تست و بررسی کیا سراتو 2015

با وجود این‌که اولین نسل از کیا سراتو، خودروی کم‌استهلاک و خوبی از کار درآمده بود، اما هرگز نتوانست حضور موفقی را در کشورمان تجربه کند. شاید جرمش سادگی بود و اگر پوشش مناسب‌تری داشت کار به اینجا نمی‌کشید! اما پس از گذشت چند سال، کیا موفق شد با استفاده از دانش طراحان مطرح اروپایی، انقلابی در طراحی محصولات خود از جمله همین سراتو به پا کند و با ساخت خودروهایی زیباتر و جذاب‌تر از قبل، نظر همه را به سمت خود جلب نماید.

نسل دوم سراتو در کنار مشخصات فنی قابل قبول و آپشن‌های مناسب، از نعمت زیبایی هم بهره می‌برد و به خودرویی محبوب تبدیل شد. اما داستان سراتو به اینجا ختم نمی‌شود و کیا با به‌روزرسانی‌های مداوم و هوشمندانه ثابت کرد که برای تکامل سدان محبوب خود، هدف و برنامه مشخصی دارد. فرصتی دست داد تا با نسل سوم این محصول همراه شویم؛ البته نمونه مورد تست مدل سال 2015 میلادی است و به نوعی فیس قدیم این نسل به حساب می‌آید. بهتر است بیش از این شما را منتظر نگذاریم و بررسی را آغاز کنیم، پس «باما» همراه باشید.

باید اعتراف کنیم که میهمان امروز ما از تمامی زوایا خودروی خوش‌قیافه‌ای است. چراغهای بزرگ و زیبا، سپرهای اسپرت و خطوط منطقی بدنه، همگی در کنار هم باعث شده‌اند که این خودرو هنوز هم بعد از گذشت چند سال و علی‌رغم ورود فیس‌لیفت جدید، مدرن به نظر برسد. در قسمت جلو، چراغ‌های برآمده که با چراغ‌های روشنایی روز فوقانی، حالتی خشن و عصبی پیدا کرده‌اند بیش از هر چیز نظرمان را به خود جلب کردند. جلوپنجره معروف کیا که در سال‌های اخیر به امضای محصولات این شرکت تبدیل شده نیز در بین این چراغ‌های جذاب جا خوش کرده و سعی می‌کند اصالت خودرو را به رخ بکشد. این جلو پنجره مشبک در ترکیب با خطوط برجسته کاپوت و سپری خوش‌فرم، چهره جوان‌پسندی برای سراتو خلق کرده‌اند.

در قسمت کناری خط شانه خیلی محو و نامحسوس است اما در عوض خط منحنی پائین درها که به نوعی با انحنای سقف، حالتی متقارن دارد توانسته نیم‌رخ خودرو را از سادگی مطلق دور نماید و این قضیه در کنار رینگ‌های اسپرت خوش‌استایل، ترکیب قابل قبولی برای این زاویه ترسیم می‌کند.

اما نگاهی هم به پشت سر خودرو بیندازیم. در این قسمت چراغ‌های درشت و جذاب سراتو در کنار بالچه انتهایی و فلاپ مشکی رنگ سپر، حس و حال روبه‌رو شدن با یک سدان اسپرت را به انسان منتقل می‌کنند و هماهنگی طراحی این قسمت با دماغه نیز ستودنی است. ضمناً گرافیک داخلی چراغ‌های عقب، حالتی فانتزی دارد و در هنگام روشن شدن جلوه خاصی به سراتو می‌بخشد.

البته شاید بگویید این نسل از سراتو به زیبایی مدل فیس‌لیفت 2016 نیست و در برابر مدل 2019 که به تازگی معرفی شده هم حرف چندانی برای گفتن ندارد؛ اما در هر صورت همین نسل نه چندان جدید هم در شرایط فعلی و بازار محدود داخلی ما، جزء زیباترین‌ها در سطح قیمت خودش به حساب می‌آید و از این رو نمره مناسبی در این قسمت به دست می‌آورد.

در داخل کابین هم اوضاع رو به راه است. البته خطوط نسبتاً بی‌روح داشبورد و طراحی ساده کنسول میانی در برابر ظاهر جذاب بدنه، کمی قدیمی به نظر می‌رسند؛ اما اگر سخت‌گیری را کنار بگذاریم می‌توانیم از شرایط کلی کابین ابراز رضایت کنیم. از جمله نکات مثبت طراحی داخلی سراتو می‌توان به ارگونومی مطلوب قطعات و چیدمان جذاب عقربه‌های پشت آمپر اشاره کرد. فرمان هم خوش‌دست است و با انواع و اقسام کلیدهای کنترلی و پدال‌های تعویض دنده، مدرن به نظر می‌رسد.

