از دورانی که چری مدل‌های اقتصادی کپی‌برداری شده نظیر QQ (ام وی ام 110) و A15 (ویانا) را می‌ساخت زمان زیادی گذشته، اما در طول این مدت گام‌های پیشرفتش هرگز متوقف نشده و حالا به جایگاهی رسیده که می‌تواند نیم‌نگاهی هم به بازارهای پر رقابت جهانی داشته باشد.
البته شاید تا قبل از معرفی تیگو 7 خیلی‌ها به پتانسیل چری ایمان پیدا نکرده بودند اما عملکرد کم عیب و نقص این کراس‌اور خوش‌ساخت نظر بسیاری را تغییر داد. اصلاً موفقیت همین محصول بود که زمینه را برای بلندپروازی‌های بیشتر و عرضه خودروهای لوکس‌تر نظیر تیگو 8 و تیگو 9 مهیا ساخت. حال دیگر تیگو 7 پیش‌قراول کمپانی به حساب نمی‌آید و پرچم را به برادران تازه واردش سپرده است، اما خود نیز از قافله ترقی جا نمانده و با یک تیپ ظاهری جدید و مقداری اصلاحات فنی به میدان بازگشته تا جلوتر از ام وی ام X55 پرو و عقب‌تر از فونیکس تیگو 8 پرو، از امپراطوری چری دفاع نماید.
مدیران خودرو هم که با ثبات خوبی محصولات شریک چینی را در کشورمان به‌روزرسانی می‌کند تصمیم گرفته نسخه جدید یا به عبارتی پرو از تیگو 7 را تحت برند لوکس خود یعنی «فونیکس» جایگزین مدل قبلی نماید تا از رقبایی نظیر فیدلیتی، دیگنیتی پرایم، کی ام سی K7 و لاماری ایما عقب نماند.
ما هم امروز در بخش تست و بررسی خودرو به سراغش آمده‌ایم تا ببینیم آیا تغییرات صورت گرفته روی این کراس‌اور خوش‌قیافه به اندازه‌ای پررنگ و محسوس بوده که ارزش پرداخت چند صد میلیون وجه اضافه (اختلاف قیمت با نسل قبل در بازار آزاد) را داشته باشد یا خیر؟! لطفاً شما هم در این بررسی کوتاه «باما» همراه باشید.
بررسی طراحی ظاهری فونیکس تیگو 7 پرو
در گذشته نه چندان دور هر ماشین برای خودش شخصیت مستقلی داشت و با چهره‌ای منحصربه‌فرد، از خواهران و برادرانش تشخیص داده می‌شد؛ ولی حال مدتی است که کمپانی‌ها تصمیم گرفته‌اند از یک زبان طراحی مشترک برای تمامی محصولات خانواده خود استفاده نمایند. با این روش هم هزینه طراحی پایین می‌آید و هم اصالت بالا می‌رود؛ تازه می‌شود با صرفه‌جویی ایجاد شده، فیس‌لیفت‌ها را تسریع نمود تا مدل قبلی از مد بیفتد و مشتریان به تعویض ماشین با نسخه جدید ترغیب شوند؛ خلاصه‌اش این است که سود بیشتری توی جیب کمپانی‌ها خواهد رفت! خوب وقتی ژرمن‌ها به این سبک روی آورده‌اند دیگر از چینی‌ها چه توقعی میتوان داشت؟!
چری هم جدیداً از همین سیاست پیروی می‌کند. مثلاً میهمان امروزمان به شکل غیرقابل انکاری شبیه به فونیکس تیگو 8 شده و اینطور به نظر می‌رسد که لباس‌های برادر بزرگ‌ترش را به تن کرده است! البته بگذارید «تیگو 8 سواران» نگران این قضیه باشند چون خریداران تیگو 7 قطعاً از اینکه ماشین‌شان با محصولی گران‌تر اشتباه گرفته می‌شود خوشحال هم هستند!
چری در زبان جدید طراحی خود، خطوط مستقیم و خشن را جایگزین حجم‌های اغراق‌آمیز گذشته نموده و سعی دارد ظاهر فرزندانش را با متدهای روز هماهنگ سازد. این قضیه در مورد فونیکس تیگو 7 پرو هم به وضوح مشاهده می‌شود و چهره ماشین با این با این جلوپنجره بزرگ کهکشانی، چشمان باریک عصبانی، رینگ‌های زیبای 18 اینچی و خطوط مستحکم و عضلانی، اسپرت‌تر و گیرا‌تر از قبل شده است. ستون C هم از طرح به اصطلاح معلق بهره می‌برد و گرافیک زیبای داخل چراغ‌ها بر جذابیت کلی خودرو افزوده‌اند.
