تست و بررسی اس دبلیو ام G01F

شرکت SWM یا به عبارت دقیق‌تر SVVM، یک موتورسیکلت‌ساز قدیمی ایتالیایی است، که دوران پرفروغ اما کوتاهی را برای حدود 14 سال (از 1971 تا 1984 میلادی) تجربه کرده و پس از آن به فعالیت خود خاتمه داده است. البته بعد از آن حق تولید برخی از محصولات این شرکت میان برندهای دیگر دست به دست شد اما دیگر نامی از شرکت ایتالیایی به گوش نمی‌رسید، تا اینکه بالاخره در سال 2014 گروه Shineray (زیرمجموعه برلیانس چین) تصمیم به سرمایه‌گذاری و احیا این برند نمود تا بلکه بتواند از اعتبار ایتالیا در صنعت موتوری بهره‌مند شود و قدری اصالت برای محصولاتش دست و پا کند.

البته SWM تجربه خاصی در زمینه ساخت خودرو نداشته و حتی چندین دهه از ساخت آخرین موتورسیکلتش‌ می‌گذرد، بنابراین به نظر نمی‌رسد که سوابق شرکت اروپایی مورد اشاره، کمک فنی خاصی «حداقل به بخش خودروسازی» مالک جدید چینی کرده باشد؛ اما تاسیس دفتر طراحی در ایتالیا و تبلیغات گسترده روی دورگه بودن خودرو که تا استفاده از پرچم این کشور روی گلگیرها و غربیلک فرمان هم پیش رفته، نشان از تاکید بسیار زیاد شرکت چینی روی رگ و ریشه اروپایی محصولاتش دارد! اقدامی که به نظر من بیشتر بار منفی به دنبال خواهد داشت؛ در واقع اگر قرار به همچین کاری باشد محصولات ام‌جی که از حدود یک قرن پیش در بریتانیا مشغول خودروسازی (و نه موتورسازی) بوده‌اند نیز باید با پرچم انگلستان روی کاپوت و سقف عرضه شوند! یا اصلاً چرا راه دور برویم؟! مگر همین پیکان خودمان هیلمن هانتر انگلیسی نیست و یا پراید تحت برندهای مزدا (مدل 121) و فورد (فستیوا) تولید نشده؟! آیا باید برای آن‌ها هم از پرچم‌های انگلستان و ژاپن و امریکا استفاده کرد؟! قطعاً خیر! پس بهتر است هرچه زودتر از این ظاهرسازی‌ها گذر کنیم و به سراغ یکی از نمایندگان این خودروساز، که چند وقتی است توسط «سیف خودرو» به کشورمان عرضه شده برویم تا ببینیم SWM G01F در عمل چطور خودرویی است و آیا قادر هست در میان کراس‌اورهای شناخته شده‌تر موجود، عرض اندام نماید یا خیر. پس لطفاً در ادامه «باما» همراه باشید.

سیف خودرو، G01 را در دو نسخه ساده و F به بازارمان عرضه نموده که این دو برادر از نظر فنی فرقی با یکدیگر ندارند، اما اختلاف ظاهری آن‌ها در حدی است که شاید در نگاه اول تصور کنید با دو خودروی کاملاً متفاوت روبرو شده‌اید. 

نسخه ساده یا همان SWM G01 نیز به نوبه خود از طراحی جسورانه و زیبایی برخوردار است و با جلوپنجره بزرگ، چراغ‌های خشن و خطوط برجسته کاپوت و بدنه، حس چالاکی را با چاشنی خصلت‌های ظاهری خانوادگی به بیننده هدیه می‌کند؛ اما در مدل F وضعیت به مراتب هیجان‌انگیزتر شده و کیت مسابقه‌ای بکار رفته در این سری، ظاهر فرزند SWM را به یک کراس‌اور اسپرت تمام عیار شبیه نموده است.

در قسمت دماغه سپری بلند با ورودی هوای بسیار بزرگ که گویا قرار است یک پیشرانه 12 سیلندر را خنک‌کاری کند(!) بیش از هر چیز توجهات را به خود جلب می‌نماید. البته با روی کار آمدن این سپر، جلوپنجره بزرگ قبلی، جای خودش را به مدلی باریک با خطوط موازی چراغ‌ها بخشیده تا اخم و خشونت نگاه خودرو افزایش یابد.

زیرسپر جذاب مشکی‌رنگ بکار رفته در تلفیق با دیفیوزرهای جانبی (که مشابه حرف F طراحی شده‌اند) ما را به یاد تیونینگ‌های سبک JDM ژاپنی‌بازها انداخت، البته با این تفاوت که زیر کاپوت SWM خبری از نیروگاه‌های چندصد اسبی آن‌ها نیست!

