هنوز هم خیلی‌ها دلشان با چینی جماعت صاف نمی‌شود. تا می‌گویی «ماشین چینی» کهیر می‌زنند و تب می‌کنند. حق هم دارند. کارنامه قبلی این محصولات، حسابی خراب است و بی‌کیفیتی‌شان، بد خاطره‌ای در ذهن مردم ایجاد کرده. یک سری دیگر هم داریم که از خود چینیها، چینی‌تر هستند. پا بدهد، فراری و بنتلی را هم به پای خودروهای ساخت چین، قربانی می‌کنند؛ اما رفقا، فارغ از هر «زنده باد» و «مرده باد» گاهی اوقات هم بد نیست حواشی را زمین بگذاریم و با چشم باز، قضایا را آنطور که هست ببینیم. منصفانه و منطقی. متقن و مستدل. امروز یکی از آن روزهاست. می‌خواهیم با هم درباره یکی از پرحاشیه‌ترین خودروهای روز بازار گپ بزنیم؛ فونیکس تیگو 8 پرو.
در این چهار پنج سالی که باما بخش تست و بررسی خودرو را راه انداخته، نشان داده‌ایم که منصف بودن را خوب بلدیم. هم از مرسدس‌بنز X کلاس انتقاد کردیم و هم از مزایای سورن پلاس گفتیم. ذوق‌زدگی‌مان از تست سری 7 جدید را پنهان نکردیم و ناشی بودنمان پشت فرمان کن‌ام را به شما نشان دادیم. البته در این مسیر، کم هم فحش نخوردیم؛ اما این به تمام تاثیری که روی دانشنامه خودرویی‌تان گذاشتیم، دَر. نشان داده‌ایم که در تست خودروهای چینیها هم موضعی حرفه‌ای داریم. از برلیانس H320 و جک S5 گرفته تا چری تیگو 5 و آریزو 6. بی کم و کاست آنچه دیدیم و در توانمان بود، گفتیم. حالا نوبت تیگو 8 پرو است. خودرویی که این چند وقت، در بیابان خت و خلوت خودروهای جدید، گرد و خاک زیادی به راه انداخته. حالا کو تا ماجرای واردات خودرو به سرانجام برسد. خلاصه که این خودرو، پرآپشن‌ترین و گران‌ترین محصول تولید داخل تاریخ خودروسازی کشور است. البته فعلاً.
فونیکس تیگو 8 پرو از کجا آمد؟
موافق باشید یا مخالف، شرکت‌های خودروساز چینی بیش از آنچه تصورش را بکنید، دارند پیشرفت می‌کنند. نه فقط مالکیت لوتوس و ولوو. نه فقط سهام‌داری در اسمارت، جنرال‌موتورز و فولکس‌واگن. چینیها حالا دارند تبدیل به قطب صنعت حمل و نقل آینده می‌شوند؛ خودروهای خودران. شما نمی‌توانید بزرگ‌ترین کشور تولیدکننده خودرو (26 میلیون دستگاه در سال 2021) باشید و بد باشید.
637950560873485311.jpg)
البته که این حرف‌ها خیلی به مذاق آلمانی‌بازها و آمریکایی‌دوستان و شیفتگان خودروهای کره‌ای و مجذوبان محصولات ژاپنی خوش نمی‌آید. طبیعی هم هست. همین چری را نمی‌شود از یاد برد که اولین خودروساز چینی بازار ایران بود. ام‌وی‌ام 110 کیفیتی تاسف‌بار داشت. نسخه اول X33 وحشتناک بود. این فجایع تاریخی به راحتی از ذهن آدم پاک نمی‌شود؛ اما چری کاری کرد که ما هیچ‌وقت نکردیم؛ تولید، تولید و تولید. مسیر مخالف مونتاژ، مونتاژ و مونتاژ. آنقدر این در و آن در زدند، آنقدر ساختند و خراب کردند، آنقدر توهین شنیدند و طرد شدند تا بالاخره به یک الگوی موفق رسیدند.
