تست و بررسی رنو فلوئنس دنده‌ ای 2017

شاید خودروسازان فرانسوی و به طور اختصاصی‌ رنو، در زمینه ساخت خودروهای لوکس چندان قوی ظاهر نشده باشند، اما بی‌انصافی است که خدمات ارزنده آن‌ها در تولید محصولات میان‌رده و اقتصادی کارآمد را نادیده بگیریم. خودروهایی نظیر مگان، ساندرو، داستر یا همین فلوئنس، که با خصلت‌های اکونومیک عالی به بازار معرفی شدند و توانستند اعتماد مشتریان جهانی را به خوبی جلب نمایند.

”اگر قصد خرید یک خودرو میان‌رده خانوادگی با برند اروپایی و خصلت‌های اقتصادی را دارید، رنو فلوئنس دنده‌ای می‌تواند یکی از گزینه‌ها باشد.“البته شاید بگوئید چطور می‌شود خودرو نسبتاً گرانی مثل فلوئنس را در رده ماشین‌های اقتصادی طبقه‌بندی کرد؟! در پاسخ باید بگویم اقتصادی بودن فقط در قیمت اولیه خلاصه نمی‌شود، که اگر اینطور بود، مرسدس‌بنز C240 مدل 2003، در میان اقشار متوسط جامعه محبوب‌تر از تندر پلاس صفر کیلومتر می‌شد! در واقع برچسب قیمتی فقط یکی از فاکتورهاست و در این بین پارامترهای مهم دیگری نظیر: استهلاک پایین، مصرف سوخت مناسب، عدم نیاز پیشرانه به بنزین سوپر یا روغن و قطعات یدکی گران‌ نیز در هزینه نگهداری و در نتیجه انتخاب نهایی تاثیر بسزایی خواهند داشت.

خوب حالا برگردیم و نگاهی دوباره به رنو فلوئنس دنده‌ای خودمان بیاندازیم. قیمتش که نسبت به بازار عجیب و غریب کشورمان خیلی وحشتناک نیست، کیفیت ساخت مناسبی هم دارد و با توجه به استهلاک پایین به این زودی‌ها‌ گذرتان را به تعمیرگاه نخواهد انداخت؛ تازه با بنزین‌های کم‌کیفیت و جاده‌های پردست‌انداز ما سازگار نشان می‌دهد و کمتر از رقبای چینی حاضر در این رده گلایه می‌کند. پس تا اینجای کار همه چیز عالی پیش رفته. فقط ای کاش در مورد قیمت قطعات یدکی و خدمات پس از فروش هم می‌توانستم همین خبرهای خوب را ادامه دهم اما صد حیف که اینجا یک پای فلوئنس و نگین‌خودرو می‌لنگد! البته اشتراکات فنی با رنو مگان و حضور پررنگ رنو در بازار کشور همسایه یعنی ترکیه بخشی از این نقطه ضعف را کمرنگ نموده اما متاسفانه مشکل به طور کامل رفع نشده و نگرانی‌ها از این بابت همچنان بر قوت خود باقیست.

مسئله بعدی بازار دست‌دوم ضعیف رنو فلوئنس است. در واقع هرچقدر هم که ما از کیفیت فنی و خصلت‌های مثبت فلوئنس بگوییم، باز هم به سختی می‌شود نسل مُدگرای امروزی را به تحمل این ظاهر ساده و فقر شدید امکانات جانبی راضی نمود؛ تازه بماند که گیربکس دنده‌ای نیز با خصوصیات اخلاقی بشر راحت‌طلب و ترافیک روزافزون شهرها جور در نمی‌آید. مقصر نهایی هم خود نگین‌خودرو است که با قیمت‌گذاری اشتباه اولیه، عرضه محدود و خدمات نه‌چندان مناسب، نتوانست محصولش را در بازار جا بیاندازد.

با تمامی این صحبت‌ها اگر قصد خرید یک خودرو میان‌رده خانوادگی با برند اروپایی و خصلت‌های اقتصادی را دارید، پیشنهاد می‌کنم این مقاله «باما» را از دست ندهید، چون ممکن است رنو فلوئنس دنده‌ای همان خودرویی باشد که به دنبالش می‌گردید.    

