تست و بررسی هیوندای ولستر 2016

سال 2011 میلادی کمپانی هیوندای از هاچ‌بک کوپه متفاوتی بنام ولستر رونمایی کرد؛ محصولی که قرار بود به نوعی جایگزین مدل نه‌چندان موفق تیبرون شد و به عنوان نسخه ارزان‌تر و ضعیف‌تر جنسیس کوپه، نظر جوانان و خانم‌ها را به خود جلب نماید. شرکت کره‌ای که از محافظه‌کاری در ساخت تیبرون (همان هیوندای کوپه خودمان) به نتیجه دلخواه دست نیافته بود، این بار احتیاط را کاملاً کنار گذاشت و محصولی منحصربه‌فرد را روانه بازار جهانی نمود.

از همان ابتدای معرفی، طراحی نامتقارن دو سمت خودرو توجهات بسیاری را به خود جلب کرد و این قضیه در کنار فرم خاص سقف و چراغ‌های جالب، ولستر را سر زبان‌ها انداخت و بسیاری از مجلات خودرویی، شکل و شمایل عجیب فرزند جدید هیوندای را مورد نقد و بررسی قرار دادند؛ طراحی ریسکی ولستر اما در نهایت جواب داد و استقبال نسبتاً خوبی از آن شد.

البته بی‌انصافی است که سایر ویژگی‌های مثبت این محصول را نادیده بگیریم و همه چیز را در ظاهر خلاصه کنیم، چراکه هیوندای ولستر در پارامترهایی نظیر ایمنی، آپشن‌های جانبی، قیمت رقابتی و حتی توانایی‌های حرکتی (البته فقط در نسخه توربو) هم محصول به نسبت ارزنده‌ای محسوب می‌شود. البته در این بین مشکلاتی مثل شتاب ضعیف نسخه‌های تنفس‌طبیعی (به خصوص مدل MPI)، کیفیت سواری معمولی و فضای نه چندان جادار کابین از جمله محدودیت‌هایی هستند، که با خرید این هاچ‌بک کوپه مجبورید با آن‌ها کنار بیایید. ضمن این‌که هیوندای ولستر از نظر بازار دست دوم هم شرایط چندان خوبی در کشورمان ندارد و علیرغم جذابیت‌های ظاهری و قیمت نسبتاً مناسب، به سختی به پول نقد تبدیل می‌شود.

حال اگر با خواندن این مقدمه همچنان به هیوندای ولستر علاقه دارید، در ادامه «باما» همراه باشید، تا در مورد سایر ریزه‌کاری‎‌های این خودرو با شما صحبت نمائیم.

هیوندای ولستر یکی از جسورانه‌ترین طراحی‌ها را در میان تمامی محصولات هم‌قیمت و هم‌دوره خود داراست، به شکلی که هنوز بعد از گذشت یک دهه از معرفی، هنوز هم آثار چندانی از قدیمی شدن و یا از مدافتادگی در ظاهرش دیده نمی‌شود.

دماغه هاچ‌بک جسور هیوندای شباهت‌های زیادی با نسخه فیس‌لیفت جنسیس کوپه دارد و با چراغ‌های خشن و ورودی هوای نسبتاً بزرگ سپر، چهره‌ تهاجمی برادر بزرگ‌تر و قوی‌ترش را شبیه‌سازی نموده است؛ ولی در سایر زوایا استایلش منحصربه‌فرد به نظر می‌رسد.

در قسمت کناری، که شاهد اوج خلاقیت طراحان در ساخت خودرویی با دو چهره بوده‌ایم. در یک سمت ستون B عقب‌تر رفته و در بزرگ خودرو، نمای ظاهری یک کوپه تمام عیار را به تصویر کشیده است اما سمت مقابل (به اصطلاح سمت شاگرد) شاهد دو در برای خروج ساده‌تر سرنشینان عقب هستیم. این قضیه جدا از جذابیت‌های ظاهری و راحتی، در بحث ایمنی هم مفید واقع شده چراکه سرنشینان عقب دیگر نمی‌توانند از سمت خطرناک خیابان از خودرو خارج شوند. به خصوص که فضای ردیف عقب هیوندای ولستر بیشتر برای کودکان مناسب است و حالا دیگر حتی در صورت فراموشی استفاده از قفل کودک، خطری متوجه حال فرزندانمان نخواهد شد.