تیگو 8 پرو با شاقول و شابلون چری، در قد و قواره چری، با قبلی و فعلی چری، یک خودروی شاخص است. در حد و اندازه خودش، یک تکامل منطقی محسوب می‌شود. برای خودروسازی که رویای حضور مستقیم در آمریکا را دارد ولی اوج هنرش، درخشش در بازارهایی مثل برزیل، مصر، فیلیپین، تایوان، روسیه، ونزوئلا و اروگوئه است، رسیدن به این نقطه خودش فتح اورست به حساب می‌آید. پس سلانه سلانه قدم زدن در خیابان‌های دیترویت (قلب خودروسازی آمریکا) را فراموش کنید. دو بسته کالاندولا (پماد عرق‌سوز شدن) بردارید، می‌خواهیم برویم به آن‌هویی (محل کارخانه چری).
بررسی طراحی فونیکس تیگو 8 پرو
اینکه هر خودرویی، چهارتا کروم روی در و پنجره‌اش دارد، خودش را «پرمیوم» معرفی می‌کند، رسمی بود که با DS شروع شد. اساساً ما در ادبیات جهانی خودرویی، هیچ کلاسی به اسم Premium نداریم. تیگو 8 پرو هم یکی از همان پرمیوم‌های «من‌درآوردی» است. حتی لفظ Luxury هم برای چنین خودروهایی غلط است. لوکس یا لاکچری اشاره به محصولاتی دارد که علاوه بر تزئینات خاص بیرونی و داخلی و استفاده از متریال گران‌قیمت، روی مشخصات فنی هم کار کرده باشد. فراری F8 با آن عظمتش، لوکس نیست. آئودی A5 هم با آن همه دک و پوز، لوکس نیست. کلاً کم پیش می‌آید که خودرویی به معنای واقعی کلمه، هم لوکس باشد هم اسپرت. بنتلی و آستون‌مارتین جزو معدود برندهایی هستند که این دو مفهوم را عمیقاً با یکدیگر ترکیب کرده‌اند.
637950538791092109.jpg)
پس آنچه اینجا روی تیگو 8 پرو می‌بینیم، فقط رفتاری مدرن و پر زرق و برق است. نمی‌شود گفت که چون جلوپنجره کهکشانی دارد و رکاب‌ها و فریم پنجره‌هایش استیل براق است، پس الزاماً یک لاکچری به حساب می‌آید. با این حال تردیدی نیست که چهره این خودرو به مراتب شکیل‌تر از یک کراس‌اوور معمولی خواهد بود ولی خداوکیلی آن فونت بی‌معنی و زشت T-GDI بالای گلگیر چه معنایی دارد؟
البته از حق نگذریم، چری خیلی خوب توانسته جلوی پاندمی جدید طراحی چینیها بایستد. داریم درباره زبان طراحی هیجان‌زده استفاده از جلوپنجره‌های بزرگ حرف می‌زنیم که تا تقی به توقی می‌خورد، یک خودروی چینی از آن استفاده می‌کند. حتی با اینکه خیلی از هم‌وطنانش مثل دانگ‌فنگ T5EVO (بررسی خودرو لاماری ایما)، چری تیگو 3X پلاس (بررسی خودرو ام وی ام X22 پرو) و حتی جک X7 (بررسی خودرو کی ام سی K7) سراغ چراغ‌های باریک رفته‌اند، ولی باز هم با رفتاری عقلانی از این طرح رومخی، پرهیز کرد.
637950543732633163.jpg)
با این حال چهره تیگو 8 پرو خواسته یا ناخواسته خیلی شبیه به نسل جدید تیگو هفت (بررسی خودرو تیگو 7 پرو) شده که از این حیث نمی‌تواند خبر خوبی باشد. با این حال پازل‌های چندتکه زوایا و حجم‌ها، به درستی سر جای خودشان قرار گرفته‌اند تا درنهایت، منطقی یک‌دست را به نمایش بگذارند.
هیچ هندسه بی سر و ته و به زور چپانده شده‌ای دیده نمی‌شود. قاب مه‌شکن با LEDهای توی چراغ می‌خواند. خط جانبی با ریل سقفی می‌خواند. فقط می‌ماند حالت متفاوت چراغ‌های عقب که آن هم یک ناهماهنگی جذاب پیدا کرده است. اینکه طراح نخواسته سقف را مثل سورنتو، ممتد بکشد و شبیه اتوبوس کند، جای تحسین دارد. دست‌کم اینطوری کمی مایه جوان‌گرایی پیدا کرده است. یکی از ویژگی‌های بسیار بارز طراحی انتهایی تیگو 8 پرو، اگزوزهای دوگانه است که برخلاف خیلی از خودروها، واقعاً واقعی هستند.