در بخش کناری هم خطوط برجسته و عضلانی بدنه در کنار رکاب جذاب و شیب خاص سقف، فرم زیبایی به نیم‌رخ SWM GO1F بخشیده‌اند و بازطراحی رینگ‌ها و استفاده از شیشه دودی عقب نیز در بهبود ظاهر این تازه وارد چینی موثر واقع شده‌اند.

طراحی تهاجمی SWM G01F در قسمت انتهایی حتی با اغراق بیشتر ادامه یافته و سپر مسابقه‌ای عقب با دیفیوزر نمایشی بسیار زیبا و خروجی‌های هوای کناری (که البته آن‌ها هم صرفاً تزئینی هستند و کاربردی برای هدایت هوا ندارد)، حس مواجهه با یک غول وحشی را به انسان منتقل ‌می‌کند. حتی اگزوزهای دوگانه که در مدل ساده حالتی کتابی دارند اینجا با مدل پرشورتر دایره‌ای جایگزین شده‌اند تا به همراه بالچه دوم که زیر شیشه عقب جای گرفته، خشونت را به نقطه اوج برسانند.

البته برای افرادی که به دنبال خودرویی ساده و شیک باشند این حجم از لوازم اسپرت و فانتزی (که جلب توجه بسیاری می‌کند) می‌تواند آزاردهنده تلقی شود که در این صوت مدل ساده (که اتفاقاً ارزان‌تر هم هست) جایگزین مناسبی خواهد بود، اما سبک طراحی سری F برای جوانان جویای هیجان، ایده‌آل به نظر می‌رسد.

از معدود مشکلات ظاهری SWM G01F می‌توان به مواردی مثل کپی‌کاری در برخی قسمت‌ها و همچنین عدم تناسب میان ظاهر و باطن خودرو اشاره کرد، چراکه با روئیت این چهره خشن و مشابه خودروهای قلچماق، انتظاراتمان مقداری بالا می‌رود و ممکن است هوس کنیم سر به سر محصولاتی با طراحی ساده‌تر بگذاریم که در این صورت در گرد تایرهای حریف محو خواهیم شد! نکته آخر هم بحث اختلاف قیمت نسبتاً زیاد میان نسخه ساده با مدل F است که با توجه به یکسان بودن ویژگی‌های فنی، جا دارد که این مورد مقداری تعدیل و اصلاح شود.

با ورود به داخل کابین SWM G01F با فضایی مدرن، جادار و تاحدودی فانتزی مواجه می‌شویم. خطوط داخلی با دقت و به شکل اصولی ترسیم شده‌اند و کیفیت قابل قبول متریال مورد استفاده نیز حس خوبی به سرنشینان میدهد. البته در قسمت‌های زیرین (که چندان در معرض دید و تماس قرار ندارند) پلاستیک خشک نیز بکار رفته، اما پوشش بخش‌های فوقانی نرم و مناسب است.

از دیگر جاذبه‌های کابین SWM G01F می‌توان به مواردی نظیر: فرمان با طرح D، نشانگرهای پشت‌آمپر دیجیتال با قابلیت تغییر پس زمینه، سقف پانورامیک، قسمت‌هایی با طرح فیبرکربن، پنل کنترل سیستم تهویه لمسی و طراحی خلاقانه دریچه‌های مرکزی اشاره نمود. ضمناً SWM سعی کرده به سبک بسیاری از خودروهای امروزی، کلیدهای مختلف و مکانیکی را حذف و تنظیمات را به نمایشگر بزرگ لمسی مرکزی منتقل نماید. این کار باعث شده داشبورد خلوت و مدرن به نظر برسد اما همین فرایند به کاهش سطح تسلط راننده در شرایط خاص منتهی شده است. البته این انتقاد ما مختص SWM نیست و نمی‌خواهیم این خودرو را به جرم چینی بودن گوشه رینگ بیندازیم و گلایه‌هایمان را سرش خالی کنیم، اما برای شخص من سوال است که چرا در شرایطی که استفاده از گوشی هوشمند در پشت فرمان ممنوع شده، تمامی تنظیمات خودروها دارد مشابه همان می‌شود؟! مگر علت ممنوعیت استفاده از گوشی‌های هوشمند، ایجاد حواس پرتی برای راننده نبود؟! خوب الان هم برای فعال کردن بسیاری از آپشن‌ها مجبوریم چشمانمان را از جاده برداریم و به منو ظریف و لمسی پنل‌ها (مشابه موبایل) مراجعه نمائیم، حال آنکه کلیدهای مکانیکی به ظاهر زخمت و قدیمی به راحتی زیر دست قابل لمس بودند.