در بخش انتهایی خودرو هم فرورفتگی‌های جالب در صندوق در تلفیق با گلگیرهای برآمده و اگزوزهای دوگانه مرکزی، حس هیجان‌ را به بیننده منتقل می‌کنند.

تازه این‌ها تمامی نکات نبودند و ریزه‌کاری‌هایی مثل محل قرارگیری دستگیره در عقب، هواکش‌های تزئینی روی کاپوت، رینگ‌های جذاب و شیب عجیب سقف، دست به دست هم داده‌اند، تا هیوندای ولستر از هر زاویه متفاوت و خاص جلوه کند. البته قبول دارم که میهمان امروز ما طراحی عامه‌پسندی ندارد، اما این یکی از ارزان‌ترین خودروهایی است که می‌توانید با آن در خیابان جلب توجه کنید!

کابین هیوندای ولستر از سه دیدگاه قابل بررسی است؛ اول زیبایی ظاهری، دوم کیفیت متریال و سوم ارگونومی و کارآیی.

در خصوص بخش اول اوضاع در عالی‌ترین سطح قرار دارد و خطوط جسورانه داخلی، ضمن رعایت اصول هارمونی، فضایی جذاب و  هیجان‌انگیز را خلق نموده‌اند. البته شاید بگویید شکل و شمایل قسمت دنده یا فرمان می‌توانست مقداری بهتر از این‌ها باشد، اما با یادآوری سال طراحی و دقت به نکاتی مثل کنسول جذاب مرکزی، نشانگرهای اسپرت پشت‌آمپر و خلاقیت در محل قرارگیری دکمه استارت و ظاهر جالب دریچه‌های تهویه، می‌توانیم نمره کامل این بخش را به نماینده هیوندای اعطا کنیم.

در مورد کیفیت متریال اما اوضاع در سطح متوسط قرار دارد. البته طبق شواهد عینی، اکثر ادوات کابین در کیلومترهای بالا هم سلامتشان را حفظ نموده‌اند، اما خشکی پلاستیک‌های بکار رفته در برخی قسمت‌ها در کنار ماندگاری پایین روکش صندلی‌ها و فرمان (در نمونه‌های با کارکرد بالا) ثابت می‌کند، که هیوندای ولستر در این پارامتر به سطح رقبای ژاپنی‌ خود نرسیده است.

آخرین مورد بحث ارگونومی و کارآیی است. جایی که هیوندای ولستر از شرایط ایده‌آل فاصله گرفته و ضعف‌هایی از خود نشان می‌دهد. مثلاً شیب انتهای سقف، با این‌که در بهبود ظاهر و ضریب پسا تاثیر داشته، اما فضای بالای سر سرنشینان عقب را محدود ساخته است و این قضیه در کنار کوچک بودن جای پا باعث شده که افراد قدبلند (یا حتی با قد متوسط) روی صندلی عقب احساس راحتی چندانی تجربه نکنند؛ همچنین جالیوانی‌های ثابت وسط در این بخش، ولستر را عملاً به خودرویی 4 نفره (آن هم نه 4 بزرگسال بلندقامت) تبدیل نموده است.

جدا از این‌ها سقف پانورامیک که در قسمت انتهایی فاقد پوشش است، در روزهای آفتابی سرنشینان عقب را در معرض تابش نور خورشید قرار می‌دهد که در برخی مواقع آزاردهنده است. حتی محل قرارگیری دکمه استارت هم علیرغم تمامی جذابیت‌های ظاهری از نظر اصول طراحی مشکل دارد، چراکه ممکن است افراد ناآگاه آن‌را با دکمه پاور سیستم صوتی اشتباه بگیرند. ضمناً فرم خاص ستون انتهایی در ترکیب با کوچکی شیشه عقب باعث شده که دید پشت سر خودرو ضعیف باشد، هرچند که این ضعف با کمک دوربین و سنسورها پوشش داده شده است.