637950547277574261.jpg)
طراحی داخلی هم یک توسعه عمیق کمی و کیفی را تجربه کرده است. چقدر خوشحالیم که چری سراغ سبک مینیمالیستی رفته و به جای آن تکنیک عوام‌فریبانه «استفاده اغراق‌آمیز از صدها دکمه»، همه‌چیز را به نمایشگر و صفحات لمسی سپرده است. این نقطه‌ای است که چینیها دارند به آن می‌رسند. یک نمایشگر سرتاسری برای اطلاعات پشت فرمان و سیستم کنترلی و سرگرمی، بهترین اتفاق ممکن است. گرافیک عقربه‌های دیجیتالی حقیقتاً مدرن و امروزی شده است.
چیدمان صندلی‌های ردیف دوم فضایی معقول برای سه نفر پدید می‌آورد. ولی منطقی است که بگوییم سه نفر آدم عادی با قد و وزن عادی. اگرچه دسترسی به ردیف سوم خیلی هم راحت نیست ولی 2 نفر هم آن پشت، روی صندلی‌های ساده تیگو 8 پرو جا می‌شوند. شاید جاش اینجا نباشد ولی نه فقط صندلی‌های ردیف سوم قابلیت تاشوندگی دارند بلکه صندلی‌های ردیف دوم را هم می‌شود کاملاً تخت کرد تا ناگهان با فضایی 1900 لیتری روبرو شویم.
637950544654352255.jpg)
تعبیه کردن دریچه‌های تهویه مطبوع به صورت افقی یک‌دست، ایده هوشمندانه برای خالی کردن قسمت بالایی داشبورد بوده. جایی که لخت و عور بودن اصلاً توی ذوق نمی‌زند. البته نمونه آن را پیش‌تر روی آریزو 6 هم دیده بودیم. زیر داشبورد یک ردیف سنتی از دکمه‌های مکانیکی آلومینیومی موسوم به دکمه پیانویی هم نصب شده تا شکل کار حفظ شود. آن پایین، یک اتفاق منحصر به فرد را شاهد هستیم. یک فضای خالی بین کنسول مرکزی و ردیف پایین. این به آن دلیل است که سیستم دسته‌دنده تیگو 8 پرو به صورت Shift by Wire است؛ یعنی عملاً قطعه مکانیکی و درگیرشونده‌ای زیر دسته‌دنده وجود ندارد. سیستم شارژ بی‌سیم موبایل در همین قسمت وجود دارد.
با این همه، در یک چیزی خیلی اغراق شده. استفاده از سیستم صوتی سونی برای این خودرو یک اتفاق خاص به حساب می‌آید. حداقلش در بین چینیها این یک پدیده است. ولی خُب چه اصراری بود که اسپیکرهای روی ستون با آن فریم مشکی و لوگوی بزرگ SONY تا این حد تابلو و ورقلمبیده در نظر گرفته شوند. این حرکت یکجورایی، شبیه تازه به دوران رسیده‌ها بود.
637950548693069970.jpg)
یک نکته مهم را هم باید بگوییم. در این خودرو هنوز هم Finishing (نهایی کردن) کار خوب انجام نشده است. در ریزه‌کاری‌های جزئی، کمی بی‌سلیقگی مشاهده می‌شود. قطعات به‌خصوص روی کنسول وسط و زیردستی، خوب چفت نشده‌اند و گپ یکی دو میلی‌متری بین اتصالات وجود دارد. انگار تمام حواس چری به قسمت جلو بوده. چراکه در ردیف دوم و مثلاً در قسمت رودری‌ها کمی بی‌حوصلگی در مونتاژ دیده می‌شود.