هماهنگی خوبی میان قسمت‌های مختلف وجود دارد؛ در واقع طراحان موفق شده‌اند بدون برهم زدن سادگی و هارمومی، به عنصر زیبایی دست یابند. البته ممکن است بگوئید این روزها چراغ به هم پیوسته عقب زیادی تکراری شده و پلاستیک‌های پیرامونی و سراگزوزهای فیک ماشین هم مقداری توی ذوق می‌زنند اما با تمامی این صحبت‌ها باید پذیرفت که تیگو 7 پرو یکی از خوش‌قیافه‌ترین کراس‌اورهایی است که در بازار محدود ما آن هم در این رده قیمتی میتوان خریداری کرد.
بررسی کابین فونیکس تیگو 7 پرو
تحولات بیرونی در داخل کابین هم ادامه داشته و حالا با فضایی به مراتب شیک‌تر سر و کار داریم. البته نسل چری تیگو 7 هم انصافاً اتاق زیبا و باکیفتی داشت، اما وقتی داخل فونیکس تیگو 7 پرو بنشینید دیگر آن مدل به چشمتان نخواهد آمد! الگوی کلی داشبورد بر مبنای خطوط افقی ترسیم شده و با استفاده از سبک مینیمال و پنل‌های لمسی، فضایی مدرن را پیش رویمان قرار داده است. فرمان هم به شکل D درآمده و نمایشگر عریض مرکزی ما به یاد محصولات ب‌ام‌و می‌اندازد.
استفاده از اهرم دنده الکترونیکی، ترمز پارک برقی، کلیدهای خوش‌دست پیانوئی و تنظیمات لمسی سیستم تهویه، دست به دست هم داده‌اند تا حال و هوای مدرنیته کابین افزایش یابد. حتی نشانگرهای کلاستر هم که در نسل قبل ترکیبی از دیجیتال و آنالوگ بودند یا یک صفحه نمایش کامل تعویض شده‌اند.
کیفیت ساخت نیز مقداری ارتقاء یافته و ترکیب هوشمندانه چرم با پلاستیک نرم در ترکیب با رنگ‌بندی مناسب و مونتاژ دقیق قطعات، جذابیت‌های لوکس کابین را ارتقاء بخشیده‌‌اند. البته هنوز هم با لمس قسمت‌هایی پایینی (که خیلی در معرض دید قرار ندارند) و رودری‌های عقب، حالت اقتصادی ماشین لو می‌رود ولی اگر خیلی سخت‌گیر نباشیم می‌توانیم به سادگی از این موارد عبور کنیم.
صندلی‌های فونیکس تیگو 7 پرو نیز ارگونومی به نسبت خوبی دارند و جای پا و سر برای تمامی سرنشینان کافی است؛ حتی با اینکه صندلی ردیف عقب از تنظیمات خاصی بهره نبرده ولی باز هم مشکلی برای افراد بلندقامت ایجاد نخواهد کرد. محفظه صندوق نیز چیزی در حدود 475 لیتر گنجایش دارد که حداقل برای سفرهای عادی کافی خواهد بود؛ به خصوص که با خواباندن صندلی‌ها میتوان این فضا را تا 1500 لیتر افزایش داد.
بررسی امکانات فونیکس تیگو 7 پرو
فونیکس تیگو 7 پرو برخلاف تشابهات ظاهری که با فونیکس تیگو 8 دارد از نظر سطح آپشن به نسل قبل خودش نزدیک‌تر است و متاسفانه از گزینه‌های کمک‌رانندگی هوشمند و رادارهای برادر متمول خود بهره‌ای نبرده. با این حال امکانات ماشین به اندازه‌ای هست که اکثر نیازهایتان را پاسخ دهد. مثلاً در بخش ایمنی وجود 6 کیسه هوا (جلو، جانبی و پرده‌ای)، کنترل کشش و پایداری الکترونیکی، سیستم کمکی حرکت در شیب و انواع تجهیزات جانبی ترمز نظیر ABS, EBD, BAS, BOS, EBA، از شما محافظت خواهند کرد. ضمناً 5 ستاره ایمنی CNCAP هم نشان از استحکام بدنه و عملکرد صحیح سامانه‌های مورد اشاره دارد. تازه چری ادعا کرده در نسل جدید برخی از قسمت‌ها تقویت شده‌اند و در مقابل ضربات وارده عملکرد بهتری از خود نشان خواهند داد.
