولا خوب نفس می‌کشد و دقیقاً به همین خاطر است که خوب دور می‌گیرد. انگار نه انگار که روی آن یک جعبه‌دنده 4 سرعته اتوماتیک است.

غذای این خارجی‌ها را دیده‌اید؟ یک تکه استیک، دو برش هویج و هشت عدد نخود سبز. این نمادی از تفکر کیفیت‌گرا است؛ یعنی به جای آنکه بیایند و دو پرس آبگوشت بزباش و یک کاسه پُر آب‌مغز نوش جان کنند، یک‌راست می‌روند سراغ «اصل مطلب». تویوتا و اغلب برندهای باکیفیت دنیا هم چنین تفکری دارند. حتی روی این‌چنین محصولات اقتصادی خود. آن‌ها به جای اینکه بیایند برای عوام‌فریبی یک مشت آپشن بی‌کیفیت و بلااستفاده روی کنسول و داشبورد بریزند، می‌آیند می‌روند سراغ اصل مطلب و چند آپشن ساده ولی فوق‌العاده کاربردی و البته از جنس عالی را قرار می‌دهند. این طرز تفکر فقط در آپشن‌های رفاهی نیست. کرولا 8 کیسه هوا دارد (در تیپ فول) و این یعنی احترام واقعی به مشتری.

کرولا از مرکز تست ایمنی خودروهای اروپا (EURO NCAP) 5 ستاره کامل دریافت کرده و این یعنی احترام واقعی به مشتری. البته خیلی‌ها هنوز هم ترجیح می‌دهند که بعد از تصادف، آش و لاش شوند ولی وسط کنسول مانیتور 10 اینچی باشد. داخل کابین کرولا از این چیزها دیده نمی‌شود. اگر دنبال این هستید که هفت رنگ رنگین‌کمان را پشت آمپر و زیر هر دکمه‌ای ببینید، چری تیگو 7 به شما سلام می‌رساند.

تعریف رفاه از دید تویوتا با بقیه فرق دارد. جماعت کره‌ای و چینی تصور می‌کنند هرچقدر تعداد آیتم مربوط به آپشن و تجهیزات بهتر باشد بهتر است. ولی تویوتا می‌گوید هرچقدر مشتری راضی‌تر باشد بهتر است؛ مثلاً اغلب خودروها در وسط صندلی عقب خود یک زیرآرنجی تاشو دارند. چرا راه دور برویم. همین سمند خودمان. یک زایده عجیب و غریب که همینطوری بیرون می‌آید که مثلا نمادی از لوکس‌گرایی باشد؛ اما آنچه در کرولا دیده می‌شود واقعا ابزاری کاربردی است که خودش باکس دارد و جالیوانی و اصلاً یک داستانی. البته خیلی ندید بدیدبازی درآورده‌ایم اگر بخواهیم از سیستم صوتی 6 بانده آن حیرت‌زده شویم.

پیش از آن‌که پشت فرمان این خودرو قرار بگیریم بارها به ما گوشزد شد که سواری با کرولا جذاب نیست. البته ما هم هرچقدر پرسیدیم «سواری جذاب» یعنی چه، جواب مشخصی نشنیدیم. نه فقط تویوتا کرولا، تمام خودروهایی که سیستم فرمان‌پذیری تمام برقی دارند، حس عجیبی موقع رانندگی به شما القا می‌کنند. انگار پشت فرمان یک کنسول بازی کامپیوتری قرار گرفته‌اید. خودرو به دستور شما می‌پیچد ولی هنوز هم حس نمی‌کنید که این شما هستید که فرماندهی را به دست دارید. بله، قدرت مانور شما با کرولا عملاً مانند دریفتی است که مادربزرگ 70 ساله با میتسو EVO‌ می‌زند؛ عملا هیچی. راستش را بخواهید نباید هم اینطور باشد.

تویوتا کرولا در برابر اپتیما، سراتو و لنسر کمی دست به عصاتر عمل می‌کند. یادتان نرفته که این خودرو رکورد پرفروش‌ترین محصول تمام تاریخ را یدک می‌کشد. بنابراین برای چنین کارهایی ساخته نشده است؛ اما این را هم قبول داریم که دیگر زیادی همه‌چیز را فدای کیفیت کرده است. به‌عنوان مثال اگر بخواهید ناگهان معکوس بکشید و یا با تیزفرمانی سبقت بگیرید،‌ شما را به یاس فلسفی می‌رساند. اگر تویوتا می‌خواست سدانی نرم مانند کمری تولید کند، دیگر سراغ کرولا نمی‌رفت.