بررسی تجهیزات و آپشن‌های فونیکس تیگو 8 پرو
تمام حرف تیگو 8 پرو همینجاست. آپشن و امکانات و تجهیزات. برگ برندهای که با آن دل می‌دهد و قلوه می‌گیرد. لیست کردن آپشن‌های نرمال این خودرو انصافاً کار عبثی است. پس بیایید برویم سراغ آنهایی که خون را به جوش می‌آورند. تیگو 8 پرو مفهوم کروز کنترل هوشمند را به‌درستی ترجمه کرده است. همان چیزی که از یک کروز تطبیق‌پذیر انتظار داریم. کنترل حرکت با سرعت خودروی جلویی. باور کنید این آپشن راستی راستی کار می‌کرد. ولی خُب وقتی سرعت را روی خودروی جلویی قفل کرده بودیم و به لطف فرهنگ درخشان رانندگی بعضی از رفقا، یک ماشین دیگر جلویمان سبز شد و سیستم هوشمند کمی قاتى کرد. کنترل حرکت در سربالایی و سرپایینی هم داشت ولی متاسفانه وقتی آنها را فعال کردیم، صدای و تق و توق بدی از اکسل بیرون زد.
یک چیز دیگر هم بود که خیلی با آن حال کردیم؛ سیستمی موسوم به TJA (مخفف Traffic Jam Assist). یک چیزی شبیه همان کروز کنترل ولی مخصوص حرکت در ترافیک سنگین با توقف‌های مداوم. تی.جی.ای را قبلاً روی مزدا، هوندا و فولکس‌واگن هم دیده بودیم. یک سیستم دیگر هم بود که به دستیار جلوگیری از تصادف جلو معروف است که در صورت نزدیک شدن به خودرو یا مانع جلویی، به طور هوشمند ترمزگیری می‌کند؛ اما گیر کار آنجا بود که این سیستم تا آخرین لحظه هیچ دخالتی در کار راننده نمی‌کند و همین ماجرا، آدم را جان به لب می‌کرد.
خیلی از خودروهای امروزی به سیستم هشدار ماندن بین خطوط خود می‌نازند. داستان این است که اگر دوربین‌ها خوب کار کنند و خطوط سفید را تشخیص دهند، نهایتاً هنر کنند با خروج از بین دو خط، بوقی، چراغی چیزی روشن می‌شود؛ اما روی این چینی LKAS نصب شده تفاوتی ساختاری با نسخه سنتی دارد. قبلی‌ها سیستم هشدار هستند ولی این سیستم دستیار است؛ یعنی وقتی از خط خارج شدید، فرمان سفت می‌شود و سعی می‌کند شما را بین خطوط نگه دارد. این سیستم زمانی که شما دستور فعال شدنش را بدهید شروع به کار می‌کند. تازه یک دوربین نظارتی روی رفتار راننده هم وجود دارد که عدم هوشیاری هنگام حرکت خودکار را مدام ارزیابی می‌کند. مجموعه این فناوری‌ها منجر به شکل گرفتن سطح 2+ سیستم ADAS (سامانه‌های پیشرفته کمک رانندگی) شده است. خلاصه که تیگو 8 پرو اولین خودرویِ چینیِ تقریباً خودران ایران است.
درباره رادار تصادف عقب بارها شنیده‌ایم. یک سنسور نظارتی که محیطی بیشتر از سنسورهای دنده عقب معمولی را پوشش می‌دهد تا اگر هنگام خروج از پارک یک خودرو، موتورسیکلت، دوچرخه یا هر جنبده دیگری نزدیک شما شد و در نقطه کور قرار گرفت، به شما هشدار بدهد. روی تیگو 8 پرو علاوه بر این، سیستم هشدار روی درب‌های عقب هم هست که مبادا بی‌هوا درب را باز نکنید و بزنید یک موتوری را بترکانید.
باید اعتراف کنیم که حضور یک سری آپشن‌ها که هر روز اسامی‌شان را می‌خوانیم روی این چینی، تعجب‌برانگیز است. مثلاً رادار تابلوخوان که تابلوهای راهنمایی رانندگی خیابان و اتوبان‌ها را اگرچه یکی در میان، ولی می‌خواند. آن بالا پشت آینه، یک دوربین ثبت وقایع هم هست که اگر به آن یک مموری کارت وصل کنید، می‌توانید فیلمی از اتفاقات جلوی خود را ضبط کنید. واقعاً کاربرد این آپشن در ایران چیست؟ ثبت خاطرات یا جلوگیری از سرقت؟ این بیشتر به درد روسیه می‌خورد که دوربین روی داشبورد یا همان DashCam برای اثبات تخلف دیگر راننده‌ها الزامی است.