برای رفاه راننده و سرنشینان فونیکس تیگو 7 پرو نیز گزینه‌های زیادی نظیر: نمایشگر 10.25 اینچی مرکزی مجهز به رهیاب ماهواره‌ای فارسی، بلوتوث، قابلیت Mirror Link، دوربین‌های پیرامونی با امکان نمایش 360 درجه، سنسورهای پارک عقب، سیستم پایش فشار باد تایرها TPMS، کلاستر دیجیتال 7 اینچی، صندلی‌های جلو مجهز به گرمکن و تنظیمات برقی، نورپردازی داخلی، کول باکس، شارژر بی‌سیم، ترمز پارک الکترونیکی به همراه اتوهلد، کروز کنترل، حسگر نور، چراغ مشایعت، امکان انتخاب حالت‌های رانندگی ECO و Sport، تودوزی چرمی دو رنگ، تهویه مطبوع دوکاناله با قابلیت پاکسازی هوا، دریچه تهویه مجزا برای سرنشینان عقب، سیستم ورود و استارت بدون کلید، صندوق عقب برقی با امکان کنترل از روی سویچ، سقف پانوراما بازشو با سایه‌بان برقی، قابلیت استارت موتور از راه دور با ریموت و آینه‌های تاشو برقی مجهز به گرمکن در نظر گرفته شده که برای خودرویی در این سطح راضی‌کننده است.
بررسی مشخصات فنی فونیکس تیگو 7 پرو
ساختار کلی پیشرانه فونیکس تیگو 7 پرو مشابه با نسل قبل است و این یعنی زیر کاپوت با همان پیشرانه 1.5 لیتری توربو سر و کار داریم؛ ولی اینجا یک سری تغییرات (عمدتاً نرم‌افزاری) صورت گرفته که تعداد اسب‌های زیر کاپوت را از 147 به 157 راس و گشتاور را از 210 به 230 نیوتن‌متر رسانده. البته این افزایش قدرت در بخش گیربکس تاحدی خنثی می‌شود چراکه روی نسخه پرو دیگر خبری از جعبه‌دنده 6 سرعته دوکلاچه نیست، بلکه یک گیربکس CVT با خصلت‌های اقتصادی بیشتر و لذت رانندگی کمتر وظیفه انتقال قدرت را بر عهده گرفته است. با این حال جای نگرانی خاصی نیست چراکه سری جدید جعبه‌دنده‌های ضریب پیوسته چری خنگ‌بازی مدل‌های قدیمی را ندارد و در این بین مجبور نیستیم دردسرهای نگهداری از سیستم کلاچ دوبل را هم تحمل کنیم.
راستی تا یادم نرفته این را هم بگویم که فونیکس تیگو 7 پرو همچنان یک کراس‌اور دیفرانسیل جلو است و از این رو علیرغم گشتاور مناسب و ارتفاع نسبتاً خوب از سطح زمین به درد بیراهه‌نوردی نخواهد خورد. مصرف سوختش هم 6.9 لیتر برای شرایط رانندگی ترکیبی اعلام شده است که هرچند در عمل (آن هم با کیفیت بنزین و ترافیک تهران) حداقل 15 درصد بیشتر خواهد شد، اما باز هم برای وزن 1540 کیلوگرمی ماشین راضی‌کننده است.
از دیگر مشخصات فنی میهمان امروزمان میتوان به مواردی نظیر: فرمان برقی، ترمزهای چهارچرخ دیسکی که در بخش جلو از نوع خنک‌شونده هستند، سیستم تعلیق مک‌فرسون برای جلو و چند اتصالی (MultiLInk) در قسمت عقب اشاره نمود.