صندلی‌های جلو راحت و ارگونومیک به نظر می‌رسند و محفظه صندوق نیز به نسبت انتظاری که از این کلاس بدنه می‌رود فضای قابل قبولی در اختیار قرار داده است، اما در هر صورت نمی‌شود هیوندای ولستر را از نظر کارآیی بی‌نقص توصیف کرد؛ هرچند بخشی از این مشکلات جزء طبیعت این کلاس بدنه هستند و حتی در بسیاری محصولات گران‌تر و معروف‌تر این سگمنت نیز شاهد قربانی شدن کارایی در جهت بهبود جذابیت بوده‌ایم.

هیوندای ولستر در نسخه‌های فول آپشن امکانات جانبی مناسبی ارائه می‌کند، که هرچند قابل قیاس با خودروهای امروزی (حتی نمونه‌های چینی) نیست، اما هنوز هم بعد از گذشت این همه سال می‌تواند شما را تا حدود زیادی راضی نگاه دارد. مثلاً در بخش تجهیزات رفاهی گزینه‌هایی نظیر: کیلس و استارتر دکمه‌ای، سیستم تهویه مطبوع الکتریکی، نمایشگر مرکزی و دوربین دنده عقب، بلوتوث، سقف پانوراما و سانروف برقی، صندلی‌ها با روکش چرمی در قسمت جلو مجهز به گرمکن و تهویه، گرمکن فرمان، صندلی راننده با تنظیمات برقی، پدال‌شیفتر، برف‌پاک‌کن هوشمند و فرمان سه حالته در دسترس هستند و امکانات امنیتی مثل: 6 عدد کیسه هوا (جلو، جانبی و پرده‌ای)، سیستم‌های ترمز و پایداری شامل ABS , EBD , BAS , VSM , ESC  ایمنی شما را تامین خواهند نمود.

جدا از این‌ها بررسی گزارشات تست تصادف موسسه Euro-NCAP نشان از استحکام مناسب نماینده هیوندای دارد؛ هرچند 5 ستاره‌ ایمنی که هیوندای ولستر به دست آورده مربوط به سال 2011 می‌شود و ممکن است به نسبت استانداردهای سخت‌گیرانه امروزی از اعتبار کمتری برخوردار باشد، اما با این حال کسب امتیاز 96 از 100 برای ایمنی بزگسالان، 89 برای کودکان و 71 برای سیستم‌های کمکی ایمنی به نسبت بسیاری از رقبای هم‌دوره ولستر عالی بوده است. فقط در قسمت برخورد با عابرین پیاده امتیاز 49 بدست آمده که عدد متوسطی محسوب می‌شود.

اگر اهل شتاب و سرعت باشید، تنها نمونه مجهز به توربوشارژر هیوندای ولستر شما را راضی نگاه خواهد داشت. یعنی همان نسخه‌ای که با 201 اسب‌بخار قدرت و 264 نیوتن‌متر گشتاور، شتاب 7.3 ثانیه‌ای به راننده هدیه می‌دهد و اجازه نخواهد داد در برابر اکثر رقبا کمبود خاصی احساس شود؛ اما صد حیف که تعداد بسیار محدودی از  این مدل به کشورمان وارد شده‌اند و تقریباً تمامی آن‌ها فقط در مناطق آزاد تجاری تردد دارند؛ در نتیجه اکثر طرفداران ولستر چاره‌ای جزء خرید نمونه نه چندان هیجان‌انگیز تنفس‌طبیعی نخواهند داشت. هرچند این نسخه حداقل با اکتان بنزین داخل کشور هماهنگ‌تر است و در نتیجه هزینه نگهداری پایین‌تری روی دوش مالک می‌گذارد.

