آمریکایی همیشه محبوب

تست و بررسی شورولت کامارو نسل دوم

7 مهر 1398 17:05

فورد با ارائه مدل ماستنگ در میانه‌های سال 1964، تنها در طی 18 ماه رکورد خیره‌کننده فروش 1 میلیون دستگاهی از خود به جا گذاشت چرا که اولین خالق کلاس جدید پونی‌کار (Pony Car/یک خودرو ماسل با ابعاد کوچک‌تر) آن هم در فرمت دو در کوپه با ساختار 2+2 بود.

در میان همه خودروهای آمریکایی کلاسیک موجود درکشور، شورولت کاماروهای 1974-1977 (فیس‌لیفت اول نسل دوم) را می‌توان ارزان‌ترین آمریکایی‌های کوپه عملکرد محور نامید.اولین رقیبی که به این بازار تشنه و رقیب سرسخت پاسخ داد، شورولت بود که خود را از این بازار پرسود بسیار عقب دید. سال 1967 رقیب ماستنگ با عجله بسیار و بودجه محدود با نام کامارو از در شرکت شورولت خارج شد. تشنگی بازار خودرو آمریکا در برابر خودروهای اسپرت قدرتمند، جمع‌وجور، کوپه 2+2 به اندازه‌ای بالا بود که شورولت با در نظر گرفتن نقاط ضعف و قوت ماستنگ در ارائه کامارو، توانست به رقیب جدی فورد در این بازار بدل شود.

آنچه در ادامه می‌خوانید آزمایش رانندگی دو دستگاه شورولت کامارو نسل دوم بیس مدل 1975 (آبی رنگ) و 1976 Type-LT (قرمز رنگ) است که در زمره پرتیراژترین و محبوب‌ترین نسل‌های این مدل دوست داشتنی است.

نسل دوم شورولت کامارو، نسل تحول

دومین نسل شورولت کامارو در سال 1970 با فرصت طراحی و بودجه بیشتر به بازار معرفی شد. فروش موفقیت‌آمیز نسل اول کامارو که با زمان پختگی و جاافتادن ماستنگ همراه شده بود باعث شد فروش این مدل در بازار افزایش چشمگیر یافته و به رقیب جدی برای ماستنگ تبدیل شود. البته سرعت عمل شورولت در ارائه کامارو و حفظ ذوق طراحی و نوآوری را نیز نباید از یاد برد.

تست و بررسی نسل دوم شورولت کامارو

با این حال نسل دوم شورولت کامارو از سال 1970 تا 1981 در دو مرحله (1974 و 1978) دچار تغییرات اساسی ظاهری (فیس‌لیفت) شد که باعث می‌شود این نسل یکی از متنوع و متفاوت‌ترین طراحی‌های ظاهری در بین مدل‌های کامارو را داشته باشد.

نمای ظاهری شورولت کامارو

آنچه در یک نگاه از اولین فیس‌لیفت شورولت کامارو نسل دوم به چشم می‌آید ابعاد 4963×1889×1247 میلی‌متری آن است که در مقایسه با نمونه پیش از فیس‌لیفت 178 میلی‌متر کشیده‌تر است و با اغراق بیشتری در طراحی کشیده و تیز Swoopy فرو رفته است. این کشیدگی در مقایسه با نمونه پیش از فیس‌لیفت جلوه بسیار بارزی پیدا می‌کند، به شکلی که باعث می‌شود نمونه پیش از فیس‌لیفت (1970-1973) بیشتر از قماش همان سبک طراحی قوطی نوشابه‌ای (Coke Bottle) نسل اول به نظر آید.

نسل دوم شورولت کامارو

تغییرات فاحش تنها به طول بیشتر منتهی نشد. فیس‌لیفت اول شورولت کامارو نسل دوم شامل تغییرات بسیار بزرگ در زمینه طراحی خارجی بود که شاید مهم‌ترین بخش آن در تغییر شکل پنل عقب و تغییر شکل چراغ‌ها از چهار چراغ گرد کوروت مانند به دو چراغ کوچک مثلثی باشد. همچنین دماغه این فیس‌لیفت (1974-1977) شیب بسیار تندتری به خود گرفته و از جلو پنجره کوچک‌تر، سپرهای بزرگ‌تر و چراغ‌های متفاوت بهره می‌برد.