تجربه رانندگی با فونیکس تیگو 7 پرو
خوشبختانه چینی‌ها بعد از مدتی سردرگمی بالاخره متوجه شدند که ماشین فقط 4 چرخ و یک موتور کم‌مصرف نیست، بلکه باید بتواند ارتباط عاطفی با صاحبش برقرار کند؛ از این رو به ارتقاء کیفیت و ارگونومی روی آوردند و برای لذت رانندگی هم اهمیت بیشتری قائل شدند. نتیجه را میتوان پشت فرمان میهمان امروزمان مشاهده کرد. حالا نه اینکه تصور کنید اینجا روح آلفارومئو، شخصیت مرسدس بنز یا لذت رانندگی ب‌ام‌و را تجربه کردیم! خیر؛ این خبرها هم نیست ولی باید اعتراف کرد که شرایط کلی فونیکس تیگو 7 پرو به تولیدات کره‌جنوبی نزدیک شده.
فرمان برقی عملکرد نسبتاً نرمی دارد و کار با اهرم دنده الکترونیکی نیز لذت‌بخش است. از لحاظ دید پیرامونی اوضاع رو به راه به نظر می‌رسد و باتوجه به ارتفاع مناسب از سطح زمین و ابعاد نه چندان درشت بدنه، حس تسلط خوبی بر ماشین حاکم است. نقاط کور طبیعی کراس‌اورها نیز به کمک دوربین 360 درجه و سنسورهای پارک تا حد زیادی جبران شده‌اند. حتی در هنگام پیچیدن (البته اگر میزان گردش فرمان زیاد باشد) دوربین کناری فعال می‌شود که آپشن کارآمدی است. فقط از طراحی کلاستر تمام دیجیتال پیش رو خوشم نیامد، که آن هم یک بحث سلیقه‌ای محسوب می‌شود.
به هنگام رانندگی عادی، سکوت خوبی در داخل کابین حکم‌فرماست اما با افزایش سرعت، صدای باد و موتور به گوش می‌رسد. قدرت و کیفیت سیستم صوتی هم هرچند برای گوش من کافی است ولی قطعاً سیستم‌بازها را راضی نخواهد کرد. با تغییر حالت رانندگی از اکو به اسپرت، شرایط تغییر شگفت‌انگیزی نمی‌کند، اما واکنش‌ها به پدال گاز اندکی بهبود می‌یابد و شتاب‌گیری بهتر می‌شود.
فونیکس تیگو 7 پرو خودروی سبک‌وزنی نیست، ولی 157 اسب بخار قدرت و از آن مهم‌تر 230 نیوتن‌متر گشتاور که از دور موتور 1750 الی 4500 در نقطه اوج قرار دارد، اجازه نمی‌دهد کمبودی از لحاظ شتاب و کشش احساس کنیم. گیربکس هم کارش را درست انجام می‌دهد. البته من شخصاً از سیستم‌های انتقال قدرت حوصله سربر CVT خوشم نمی‌آید و این مدل را دشمن لذت رانندگی می‌دانم اما این بار مجبورم اعتراف کنم از اینکه جعبه‌دنده دوکلاچه قبلی با نمونه ضریب‌پیوسته جایگزین شده خوشحالم؛ در واقع سیستم‌های کلاچ دوبل به خصوص از نوع خشک، علیرغم تمامی خصلت‌های جوان‌پسندانه‌‌‌ای که دارند به درد شهرهای شلوغ و کوهپایه‌ای همچون تهران نمی‌خورند و با دردسرهای پیاپی، تمامی مزیت‌هایشان را از دماغمان در می‌آورند! تازه نسل جدید گیربکس‌‌های CVT چری هم خیلی بهتر از قبل شده و با قابلیت شبیه‌سازی 9 سرعت و کاهش تاخیر اولیه جای گلایه چندانی باقی نمی‌گذارد؛ تازه درنسخه پرو، لگ اولیه توربو کاهش یافته که این قضیه در کنار بهبود قدرت و گشتار به خوبی رفتار آرام‌تر گیربکس را جبران نموده است.
خلاصه مطلب اینکه فونیکس تیگو 7 پرو می‌تواند در شرایط خاص تهران (از لحاظ ارتفاع از سطح دریا و کیفیت سوخت) شتاب صفر تا صدی در حوالی 10.5 الی 10.8 ثانیه را ثبت نماید، که هر چند عالی نیست اما برای یک کراس‌اور خانوادگی کاملاً کافی خواهد بود. حتی در سربالایی‌های شدید هم کشش ماشین مناسب ارزیابی شد.