رنو در سال‌های اخیر با ارائه محصولاتی نظیر تالیسمان، کولیوس جدید و نسل سوم مگان ثابت کرد که توان ساخت خودروهای شیک و خوش‌قیافه را دارد، اما متاسفانه میهمان امروزمان از تبار ساده‌پوشان این خاندان فرانسوی است و بیش از آنکه یادآور فرزندان خوش‌تیپ و متمول کمپانی باشد ،ما را به یاد بچه‌های محله پایین‌تر یعنی داچیا می‌اندازد. البته در نسخه اتوماتیک وجود دیلایت و مه‌شکن در کنار رینگ‌های اسپرت و زه‌های همرنگ بدنه باعث شده چهره خودرو اندکی شیک‌تر به چشم آید، اما در مدل دنده‌ای این سادگی است که حرف اول را می‌زند.

علی‌رغم تمام سادگی‌هایش، اگر به خطوط طراحی دقت کنید متوجه جذابیت‌هایی هم می‌شوید، که در طول زمان خودشان را به شما ثابت خواهند نمود. در واقع فلوئنس برخلاف چینی‌های پر زرق و برق بازار، در نگاه اول شما تسخیر نمی‌کند، اما بواسطه طراحی اصولی، حالتی ماندگار دارد و به این زودی‌ها چشمتان را خسته نخواهد نمود. مثلاً چراغ‌ها در نهایت سادگی ترسیم شده‌اند، اما هارمونی بسیار خوبی با سایر اجزاء دارند و انحنای خطوط بدنه نیز حالتی آیرودینامیک را پدید آورده‌ که نسبت به خودروهای اقتصادی دیگر شکیل‌تر به نظر می‌رسد. در واقع رنو موفق شده در اوج بی‌ریایی به فرمی هماهنگ و متناسب دست یابد که هرچند کسی را شگفت‌زده نمی‌کند، اما دلزده‌تان هم نخواهد کرد.

داشبورد رنو فلوئنس از حجم‌دهی مناسب و خطوط منحنی جالبی بهره می‌برد که ضمن زیبایی نسبی با ظاهر بیرونی خودرو نیز هماهنگی دارد؛ با این حال کمبود شدید امکانات جانبی در کنار استفاده از متریال خشک در اکثر قسمت‌های کابین باعث شده این جذابیت‌ها چندان به چشم نیایند. البته تیپ فول اتومات با داشبورد دورنگ و امکانات تکمیلی، فضای به مراتب دلچسب‌تری ارائه نموده است، اما داخل اتاق مدل دنده‌ای با پنل تهویه بی‌نهایت ساده و سیستم پخش صوتی کاملاً قدیمی روبرو شدیم، که حسابی توی ذوقمان زد.

صندلی‌های فلوئنس به سبک اکثر محصولات اقتصادی رنو حالتی نیمکتی دارند و بخصوص در قسمت عقب آنچنان که انتظار می‌رود راحت به نظر نمی‌رسند، اما با این حال فضای جادار کابین و صندوق، رنو فلوئنس را به خودرویی مناسب برای استفاده‌های خانوادگی بدل نموده است. البته ارتفاع کم قسمت انتهایی سقف برای افرادی با قدبلندتر از 180 سانتی‌متر محدودیت‌هایی بوجود می‌آورد، اما این مورد آنقدرها جدی و آزاردهنده نیست که بخواهید نگرانش باشید.

از لحاظ ارگونومی ادوات و دید پیرامونی نیز اوضاع روبه‌‌راه به نظر می‌رسد و به لطف همین دو نکته، پشت فرمان از حس تسلط خوبی برخورداریم. غربیلک فرمان ساده و بی‌روح طراحی شده و نشانگرهای پشت‌آمپر که ترکیبی از یک صفحه دیجیتال (برای نمایش سرعت) با آنالوگ (جهت نمایش دور موتور) را شامل می‌شوند، نه خیلی شیک و دلربا از کار درآمده‌اند و نه آزاری به چشمانتان خواهند رساند.

