آشنایی با خودروهای مسابقه‌ای LMH و LMDh

هر شرکت خودروساز براساس دو مجموعه قانون متفاوت، می­‌تواند در دو رده برتر مسابقات 24 ساعته لمان شرکت کند. دور جدید از این مسابقات، 9 رده  LMH و شش رده LMDh را به همراه دارد.

دسته LMH که از حروف نخست عبارت لمان هایپرکار تشکیل شده، از سال 2021 در مسابقات WEC حضور دارد، اما LMDh از سال 2023 تشکیل شده و حرف h در انتهای نام آن به فناوری هیبرید خودروها اشاره دارد.

براساس قوانین LMH، خودروساز می‌­تواند طراحی تمامی بخش‌های خودرو اعم از سامانه هیبرید را برعهده بگیرد. در این رده، سامانه هیبرید باید روی محور جلو نصب شود.

این الزام در LMDh وجود ندارد چراکه برخلاف نمایندگان فراری، تویوتا و پژو، تیم‌های Glickenhaus و Vanwall با خودروهای دیفرانسیل-عقب در رقابت حاضر می‌شوند. در عوض، خودروها باید روی شاسی و تعلیق LMP2 ساخت یکی از شرکت‌های دالارا، مولتی ماتیک، لیژیر (Ligier) یا اورکا (ORECA) طراحی شده باشند.

سامانه هیبرید این خودروها نیز توسط بوش، ویلیامز و ایکس ترک (Xtrac) تولید می­‌شود و خودروسازان تنها می­‌توانند اجزای پیشرانه درون‌سوز، سیستم‌های الکترونیکی و آیرودینامیک بدنه را طراحی کنند. ارقام مربوط به ضریب آیرودینامیک، نیروی وارد بر بدنه، حداکثر قدرت و حداقل وزن خودروهای LMH و LMDh از قبل مشخص شده است.

خودروسازان موظف به ایجاد تمایز در طراحی ظاهری محصولات خود هستند، که البته باید شباهت‌هایی به نمونه جاده­‌ای داشته باشد. پژو 9X8 LMH که بدون باله عقب طراحی شده را باید یکی از نمونه­‌های ساختارشکن بشمار آورد.

رده LMH درواقع جانشین LMP1 شده است، که سابقه آن به میانه دهه 90 میلادی بازمی‌­گردد. پس از تصمیم پورشه و آئودی به خروج از این رده، فقط تویوتا در این بخش از مسابقات باقی ماند. پس از بازنگری FIA و ACO در قوانین، LMH برای نخستین بار در اواخر سال 2018 معرفی شد، که در دو سال بعدی مورد بازبینی قرار گرفت. ایده اولیه LMDh هم در مسابقات 24 ساعته دیتونا IMSA مطرح شد.

یکی از ویژگی‌های مهم LMDh برای خودروسازان این است که می­‌توانند خودروها را علاوه بر مسابقات IMSA ایالات متحده، در WEC نیز شرکت دهند.

خودروهای LMH و LMDh نسبت به پیشینیان خود در LMP1 کندتر هستند. پیمودن یک دور کامل در مسابقات لمان، 3 دقیقه و 30 ثانیه هدف‌گذاری شده است، که 10 ثانیه کندتر از LMP1 خواهد بود.

در سال 2017 و در جریان مسابقات LMP1، راننده تویوتا به نام کامویی کوبایاشی توانست پیست 13.5 کیلومتری لاسارته را در مدت 3 دقیقه و 14.791 ثانیه طی کند. بنابراین خودروی او با سرعت 250.5 کیلومتر برساعت حرکت کرده است.

این وضعیت درباره حداکثر سرعت هم صدق می‌­کند. مثلا تویوتا GR010 هیبرید LMH می‌­تواند به سرعت تقریبا 340 کیلومتر برساعت دست یابد که در مقایسه با نماینده تویوتا در LMP1، 2 واحد کمتر است.

افزایش 150 کیلوگرمی وزن خودروهای LMH و LMDh به علت قوانین جدید را هم باید در نظر داشت.

در ابتدا فقط تویوتا با خودرویی براساس شاسی اورکا در این رده حضور داشت، اما از اواخر سال گذشته پژو هم به این بخش وارد شد. بعدا، شرکت‌های پورشه، فراری، کادیلاک، آکورا و ب ام و هم به جمع سایرین اضافه شدند. البته آکورا و ب ام و در فصل 2023، فقط در مسابقات ایالات متحده شرکت خواهند کرد. بد نیست بدانید که فراری پس از غیبت 50 ساله، در فوریه 2021 از تصمیم خود برای حضور در این مسابقات خبر داد.

در سال 2024، لامبورگینی و آلپاین هم به جمع سایرین اضافه می­‌شوند. برخلاف برند ایتالیایی، آلپاین در IMSA حاضر نشده و لااقل در سال نخست فقط بر WEC تمرکز دارد.

حداقل نیروی خودروهای مسابقات WEC باید 520 کیلووات معادل با 687.5 اسب‌بخار باشد. نهایت قدرت سامانه هیبرید موجود در خودروها باید 200 کیلووات (268 اسب‌­بخار) در خودروهای LMH و 50 کیلووات (67 اسب­بخار) در خودروهای LMDh باشد، ضمن ­این‌که خروجی کلی پیشرانه خودروهای LMDh نباید از همتایان LMH بیشتر باشد.

مزیت بهره­‌مندی خودروهای LMDh از سامانه چهار چرخ محرک، زیر سایه مقررات مسابقه بسیار کمرنگ شده است. سامانه هیبرید در محصولات تویوتا و فراری از سرعت 190 و در محصول پژو از سرعت 150 کیلومتر برساعت وارد مدار می‌­شود که احتمالا مزیت خاصی به ویژه در عبور از پیچ‌ها تولید نخواهد کرد.

حداقل وزن برای خودروهای تک و دو دیفرانسیل، به ترتیب 1030 و 1040 کیلوگرم تعیین شده است.

واقعیت این است که به علت سختگیری مقررات، فضای محدودی برای نوآوری خودروسازان در طراحی خودروهای LMH و LMDh وجود دارد. شاید خلاقیت در طراحی آیرودینامیک بدنه، مهمترین فضا برای پیاده کردن ایده های جدید باشد.