راستی فرمان دی‌کات به آن عظمت و با آن همه دکمه، چرا نباید گرم‌کن داشته باشد؟ ولی در عوض پشتش پدال تعویض دنده وجود داشت که برای شوماخرهای وطنی یک حس طوفانی به همراه دارد.
637950547079044983.jpg)
همه را گفتیم تا به آن نمایشگر سرتاسری برسیم. نمایشگری 24.6 اینچی که یادآور سیستم مدرن Command مرسدس‌بنز است. از ما به شما گفتن؛ اگر یک روز آریزو 8 فول هم آمد، روی آن همین نمایشگر را خواهید دید. اینکه چه کارها می‌شود با این نمایشگر کرد، خودش داستانی است. از تنظیم میزان نور چراغ گرفته تا کالیبره کردن میزان باز شدن درب صندوق عقب. این آخری خوراک آنهایی بود که سقف پارکینگ خانه‌شان کوتاه است. ولی به طرزی عجیب کاپوت این خودرو خیلی کم باز می‌شود.
یک شگفتی دیگر این خودرو نصب فیلتر N95 بود. چیزی که احتمالاً با اوج‌گیری دوباره کرونا خیلی به کار می‌آید. روی نمایشگر حتی می‌توان میزان آلودگی داخل و بیرون کابین را هم مشاهده کرد.
ولی به نظر ما، جذاب‌ترین بخش بازی با نمای 360 درجه آن بود. باید خدا را شکر کرد. چراکه همین خودرو در بازارهای دیگر با نمایشگر کوچک‌تر عرضه می‌شود.
637950552872293874.jpg)
قبلاً گفتیم که دکمه‌های کنترلی مربوط به تهویه مطبوع به صفحه لمسی زیر کنسول منتقل شده. حتی سرنشینان ردیف دوم هم برای تنظیم دمای دلخواه خود، می‌توانند از یک پنل مستقل استفاده کنند. عالی‌تر اینکه برای سرنشینان ردیف سوم هم دریچه مجزا در نظر گرفته شده است. خلاصه که در زمستان و تابستان به هر 7 نفر باد می‌خورد.
یادتان باشدگرم‌کن و سردکن فقط برای صندلی‌های جلو در نظر گرفته شده. صندلی‌هایی برقی با روکش چرم و 3 حالت حافظه. یک چیز جالبی اینجا وجود دارد و آن هم دکمه‌های تغییر وضعیت صندلی در کناره‌ها است که این امکان را می‌دهد نفرات پشتی هم آن را جابجا کنند. یک چیزی مثل صندلی خودروهای جدید برند جنسیس. بحث صندلی شد این را هم اضافه کنیم که قابلیت ریلی صندلی ردیف دوم بی‌اندازه مفید و کاربردی است.
تیگو 8 پرو یک سری قرتی‌بازی خوشمزه هم دارد. مثل چراغ سقفی‌های لمسی یا باز و بست کردن صندوق عقب با پا وقتی خرید کردیم و دستمان پر است. یا مثلاً می‌شود با ریموت خودرو را در حالت ایمن و ضدسرقت از راه دور روشن کرد که خوراک خنک کردن کابین قبل از سوار شدن در این روزهای گرم تابستانی است. در محفظه پایین‌تر زیرآرنجی یک قسمت کوچک هم تعبیه شده که با روشن شدن کولر، نصفه و نیمه حالت کول باکس پیدا می‌کند.
بررسی مشخصات فنی تیگو 8 پرو
1.5 لیتری توربو. 1.5 لیتری توربو. 1.5 لیتری توربو. چینی‌های جدیدی که از در و دیوار می‌ریختند همه با پیشرانه 1.5 لیتری توربو بودند. یک کپی/پیست طوطی‌وار از پیشرانه‌ای که به خیال سازندگانشان، خیلی مقرون به صرفه و کاربردی است. ولی تیگو 8 پرو این چرخه تکراری را شکست. ناپرهیزی به سبک چینیها. درون سینه آن یک قلب 1.6 لیتری توربو T-GDI دیده می‌شود؛ یعنی هم توربو دارد هم پاشش مستقیم سوخت. قبلاً هیوندای همین ساختار را طراحی کرده بود با این تفاوت که قدرت 1.6 لیتری‌های T-GDI این کره‌ای، تقریباً 60 اسب‌بخار از آنچه روی این چینی می‌بینیم، کمتر بود که خودش به اندازه توان یک پراید است.