یک کامپیوتر سفری هم داریم که وضعیت کروزکنترل و مصرف سوخت و اینجور چیزها را نشانمان می‌دهد و کمی آنطرف‌تر در بالای داشبورد نمایشگر سیستم صوتی و بلوتوث خودرو، علیرغم امکانات محدود توانسته جلوه کلی داشبورد را مقداری ارتقاء بخشد. تازه می‌شود مانیتور کامل‌تر نسخه اتوماتیک را جایگزین مدل فعلی نمود، تا اندکی حس و حال مدرنیته نیز در فضا جاری شود. سانروف و نورپردازی و دریچه تهویه عقب و اینجور چیزها هم که نداریم. خلاصه همین دیگر؛ سادگی مطلق به سبک رنو!

شاید مخاطبین کم سن و سال‌تر «باما» به یاد نیاورند یا حتی اصلاً حرفم را باور نکنند، اما در دوران نوجوانی من خودروهای دنده‌ای حتی بیشتر از نسخه‌های اتوماتیک طرفدار داشتند. در واقع مزیت‌هایی نظیر: شتاب بهتر، مصرف سوخت کمتر، لذت رانندگی بالاتر و سهولت تعمیرات، اکثریت مردم را به سمت این سیستم انتقال قدرت ساده و کارآمد متمایل کرده بود؛ ولی حالا اوضاع 180 درجه تغییر یافته است  و امروزه خودروهای فاقد گیربکس اتوماتیک دقیقاً مثل خانه بدون آسانسور و زنبور بدون عسل طرفداری ندارد!

پیشرفت گیربکس‌های اتوماتیک جدید، تنبلی بشر امروزی و افزایش مشغله و ترافیک از جمله اصلی‌ترین دلایل این تغییر نگرش به حساب می‌آیند و جالب است بدانید قضیه به حدی جدی است، که خودروسازان به فکر حذف تدریجی جعبه‌دنده دستی افتاده‌اند. با این حال اگر به دنبال خودرویی با ذات اروپایی هستید در این رده قیمتی انتخاب اتوماتیک چندانی پیش رویتان نخواهد بود و اینجاست که رنو فلوئنس با مشخصات فنی مناسب به شما سلام می‌کند.

زیر کاپوتش یک پیشرانه 2 لیتری با ساختاری مشابه نسل 2 مگان قرار دارد که حالا با توجه به بهینه‌‎سازی صورت گرفته می‌تواند 143 اسب‌بخار قدرت (دور موتور 6000) و 195 نیوتن‌متر گشتاور (دور موتور 3750) را با اخلاص تمام در اختیارتان قرار دهد. انتقال قدرت هم بر عهده یک جعبه‌دنده 6 سرعته دستی است که با ضرائب مناسب و کمترین پرت انرژی، نیروی حاصله را به چرخ‌های جلو می‌رساند تا به راحتی شتاب صفر تا صدی در حوالی 10 ثانیه تجربه کنید. شتاب ثانویه و کشش رنو فلوئنس هم واقعاً خوب است و تقریباً در تمامی سرعت‌ها می‌توان از واکنش‌های پدال گاز کیف کرد.

مصرف سوخت به شرط رانندگی صحیح در شرایط ترکیبی به ندرت از 8 الی 9 لیتر فراتر خواهد رفت (عدد رسمی 7.2 لیتر) که البته عملکرد چندان تحسین‌برانگیزی هم نیست، اما به نسبت حجم موتور و توانایی‌های حرکتی رنو فلوئنس، شکایت چندانی از آن نداریم؛ به خصوص که ساختار پیشرانه فلوئنس در قیاس با رقبای توربو حساسیت کمتری به عدد اکتان و کیفیت سوخت نشان می‌دهد و همین که نیاز نیست در سفرها بدنبال جایگاه بنزین سوپر بگردیم جای شکرش باقی است.

راستی نسخه اتوماتیک رنو فلوئنس نیز از نظر توانایی‌های حرکتی شرایط مناسبی دارد و علیرغم استفاده از گیربکس حوصله‌سربر CVT، عملکرد به نسبت قابل‌قبولی از خود نشان می‌دهد اما از نظر شتاب (بخصوص اولیه) و لذت رانندگی قطعاً برتری با رنو فلوئنس دنده‌ای خواهد بود.  