خوشبختانه به غیر از این نکته در سایر قسمت‌ها مشکل خاص دیگری روئیت نمی‌شود. مثلاً صندلی‌ها طراحی خوبی دارند و ضمن دربرگیرندگی کافی، با بدن انسان سازگار هستند؛ همچنین سقف بلند و فاصله میان محورهای مناسب (2750 میلی‌متر) باعث شده که تمامی سرنشینان از جای کافی برخوردار باشند. دید به جلو و طرفین هم به نسبت ابعاد بدنه کافی است و محدودیت‌های اندک باقی مانده به لطف وجود دوربین 360 درجه و آینه‌های بزرگ و سنسورها و رادارهای مختلف پوشش داده شده‌اند.

برای درک بهتر ابعاد بدنه بد نیست اشاره کنیم که SWM G01F حدود 238 میلی‌متر کشیده‌تر، 18 میلی‌متر عریض‌تر و 70 میلی‌متر بلندتر از چری تیگو 7 است. درخصوص صندوق عقب هم جای نگرانی وجود ندارد چراکه کراس‌اور سیف‌خودرو، محفظه‌ای بزرگ و جادار در اختیارمان قرار داده که در مسافرت‌های خانوادگی کارآمد ظاهر می‌شود.

در این رنج از بازار رقابت سخت و سنگینی میان کراس‌اورهای چینی وجود دارد و اگر خودرویی نتواند آپشن‌های مناسب را در اختیار مشتریان قرار دهد قطعاً قافیه را به رقیبان خواهد باخت. SWM هم با علم به همین موضوع لیست پر و پیمانی از امکانات جانبی را برای نماینده‌اش در نظر گرفته که در آن انواع و اقسام گزینه‌ها از جمله: شارژر بی‌سیم، سقف پانوراما بازشو، تهویه مطبوع اتوماتیک با دریچه جداگانه برای قسمت عقب، تودوزی چرم، صندلی راننده مجهز به تنظیمات برقی بهمراه گرم‌کن و تهویه، کیلس و استارتر دکمه‌ای، ترمز پارک برقی، سیستم مولتی‌مدیا با نمایشگر 10 اینچی لمسی که جدا از نمایش سیستم صوتی و تصویری تنظیمات بسیاری از آپشن‌ها را نیز در خود جای داده، بلوتوث، نمایش 360 درجه محیط پیرامونی، سیستم صوتی Hi-Fi با 9 بلندگو، سامانه ضبط تصاویر، جالیوانی ردیف جلو مجهز به گرمکن و سردکن، چراغ‌های روشنایی در روز، چراغ مکمل جلویی با قابلیت فعال شدن در پیچ‌ها و آینه‌های تاشوبرقی دیده می‌شوند.

البته اگر بخواهیم سخت‌گیر باشیم، می‌توانیم از کمبودهایی مثل تنظیمات دستی صندلی شاگرد و نبود سردکن و تهویه در این قسمت و یا حذف گزینه‌هایی نظیر اتوهلد، آینه وسط الکتروکرومیک، سنسور نور و صندوق عقب برقی گلایه کنیم، اما SWM G01F آنقدر آپشن جذاب دارد که شما را سرگرم کند و اجازه ندهد به این کاستی‌ها دقت چندانی نمائید.

همچنین برای ارتقاء سطح ایمنی خودرو هم آپشن‌های بسیار زیادی نظیر: سیستم‌های ترمز و پایداری شامل ABS , EBD , ESP , TCS، کیسه هوا برای راننده و سرنشین کناری به همراه ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای، سامانه هشدار نقاط کور، سیستم اخطار خروج از خط، کنترل فشار و دمای باد تایرها، سیستم اخطار تصادف از جلو و تشخیص اشیاء متحرک در نظر گرفته شده است، که انصافاً گزینه‌های عالی و کامل‌تر از بسیاری از رقبا به حساب می‌آیند، اما دریافت تنها 2 ستاره ایمنی آن هم از موسسه C-NCAP (و نه Euro-NCAP) باعث شده که با دید تردید به میزان امنیت خودرو بنگریم.