فورد هم یک 1.6 لیتری توربو یا به قول خودش EcoBoost دارد که دقیقاً همین 197 اسب‌بخار نیرو را تولید می‌کند. البته هنوز هم رکورد بیرون کشیدن خروجی با چنین ساختاری در اختیار اوپل Cascada با 200 اسب‌بخار است. تیگو 8 پرو 290 نیوتن‌متر هم گشتاور تولید می‌کند که واقعاً عدد فوق‌العاده‌ای است. این پیشرانه که با نام Ateco شناخته می‌شود را چری با همکاری شرکت اتریشی AVL توسعه داد و انصافاً چیز خوبی از آب درآمده است. در ضمن سیستم Start/Stop هم دارد که با روشن کردنش در ترافیک‌ها و توقف‌های نسبتاً طولانی، با خاموش کردن مصنوعی سوخت‌رسانی، مصرف بنزین را کمتر هم می‌کند.
637950554800668216.jpg)
به یکی از چالشی‌ترین بخش‌های این خودرو می‌رسیم. جایی که به زعم مخالفان، بزرگ‌ترین نقطه ضعف تیگو 8 پرو است. این گروه می‌گویند برای کراس‌اووری با این قیمت فضایی، سیستم انتقال قدرت FWD واقعاً ظلم است. بیراه هم نمی‌گویند. تقریباً همه رقبای غیرچینی هم‌قیمت (مخصوصاً دست‌دوم) این خودرو دو محور هستند. موافقان هم نظر خودشان را دارند. به عقیده آنها اصرار روی 4WD یا AWD بودن یک خودرو، فقط به خاطر آفرود است و این قابلیت در پیمایش‌های شهری خیلی به کار نمی‌آید. دو طرف هم حق دارند هم ندارند. نسل سوم لکسوس RX در برخی از تیپ‌های به صورت FWD عرضه می‌شد. آکورا MDX جدید حتی روی یکی از مدل‌های 2022 خودش یک نسخه FWD دارد. ولوو V90، بیوک Enclave، کادیلاک XT5 و حتی فوق لوکسی مثل لینکلن Nautilus هم در برخی از بازارها با محور متحرک جلو عرضه می‌شوند. پس این جمله که یک کراس‌اوور گران‌قیمت الزاماً باید دو محور باشد، قانون نیست. از طرفی دیگر، این جمله هم جای دفاع ندارد که چهار چرخ متحرک‌ها فقط به درد آفرود می‌خورند. انتقال نیرو بین دو محور هم پایداری را بیشتر می‌کند و لذت سواری را.
637950555826106496.jpg)
شتاب صفر تا صد، چیزی است که دوست‌داران این خودرو با آن حسابی فخرفروشی می‌کنند. روی کاغذ تیگو 8 پرو، سورنتو GT لاین را می‌زند، رکستون G4 را می‌برد، کولئوس را می‌شکند و مهم‌تر از همه، گربه سیاه همیشگی‌اش یعنی سانتافه را هم می‌خورد. این افتخارآفرینی را باید مدیون جعبه‌دنده متفاوت 7 سرعته دوکلاچه‌اش بدانیم. جدا شدن از سنت کابوس‌وار CVT های گور به گور شده، حرکتی تحسین‌برانگیز بوده است. راستی بد نیست بدانید که تیگو 7 قبلی جعبه‌دنده‌ای 7 سرعته دوکلاچه داشت ولی تیگو 7 پرو ناگهان CVT شد.
وقتی موتور کم حجم باشد و روی آن یک توربوی متناسب نصب شود، علاوه بر قدرت بالا، مصرف سوخت پایین هم نصیبمان می‌شود. 7 لیتر در هر 100 کیلومتر واقعاً جای دفاع دارد. تازه آن هم با در نظر گرفتن باک 50 لیتری‌اش که می‌تواند ترکیبی دوست‌داشتنی برای مسافرت‌های طولانی‌مدت رقم بزند.
637950556705803271.jpg)
طراحی بدنه طوری انجام شده که این کراس‌اوور 4.7 متری بزرگ‌تر از چیزی که هست نشان می‌دهد. هم زوایای جانبی و هم استفاده از آن رینگ‌های 19 اینچی 235.50 در این موضوع مؤثر بوده‌اند.