اصلاً نمی‌دانم چرا این تیتر را نوشتم چون فلوئنس دنده‌ای امکانات خاصی ندارد که بخواهم در زیر این قسمت یادداشت کنم! همین چیزهای معمولی نظیر: 2 ایربگ‌ برای سرنشینان جلو، ترمزهای چهارچرخ دیسکی مجهز به ABS و EBD، رینگ‌های فولادی با قالپاق، بلوتوث، چراغ‌های جلو با قابلیت تنظیم ارتفاع نور از داخل، تهویه مطبوع دستی، سنسور دنده عقب و شیشه‌ها و آینه‌های برقی که اکثرشان در خودروهایی ارزان‌تر هم یافت می‌شوند و برای محصولی در این رده، اصلاً کافی به نظر نمی‌رسند. اندک نکات جذاب مثل فرمان برقی، کروزکنترل و محدودکننده سرعت و نشانگر دیجیتال پشت‌آمپر هم نتوانسته‌اند این کمبودها را جبران یا مخفی نمایند؛ بنابراین بی‌راه نیست اگر بگوییم اینجا با بزرگ‌ترین نقطه ضعف رنو فلوئنس دنده‌ای روبرو هستیم.

البته ناگفته نماند که برخی از نسخه‌های دنده‌ای وارداتی از تجهیزات بیشتری برخوردارند و با توجه به حضور مدل‌های فول اتوماتیک در کشور، می‌توان بسیاری از گزینه‌های تکمیلی را به صورت افترمارکت روی فلوئنس دنده‌ای نصب نمود، اما در هر صورت فلوئنس در بحث آپشن از اکثر رقبای این رده شکست را پذیرا خواهد شد. حتی تیپ آپشنال اتوماتیک E4 که امکانات بسیار بهتری از قبیل: ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای، کنترل هوشمند پایداری، ترمز پارک برقی، مانیتور و دروبین دید عقب، سنسورهای پارک جلو، رینگ‌های آلومینیومی، دیلایت و مه‌شکن، تهویه مطبوع اتوماتیک دوکاناله، گرمکن صندلی‌های جلو، سانروف و کیلس و استارتر دکمه‌ای را در چنته دارد هم مجبور است در یک رده قیمتی بالاتر با خودروهای مجهزی نظیر ام‌جی 6 نیوفیس رقابت کند که باز هم کارش دشوار خواهد شد.

راستی در خصوص ایمنی هم برایم جای تعجب داشت که چطور فلوئنس برخلاف اکثر برادران و خواهرانش نتوانسته هر 5 ستاره Euro-NCAP را بدست آورد و تنها به 4 ستاره قناعت نموده است. البته با بررسی دقیق‌تر دریافتم که ساختار شاسی و اتاق رنو فلوئنس از استحکام کافی برخوردارند و مشکل اصلی مربوط به آسیب شدید وارده به عابرین پیاده بوده است، ولی با این حال فلوئنس دنده‌ای بدلیل عدم وجود ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای و همچنین حذف سیستم‌های کمکی پایداری، نمی‌تواند امتیاز کامل این بخش را دریافت کند.

پشت فرمان رنو فلوئنس با یک احساس دوگانه مواجه هستم. از طرفی با دیدن این ادوات ساده و بی‌روح حس می‌کنم داخل خودرویی کسالت‌آور و اقتصادی قرار گرفته‌ام، اما از طرف دیگر واکنش‌های بسیار خوب پدال گاز و تسلط عالی روی خودرو حسابی سر ذوقم آورده!

گیربکس 6 سرعته دستی نیز هماهنگی بسیار خوبی با پیشرانه دارد و مثل یک اسباب‌بازی سرگرم‌کننده اجازه نمی‌دهد حوصله‌تان پشت فرمان سر برود. البته ممکن است در ترافیک‌های سنگین از اینکه یک خودرو دنده‌ای را انتخاب کرده‌اید پشیمان شوید، اما در مسیرهای عادی و مسافرت‌های جاده‌ای، پاداش صبوری خود را با لذت رانندگی بالاتر دریافت خواهید کرد. دید به اطراف هم مناسب است و فرمان برقی نرم و نسبتاً دقیق رنو حس خوبی به انسان منتقل می‌کند.