باز هم یک کراس‌اور چینی و باز هم یک پیشرانه 1.5 لیتری توربو! اصلاً نمی‌دانم حوصله‌تان می‌گیرد که این بخش از مقاله را بخوانید یا نه، چون مشخصات فنی کراس‌اورهای جدید چینی به قدری به هم نزدیک شده که احساس می‌کنم مشغول نگارش یک متن تکراری هستم.

به هر حال با گشودن در محفظه پیشرانه SWM G01F با پیشرانه‌ای مشابه با نسخه ساده روبرو می‌شویم؛ یعنی همان پیشرانه 4 سیلندر 1.5 لیتری توربو که با کد DG15T شناخته می‌شود و قادر است در بهترین حالت یعنی دور موتور 5800 حدود 155 اسب‌بخار قدرت تولید نماید و از دور 2000 تا 4200 گشتاور خطی 220 نیوتن‌متری را در اختیار قرار دهد.

این اعداد و ارقام برای خودرویی با وزن خالص 1620 کیلوگرم چندان شگفت‌انگیز به نظر نمی‌رسند. برای درک بهتر قضیه بد نیست اشاره کنیم که یک خودرو معمولی مثل کیا سراتو سایپا به ازای هر تن وزن خود چیزی در حدود 119 اسب‌بخار قدرت و 148 نیوتن‌متر گشتاور در اختیار دارد، حال آنکه این اعداد برای هر تن وزن SWM G01F به ترتیب 96 و 136 هستند. با این وجود به لطف گشتاور خطی که از دور موتور پایین در دسترس است و گیربکس 6 سرعته اتوماتیک، می‌توان امیدوار بود که با خودروی کند و ضعیفی روبرو نباشیم. البته در بخش بعدی یعنی تجربه رانندگی به این مورد بیشتر خواهیم پرداخت.

مصرف سوخت رسمی خودرو هم 9.6 لیتر در هر صد کیلومتر برای رانندگی ترکیبی عنوان شده است، که نشان از بازدهی نه چندان مناسب پیشرانه دارد. البته بخشی از تقصیرات به گردن وزن بالای SWM G01F است، اما در هر صورت رقبایی مثل فیدلتی پرایم و چری تیگو 7، حداقل روی کاغد کم‌مصرف‌تر از این هموطن تازه واردشان نشان می‌دهند.

از دیگر مشخصات SWM G01F می‌توان به مواردی نظیر ترمزهای چهارچرخ دیسکی، سیستم تعلیق مک‌فرسون جلو و مولتی‌لینک عقب با 5 نقطه اتصال، استاندارد آلایندگی یورو 5 و حداکثر سرعت 180 کیلومتر برساعت اشاره نمود.

بالاخره زمان تست عملی فرا رسید؛ در خصوص موقعیت قرارگیری راننده و ارگونومی کلی کابین در بخش‌های قبلی صحبت کردیم، اما اینجا هم خیلی خلاصه بگوئیم که شرایط کلی در داخل اتاق مناسب است و به غیر از نیاز به دقت بالا در هنگام کار با کلیدهای لمسی پنل مرکزی، مشکل دیگری از لحاظ میزان تسلط روی خودرو دیده نمی‌شود. فرمان برقی G01 عملکرد نرم و روانی دارد و سایر ادوات هم به خوبی از پس انجام وظایف خود برمی‌آیند.

عملکرد گیربکس اما از دو دیدگاه قابل بررسی است. اولی مربوط به زمانی می‌شود که مشغول رانندگی عادی یا به اصطلاح خانوادگی باشید؛ در این شرایط نماینده SWM واکنش‌های خوبی از خود نشان می‌دهد و با تعویض‌های نرم و فاصله مناسب میان ضرایب، لبخند رضایت را بر لبانتان جاری می‌سازد؛ اما اگر به‌دلیل چهره خشن G01F هوس رانندگی مسابقه‌ای و شتاب‌گیری و معکوس‌دهی پیاپی به سرتان بزند باید به شما هشدار بدهم که تاخیرهای گیربکس گاه روی اعصبابتان خواهد رفت. این قضیه در کنار وزن سنگین خودرو و لگ اولیه توربو باعث شده‌ که SWM G01F علیرغم ظاهر هیجان‌انگیزش به زحمت بتواند به شتاب صفر تا صدی بهتر از 12.7 ثانیه دست یابد که در برابر بسیاری از رقبای این رده مایوس‌کننده است. با این حال وقتی خودرو مقداری دور می‌گیرد و عوامل بازدارنده اصلی یعنی وزن و لگ توربو تاثیرشان کمرنگ می‌شود، می‌توان به قابلیت‌های حرکتی SWM G01F امیدوار شد. همچنین به لطف گشتاوری که از دور موتور 2000 در اختیار قرار دارد، کشش خودرو در سربالایی‌ها هم رضایت‌بخش است، هرچند با افزایش دور به حوالی 3000 RPM صدای نسبتاً زیادی به داخل کابین نفوذ می‌کند، که چندان هم اسپرت و گوش‌نواز نیست.