قطعات سیستم تعلیق سنتی و ساده باعث کاهش قیمت این خودرو شده و همین امر کمی روی کیفیت رانندگی آن به‌خصوص در مسیرهای ناهموار تاثیر گذاشته است. کرولا در بازار ایران رقبای درست و حسابی دارد. از هیوندای النترا و کیا سراتو کره‌ای گرفته تا میتسوبیشی لنسر و هوندا سیویک ژاپنی. البته بعضی‌ها او را با مزدا 3 و هیوندای سوناتا هم مقایسه می‌کنند؛ اما اجازه بدهید قدم به قدم برویم. النترا و سراتو هر دو جعبه‌دنده‌ای 6 سرعته دارند بنابراین اوضاع تعویض دنده‌هایشان بهتر است. النتراهای هم سال آن مجهز به پیشرانه 1.8 لیتری تقویت‌شده و سراتوها مجهز به پیشرانه 2 لیتری هستند؛ اما کرولا نشان می‌دهد که هم در سرعت نهایی و هم در شتاب اولیه در مقابل آن‌ها حرف‌هایی برای گفتن دارد. در قیاس کرولا با رقبای هم‌وطن هم بد نیست بدانید لنسر مجهز به جعبه‌دنده CVT و سیویک با جعبه‌دنده 5 سرعته اتوماتیک آمده است. کمی بی‌انصافی است اگر بخواهیم شتاب کمتر و سرعت نهایی بیشتر تویوتا را سر میتسوبیشی و هوندا بکوبیم چراکه حجم پیشرانه آن‌ها 200 سی‌سی کمتر است. از همه این‌ها که بگذریم شاید منطقی‌ترین حریف کرولا همان کیا سراتو 2014 باشد. خودرویی با همین حجم پیشرانه که البته قوی‌تر است. 15 کیلومتر برساعت هم بیشتر راه می‌رود. رینگ‌های سراتو 17 اینچی هستند؛ یعنی یک اینچ بزرگ‌تر. آن اوایل که تویوتا کرولای فوق به ایران آمد با رینگ‌های 15 اینچی عرضه می‌شد که انصافاً یک فاجعه تمام‌عیار بود. کمی بعد شاهد عرضه مدل 16 اینچی بودیم که اوضاع را بهتر کرد. از نظر آپشن هم از سراتو عقب‌تر است.

برای یک سامورایی همه‌جا ژاپن است ولی برای کرولا همه‌جا چین است. چشم بادامی‌های سرزمین اژدهای زرد عاشق اینجور خودروها هستند. بزرگ و ساده. نرم و بی‌صدا. تویوتا هم نمی‌آید برای دلخوشی من و شما سانروف ساده‌اش را دو متر اضافه کند تا بچه‌های فامیل یکی یکی از آن بیرونی بیایند و برای مردم ادا دربیاورند. تویوتا بزرگ‌ترین بازارش را ول نمی‌کند تا ما را بچسبد. شاید چین طی چند سال آینده بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا شود ولی پول خاصی توی جیب مردمش نمی‌رود. کم الکی نیست که؛ یک میلیارد و 386 میلیون نفر. جمعیت ایران (81 میلیون نفر) از خرده چین هم کمتر است. با این حال اگر بگوییم چشم بسته دست روی این خودرو بگذارید و آن را ندیده بخرید، کمی زیاده‌روی کرده‌ایم.

جدول کامل مشخصات فنی و آپشن‌های تویوتا کرولا

کرولا خوب، کرولا باکیفیت، کرولا پرفروش‌ترین، اصلاً کرولا بهترین وسیله نقلیه جهان ولی نه 470 میلیون (قیمت میانگین مدل 2016 در زمان نگارش این مطلب). هیوندای سوناتا هیبریدی صفر کیلومتر مدل 2018 تیپ GLS با تمام عظمتش قیمتی نزدیک به آن دارد. سراتو فول 2018 را می‌توان ارزان‌تر خرید. یا حتی رنو تلیسمان 2017 گزینه‌ای مناسب با قیمتی در حدود کرولا است. این مبلغ برای یک ژاپنی کارکرده که حداقل 3 سال از عمرش می‌گذرد، با هر تعصبی که روی آن داشته باشید، کمی غیرمنطقی است. حالا باز خودتان می‌دانید، از ما گفتن بود.

برای خواندن تست و بررسی خودروهای بازار و اطلاع از جدیدترین اخبار خودرو همراه ما باشید.

_{*عکاس: بامداد صفائیان}