در دورهای پایین سکوت قابل‌قبولی بر فضای کابین حکم‌فرماست، اما در سرعت‌های بالاتر صدای پیشرانه و برخورد باد به بدنه، در داخل اتاق شنیده می‌شوند، که البته برای خودرویی در این سطح کاملاً طبیعی است. در خصوص کیفیت سواری هم اوضاع به ویژه در قسمت جلو روبه‌راه به نظر می‌رسد و تعلیق به نسبت نرم رنو فلوئنس رفتار معقولی در مواجه با دست‌اندازهای عادی از خود نشان می‌دهد، هرچند سادگی تعلیق عقب باعث شده سرنشینان پشتی هر از گاه کوبش‌هایی را تجربه کنند.

به طور کلی در فلوئنس دنده‌ای به سرنشینان عقب خیلی اهمیت داده نشده! حتی جالیوانی یا دریچه کولر مجزا ندارند و سیستم تهویه نه‌چندان قدرتمند هم در خنک‌کاری اتاق بزرگ رنو فلوئنس و رساندن سرما به بخش عقب تاحدودی عاجز می‌ماند.

در هنگام رانندگی با رسیدن به اولین پیچ سعی کردم پایداری فلوئنس را به چالش بکشم. نماینده رنو با این رینگ و تایرهای ساده، ارتفاع نسبتاً زیاد از سطح زمین، سیستم تعلیق تقریباً نرم و از همه مهم‌تر نبود ESP روی کاغذ خودروی چندان مطمئنی نشان نمی‌داد، اما برخلاف تصور در عمل فرمان‌پذیری راضی‌کننده‌ای داشت و به راحتی از پس پیچ‌های تند و تیز برآمد. البته نباید انتظارتان را در سطح خودروهایی نظیر مزدا 3 بالا ببرید، اما هندلینگ کلی رنو فلوئنس هم به نسبت امکانات و کاربری‌های خانوادگی خودرو مناسب ارزیابی شد؛ هرچند بهتر است درمسیرهای لغزنده همچنان جانب احتیاط را رعایت کنید، چون در چنین شرایطی احتمال در رفتن انتهای خودرو (بدلیل نبود سیستم پایداری هوشمند) وجود دارد.

ترمزهای چهار چرخ دیسکی فرزند رنو نیز قابل‌اعتماد نشان می‌دهند و با واکنش‌های مطلوبشان از پس مهار خودرو برمی‌آیند، هرچند برای دست‌یابی به این عملکرد، باید حتماً از تایرهای مناسب و لنت‌های اصلی استفاده نمائید.

رنو فلوئنس دنده‌ای یک خودرو اقتصادی قابل احترام و قابل اعتماد است که با شتاب و کشش خوب، کیفیت فنی قابل‌قبول، سواری نسبتاً مناسب، استهلاک پایین و کابین و صندوق جادار، قادر است نیازهای معمول یک خانواده را به خوبی پاسخگو باشد. لوازمش هم در شهرهای بزرگ به وفور یافت می‌شوند و حداقل در خصوص قطعات یدکی مشترک با رنو مگان مشکل خاصی وجود ندارد، هرچند گرانی عجیب و غریب برخی دیگر از لوازم، این مزیت را به کل خنثی نموده است!

جدا از موارد فوق مشکلاتی نظیر کمبود شدید امکانات جانبی و بازار دست دوم ضعیف خودرو ممکن است شما را به کل از خرید این محصول منصرف نمایند. با این حال پیشنهاد می‌کنم قبل از تصمیم‌گیری نهایی، یک شانس به رنو فلوئنس دنده‌ای بدهید و دوری با آن بزنید. خدا را چه دیدید؟! شاید لذت دنده‌کشی و شتاب‌گیری با آن باعث شد قید زرق و برق‌ و آپشن‌های رنگارنگ چینی‌ها را بزنید و این رنو درویش‌مسلک، اما پرتوان را به عنوان همسفر انتخاب نمائید. مگر این‌که بازار دست‌دوم و گستردگی نمایندگی‌های خدماتی برایتان مهم‌تر از شتاب و توانایی‌های حرکتی باشد، که در آن صورت کیا سراتو 1.6 دنده‌ای بیشتر مناسب حالتان خواهد بود.

_{عکاس: محمدرضا اناری}