تجربه رانندگی با فونیکس تیگو 8 پرو
این دسر رؤیایی با روکشی از طلا و چاشنی‌های رنگارنگ، خوشمزه هم هست؟ تیگو 8 پرو با این همه زلم زیمبو، خوب هم راه می‌رود؟ همه‌چیز را از اول تعریف می‌کنیم. مثل همه خودروهایی که سیستم کیلس دارند، همینکه سوئیچ درون جیبتان باشد، برای باز کردن درب کافیست. ولی با این تفاوت که روی دستگیره درب، دکمه‌ای وجود ندارد و فقط با لمس کردن می‌توانید آن را باز کنید. ارتفاع از سطح زمین آنقدری نیست که نشستن داخلش، نیاز به ژیمناستیک داشته باشد. هنوز درب را نبسته بودیم که متوجه کیفیت خوب رنگ در ریزه‌کاری‌هایی مثل لولاها و زوار تویی شدیم. این قسمت همان‌جایی است که اغلب رنگ شُره می‌کند. صندلی‌اش عجیب راحت بود. از پایین تا بالا، بزرگ. کل شانه و کمر را می‌پوشاند. عرض خودرو آنقدری هست که سازنده ترسی از نصب صندلی‌های بزرگ نداشته باشد.
دکمه استارت آن پایین روی پنل زیر دست راننده، با رنگ زیبایی مشخص است. یک فشار و در این لحظه وارد مدرن‌ترین اتمسفر یک خودروی چینی شدیم. صندلی و فرمان طبق حافظه قبلی تنظیم شدند. به نظر می‌رسد فرمان زیادی تو شکم آدم است. احساس تقه زدن به دسته‌دنده به جای تکان دادن مکانیکی هم احساس جالبی است. نرم و متین راه می‌افتد. صدای جیر جیر لاستیک‌های نو را می‌شود شنید.
637950559034294752.jpg)
راستش را بخواهید هنگام رانندگی گرافیک و دنیای فانتزی روی نمایشگر کاملاً حواسمان را پرت می‌کرد. بله کابین این خودرو، راننده را مدام تحت تأثیر خودش می‌گذارد. حتی روی خیلی از خودروهای کره‌ای هم مُدهای رانندگی بیشتر نمایش و دکوری هستند. ولی روی این خودرو همان لحظه‌ای که حالت رانندگی را روی اسپرت می‌گذاشتیم، دور موتور بالاتر می‌رفت. برعکس وقتی به حالت اکو می‌رفتیم، عملکرد پیشرانه محسوس کندتر می‌شد تا اوضاع مصرف سوخت بهتر شود.
شتاب‌گیری‌اش، راننده را سر شوق می‌آورد. مثل یک بچه سرتق که کسی به گرد پایش نمی‌رسد. وقتی هم که دنده را در حالت دستی می‌گذاشتیم که 290 نیوتن‌متر گشتاور را قلفتی می‌گذاشت دست آدم. ولی امان از تعلیق. تعلیقی که همیشه نرم است و این اصلاً خبر خوبی نیست. فنربندی عقب قشنگ می‌کوبید. طوری که صدایش در کل اتاق می‌پیچید. کمی که سرعت می‌گرفتیم، محور عقب گیج می‌زد. نه خیلی ولی می‌زد. نیاز به زمان زیادی نداشتیم تا قشنگ حس کنیم تیگو 8 پرو واقعاً یک چینی متفاوت است. متفاوت با تمام آنچه تا حالا سوار شده بودیم.
»» مشخصات فنی خودرو تیگو 8 پرو ««
قصد مقایسه نداریم ولی فقط محض یادآوری که با پول این چینی متفاوت می‌توانید کیا اسپورتیج مدل 2016، تویوتا CHR مدل 2017 دفرنسیال جلو، هیوندای سانتافه مدل 2015، تویوتا راوفور مدل 2014، هیوندای وراکروز مدل 2011، نیسان ایکس‌تریل مدل 2016، میتسوبیشی اوتلندر مدل 2017 تیپ 5، هیوندای توسان مدل 2017، دی اس 6 مدل 2018، نیسان جوک مدل 2017 اسپرت و کیا موهاوی 8 سیلندر مدل 2011 هم بخرید. این فقط محض یادآوری بود!
*عکاس: سیاوش سیدنژاد
نویسنده : نیما حدادی