هر دو خودروی مورد بررسی شورولت کاماروهای نسل دوم، فیس‌لیفت اول هستند از این رو تفاوت های ظاهری میان آن‌ها بسیار جزئی است. اما در بیان تفاوت‌های ظاهری نمونه بیس (آبی رنگ مدل 1975) با نمونه Type-LT (قرمز رنگ مدل 1976) باید به سقف نیم چرم (معروف به سقف لاندو/Landau) و لوگوهای Type-LT حک شده بر بدنه خودرو اشاره کرد که وجه تمایز نمای خارجی آن با کامارو بیس است.

طراحی چراغهای شورولت کامارو نسل دوم

با کمی توجه بیشتر به تصاویر می‌توان دریافت که شورولت کامارو در دو حالت باله‌دار و بدون باله عرضه می‌شد که بسیاری از افراد بر حسب سلیقه اقدام به نصب این باله‌ها کرده یا بعضاً آن‌ها را حذف می‌کردند. واقعا نمی‌توان گفت که شورولت کامارو با داشتن این باله زیباتر است یا بدون آن؛ اما بدون شک وجود این باله در نمای عقب، بر کشیدگی و جلوه آیرودینامیک آن می‌افزاید. این مهم در مورد کرکره شیشه عقب نیز صدق می‌کند. کرکره‌ای که در ظاهر جلوه بصری بسیار زیادی به خودرو می‌افزاید اما از داخل اتاق به هیچ وجه جلو دید راننده را نمی‌گیرد.

از دگر وجه تمایز میان شورولت کامارو بیس و نمونه Type-LT در نمای ظاهری می‌توان به داشتن گل سپر جلو و عقب، زه زیر رکاب، ریم‌های اسپرت به همراه کاپ و دور ریم‌های کرومی در نمونه‌های فابریک و شیشه جلو آنتن‌دار در نمونه Type-LT اشاره کرد.

هر دو خوروی مورد بررسی به تایر و ریم‌های اسپرت مجهز شده‌اند که در نمونه بیس ریم‌های آلومینیومی GT Wheels با تایرهای بسیار پهن 295 و در نمونه Type-LT از ریم‌های سنتی و مشهور اِمریکن ریسینگ با تایرهای 285 استفاده شده است که جلوه بصری بسیار زیادی به همراه دارد.

نمای داخلی شورولت کامارو

با ورود به کابین شورولت کامارو Type-LT چند نکته جلب توجه می‌کند که دقیقاً همان تفاوت‌های میان یک شورولت کامارو بیس با نمونه Type-LT. به عنوان مثال در Type-LT فرمان خودرو دارای بشکن است و در وسط غربالک به جای لوگو سه رنگ کامارو، لوگو Type-LT حد شده است که این لوگو بر رو دری‌های یک تکه به جای محل قرارگیری شیشه بالابر نیز قرار دارد، چراکه در شورولت کامارو Type-LT بالابر شیشه‌ها از نوع برقی هستند.

باله عقب در نسل دوم شورولت کامارو

همچنین نمونه Type-LT از پایه به دورسنج پیشرانه مجهز است در حالی که نمونه بیس مورد بررسی از پیش به شیشه‌های برقی و دورسنج مجهز شده است و دیگر به یک شورولت کامارو بیس شباهت ندارد. همچنین صندلی‌های Type-LT با اندکی تفاوت کشیده‌تر و اسپرت‌تر از نمونه بیس شورولت کامارو جلوه می‌کنند که به صندلی خلبانی مشهورند.

به جز آن بقیه موارد در هر دو خودرو یکسان است که شامل مجموعه کنسول و نشانگرهای راننده محور پشت فرمان چهار شاخه اسپرت می‌شود که به شکلی زیبا و قوس‌دار همگی رو به راننده قرار گرفته‌اند تا به هنگام رانندگی مجموعه اطلاعات کاملی از جمله سرعت و دور موتور، دمای آب پیشرانه، ساعت، فشار روغن و ولتاژ دینام را به اطلاع راننده برساند. با این وجود یک سری سه تایی از مجموعه نشانگرهای دمای آب، فشار روغن و ولتاژ خروجی دینام به سبک سنت دیرینه نسل اول شورولت کامارو در محل طلاقی کنسول و داشبورد نمونه Type-LT نصب شده است که جلوه بسیار اسپرت‌تری به خودرو می‌دهد. همچنین وجود سیستم رادیو پخش استاندارد در نمونه بیس نیز نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می کند چرا که در بیشتر خودروهای کلاسیک این نمونه با سیستم‌های مدرن امروزی جایگزین شده‌اند.