فضاسازی کابین به نسبت یک سدان جمع‌وجور مناسب است و صندلی‌ها از نظر راحتی وضعیت خوبی دارند. کیفیت متریال نیز با این‌که با شرایط ایده‌آل فاصله دارد اما سرنشینان را راضی نگاه خواهد داشت و این قضیه در کنار مونتاژ کم‌نقص قطعات نشان می‌دهد که خودروهای کره‌ای برای بهبود کیفیت محصولات خود نیز تلاش می‌کنند. البته متاسفانه اپیدمی افت کیفی و شل شدن چرم صندلی‌ها، که همیشه در خودروهای میان‌رده کره‌ای شاهدش بوده‌ایم، اینجا هم دیده می‌شود و امیدواریم که در نسل‌های جدید این مشکل شایع برطرف شده باشد.

در مورد فضای صندوق عقب هم باید بگوییم که وضعیت قابل قبول است و سراتو جای کافی برای استفاده معمول یک خانواده را در اختیار قرار می‌دهد.

خوشبختانه این سراتو از نوع وارداتی است و امکانات و لوازم جانبی‌اش را مثل برادر بزرگ‌تر سایپایی خود از دست نداده! در نتیجه اینجا با لیست بلند بالایی از آپشن‌های رفاهی و ایمنی طرف هستم که از آن جمله می‌توان به سیستم‌های ترمز و پایداری شامل VSM، ESC،  EBD، ABS، کیسه‌های هوا برای سرنشینان جلو به همراه کیسه هوای جانبی و پرده‌ای، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک دو منطقه‌ای همراه با دریچه مجزا برای سرنشینان پشتی، آینه‌های جانبی برقی مجهز به گرم‌کن و تاشو اتوماتیک، آینه وسط الکتروکرومیک، سانروف برقی، صندلی برقی راننده مجهز به حافظه، بلوتوث، کروز کنترل، سنسورهای پارک جلو و عقب، دوربین دنده عقب، گرمکن صندلی‌های جلو به همراه سیستم تهویه صندلی راننده، امکان تنظیم ارتفاع نور چراغ‌های جلو از داخل، پدال‌های تعویض دنده در پشت فرمان، قابلیت تنظیم میزان سفتی فرمان در سه حالت راحت، نرمال و اسپرت، چراغ‌های روشنایی در روز، سنسور نور، سیستم ورود و استارت بدون کلید، روکش چرمی صندلی‌ها و فرمان، چراغ خوش‌آمدگویی و بسیاری موارد دیگر اشاره کرد.

سراتو در اکثر آزمایشات ایمنی، نمرات خوبی به دست آورده است. البته در گزارش IIHS (موسسه بیمه ایمنی بزرگراه‌های آمریکا) در تست سخت‌گیرانه Small overlap front ، مقاومت بخش کناری راننده ضعیف ارزیابی شده اما به غیر از این مورد، در سایر قسمت‌ها مشکلی از بابت امنیت دیده نمی‌شود. لازم به ذکر است که ضعف اشاره شده هم مربوط به تولیدات سال 2014 میلادی است و در نمونه‌های 2015 با اصلاحات صورت گرفته این مشکل مقداری کمرنگ‌تر شده و طبق گزارش موسسه فوق، در مدل‌های سال 2017 نقظه ضعف مذکور به کل برطرف گردیده است.

این نسل از سراتو با دو پیشرانه 1.6 و 2 لیتری که هر دو 4 سیلندر و از نوع تنفس‌طبیعی هستند قدم به سرزمینمان گذاشته است. نمونه‌های 1.6، با این‌که به نسبت حجم موتور قدرت و گشتاور قابل قبولی ارائه می‌کنند اما شتابشان چنگی به دل نمی‌زند و با صفر تا صد رسمی 12 ثانیه‌ای، که در شرایط بنزین و ارتفاع تهران بدتر هم خواهد شد، یک خودروی خیلی معمولی به حساب می‌آیند. اما میهمان ما از نوع 2 لیتری است و با 161 اسب‌بخار قدرت و 209 نیوتن‌متر گشتاور و شتاب رسمی 10.5 ثانیه، عملکرد راضی‌کننده‌ای از خود نشان می‌دهد. البته شاید با خودتان بگویید 1.5 ثانیه که این همه شلوغ‌کاری نداشت اما به این نکته توجه داشته باشید که این فاصله در شرایط تک‌سرنشین و به دور از هر گونه تنش اندازه‌گیری شده و در صورت وجود سرنشین اضافه یا مواردی مثل استفاده از کولر یا مواجهه با سربالایی، اختلاف میان این دو به شدت افزایش خواهد یافت.