سیستم تعلیق اما عملکرد قابل قبولی (به نسبت ابعاد و کلاس بدنه) دارد و حداقل در مسیرهای عادی پیش رو، تکان‌های آزاردهنده‌ای به کابین منتقل نمی‌کند. هرچند رینگ‌های بزرگ 18 اینچی و تایرهای فاق‌کوتاه SWM G01F باعث شده که در مواجهه با دست اندازهای خشک و تیز، ضربات محکمی به شاسی وارد شود که تعلیق SWM توان جذب و هضم آن‌ها را ندارد. البته اندکی خشکی برای یک خودرو کراس‌اور، آن هم از نوع تک‌دیفرانسیل در این رده قیمتی، لازم و ضروری است که اگر این‌طور نبود تعادل خودرو (به دلیل مرکز ثقل بالا) بسیار ضعیف می‌شد، اما داخل اتاق SWM G01F این میزان خشکی اصلاً آزاردهنده نیست.

فرمان‌پذیری نماینده سیف‌خودرو هم با اینکه قابل قیاس با سدان‌های هم‌قیمت نیست، ولی در برابر سایر کراس‌های هم قد و قواره، قابل‌قبول به نظر می‌رسد و در همان سطح رقبا ارزیابی می‌شود. در خصوص ترمزها اما وضعیت خودرو بسیار خوب بود و سیستم 4 چرخ دیسکی، واکنش‌های محکم و مطمئنی از خود نشان داد که با توجه به وزن سنگین خودرو جالب توجه بود.

SWM G01F کراس‌اوری با ظاهر اغواگرایانه اما باطنی کاملاً معمولی است. محصولی که شاید با دیدنش رویای یک رانندگی هیجان‌انگیز را در سر پرورانده باشید، اما باید بدانید که در عمل خصلت‌های خانوادگی آن بر جاذبه‌های اسپرتی‌ غالب می‌شوند. البته وجود لیست بلندبالای آپشن‌های رفاهی و ایمنی در کنار کیفیت سواری قابل قبول، می‌توانند رضایت کلی شما را بدنبال داشته باشند اما در این بین نقطه ضعف‌هایی مثل کمبود ستاره‌های ایمنی و عملکرد ضعیف «سیف خودرو» در عرضه محصولات قبلی (یعنی سوبارو و بیسو)، نکاتی هستند که ممکن است مشتریان را مردد کنند. به خصوص این مورد آخری، نکته بسیار مهمی است چراکه تجربه نشان داده مردم ما بیش از هرچیز نگران وضعیت خدماتی و آینده خودروی خود هستند و هرچقدر هم که روی پرچم ایتالیا و دورگه بودن این قبیل چیزها مانور داده شود، تا زمانی که اوضاع خدمات مشخص نگردد، خودرو توان رقابت (حتی در این بازار بسته) را نخواهد داشت. نمونه‌اش هم آلفارومئو جولیتا که اصلاً فرزند ناف ایتالیا است، اما در بازار دست‌دوم‌ها حتی در برابر رقبای اقتصادی کره‌ای شکست می‌خورد و افت قیمت بیشتری تجربه می‌کند! حالا SWM و بورگوارد و کوپا و هن‌تنگ و سایرین که جای خود دارند!

جدول کامل مشخصات فنی و آپشن‌های SWM GO1F

پس اگر «سیف‌خودرو» به دنبال موفقیت محصولش است، در ابتدا باید شبکه خدماتی خود را گسترش دهد؛ در این صورت می‌توان امیدوار بود که نماینده‌اش با این ظاهر جذاب، آپشن‌های کامل و مشخصات فنی قابل قبول بتواند به فروش مناسبی در کشورمان دست یابد و رقبای هموطن خود یا حتی کره‌ای‌های دست دوم را به چالش بکشاند. اگر این اتفاق بیافتد ممکن است مشتریان از مشکلاتی نظیر ایمنی نه چندان مناسب، شتاب متوسط و تاخیرهای جعبه‌دنده نیز بگذرند، چراکه مزیت‌های G01F (به خصوص مزیت‌های ایرانی‌پسند آن!) به معایبش می‌چربند.

_{عکاس: عرفان اسلام‌پناه}