شورولت کامارو خودرویی کوپه از کلاس 2+2 است، به این معنا که می‌تواند 4 فرد بالغ را در خود جای دهد. فضای نشیمن جلو کاملاً راحت و جادار است اما به دلیل داشتن ساختار فست‌بک کوپه (Fast Back Coupe) فضای نشیمن عقب برای دو فرد بالغ کمی فشرده و تنگ است. به عبارد دیگر در صورت داشتن قدی فراتر از 180 سانتی‌متر نشستن در ردیف عقب شورولت کامارو می‌تواند بسیار دردسرساز باشد. با این وجود فضای نشیمن عقب برخلاف بسیاری از 2+2های ژاپنی یا اروپایی واقعاً توان جای دادن دو فرد بالغ را دارد و صرفاً جهت زیبایی با صندلی تزئین نشده است.

تجربه رانندگی با شورولت کامارو

کابین نسل دوم شورولت کامارو

با قرار گیری بر نشیمن راحت و بسیار فراخ شورولت کامارو، پیشرانه 350 اینچ مکعبی 5.7 لیتری هشت سیلندر 16 سوپاپ با اشاره به استارت روشن می‌شود. آگاهی از این‌که این پیشرانه در حقیقت پرتیراژترین پیشرانه V8 تاریخ خودروسازی جهان است شنیدن صدای غرش آن را جذاب‌تر می‌کند.

پیشرانه هر دو خودرو مجهز به کاربراتور راچستر کوآدراجت 4 دهانه است و بدون هیچ‌گونه تغییرات فنی تنها در بخش باکس فیلتر هوا و درسوپاپ‌ها دست‌خوش جراحی زیبایی شده‌اند. از این رو می‌دانیم که هر دو پیشرانه توان تولید 165 اسب‌بخار و 355 نیوتون‌متر گشتاور را دارند.

اعداد و ارقام چشمگیر به نظر نمی‌رسند مخصوصاً اگر وزن بیش از 1.6 تن و جعبه‌دنده اتوماتیک قدیمی 3 سرعته ضریب بلند GM TH350 را نیز به آن بیافزاییم. با این جود شورولت کامارو برای شتابگیری تند و تیز و دود کردن تایرهای پهن هیچ تاخیری نمی‌کند اما چرا؟

پیشرانه 8 سیلندر نسل دوم شورولت کامارو

دلیل شتابگیری قابل توجه و قدرتی که خودروهای آمریکایی به آن مشهور هستند آن است که خروجی قدرت و گشتاور پیشرانه‌های آمریکایی به دلیل طراحی فنی میل‌لنگ به شکل کراس (علامت به اضافه) باعث ایجاد احتراق در هر 90 درجه گردش میل‌لنگ می‌شود و این مهم باعث می‌شود قدرت و گشتاور در دورهای بسیار پایین‌تر و با سرعت بیشتری در اختیار اننده قرار بگیرد. به همین دلیل قدرت 165 اسب‌بخاری این خودروها در دور 3800 و گشتاور 355 نیوتون‌متری آن در دور بسیار پایین 2400 به محور عقب منتقل می‌شود. این یعنی مصرف سوخت بهینه‌تر، استهلاک و هزینه نگهداری کم‌تر. میزان مصرف سوخت این خودرو رابطه مستقیمی با میزان گازی دارد که راننده به پیشرانه می‌دهد. با این حال مصرف سوخت ترکیبی آن چیزی در حدود 17 لیتر در هر صد کیلومتر است.

ناگفته نماند که هر دو خودروی مورد بررسی به منظور ارتقا فنی بهبود غرش پیشرانه از ناحیه اگزوز مورد جراحی قرار گرفتند. از این رو سیستم اگزوز دوبل شده و ضمن دوبل شدن منبع اگزوز میانی خودرو، منبع اگزوز بزرگ انتهایی کاملاً حذف شده است تا تنفس بهتر خودرو ضمن افزایش جزئی قدرت و گشتاور، صدای زیباتری نیز تولید کند.

تست و بررسی شورولت کامارو

وجود ریم و تایرهای پهن در زیر اتاق کشیده شورولت کامارو بسیار زیبا جلوه می‌کند اما نقطه ضعف کامارو آن است که میل موج‌گیر در محور عقب برای این خودرو، بر خلاف برادر گرانقیمت‌تر یعنی پونتیاک فایربرد، یک آپشن به حساب می‌آمد از این رو نصب تایرهای پهن باعث می‌شود به هنگام پیچیدن یا سنگین شدن خودرو احتمال برخورد تایر با لبه گلگیرها بسیار افزایش یابد. به همین دلیل با چنین ریم و تایرهای پهنی باید با حساسیت زیاد و سرعت کم دور زد.

