تست و بررسی پیکاپ فوتون تونلند S دیزلی (نیوفیس)

شاید امریکایی‌های درشت‌هیکل در آن سرزمین پهناور نیازی به هاچ‌بک‌های ریزه میزه نداشته باشند و اهالی انگلستان هم با توجه به قیمت سرسام‌آور بنزین و خیابان‌های تنگ و تاریکشان، خرید یک پیکاپ غول‌پیکر را احمقانه بدانند؛ اما خوشبختانه ما در یک سرزمین منحصر به فرد با جغرافیای خاص، فرهنگ‌های مختلف و سلایق متنوع زندگی می‌کنیم و همین باعث شده اینجا از کیا پیکانتو گرفته تا شورولت بلیزر دلباختگان خاص خود را داشته باشند و چقدر حیف که تاکنون از این پتانسیل به حد کافی استفاده نشده است.

” فوتون تونلند نیوفیس یک آفرودر قابل است و با توجه به گشتاور بالا و ضرائب مناسب سیستم انتقال قدرت، قابلیت عبور از شیب با زاویه 60 درصد را خواهد داشت.“البته در سال‌های اخیر اوضاع اندکی بهبود یافته و به لطف نگاه دقیق‌تر کارشناسان به نیازهای داخلی و صد البته با تشکر از پیشرفت صنعت کشور چین(!) شاهد حضور پررنگ‌تر خودروهایی هستیم که قبلاً به آنها توجه چندانی نمی‌شد. مثلاً همین کلاس پیکاپ آفرودی که در گذشته نه چندان دور به ندرت مورد استفاده قرار می‌گرفت، حالا برای خودش بازاری راه انداخته و نظر مشتریان بسیاری را جلب نموده است. فوتون تونلند یکی از مطرح‌ترین گزینه‌های این سگمنت است که می‌توانیم در بازار محدود داخلی خریداری نماییم.

فرزند قلدر ایران‌ خودرو دیزل که علیرغم فن‌آوری قدیمی مربوط به سال 2011 و کشور مبداء چین (که در آن سال‌ها چندان هم در صنعت خودرو خوشنام نبوده)، توانسته بخشی از نیازهای جامعه را برطرف نماید و در نبود اسطوره‌هایی همچون تویوتا هایلوکس، خوش بدرخشد. بد نیست بدانید که این محصول در بازار رقابتی استرالیا هم فروش نسبتاً خوبی داشته و به واسطه بهره‌مندی از تکنولوژی شرکت‌های چند ملیتی از جمله Cummins و BorgWarner تا حدودی قابل اعتماد نشان می‌دهد. به عبارت دیگر فوتون تونلند از آن دسته چینی‌هایی نیست که به غیر از ایران، هیچ جای دیگری راهش نداده باشند! در این بین تجربه کمپانی فوتون در ساخت خودروهای سنگین هم به کمک آمده تا با یک پیکاپ مقاوم و کارآمد روبرو باشیم.

فوتون تونلند از سال 1393 با تیراژ محدود، در انواع نسخه‌های بنزینی تنفس‌طبیعی، توربو دیزل و توربو بنزینی در کشورمان عرضه شد و در ابتدای کار اکثر مشتریانش را ارگان‌های نظامی و صنعتی تشکیل می‌دادند؛ حالا مدتی است که مردم عادی هم به این کلاس روی خوش نشان داده‌اند و ایران‌ خودرو برای این‌که از رقبای تازه واردی همچون کی ام سی T8 جا نماند تصمیم گرفت نسخه فیس‌لیفت آن را جایگزین مدل قبلی کند.

امروز در بخش تست و بررسی خودرو به سراغ این محصول آمده‌ایم تا ببینیم آیا فوتون تونلند آنقدرها خوب بوده که با یک تغییر چهره و اضافه شدن چند آپشن جزئی بتواند همچنان در کورس رقابت با محصولات جدید باقی بماند یا اینکه تا زمان عرضه تونلند اتوماتیک، که البته در رده قیمتی بالاتری قرار خواهد گرفت، باید صبر نماییم.

فوتون تونلند در مقیاس جهانی یک پیکاپ کاملاً اقتصادی به حساب می‌آید و با توجه به نوع کاربری و قیمت، اصلاً قرار نبوده لوکس و اشرافی باشد؛ در حقیقت برای ساخت این خودرو نکات دیگری مثل هزینه طراحی، زوایای حمله، شکست و فرار، قابلیت باربری، تعادل در آفرود و این قبیل چیزها در اولویت قرار داشته‌اند، به همین دلیل در نسخه‌های اولیه جدا از بحث ابهت که آن هم برای این هیکل درشت و قامت بلند اجتناب‌ناپذیر بوده نکته جذاب دیگری دیده نمی‌شد.