البته در سال 2016 پیشرانه 1.6 لیتری 16 سوپاپ هیوندای ولستر به سیستم تزریق مستقیم سوخت (GDI) تجهیز شد، تا با 138 اسب‌بخار قدرت و 167 نیوتن‌متر گشتاور چیزی در حدود 10 اسب قدرت و 10 نیوتن‌متر گشتاور بیشتر از نسخه MPI در اختیارمان قرار دهد، اما حتی همین مدل هم نتوانست انتظاراتی که ظاهر تهاجمی ولستر در ذهن ایجاد کرده بود را برآورده سازد.

سوخت‌رسانی بهینه و استفاده از گیربکس چابک دوکلاچه در این مدل، جدا از کاهش مصرف بنزین باعث شد که شتاب صفر تا صد رسمی به عدد 10.3 ثانیه کاهش یابد، که 1.2 ثانیه بهتر از مدل قدیمی است. حالا دیگر به سختی می‌توان از هیوندای ولستر به عنوان خودرویی کند و ضعیف یاد کرد، اما همین که بسیاری از سدان‌های خانوادگی نظیر مزدا 3 و ام‌جی 6 قادرند به راحتی ولستر را شکست دهند، ماهیت اسپرتش را زیر سوال می‌برد. در واقع چنین شتاب و توانایی‌های حرکتی برای یک سدان یا کراس‌اور کاملاً کافی به نظر می‌رسد، اما توقعات از یک هاچ‌بک کوپه بالاتر از این حرف‌هاست.

از دیگر مشخصات فنی نماینده ریزنقش هیوندای می‌توان به مواردی نظیر ترمزهای 4 چرخ دیسکی از نوع خنک‌شونده، سیستم تعلیق مک‌فرسون برای جلو و مستقل چند اتصالی (مولتی‌لینک) برای عقب و استاندارد آلایندگی یورو 5 پیشرانه اشاره نمود.

با ورود به داخل کابین هیوندای ولستر احساس می‌کنید که فضا از آنچه از بیرون به نظر می‌رسید اندکی کوچک‌تر است، اما خوشبختانه این محدودیت روی صندلی‌های جلو چندان به چشم نمی‌آید و در نتیجه پشت فرمان از احساس راحتی نسبی برخورداریم.

صندلی‌های جلو به خوبی اطراف بدن را در بر می‌گیرند و همزمان گودی کمر و زیر زانوها را نیز پر می‌کنند. ادوات هم به غیر از اندک مشکلات که در بخش معرفی کابین به آن‌ها اشاره شد، شرایط خوبی دارند و از نظر ارگونومی می‌توانند در اکثر مواقع شما را راضی نگاه دارند.

کیفیت سواری هیوندای ولستر به نسبت سدان‌های این رده اندکی خشک‌تر به نظر می‌رسد که خوب طبیعی هم هست، اما با در نظر گرفتن کلاس بدنه و فاق کوتاه تایرها و سطح فرمان‌پذیری (به طور خلاصه ذات کوپه‌ها)، می‌توانیم سواری را مناسب بدانیم چراکه حداقل در مسیرهای عادی کوبش‌ و تکان شدیدی در داخل کابین احساس نمی‌شود.

فرمان برقی MDPS در عین نرمی و راحتی، از دقت و شعاع گردش مناسبی برخوردار است، که ترکیب این ویژگی‌ها باهم باعث شده رانندگی در شهر و جاده با هیوندای ولستر ساده باشد. ترمزها نیز هرچند از سطح ایده‌آل فاصله دارند، اما با توجه به توانایی‌های حرکتی متوسط، چالش خاصی برای راننده ایجاد نمی‌کنند و در هنگام لزوم، افسار کوپه نه چندان سریع هیوندای را به خوبی خواهند کشید. عایق‌بندی کابین هم به نسبت انتظاری که از خودرویی در این سطح می‌رود مناسب ارزیابی شد، چراکه حداقل در دورهای پایین‌تر موتور، سکوت مناسبی داخل اتاق حکم‌فرماست.

