معرفی سیستم کنترل فرود از سراشیبی

فرود آمدن از یک تپه پوشیده از برف می­‌تواند امری بسیار هیجان‌انگیز و در عین حال پرمخاطره باشد. حتی اگر پشت فرمان یک خودروی شاسی‌بلند هفت نفره نشسته باشید، در چنین شرایطی شاید پدال ترمز نتواند به تنهایی کاری از پیش ببرد.

”امروزه راننده می‌­تواند با فشردن یک دکمه این سیستم را فعال کرده و سقف سرعتی که خودرو طبق آن از شیب فرود آید را تعیین نماید“سیستم کنترل فرود از سراشیبی (hill-descent control) نخستین مرتبه روی نسل اول لندرور فریلندر نصب شد، خودرویی که از اواخر سال 2002 به ایالات متحده وارد شد. این خودرو برخلاف رقیبان خود به ضریب دنده‌های سنگین مجهز نبود، عاملی که باعث می­‌شد امثال جیپ و لندکروزر بتوانند در مسیرهای سراشیبی با سرعت کم حرکت کنند.

این سیستم به مرور زمان تکمیل شده و اکنون راننده می‌­تواند با فشردن یک دکمه آن را فعال کرده و سقف سرعتی که خودرو طبق آن از شیب فرود آید را تعیین نماید ضمن اینکه سیستم ضد قفل ترمزها نیز برای به حداقل رساندن لغزش تایرها وارد عمل خواهد شد.

با فعال شدن این سیستم، نیازی به فشردن پدال‌های گاز یا ترمز نبوده و تنها باید روی کنترل فرمان تمرکز شود. به لطف حرکت آرام همراه با توقف تایرها روی سطح شیب‌دار که توسط سیستم ABS ایجاد می‌­شود، تکه‌هایی از خاک، سنگریزه یا مواد مشابه در زیر چرخ‌ها تولید می‌شود که همین موارد نیز به جلوگیری از لغزیدن خودرو منجر خواهد شد.

برخلاف کروزکنترل، سیستم کنترل فرود از سراشیبی تنها در سرعت‌های پایین عمل می­‌کند. در برخی خودروها عملکرد این سیستم به سرعت کمتر از 8 کیلومتر برساعت محدود شده و در هر دقیقه، سرعت خودرو را در حد دهم کیلومتر تنظیم می­‌نماید.

پس از گذشت بیش از 20 سال از اولین معرفی این سیستم، سیستم کنترل فرود از سراشیبی اکنون به یکی از امکانات موجود در اکثر خودروهای شاسی‌بلند تبدیل شده است.

از تمامی شاسی‌بلندهای ساخت ولوو، سوبارو و ب‌ام‌و (سری X) گرفته تا مدل‌های پرمیوم همچون جنسیس GV80، آلفارومئو استلویو و استون‌مارتین DBX و البته شاسی‌بلندهای لوکس ساخت بنتلی و رولزرویس به صورت آپشن یا استاندارد به این سیستم مجهز شده‌اند. بسیاری از خودروسازان همچون کیا، هیوندای، جگوار، مرسدس‌بنز و پورشه نیز از این سیستم تحت نام دیگری در محصولات خود استفاده می­‌کنند.