پیشرفت سایر رقبا و عرضه پیکاپ‌هایی که در اوج قلدری، زیبا هم بودند فوتون را برآن داشت تا در سال 2018 دستی به سر و روی فرزندش بکشد و با یک فیس‌لیفت مختصر، چهره جذاب‌تری برای تونلند بوجود آورد؛ ایران‌ خودرو دیزل نیز پس از یک وقفه نسبتاً طولانی این فیس‌لیفت را روی نسخه‌های وطنی اعمال نمود و نمونه مورد بررسی از همین نوع است.

در نسخه جدید جلوپنجره بزرگ‌تر شده و با خطوط شکسته و نوارهای کرومی موازی حس قدرت و جسارت بیشتری به بیننده منتقل می‌کند. چراغ‌ها نیز گرافیک مدرن‌تری دارند و ترکیبشان با این سپر اسپرت و دیلایت‌های جذاب، پیرمرد بیراهه‌نورد قصه ما را جوان‌تر از آنچه که هست نشان می‌دهند. البته در بخش کناری تغییر خاصی حاصل نشده و با همان خطوط ساده و حجم‌های معمولی طرف هستیم؛ فقط در یک حرکت رو به عقب، فلاپ‌های محافظ گلگیر و آینه‌های جانبی دیگر همرنگ بدنه نیستند. گویا هدف این بوده که نگهداری از ماشین در شرایط دشوار کاری و آفرودی تسهیل گردد اما در عمل نیم‌رخ تونلند مقداری ارزان‌تر از قبل به چشم می‌آید.

در انتها نیز به تغییرات جزئی در سپر و گرافیک چراغ‌ها بسنده شده تا مثل گذشته شباهت‌ها به تویوتا هایلوکس غیر قابل انکار باشد. البته در قسمت فوقانی در صندوق هم یک برجستگی روئیت می‌شود، که اندکی جذابیت را چاشنی کار نموده است.

در داخل کابین تغییرات محسوس‌تر‌ است و داشبورد دورنگ فوتون تونلند نیوفیس با این خطوط قدرتی و نمایشگر بزرگ مرکزی حس روبرو شدن با یک خودروی متفاوت را به انسان منتقل می‌کند. صندلی‌ها هم نسبتاً راحت هستند و حالا با این روکش‌های چرمی جذاب‌تر از قبل به چشم می‎آیند.

در خصوص فضاسازی باید گفت که تونلند در برابر آمیکو آسنا (که فقط اندکی از مینی‌بوس کوتاه‌تر است!) حرف چندانی برای گفتن نخواهد داشت، اما به نسبت ابعاد خودش جادار و راحت به نظر می‌رسد و قادر است از 5 سرنشین بزرگسال میزبانی نماید. زیر صندلی‌های عقب هم محفظه‌هایی برای قرار دادن کیسه ابزار و کپسول آتش‌نشانی تعبیه شده که در نوع خودش جالب توجه است.

از لحاظ ارگونومی نیز اوضاع روبه راه به نظر می‌رسد و برای اخت شدن با ماشین به زمان چندان زیادی نیاز نخواهید داشت. البته کیفیت متریال اتاق همچنان جای بحث دارد و پلاستیک خشک بکار رفته در جای‌جای کابین فاصله یک پیکاپ اقتصادی مثل تونلند را با محصولات گران‌تری نظیر هایلوکس به رخ می‌کشاند؛ هرچند باید به فوتون هم حق بدهیم.

همانطور که قبلاً گفتیم این یک پیکاپ اکونومی است و فقط در کشور ما به عنوان خودروی لوکس فروخته می‌شود! تازه ماشین‌های کاری و آفرودی برای بهبود دوام مجبورند از قطعات زمخت‌تری استفاده کنند و اکثر رقبای قیمتی تونلند هم در همین سطح قرار می‌گیرند.

تا یادم نرفته این راهم بگویم که قسمت بار ماشین ابعادی به طول 1520 عرض 1580 و ارتفاع 440 میلی‌متر دارد که با در نظر گرفتن وزن مسافران، امکان حمل 1035 کیلوگرم را به ما خواهد داد.