بزرگ‌ترین مشکل اما بحث شتاب است. نه اینکه هیوندای ولستر خودروی کند و حوصله‌سربری باشد؛ نه! اما واکنش‌های پدال گازش هیچ‌گونه هیجانی در راننده ایجاد نمی‌کند و این قضیه با توجه به کلاس بدنه و مشتریانی که با هزار شوق و ذوق به سراغش آمده‌اند مایوس‌کننده به نظر می‌رسد. البته همانطور که گفتیم شتاب مدل GDI پیشرفت محسوسی نسبت به نسخه قبلی داشته و ترکیب این بهینه‌سازی با تعویض‌های دقیق و سریع گیربکس دوکلاچه اجازه نمی‌دهد در سربالایی‌ها و سبقت‌گیری‌های جاده‌ای با مشکل خاصی مواجه شوید، اما متاسفانه لذت رانندگی در سطح یک خودرو اسپرت را هم به شما ارائه نخواهد کرد. در این بین می‌توانید به سایر خصلت‌های فنی نظیر استهلاک پایین، مصرف سوخت قابل قبول (6.4 لیتر برای رانندگی ترکیبی) و هندلینگ مناسب دل خوش کنید.

هیوندای ولستر، در نسخه تنفس‌طبیعی حاضر در کشور، شتاب و سرعتی در شان یک خودرو اسپرت را به شما ارائه نمی‌کند و با توجه به محدودیت فضای داخلی، برای استفاده‌های خانوادگی نیز چندان مناسب به نظر نمی‌رسد؛ تازه قیمت برخی از قطعات یدکی و بدنه‌اش هم نسبتاً گران است در نتیجه شاید با خودتان بگوئید اصلاً چرا باید به سراغ همچین خودرویی برویم؟! چه بسا علت اصلی بازار دست دوم ضعیف هیوندای ولستر هم مطرح شدن همین سوال در ذهن خریداران باشد.

با این حال نباید انصاف را زیر پا گذاشت؛ هیوندای ولستر مزیت‌هایی دارد که می‌تواند به کمک آن‌ها روی بسیاری از مشکلاتش سرپوش بگذارد و طیف خاصی از مشتریان را به خود علاقه‌مند سازد. مثلاً همین طراحی جذاب و خاص آن هم در این رده قیمتی، برگ برنده بزرگی محسوب می‌شود، زیرا ولستر خودش را لوکس‌تر از آنچه که هست نشان می‌دهد. ضمناً با توجه به کیفیت سواری قابل قبول، استهلاک نه چندان بالا و مصرف سوخت مناسب، می‌شود از این هاچ‌بک کوپه اسپرت، جهت استفاده روزمره نیز بهره برد که همچین آپشنی برای خودروهایی نظیر آلفارومئو جولیتا (بدلیل هزینه نگهداری بالاتر) یا جنسیس کوپه (به دلیل مصرف سوخت بیشتر و سواری خشک‌تر) چندان مهیا نیست.

از نظر سطح آپشن و ایمنی هم که خیالمان راحت است. همچنین در نسخه GDI ضعف شتاب خودرو اندکی بهبود یافته و حالا دیگر حداقل برای لذت شخصی (و نه رقابت با سایر خودروها یا تزریق ادرنالین) می‌توان روی هیوندای ولستر حساب باز کرد. پس اگر مشکلی با عدم تناسب میان ظاهر و باطن خودرو ندارید و از شکست در برابر رقبای قیمتی (حتی برخی از سدان‌های چینی‌) آزرده‌خاطر نمی‌شوید، ولستر می‌تواند انتخاب شایسته‌ای برایتان باشد. به خصوص که سایر رقبای این رده هم محدودیت‌های خاص خودشان را دارند، مثلاً کیا سراتو کوپه مقداری گران‌تر است، رنو اسکالا از نظر ظاهری و بازار دست دوم شرایط ضعیف‌تری دارد و آلفارومئو میتو کوچک‌تر و پردردسرتر است. اما با تمامی این صحبت‌ها فراموش نکنید که هیوندای ولستر فقط در نسخه توربو یک خودرو اسپرت و جذاب به حساب می‌آید و در نسخه تنفس طبیعی (حتی GDI) تنها سایه‌ای از خصلت‌های مسابقه‌ای را به شما نشان خواهد داد.

_{عکاس: سیاوش سیدنژاد}