اما در مورد مصرف سوخت انتظاراتمان به طور کامل برآورده نشد. البته حتی نمونه دو لیتری سراتو هم به طور کلی خودروی شکمویی نیست اما به نسبت محصولات امروزی چندان کم‌مصرف ظاهر نمی‌شود و در نهایت نمره متوسطی در این پارامتر بدست خواهد آورد.

جعبه‌دنده میهمان ما هم از نوع 6 سرعته اتوماتیک با قابلیت تعویض دستی است و نیروی حاصل از پیشرانه را به چرخ‌های جلو منتقل می‌کند. در مورد عملکرد پیشرانه و جعبه‌دنده در بخش بعدی بیشتر صحبت خواهیم کرد.

صحبت از اعداد و ارقام و پارامترهای کاتالوگی کافی است و حالا باید پشت فرمان بنشینم و آزمون عملی را آغاز کنم تا ببینیم سراتو در عمل چه کاره است.

هنگام خاموش شدن خودرو، صندلی راننده به صورت اتوماتیک مقداری عقب می‌آید تا سوار و پیاده شدن راحت‌تر شود اما وقتی سراتو را استارت می‌زنیم صندلی به تنظیمات قبلی باز می‌گردد.

این نسل از سراتو از نظر طول و عرض اندکی بزرگ‌تر از قبل شده و این قضیه در کنار افزایش فاصله میان محورها، فضای داخلی را کمی دلبازتر و راحت‌تر کرده است. البته ارتفاع این مدل کمتر از نسل قبلی است که این نکته هم به بهبود وضعیت آیرودینامیکی و پایین آمدن مرکز ثقل خودرو منجر شده است.

رانندگی را آغاز می‌کنیم. در همین ابتدای حرکت متوجه می‌شویم سراتو به لطف پنجره‌ها و آینه‌های جانبی بزرگ، دید پیرامونی قابل قبولی دارد؛ البته شیب کاپوت در کنار برآمدگی داشبورد باعث شده که کاپوت از دیدرس راننده خارج شود اما با این حال تسلط کلی بر خودرو مناسب ارزیابی شد. ضمناً سنسورهای جلو و عقب و دوربین پارک هم در مواقع لزوم به کمک ما می‌آیند و اجازه نمی‌دهند که با مشکل خاصی مواجه شویم.

فرمان در حالت کامفورت عملکرد نرمی دارد و به راحتی زیر دست می‌چرخد. جعبه‌دنده 6 سرعته اتوماتیک سراتو نیز با این‌که هنوز از نظر دقت و سرعت کمی از ژرمن‌ها و ژاپنی‌ها عقب‌تر است اما نسبت به خودروهای قدیمی‌تر کره، پیشرفت محسوسی داشته و چه در رانندگی عادی و چه سرعتی، تعویض‌ها و معکوس‌هایش را بدون تاخیر و تقه انجام می‌دهد. ضمناً به لطف تعداد زیاد دنده‌ها، فاصله ضرایب به یکدیگر نزدیک شده و در نتیجه بر خلاف سراتوهای قدیمی (2010 به قبل) در هنگام سبک کردن دنده، با افت شدید دور موتور مواجه نمی‌شویم. خوب با این توضیحات بهتر است که پدال گاز را بیشتر بفشاریم تا ببینیم پیشرانه سر حال سراتو در ترکیب با این جعبه‌دنده، تا چه اندازه ما را راضی خواهد کرد.

با فشردن پدال گاز متوجه می‌شویم که قدرت و گشتاور موتور 2 لیتری سراتو، برای این اتاق کافی است چرا که خودرو با شتاب مناسبی از جا کنده شد. البته اگر توانایی‌های حرکتی خودرو اولویت اول شماست، باید این را در نظر داشته باشید که سراتو، پرشتاب‌ترین انتخاب این رده قیمتی محسوب نمی‌شود؛ اما به طور کلی واکنش‌های پدال گازش بسیار خوب است و می‌تواند بسیاری از رقبای هم‌رده را به چالش بکشاند. خوشبختانه این عملکرد مناسب در سرعت‌های بالاتر و شتاب ثانویه هم ادامه داشت و خیال ما را از بابت سبقت‌گیری در جاده‌ها آسوده کرد. در این شرایط بهتر است که حالت رانندگی را در وضعیت اسپرت قرار دهیم تا فرمان سفت‌تر شود و اطلاعات بهتری از مسیر به ما ارائه نماید. البته از خودروهای میان‌رده دیفرانسیل جلو انتظار دقت عالی از فرمان و فرمان‌پذیری خارق‌العاده نداریم و سراتو هم از این نظر لذت رانندگی در سطح خودروهای گران‌قیمت آلمانی را به ما عرضه نمی‌کند.