اگر خواهان امکانات رفاهی پرشمار هستید اینجا خبرهای خوبی برایتان نداریم! فوتون تونلند حتی در نسخه فیس‌لیفت هم آپشن‌های چندان زیادی ارائه نکرده؛ فقط همین چیزهای معمولی مثل: نمایشگر 10 اینچی، رهیاب ماهواره‌ای، تهویه مطبوع، شیشه‌ها و آینه‌های برقی، مه‌شکن عقب، چراغ‌های اتوماتیک با قابلیت تنظیم ارتفاع نور، کروز کنترل، سنسور و دوربین دنده عقب، دو عدد ایربگ و مواردی از این دست که اکثرشان در خودروهای ارزان‌تر هم به وفور یافت می‌شوند. البته در نسخه جدید چند مورد مثل روکش‌های چرم و چراغ‌های روشنایی در روز به فوتون تونلند نیوفیس اضافه شده است، اما حتی این موارد هم برای یک خودرو میلیاردی پیشرفت به حساب نمی‌آید.

در بخش فنی اوضاع مقداری بهتر است و گزینه‌هایی نظیر: سیستم انتقال قدرت سه حالته الکترونیکی (2H,4H,4L)، ترمز دو مداره چهارچرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، سیستم کمکی پایداری الکترونیکی ESP و سامانه کمکی حرکت در سرپایینی HDC اینجا حاضر و آماده هستند تا قابلیت‌های بیراهه‌نوردی خودرو را ارتقاء بخشند؛ هر چند باز هم جای خالی قفل‌دیفرانسیل کاملاً محسوس است.

تونلندهای فیس‌لیفت در دو نسخه توربو بنزینی و توربو دیزل به بازارمان عرضه می‌شوند که از لحاظ موتوری تفاوت خاصی با مدل‌های پیشین ندارند. پیشرانه بنزینی 4 سیلندر 2 لیتری است و با کمک پرخوران توربو چیزی در حدود 200 اسب‌بخار قدرت و 300 نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند؛ اما مهیمان دیزلی امروز ما حتی از برادرش هم بهتر ظاهر شده و با گشتاور وحشتناک 360 نیوتن‌متری که آن هم از دور موتور 1600 الی 3400 در نقطه اوج قرار می‌گیرد جای گله و شکایتی باقی نخواهد گذاشت. البته قدرتش مقداری کمتر است و با 174 اسب‌بخار (دور موتور 3400) در پس مدل بنزینی قرار می‌گیرد، اما برای خودرویی در این سگمنت، میزان گشتاور تولیدی مهم‌تر است. از لحاظ وزن هم تفاوت محسوسی میان این دو دیده نمی‌شود و نماینده گازوئیل‌سوز با وزن 1940 کیلوگرم، فقط 40 کیلو سنگین‌تر است.

حال ممکن است بگوئید این همه گشتاور کجا رفته که شتاب صفر تا صد ماشین حدود 14 ثانیه شده است؟! در پاسخ باید گفت که پارامترهای مختلفی نظیر: وزن، ضرائب گیربکس و دیفرانسیل، قطر چرخ، آیرودینامیک بدنه، نوع سوخت، ساختار کلی پیشرانه از لحاظ نوع احتراق و سایز شاتون و بسیاری موارد دیگر در شتاب و سرعت نهایی خودرو تاثیرگذارند و خودروسازان بسته به کاربری هر محصول تصمیم می‌گیرند که چه میزان قدرت را با چه روشی تولید کنند و چگونه به چرخ‌ها انتقال دهند؛ پیشرانه 4 سیلندر 2.8 لیتری ساخت کمپانی مطرح Cummins هم با توجه به وظایف باربری و آفرودی تونلند، با اهداف قدرتی ساخته شده؛ به همین خاطر با آن نمی‌توانید شتابی مشابه سدان‌های بنزینی (با قدرت و گشتاور مشابه) را تجربه کنید، اما در عوض به هنگام مواجهه با چالش‌هایی که زور زیادی می‌طلبد سربلند خواهید بود.

برای انتقال قدرت هم از جعبه‌دنده 5 سرعته دستی جدید ساخت Zomax استفاده شده و مصرف سوخت خودرو تا 8.7 لیتر در هر صد کیلومتر (شرایط رانندگی ترکیبی) پایین آمده است. سیستم انشعاب یا به عبارتی ترانفسرکیس تولید BorgWarner است، که نیرو را به صورت الکترونیکی میان چرخ‌های عقب و یا در صورت نیاز هر چهارچرخ (سبک و سنگین) تقسیم می‌کند. شاسی هم مستقل است و سیستم تعلیق مستحکم جناغی دوبل در جلو و صلب با فنر تخت در عقب برای خودرویی در این کلاس مناسب به نظر می‌رسد.