حرکات عرضی نیز تا حدودی کنترل شده و برای عبور از پیچ و خم جاده‌ها با مشکل حادی روبرو نیستیم؛ البته هنوز هم نباید توقع هندلینگی در سطح یک سدان یا کراس‌اور دو دیفرانسیل را از فونیکس تیگو 7 پرو داشته باشید، زیرا کم‌فرمانی و مقداری حرکات گهواره‌ای جزء خصلت‌های طبیعی کراس‌اورهای میان‌رده دیفرانسیل‌جلو به حساب می‌آیند؛ با این وجود به لطف سیستم تعلیق مولتی‌لینک عقب و همچنین سامانه‌های کمکی پایداری فعال، شرایط نگران‌کننده نیست. به خصوص که ترمزها رفتاری منطقی دارند و به هنگام نیاز واکنش‌های خوبی از خود نشان می‌دهند. فقط درهنگام ترمزگیری شدید، دایو دماغه مقداری بیش از حد انتظار بود، که علت آن را میتوان در مواردی نظیر تفاوت زیاد قدرت میان ترمزهای جلو با عقب و همچنین نرمی تعلیق جستجو کرد.
جالب است که تیگو 7 پرو علیرغم ظاهر اسپرتش، در عمل خانوادگی‌تر شده و با سواری مقداری نرم‌تر و گیربکس رام‌تر، روی راحتی تاکید بیشتری دارد. البته علیرغم بهبود کیفیت سواری همچنان ضربات ناشی از دست‌اندازهای تند و خشن به داخل کابین نفوذ می‌کنند، اما به نسبت انتظاری که از یک کراس‌اور در این سطح داریم اوضاع کلی قابل قبول است.
راند نهایی با فونیکس تیگو 7 پرو
درست است که فونیکس تیگو 7 پرو از لحاظ پیشرانه و سطح آپشن شباهت بسیاری با نسل اول خودش دارد، اما اینطور هم نیست که تغییر محسوسی نکرده باشد؛ مثلاً طراحی داخل و خارجش پیشرفت بسیار خوبی داشته، اصلاحاتی روی ارگونومی فضای داخلی ماشین صورت گرفته و در کنار آن برخی از تجهیزات تکمیل‌تر شده‌اند. بازدهی موتور نیز بهبود یافته و از آن مهم‌تر گیربکس پردردسر دوکلاچه خشک با نوع اقتصادی CVT جایگزین شده است. حتی کیفیت کلی ساخت هم اندکی بهتر از گذشته به نظر می‌رسد. پس باید نسخه پرو را یک جانشین شایسته برای نسل قبل بدانیم.
البته شاید برای آنهایی که اکنون چری تیگو 7 دارند صرفه اقتصادی چندانی نداشته باشد که مبلغ زیادی روی پول ماشین خود بگذارند و آن را با نسل جدید جایگزین کنند ولی برای سایر افراد این یک انتخاب ارزنده خواهد بود. به خصوص که فونیکس تیگو 7 پرو به لطف اشتراکات فنی پرشمار با سایر محصولات چری، مشکل خاصی در خصوص تامین قطعات یدکی فنی ندارد و پیشرانه و گیربکسش هم تاکنون روی ماشین‌های دیگر جواب داده و با شرایط کشور سازگاری داشته است. شبکه خدماتی مدیران خودرو هم که از لحاظ ثبات و گستردگی شرایط قابل‌قبولی دارد.
با تمامی این صحبت‌ها کار فونیکس تیگو 7 پرو آنقدرها هم آسان نخواهد بود. در واقع نسل قبلی این محصول جدا از تمامی شایستگی‌هایش، از نعماتی همچون نبود رقیب قدر در این بخش از بازار و شرایط اقتصادی بهتر در جامعه بهره‌مند بود، اما حالا برادر تازه واردش باید با رقبای پرشماری نظیر فیدلیتی و دیگنیتی یا لاماری ایما و کی ام سی K7 دست و پنجه نرم کند و با توجه یه تورم روز‌افزون، مشتریان را برای پرداخت قیمت‌های وحشتناک‌تر از قبل راضی نماید که قطعاً کار ساده‌ای نخواهد بود.
بیشتر بخوانید:
عکاس: سیاوش سیدنژاد
نویسنده : امین امیری‌فر
منبع : باما