جالب است بدانید که بسیاری از مالکین سراتو از احساس ناپایداری بخش انتهایی خودرو در سرعت‌های بالا گلایه‌مند هستند. البته این مشکل در واقع بیش از آن‌که یک عامل خطرناک واقعی باشد، ناشی از احساسی است که از طریق فرمان به راننده منتقل می‌شود. گفتنی است که این مشکل، تنها در سرعت‌های بالاتر از 140 کیلومتربرساعت محسوس به نظر می‌رسد و به همین دلیل بسیار بعید است که در شرایط رانندگی متداول متوجه بروز این احساس ناپداری شوید.

اما با تمامی این صحبت‌ها، در هنگام مواجهه با پیچ‌های تند، جای نگرانی خاصی وجود ندارد زیرا سراتو با حرکات عرضی محدود و عملکرد مناسب سیستم‌های پایداری الکترونیکی خود از پس پیچ‌ها بر می‌آید و اجازه نمی‌دهد که به این راحتی‌ها از مسیر منحرف شوید.

البته ممکن است بگوئید مزدا3 قدیمی‌تر و ارزان‌تر، پایداری بهتری ارائه می‌دهد که من هم این ادعا را قبول دارم؛ اما این را هم در نظر داشته باشید که سراتو این فرمان‌پذیری قابل قبول را همراه با کیفیت سواری اندکی بهتر از مزدا عرضه کرده و به نوعی توانسته توازن مناسبی میان راحتی و جاذبه‌های اسپرت برقرار کند. در مورد ترمزها نیز وضعیت به همین منوال است و در تست‌های صورت گرفته مشکل خاصی در کنترل و مهار اسب‌های زیر کاپوت دیده نشد.

راستی یکی دیگر از نکات مثبت نسل سوم سراتو این است که عایق‌بندی کابین در این نسل، نسبت به گذشته بهبود یافته و در نتیجه صدای پیشرانه و تایرها کمتر از قبل به داخل اتاق نفوذ می‌کند. در حقیقت در دورهای پایین و رانندگی نرمال، آرامش مناسبی در درون کابین برقرار است.

راند نهایی با کیا سراتو

به طور کلی در این بازه قیمتی خودروی ایده‌آل وجود ندارد؛ یکی مثل میتسوبیشی لنسر پایداری فوق العاده‌ای دارد ولی در عوض ظاهرش قدیمی است؛ دیگری مثل کرولا در کیفیت و ماندگاری قطعات حرف اول را می‌زند ولی آپشن‌های زیادی ندارد و یک خودروی دیگر مثل مزدا3 با وجود توانایی‌ها و لذت رانندگی بالا از مشکل خشکی تعلیق و کیفیت سواری نامطلوب رنج می‌برد، حتی هوندا سیویک دوست‌داشتنی هم به دلیل عرضه محدود در کشور، با مشکلات زیادی مثل کمبود قطعات یدکی و بازار دست دوم ضعیف مواجه شده است.

اما سراتو با این‌که در هیچ پارامتری برترین گزینه بازار نیست ولی در عوض می‌تواند در تمامی زمینه‌ها حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد و این قضیه به نوعی برگ برنده این محصول کره‌ای به حساب می‌آید. به زبان ساده‌تر سراتو قادر است اکثر سلایق را با خودش همراه کند. هم به اندازه کافی زیباست و هم قدرت و شتاب مناسبی دارد؛ هم آپشن‌هایش زیاد هستند و هم از نظر دسترسی به قطعات و خدمات شرایط مطلوبی دارد. به غیر از این‌ها در بازار دست دوم کشورمان نیز به راحتی خرید و فروش می‌شود و همچنان پرطرفدار است. پس حداقل در شرایط کشور ما کیا سراتو یک گزینه منطقی به نظر می‌رسد که اگر با برخی مشکلات کیفی مثل افت کیفیت داخلی یا به صدا افتادن زود هنگام قطعات که هنوز کم و بیش در خودروهای کره‌ای دیده می‌شود کنار بیایید شما را به هیچ عنوان ناامید نخواهد کرد.

در پایان جا دارد از آقای احسان احسانی مالک کیا سراتو، که وقت و خودروی خود را در اختیار تیم بررسی «باما» قرار دادند تشکر و قدردانی نماییم.