راستی بد نیست اشاره کنیم که تونلندهای قدیمی با پیشرانه 2.4 لیتری بنزینی اتمسفریک هم تولید می‌شدند، که فقط سایه‌ای از یک پیکاپ بیراهه‌نورد واقعی را به نمایش می‌گذاشتند؛ با این حال اگر به دنبال یک وانت ارزان‌قیمت با قابلیت‌های حداقلی باشید می‌توانید در بازار دست‎‌دوم‌ها به سراغشان بروید.

حالا برویم و این غول 5.3 متری را استارت بزنیم تا ببینیم آیا در عمل نیز همچون هالک واقعی عمل می‌کند یا مثل بعضی‌ها فقط هیکل گنده کرده؟!

از لحاظ دسترسی به ادوات و ارگونومی که اوضاعش رو به راه است و کلیدهای نسبتاً درشت به راحتی زیر دست لمس می‌شوند؛ دید پیرامونی هم در قیاس با ابعاد بدنه قابل‌قبول به نظر می‌رسد، هرچند طول زیاد و شعاع گردش متوسط فوتون تونلند نیوفیس، ترددهای شهری را تاحدودی دشوار ساخته.

اگر به خودروهای دیزلی عادت نداشته باشید در همین ابتدای کار با شنیدن صدای موتور، احساس غریبگی می‌کنید. احتمالاً رفتار پدال گاز هم برایتان عجیب خواهد بود. به طور کلی نوع احتراق گازوئیل با بنزین متفاوت است و از این رو نباید از خودروهای دیزلی انتظار داشته باشید مشابه محصولات بنزینی عمل کنند. مثلاً همین تونلند توربودیزل حدود 60 نیوتن‌متر بیش از نسخه توربوبنزینی گشتاور تولید می‌کند ولی با این حال شتاب اولیه ضعیف‌تری دارد؛ در عوض زورش بیشتر است و این زور زیادی برای یک پیکاپ بسیار مهم‌تر از اندکی شتاب بهتر خواهد بود. بخصوص در چالش‌های آفرودی یا هنگامی که محفظه بار ماشین پر است می‌توانید با خیال راحت از هر مخمصه‌ای عبور کنید. قیمت گازوئیل هم که قابل قیاس با بنزین نیست و همین دو مزیت (گشتاور بیشتر و هزینه سوخت ارزان‌تر) نظر بسیاری از مشتریان را جلب نموده. فقط باید این را در نظر داشته باشید که کیفیت گازوئیل موجود در کشور چندان جالب نیست و روی راندمان کلی موتور و طول عمر مفید قطعات تاثیر منفی می‌گذارد؛ ضمناً برای بدست آوردن همین سوخت بی‌کیفیت هم باید مسیر طولانی‌تری طی کنید، زیرا اکثر جایگاه‌های شهری فاقد پمپ گازوئیل هستند. تازه قیمت نسخه دیزلی هم مقداری گران‌تر است که در عمل بخشی از صرفه‌جویی حاصله را (به دلیل خواب پول بیشتر) خنثی می‌کند.

به رانندگی بازگردیم؛ پیشرانه فوتون تونلند نیوفیس خیلی سریع اوج می‌گیرد اما به همان سرعت با افت گشتاور مواجه می‌شود؛ در نتیجه برای دسترسی به بهترین شتاب و بازدهی مجبوریم دنده‌ها را مقداری زودتر از حالت عادی سبک کنیم؛ ولی در عوض گشتاور بسیار خوب باعث شده حتی در دنده‌های سبک هم کشش عالی در دسترس باشد و کمتر به دنده‌معکوس محتاج شویم. حداکثر سرعت روی عدد 158 کیلومتر برساعت محدود شده که در ابتدا یک ضد حال اساسی به خریدار می‌زند، اما پس از مدتی متوجه می‌شوید همین میزان سرعت برای یک پیکاپ آفرودر کافی است چراکه اکثر خودروهای این سگمنت (حداقل در این رده قیمتی) به علت مرکز ثقل بالا و سیستم تعلیق خاصشان پایداری ایده‌آلی ندارند و مهارشان در سرعت‌های بالا دشوار است. فوتون تونلند نیز از این قاعده مستثنی نیست و در پیچ‌ها اسیر حرکات گهواره‌ای می‌شود. باز جای شکرش باقی است که آپشن ESP را در اختیار داریم تا بخشی از ضعف‌های ذاتی فوتون تونلند نیوفیس را پوشش دهد.