رفتار و نحوه سواری شورولت کامارو نسل دوم به دلیل داشتن ساختار اتاق ترکیبی مونوکوک-نیم شاسی معروف به پلتفرم F، به دلیل الهام گرفتن از پلتفرم مشابه و بزرگ‌تر X و بهره‌وری از سیستم تعلیق جناغی دوبل با کمک هیدرولیک و فنر لول در جلو و محور یک تکه فعال با فنر شمش و کمک هیدرولیک در عقب بسیار به برادرهای دیگرش یعنی بیوئیک اسکایلارک (بیوئیک ایران) یا شورولت نووا (شورولت ایران) نزدیک است با این تفاوت که ارتفاع کلی خودرو و نقطه ثقل آن به شکل کاملاً محسوسی پایین‌تر از خودروهای دیگر است و از این رو ضمن داشتن پایداری و تسلط بیشتر بر جاده، اندکی خشک‌تر و دقیق‌تر است. همچنین به دلیل داشتن کالیپر ترمزهای بزرگ‌تر توان ایستایی بهتری نیز به همراه دارد.

بازار شورولت کامارو در ایران

پرتیراژترین شورولت کاماروهای موجود در کشور مربوط به اولین فیس‌لیفت نسل دوم کامارو (دو خودرو مورد بررسی) است و نمونه‌های نسل اول یا نسل‌های بالاتر بسیار نادرتر هستند. با این وجود هنوز هم بیشترین میزان محبوبیت کامارو به نسل دوم آن مربوط می‌شود چرا که پختگی و کاربرد یک خودروی اسپرت کوپه در این نسل به اوج خود رسید. متاسفانه عدم وجود نظارت و توازن در بازار خودرویی کشور قیمت‌گذاری برای این خودرو را هم دچار مشکل کرده تا دست بسیاری از علاقه‌مندان از این خودروها کوتاه بماند.

طراحی متفاوت ریم و تایرهای اسپرت در شورولت کامارو

در میان شورولت کاماروهای نسل دوم در ایران، نمونه‌های پیش از فیس‌لیفت (1970-1973) و نمونه‌های پس از فیس‌لیفت دوم (1978-1982) از دیدگاه تیراژ واردات در بازه اقلیت قرار دارند و در نتیجه به دلیل کمبود واردات قطعات تزئینی و ظاهری، حفظ و نگهداری آن‌ها نیز به مراتب هزینه بردارتر و دشوارتر است.

سخن نهایی

در میان همه خودروهای آمریکایی کلاسیک موجود درکشور، شورولت کاماروهای 1974-1977 (فیس‌لیفت اول نسل دوم) را می‌توان ارزان‌ترین آمریکایی‌های کوپه عملکرد محور نامید که هنوز هم در بازه قیمتی نسبتاً معقولی قرار دارند. اما به یاد داشته باشید که این خودرو به دلیل داشتن ابعاد نسبتاً بزرگ، فضای صندوق و نشیمن کم عملاً خودرویی دو نفره به حساب می‌آید و اگر فاقد خودروی مدرن برای تردد درون شهری نیستید خرید آن به دلیل دشواری در نگهداری و رسیدگی به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.

در پایان از امیراتابک عباسی‌فرد، مالک هر دو کامارو، پیمان ابراهیمی هماهنگ‌کننده این تست و اشکان انیسی به دلیل همکاری و همراهی در تحقق این نوشته نهایت قدردانی را به عمل می‌آوریم.

  • نقاط قوت: اعتبار برند/ خوش‌رخ و با پرستیژ/ تیز و بز/ با دوام/ مناسب برای اجرای حرکات نمایشی/ لذت سواری زیاد/ جلب توجه شدید
  • نقاط ضعف: نبود مکانیک خبره/ نیازمند پارک در پارکینگ/ قطعات تزئینی گران‌قیمت/ مصرف سوخت نسبتاً زیاد/ دشواری سواری در شهر

*عکاس: شهاب انیسی

دیدگاه کاربران
ناشناس 1402/8/24
سلام ماشین های قدیمی واقعا بهترین هنوز که هنوزه رخ دارن وشرف دارن به ماشین های صفر ۰من خودم ی پیکان دارم فرمون هیدرولییک بسیار راضی هستم با پژو ۴۰۵خواستن تاق بزنن قبول نکردم
پاسخ
0
0
0