صدای پیشرانه با خشونت به داخل کابین نفوذ می‌کند و سواری هم مطابق انتظاری که از این سگمنت داریم خشک است. به خصوص در قسمت عقب که تکان‌ها بیشتر هم احساس می‌شوند. در واقع سیستم تعلیق فنرشمش، برای تحمل وزن و فشار بالا ساخته شده و برای همین در هنگام سبک بودن قسمت بار، ضربات زیادی به کابین (به خصوص بخش عقب) منتقل می‌شود. فنرهای جلو هم بازی زیادی دارند و حتی در برخورد با دست‌اندازهای عادی، ماشین را حسابی بالا و پایین می‌کنند؛ با این حال وقتی در یک مسیر آفرود قرار بگیرید همین انعطاف‌پذیری به کارتان خواهد آمد و در بسیاری مواقع از سه‌لنگ شدن خودرو جلوگیری می‌کند. البته اگر هم جایی گیر افتادید می‌توانید حالت انتقال قدرت را به 4H و در موارد دشوارتر 4L تغییر دهید تا از بحران خارج شوید.

به طور کلی فوتون تونلند نیوفیس یک آفرودر قابل است و با توجه به گشتاور بالا و ضرائب مناسب سیستم انتقال قدرت، قابلیت عبور از شیب با زاویه 60 درصد را خواهد داشت؛ همچنین به دلیل فاصله محوری مناسب (3105 میلی‌متر) با مشکلات زاویه شکست امثال آمیکو آسنا نیز روبرو نخواهد شد. حالا نه اینکه بخواهم قابلیت‌هایش را با هایلوکس مقایسه کنم(!) ولی باید اعتراف کرد که توانایی‌ بیراهه‌نوردی تونلند به نسبت اختلاف قیمتی که با نماینده تویوتا دارد قابل ستایش است. البته در نسخه‌های قبلی سیستم ترانسفرکیس گاه دچار اختلال می‌شد که امیدواریم در مدل جدید این مشکل برطرف شده باشد.

راستی ترمزها هم مطمئن بودند و حداقل در مدت زمان کوتاه تست، ضعف خاصی از خود بروز ندادند. فقط ای کاش آپشن‌های بیشتر و کابین راحت‌تری در اختیار داشتیم تا بعد از سفر آفرودی، خستگی از تنمان در می‌رفت، اما راستش را بخواهید تونلند برای مسیرهای عادی زیادی خشن است!

ممکن است بگوئید جنازه هایلوکس را به یک چینی کم نام و نشان ترجیح می‌دهم؛ اما بهتر است کمی واقع‌بین باشید. با پول فوتون تونلند صفر کیلومتر، نمی‌شود یک هایلوکس مدل‌بالا خریداری کرد؛ بدتر این‌که در سال‌های اخیر هزینه‌ نگهداری خودروهای خارجی به شکل احمقانه‌ای افزایش یافته‌ و همین لذت بردن از فرزندان قدیمی تویوتا را برای ما معمولی‌ها دشوارتر از هر زمان دیگر ساخته است. در چنین شرایطی باید گفت اگر پول خرید هایلوکس سالم و تمیز را ندارید، بهتر است به سراغ گزینه‌های صفرکیلومتر چینی وکم ریسک که قبلا آن‌ها را بررسی کرده‌ایم بروید. در بررسی کی ام سی T8، بررسی کلوت مکث‌موتور و بررسی آمیکو آسنا می‌توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید.

البته فوتون تونلند از نظر سطح آپشن به پای رقبایش نمی‌رسد، اما با ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد می‌تواند همچنان به عنوان یک انتخاب خاص و منطقی مطرح باشد. اولین مورد همین پیشرانه گازوئیل‌سوز است، که در خصوص مزایا و معایبش قبل‌تر صحبت نمودیم؛ دومین مورد حضور طولانی مدت در بازار و گستردگی شبکه خدماتی ایران‌ خودرو دیزل (با نمایندگی‌های عادی ایران‌خودرو اشتباه گرفته نشود) در سطح کشور است که برای بیراهه‌نوردان و طبیعت‌گردان یک قوت قلب به حساب می‌آید. در آخر هم باید به توانایی‌های آفرود مناسب ماشین اشاره کرد، که به راحتی نیازهای معمول شما را پاسخگو خواهد بود. فقط در نظر داشته باشید که با عرضه تونلند اتوماتیک در آینده نزدیک احتمالاً بازار دست دوم این محصول قدیمی دچار چالش خواهد شد.

_{عکاس: عرفان اسلام‌پناه}

در مقاله شرایط فروش ایران خودرو دیزل، از آخرین شرایط فروش خودروهای تجاری این شرکت مطلع شوید. همچنین از لینک قیمت خودرو می‌توانید قیمت انواع پیکاپ‌های موجود در بازار ایران از جمله قیمت پیکاپ فوتون تونلند را مشاهده کنید.